این پرنده ۱۰ ماه بدون توقف پرواز می‌کند!
محققان به تازگی گونه از «بادخورک معمولی» (Common Swift) را کشف کردند که می‌تواند ۱۰ ماه بدون توقف پرواز کند که رکوردی در پرواز موجودات زنده به حساب می‌آید.
محققان قبلا به این نتیجه رسیده بودند که بادخورک معمولی مدت زمان زیادی پرواز می‌کند؛ اما مدت زمان آن را نمی‌دانستند. خوشبختانه در تحقیقات جدیدی که روی یک دسته از این پرندگان صورت گرفته، مدت زمان پرواز آنها به دست آمده است. در این دسته‌ی ۱۳تایی از بادرخورک‌های معمولی ۳ تا از آنها ۱۰ ماه بدون توقف پرواز کردند. این سه پرنده در مدت ۱۰ ماه حتی یک بار هم روی زمین ننشستند. این پرندهها تنها به مدت دو ماه برای فصل زادآوری روی زمین دیده میشوند.
محققان به این موضوع اشاره کرده‌اند که این پرندگان بیشتر از هر موجود زنده‌ی دیگری پرواز می‌کنند. روی این پرندهها گجتی بسیار کوچک قرار گرفته بود که موقعیت آنها را در اختیار محققان قرار می‌داد و به آنها می‌گفت که آنها کی در حال پرواز هستند و کی پرواز نمی‌کنند. این گجت کمتر از ۱ گرم وزن داشت و به همین دلیل مشکلی در پرواز بادخورکها ایجاد نمیکرد.
براساس تحقیقات انجام شده، مشخص شد که این پرندهها که اکثر زمان سال را در حال پرواز هستند، در همان حال هم پرهای جدید در می‌آورند. قبلا گفته شده بود که بادخورک‌های معمولی می‌توانند شش ماه بدون توقف پرواز کنند و اکنون این رکورد به ۱۰ ماه افزایش پیدا کرده است.
منبع: sciencealert
قدرت خدا ببینید با چی لشکر به اون بزرگیکه هیچ لشکری نمیتونست جلوشون رو بگیره رو نابود کرد سنگ های جهنمی که قدرت اتشش چند برابر قدرت اتش در زمین هست همون لحظه هر زرهی رو سوراخ میکردنو بدن ادم میشکافتنو میرفتن توی زمین واقعا خدارا سپاس از جای وارد میشه که مغز هیچ بنی بشری بهش نمیرسه
سلام به همه چند لحظه پیش یکی از این بادخورکها از تو سقف کاذب خونه ما آمد توی چراغ هالوژن خانوم کلی ترسید گرفتمش گذاشتمش تو بالکن ولی نمیتونه پرواز کنه
داداش این پرنده به خاطر اینکه پاهای کوتاهی داره اگه روی زمین بیفته نمیتونه بپره.باید از ارتفاع رهاش کنی.
اتفاقا چند روز پیش توو محل کارم از سقف کاذب اتاق افتاد پایین کمی کوچیک بنظر میرسید و نمیتونست خوب پرواز کنه، هرچقدر پرش دادیم پرواز درست حسابی نمیکرد و سریع میومد روی زمین، فکر کردیم شاید هنوز کامل پراش در نیومده، هیچی نمیخورد بزور یکم گوشت بهش دادم اما پرت میکرد بیرون ، بعد دو روز مرد نه پرواز میکرد که بره نه غذا میخورد
نمیشه که
آب و غذا رو چیکار میکنن اونوقت ؟
سلام
ممنون آقای نوردوست بابت این مطلب جالب 🙂
در جواب مهسا خانم هم:
کلا سیستم فیزیولوژیک بادخورکها که ما گاهی بهشون در زبان عامیانه پرستو هم میگیم این است که عملاً ساخته شده‌اند برای پرواز و زندگی در هوا، چه تغذیه چه جفت‌گیری آنها در هوا انجام میشه، در حین پرواز روی برکه یا نهر آب میخورند، پاهای خیلی خیلی ظریف و شکننده‌ای دارند در این حد که توانایی نشستن معمولی روی زمین را ندارن، فقط در صورت آسیب دیدگی روی زمین دیده میشوند وگرنه که کلا پرندگانی برای پرواز نام گرفته اند. لانه سازی تنها زمان استثناست،اما لانه هاشون هم باز جوری ساخته میشه که والدین روی بستر آن نمیشینند توی لانه یکجورهایی لم میدهند، لانه را جای مرتغع میسازند و بعدم یعنی یه جوری لانه حالت شیب دار داره که هم خودشون هم جوجه ها وقتی بالغ شدند از اون سر میخورند و پایین می‌آیند. پس در مجموع این دیدگاه که برای تغذیه یا حتی آب خوردن روی زمین بشیند مانند پرنده های دیگر را کنار بذارید. اینجوری بگم که اگر جایی هم بخواهند استراحت کنند، مثل پرنده عادی که پاهاش رو میذاره روی زمین نیستند. بهترین ویژگی آنها هم اینه که بهار را نوید میدهند 🙂 یعنی درست ۱۴ یا ۱۵ اسفند اگر به آسمون نگاه کنید، صدای جیغشون را در حین پرواز و غوص رفتن میشنوید.
خدا بهشون قوت بده
اونوقت کی غذا میخورن ؟! رو هوا ؟!
داداش گندم که نمیخورن.حشره میخورن که اونم فقط توی هوا هست
اگر بتوانیم این رو بصورت تکنولوژی در بیاریم خیلی جالب میشه، اما مسئله‌ی ابدی، همان تامین انرژی است! اگر قرار باشد که یک موتور اتمی هم روی هواپیما بگزاریم بدلیل وزن بسیار زیاد، اندازه هواپیما هم باید بسیار بزرگتر باشد. اما ایده‌ی من این است که چرا به سمت این نمی‌رویم که راهی پیدا کنیم تا از انرژی های زیستی(همانند آنچه که موجودات زنده از جمله انسان بهر می‌برند) استفاده کنیم؟! می‌دانم که الان هواپیماهایی ساخته شده اند که با انرژی خورشیدی مدت زیادی دوام می‌آورند ولی اگر روراست باشیم، خورشید همیشه در دسترس نیست، باید تغزیه جدیدی را ابداع کنیم که تامین آن بمراتب راحت تر باشد، انرژی هسته‌ای یکی از آنهاست ولی هنوز توانایی آن را نداریم که در حجم کم، انرژی زیادی را بدون نیروگاه های سنگین اتمی در اخیار قرار دهیم.
این فقط یک ایده و مسئله ی شخصی بود که بیان کردم و قصد ارائه‌ی نظری تخصصی نداشتم.