آیا حیات از سیارات دیگر به زمین آمده است؟
آیا حیات هم مثل یک پدیده‌های میان‌سیاره‌ای گسترش می‌یابد؟ اگر بتوانیم حیات را در مجموعه‌ای از سیارات پیدا کنیم، بدین معنا خواهد بود که حیات تنها در یک نقطه نمی‌نشیند تا تکامل پیدا کند.
محققین دانشگاه هاروارد به دنبال راه‌هایی برای اثبات نظریه‌ی پخش شدن حیات در فضا هستند
آزمایش این نظریه که حیات از فضا گذر و خود را در دنیاهای جدید پخش می‌کند کار راحتی نیست. این نظریه که پان‌اسپرمیا (Panspermia) نام دارد، برای مثال می‌گوید که حیات از صخره‌ای فضایی که میکروب‌هایی روی آن قرار داشته‌اند به زمین آمده. اما حتی اگر هم می‌توانستیم امکان وجود حیات فضایی را توسط دستگاه‌هایی آزمایش کنیم، باز هم آزمایش تمام صخره‌های فضایی کاری ناممکن بود.
«هنری لین» از دانشمندان دانشگاه هاروارد در این باره می‌گوید: “انجام چنین آزمایش‌هایی برای تحقیق روی این موضوع که آیا حیات از فضا آمده است یا نه روش درستی نیست.”
کاوشگرهایی که قرار است در آینده به فضا فرستاده شوند، مثل کاوشگر James Webb Space Telescope جو سیارات دیگر منظومه‌ها را برای پیدا کردن نشانه‌هایی از حیات زیستی جستجو خواهد کرد. اگر حیات روی سیارات پخش شده باشد، احتمالا دنیاهای مختلف در فضا هم مثل باکتری‌های روی یک پتری دیش دیده خواهند شد. اگر بدین صورت نباشد، رد آن‌ها را فقط در چند سیاره‌ی دور از هم خواهیم دید.
لین می‌گوید که اگر ۲۵ دنیای مختلف در یک سمت پیدا کنیم که حیات در آن‌ها وجود دارد، و در ۲۵ دنیای سمت مقابل‌شان حیاتی وجود نداشته باشد، در نتیجه خورشید باید در لبه‌ی یک حباب پان‌اسپرمیایی قرار داشته باشد.
لین می‌گوید این موضوع بدین معنا خواهد بود که حیات به سمت بیرون حرکت کرده است: “در نتیجه خواهیم توانست با مدارک پان‌اسپرمیا را ثابت کنیم.”
با این حال اگر دنیایی داشته باشیم که در آن، حیات از میان به سمت اطراف پخش شده است، اثبات پان‌اسپرمیا سخت می‌شود. و اگر هم دنیاهایی دور از هم با نشانه‌هایی زیستی از حیات پیدا کنیم، احتمالا یا پان‌اسپرمیا اتفاق نیفتاده یا اینکه پدیده‌ای بسیار کمیاب است.
لین می‌گوید که حتی اگر تحقیقات‌اش نتیجه ندهد، باز هم به روند تکاملی انسان کمک کرده است. طبق گفته‌ی او اگر بتوانیم به سفر میان‌سیاره‌ای دست پیدا کنیم، پخش شدن انسان‌ها و دیگر موجودات روند پان‌اسپرمیایی را شکل خواهند داد.
او می‌گوید: “حتی اگر پان‌اسپرمیا اتفاق نیافتاده باشد، خودمان می‌توانیم آن را انجام دهیم. شاید تحقیقات من هزاران سال دیگر مورد استفاده قرار گیرند.”
منبع: New Scientist
