آیا ربات‌ها ناجی صنایع تولیدی خواهند بود؟
سال‌های سال است که در کارخانه‌ها از ربات‌ها استفاده می‌شود. این ربات‌ها وظایف روتین و ثابتی دارند. اما با ظهور تکنولوژی‌های نوین، قرار است تغییر و تحولات زیادی اتفاق بیفتد. تغییراتی که درنهایت موجب رشد صنعت و فرصت‌های شغلی می‌شود. در ادامه با دیجیکالا مگ همراه باشید.
«جنرال موتورز» (General Motors) اولین شرکتی بود که در سال ۱۹۶۱ از ربات‌های صنعتی بهره برد. از آن زمان، کارخانه‌ها روزبه‌روز از چنین ربات‌هایی بیشتر استفاده می‌کنند. این ربات‌ها نه خسته می‌شوند، نه زخمی و در بعضی موارد بهتر از انسان‌ها کار می‌کنند.
چنین ربات‌هایی که برای سال‌های متمادی، کارهای روتین و ساده انجام می‌دادند، هم‌اکنون در حال ایجاد فرصت‌های شغلی برای کارهای پیچیده‌تر و با حقوق بالاتر هستند. کارخانه‌ها در تلاش‌اند که بیش از پیش از «ربات‌های مشارکتی» (Cobot) استفاده کنند. این ربات‌ها، در کنار انسان و همگام با آن‌ها کارشان را انجام می‌دهند و باعث می‌شوند راندمان کاری تا حد زیادی بالا برود.
در همین زمینه، «آیرین پتریک» (Irene Petrick)، رییس بخش راهبرد تجاری شرکت «اینتل» (Intel) می‌گوید: «ما نیاز به افرادی داریم که روند فیزیکی تولید محصول را درک کنند، اما در کنار آن، مفهوم دیجیتال ربات‌های سازنده چنین محصولی را هم بفهمند.»
او می‌گوید که بسیاری از کارخانه‌های امروزی کارهای بسیار پیچیده را با فناوری‌های پیشرو انجام می‌دهند. فرصت‌های شغلی با مهارت‌های جدید چنان به سرعت به وجود می‌آیند که صنایع تولیدی نمی‌توانند متناسب با نیاز، نفر استخدام کنند و تقاضا برای شغل‌هایی با مهارت نرم‌افزاری روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
اخیرا طبق یک پژوهش، صنایع تولیدی آمریکا طی ۱۰ سال آینده، با کمبود حدود دو میلیون نیروی کار مواجه خواهند شد. این کمبود به دلیل عدم وجود نیروی کار ماهر درزمینه‌ی فناوری‌های نوین است.
ربات‌های شغل‌ساز
«نیکولاس ردفورد» (Nicolas Radford)، مدیر ارشد فناوری شرکت Houston Mechatronics، به ایجاد فرصت‌های شغلی توسط فناوری‌های نوین بسیار خوش‌بین است. او می‌گوید: «من اعتقاد دارم فناوری همیشه فرصت‌های شغلی بیشتری بوجود می‌آورد.»
برای تربیت کارگران جدید، صنایع تولیدی پرینترهای سه‌بعدی را به درون مدارس برده‌اند و برای دانش‌آموزان، آموزش کار با ربات‌ها را فراهم کرده‌اند. همچنین دانش‌آموزان را هرروز برای بازدید به کارخانه‌ها دعوت می‌کنند تا تجربه‌ای دست‌اول از چنین فرصت‌های شغلی داشته باشند.
هدف اصلی این است که نسل جدید را متقاعد کنند کار در صنایع تولیدی به‌اندازه کار در سیلیکون ولی و ناسا هیجان‌انگیز است.
به اعتقاد «پتریک» برای جذب هرچه بیشتر نیروی کار، لازم است که آمریکا، سرمایه‌گذاری زیادی برای ایجاد برنامه‌های کارآموزی انجام دهد. او به کشور آلمان اشاره می‌کند که با ایجاد برنامه‌های کارآموزی، سال‌هاست که نیروی کار ماهر مورد نیازش را در صنایع تولیدی تامین می‌کند.
ربات‌ها؛ همکارهای مطمئن
بیشتر ربات‌هایی که امروزه در صنایع تولیدی به کار گرفته می‌شوند ماشین‌های بزرگ و با قدرت بالا هستند که کارهای ساده ولی سخت را انجام می‌دهند؛ مانند بلند کردن و چرخش بدنه‌ی ماشین در خط تولید. به دلیل این‌که هنوز چنین ربات‌هایی ازنظر ایمنی قابل‌اطمینان نیستند، برای کارهای پیچیده چندان از آن‌ها استفاده نمی‌شود.
شرکت Houston Mechatronics به سمت آینده‌ای حرکت می‌کند که ربات‌ها با همکاری و ارتباط با یکدیگر و همچنین همکاری با انسان‌ها در کارخانه‌های هوشمند برای ساخت محصولات پیچیده‌تر و با سرعت بیشتر پیش بروند.
«ردفورد» می‌گوید: «ما نیاز داریم که ربات‌های مشارکتی به صورت ایمن را توسعه دهیم. به خاطر این‌که در آینده‌ای نزدیک، کمتر از پنج سال دیگر، شاهد این خواهیم بود که انسان‌ها دوشادوش ربات‌ها مشغول کار خواهند بود.»
نیاز به یادآوری نیست که در چنین آینده‌ای ربات‌ها باید بتوانند در کنار ارتباط با یکدیگر، با انسان‌ها هم ارتباط داشته باشند.
در شرکت «اینتل»، تحت نظارت «آیرین پتریک» گروه‌های مختلفی بر فناوری‌های گوناگون همچون «بینایی کامپیوتر» (computer vision)، «یادگیری کامپیوتر» (computer learning) و «محاسبات شناختی» (cognitive computing) کار می‌کنند. چنین فناوری‌هایی پیش‌زمینه‌ی ربات‌های مشارکتی خواهند بود.
«پتریک» می‌گوید: «در حال حاضر ربات‌ها تا حد زیادی تک‌بعدی هستند. اما در آینده با توجه به محیط کار و وظایف محوله، قادر به انجام کارهای مختلفی خواهند بود.»
این ربات‌های تک‌بعدی شاید کارآمد باشند، ولی هزینه‌ی زیادی بر دست شرکت‌ها می‌گذارند. نه‌تنها هزینه‌ی ساخت آن‌ها بالا بوده بلکه هزینه‌ی زیادی هم برای بازسازی و بهسازی آن‌ها صرف می‌شود. به‌طور مثال در کمپانی خودروسازی «فورد» (Ford) برای بهسازی خط تولید یکی از ماشین‌ها در سال ۲۰۱۵، بیش از ۳۵۹ میلیون‌دلار هزینه کردند.
ربات‌های مشارکتی، برای کارخانه‌های کوچک و متوسط بسیار به‌صرفه خواهند بود. باوجود چنین ربات‌هایی، به‌جای ایجاد خط تولید با توجه به توانایی ربات‌ها، می‌توانید ربات‌ها را در خطوط تولید متفاوتی به کار بگیرید.
البته این ارتباط بین ربات‌ها بدون نگرانی نخواهد بود. وقتی‌که از اینترنت برای چنین ارتباطی استفاده بشود، مسائل و نگرانی‌های امنیتی را هم باید مدنظر قرار بدهیم. نه تنها باید خطاهای انسانی همچون اشکال نرم‌افزاری یا بدافزاری را در نظر بگیریم، بلکه امکان دارد هکرها با استفاده از اینترنت قسمتی از کارخانه یا همه‌ی خط تولید را تحت کنترل خود قرار بگیرند.
«پتریک» و «ردفورد» اعتقاد دارند که امنیت سایبری در چنین فناوری بسیار حائز اهمیت بوده و به هیچ عنوان نباید آن را سرسری رد کرد. در همین زمینه باید قوانین مشخصی وضع شود که ربات‌ها و انسان‌ها در یک محیط امن و عاری از خطرات سایبری بتوانند کار کنند.
هیچ شکی وجود ندارد که کارخانه‌های آینده در آمریکا مملو از فرصت‌های شغلی برای کسانی است که درزمینه‌ی رباتیک تخصص داشته باشند و ربات‌ها سبب رشد روزافزون اقتصاد آمریکا خواهند شد.
برای آیندگان خط تولید یادآور کارهای یکنواخت نخواهد بود؛ بلکه در آن زمان خط تولید جایی برای تکنولوژی، نوآوری و حتی ربات‌های همکار با کارگران است.
منبع: Iq.Intel
