خاطره فوتبالی تعریف کنید، گوشی آنر برنده شوید!

موقع بازی ایران با آژانتین من تو تاکسی بودم

که داشتم از سر کار به خانه بر میکشتم که با

رادیوی ماشین داشتم به صدای بازی گوش

میگردم صدا کم بود ولی خیلی هیجان انگیز

بود دل تو دلم نبود که بعد دقایق آخر که ایران

گل خورد بلند داد زد آخ نه و همه ی مسافرا بیدار

شدن و گفتن چه خبرته و گفتم بازی دیگه

و دیدم که همه گفتم که امیدی به برد ایران

ندارن و آقای راننده رادیو خاموش کرد و من

ناراحت شدم ولی باز امید داشتم که ایران گل

بزنه ولی در کل بازی خوبی انجام داد و من خیلی

لذت برم

و یک خاطره دیگه که موقع بازی سال ۲۰۰۴

ایران با کره جنوبی که من کودک بودم ما تلوزیون

نداشتم و خیلی ناراهت شدیم حتی نمیه اولم

نتونستیم نگاه کنیم و پدرم خیلی ناراحت بود

تا اینکه همسایه پایینیمون داد زد گفت گل

و ما هم فهمیدیم که ایران گل زده پدرم امد و

منو بغل کرد و با چشمانی گریان میگفت که گل

زده ایران بعد نیمه اول نیمه دوم که شروع شد رفیتم تو ماشین و با رادیو نمیشه دومو گوش دادیم

منم یه خاطره بگم ! متوجه بشید خیانت یعنی چی !!
من بچه بودم ، رفته بودیم شمال خونه ی عمویی اینا ! یه سگ داشتن اینا !!
خیلی بانمک بود این سگه ، خیلی ام باهوش بود ! من و خواهرم هر وقت میرفتیم شمال بازی میکردیم باهاش !
یه روز تصمیم گرفتیم ورداریم ببریمش بیرون باهاش بازی کنیم …چوب انداختیم بره بیاره ، یدفعه دیدیم داره مثل چی میدوئه سمت خونه ! نگاه کردیم یه دونه از این سگ ولگردا از دور داشت میاد طرفمون ! ما ام بدتر از سگه شروع کردیم به دویدن !! خلاصه من و خواهرم بدو ، سگه بدو ! داشتیم میرسیدیم به خونه ، دیدیم این سگه خودمون رفت تو ، درو بست پشت سرش !!!!!! ( تف به مرامش !! )
قسمت دردناک ترش اینجاست که من سریع کمک کردم خواهرم بره روی دیوار ! بعد بجای اینکه کمک کنه منم بیام ،اونم گذاشت در رفت !!!!
شانش آوردم دیوار همسایه کوتاه بود وگرنه رسما تیکه پارم کرده شده بود !!

من در طباخی پسر خاله ام در شهر قدس کار می کردیم و توی مغازه کله پاچه ایی از صبح زود میان مشتریان حرف بازی ایران و استرالیا بود ولی ما توی مغازه تلوزیون نداشتیم با پسر خاله ام و دوستان به منزل ایشان در گوهر دشت کرج رفتیم و قبل از شروع بازی همسر پسر خاله ام به من گفت خیلی خوب شد اموز اینجا آمدید گفتم چرا ؟ گفت که یه بخاری نفتی داریم می خواستیم بفروشیم . توی یه برگه بنویس بخاری نفتی فروشی به همسر پسر خاله گفتم بعد از بازی حتما می نویسم . بازی شروع شد و استرالیا مثل باد و طوفان حمله می کرد و عابدزاده مثل عقاب از دروازه ایران به خوبی حمله می کرد . حس و حال غریبی داشتیم چون میهمون بودیم نمی تونستیم انرژی خودمون رو تخلیه کنیم راستی کمی خجالت می کشیدیم . وسط های بازی همسر پسر خاله ام گفت متن بخاری رو بنویس . حس نوشتن نداشتم . لحظات سپری می شدن که گفتم اگه من بنویسم بخاری ایران مثل بخاری نفتی ما رو گرم می کنه و گل می زنه . ماژیک رو برداشتم و تا ب رو نوشتم ایران گل اول رو زد و برگ کاغذ و ماژیک رو پرت کردم و بقیه رو ننوشتم و بعد از لحظاتی ماژیک رو برداشتم و نوشتم بخاری نفتی که یکدفعه ایران گل دوم رو زد همه توی چشماشون اشک شوق داشتند منم آخر سر ننموشتم بخاری نفتی به فروش مرسه و تا باز ی تموم شد فورآ از منزل خارج شدیم و با مردم به جشن و پایکوبی پرداختیم و بعد که به منزل پسر خاله برگشتیم همرش گفتند دیگه بخاری نفتی رو نمی فروشیم و …

سلام. دقیقا بازی ایران استرالیا کلاس چهارم ابتدایی بودم. چون شیفت بعد ظهر بئدیم قرار شد مدرسه زودتر تعطیلمون کنه. البته نه بخاطر دانش آموزا بلکه بخاطر خودشون! وقتی رسیدم خونه ایران ۲-۰ عقب بود. پدر و داداش بزرگم داشتن بازی رو میدیدن. هیییچ کس با هیچ کس حرف نمیزد! تا لباسامو عوض کردم کریم باقری گل رو زد. یکم اخمامون وا شد با هم مهربون شدیم! ولی چشتون روز بد نبینه، خداداد که گل رو زد داداشم از خوشحالی چنان حرکت غیر انسانی انجام داد و من رو پرت کرد که نمیدونستم بغض کنم یا خوشحالی!!! هنوزم که خدادا رو میبینم دردم میگیره.
بهترین و به یاد ماندنی ترین خاطمم از برد ایران جلو آمریکا بود. بعد بازی همه ریختن بیرونو تو میدون اصلی شهر انزلی جمع شدن. من و داداشم که اون حرکت غیر انسانی رو انجام داده بود تو پلی آف همین جام رفتیم بیرون. تمام شهر دنبال پرچم ایران میگشتن. امام تراژدی داستان اینجا بود که دوتا بنده خندا که با پرچم ایران سوار موتور داشتن میرفتن یهو یکی به قصد ربودن درفش ملی پرچمو از دستش میکشه! ولی به جای اینکه فقط پرچم بیاد، پرچمو صاحبش با هم اومدن از موتور پایین! انقدر حادثه خطرناک بود که خیابون از غوغاکده به غمکده تبدیل شد. همه نگران ریختن سر بنده خدا. ولی انگار قرار بود که اون شادی خراب نشه و در عین تعجب موتور سوار در صحت کامل بلند شد و همه به شادی ادامه دادن. البته نقل قول شده که تا مدت ها موتور سوار دنبال اون بنده خدایی بود که پرچمو کشیده بود!!!

به امید موفقیت تیم ملی

خاطرات رو تو سایت نمیذارید؟

در سفر بودیمو رفته بودم به روستامون.با وجود کمبود امکانات ،نمیتونستیم بازیه *ایران_آرژانتین* رو از دست بدیم.به دلیل موقعیت مکانی روستا آتن دهی بشدت ضعیف بود و تلویزیونی هم نبود.یه رادیو بود که اونم قطع و وصل میشد.نصف بازیو صدای پرفکی رادیو اَزمون گرفت.هفت هشت دقیقه آخرو اصلا نفهیدیم چیشد.موبایلی هم که آنتن نمیداد .چند روزی از بازی کاملا بی خبر بودم تا وقتی که به خونه برگشتیمو به محض رسیدن بارو اسبابو ول کردم و با هوای مساوی رفتم دونبال اخبار بازی .تا فهمیدم تو اون چند دقیقه چیشده حس عوض شد و فرداش با باخت به بوسنی عقده ای تر از همیشه شدم. فکر کنم سال ما نبود چون هشت ماه بعد تویه بازی بد به عراق باختیم.
«امیدوارم امسال جبران اون سال بشه .به امید قهرمانی»

من حقیقتش فئتبال رئ به سبک حرفه ای نگاه نمی کنم و فقط مثل یه ببینده عادی برخورد می کنم اما در بازیهای ملی هیجانی که در من بوجود میاد وصف ناشندنیه. مثلا یادم میاد که یکی از بازیهای ملی رو داشتم میدیدم. یکهو بچه های ما به سمت دروازه حریف حمله کردن و خواستن گلی رو به ثمر برسونن و من همزمان با نزدیک شدنشون تحرک بدنم زیاد شده بود و حساسیت نشون میدادم که یکمرتبه یکی از حاضران گفت خودتو نکشی یه وقت، بازی ضبط شده اس.
خب من اونزمان کوچیک بودم و زیاد حالیم نمی شد . اما هیچکدوم از بازیها رو اندازی بازی با استرالیا دوست ندارم.
درسته که بچه های ما با غرور و عرق ملی خودشون سعی دارن به بهترین نحو بازی کنن ولی هیچ بازیی مثت بازی ایران و استرالیا نشد.
مثل همه اعضای خانواده جلوی تلویزیون نشسته بودم(البته من درازکش بودم). وقتی که خستگی بچه ها رو تو دقایق آخر دیدم تقریبا از برد تیم ملی مون نا امید شده بودم. اما وقتی که خداد عزیزی توپ رو با آنچنان خستگی و بی رمقی نزدیک دروازه بان رسوند، همه ما در حالتی هجومی اما با تردید جلوی تلویزیون صف کشیدیم و وقتی توپ از میله های دروازه حریف رد شد و در دامن تور قرار گرفت تا چند ثانیه حرکتی نکردیم ولی یکمرتبه با شور و شعف فراوان به هوا پریدیم و با سروصدا و خنده و شادی، این دستاورد رو جشن گرفتیم.
بعد از بازی به اتفاق همشهریان و همگام با همه مردم کشور به خیابون ها اومدیم و با بوق و سوت و گردوندن پرچم و کلی موارد دیگه جشن گرفتیم . و این شیرین ترین خاطره ای بود که من از بازی فوتبال برام رقم خورد.

سلام.من خاطره ام در مورد بازی ایران مکزیک بود دیشب فرستادم هنوز درج نشده ..

تو جام جهانی سال ۲۰۱۴ مسابقه بین ایران و آرژانتین ، هیچ وقت یادم نمیره من توی دوره آموزشی خدمت مقدس تو پادگان ۰۳ عجب شیر بودم ، مسابقه بعد اعلام خاموشی قرار بود شروع بشه ، همه هم خدمتیان ناراحت بودن و از شانس بد من هم دقیقا همون ساعت نگهبان بودم خلاصه همه نا امید که این همه وقت منتظر بودیم این بازی رو ببینیم اما کسی حتی جرات نمی کرد پیشنهاد بده امشب این اجازه رو به ما بدن ، یه گروهبان نگهبانی داشتیم اهل کردستان بود خیلی با معرفت بود ، گفت من آخرای خدمتمه ، شب بعد از خاموشی تلوزیون رو روشن میکنیم صداشو می بندیم و میشنیم بازی رو تماشا میکنیم ، اون لحظه انگار کل دنیا رو به ما ۱۱۰ سرباز دادن ، شروع مسابقه همه جا تاریک فقط یه نور تلوزیون سالن رو گرفته بود ، البته منم چون ترک پست کرده بودم ۳ روز پشت سر هم نگهبانی سرویس بهداشتی دادم که به دیدن اون مسابقه می ارزید

بازی پلی‌آف آسیا-اقیانوسیه در دور مقدماتی جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ فرانسه، که در ایران بازی ایران-استرالیا، حماسه هشت آذر و حماسه ملبورن نامیده می‌شود، میان تیم‌های ملی فوتبال ایران و استرالیا در تاریخ‌های یکم و هشتم آذر ۱۳۷۶ (۲۲ و ۲۹ نوامبر سال ۱۹۹۷ میلادی) به صورت رفت و برگشت برگزار شد. در پایان این دو بازی، تیم ایران با قانون گل‌زده در خانهٔ حریف[۱] به عنوان برنده نهایی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه راه یافت.

سلام خسته نباشید آخه من از روز چهار شنبه این خاطره رو( درس زندگی ) از همین باکس براتون فرستادم ولی مثل بقیه خاطره ها تو این صفحه ندیدم . بخاطر همین فکر کردم باید توی دیدگاه خاطره ام رو بزارم . اگه ممکنه پیگیری بفرمائید . ممنون

سلام یادش بخیر ، کیه که که یادش بره ایران تو جام جهانی ۹۸ فرانسه چیکار کرد اونم جلوی یه تیمی مثل استرالیا ، منم مثل همه آدمایی که عشقشون فوتباله پای تلویزیون نشسته بودم و با شور و اشتیاق بازی رو نگاه میکردم ، کی فکر میکرد ایران بتونه استرالیا رو شکست بده ، همش استرس داشتم ، آخه میدونین وقتی آدمها به یه چیزی علاقه داشته باشن دیگه دلشون نمیخواد اتفاقی براش بیافته . بگذریم بازی که تموم شد با کلی هیجان اومدم تو خیابون ، تو خیابونی که تو روزای هفته هیچ خبری از آدمها و ماشین هاشون نبود . چه بلوایی بود …
هیچ وقت اون خیابونو اون جوری ندیده بودم . همه داشتن شادی میکردن . باورتون نمیشه حتی سبزی فروش محلمون که حتی نمیذاشت یه برگ از سبزیهاش کم بشه ، از خوشحالی دسته دسته سبزیهاشو به آسمون پرتاب میکرد ، راننده ها رو دسته برف پاکن ماشین هاشون دستکش های بافتنی گذاشته بودن و اونا رو به چپ و راست تکون میدادن ، انگاری یه عالمه آدم داشت برات دست تکون میداد . صدای بوق ممتد ماشینها ، دست زدن های مردم ، شادیشون همه و همه ، اون خیابونی روکه تادیروز سوت و کور بود به یه محله شلوغ و پر جمعیت تبدیل کرده بود . همین طور که داشتم از جشن و شادی لذت میبردم ، ناخوداگاه چشمم به یه مرد میانسال خمیده ای افتاد که داشت کورمال کورمال از خیابون رد میشد . بیشتر دقت کردم ، انگار تو یه دنیای دیگه بود ، اصلا براش مهم نبود که چه اتفاقی افتاده ، با چشمام دنبالش کردم .
دیدم هرچند قدم که راه میره می ایسته ، خم میشه یه چیزی رو از روی زمین بر میداره و دوباره به راه خودش ادامه میده . کنجکاو شده بودم ، دنبالش رفتم و وقتی بهش نزدیک شدم ، دیدم اون مرد سبزی ها و میوه هایی رو که رو زمین افتاده بود جمع میکرد و توی یه کیسه میریخت . آره تازه فهمیدم که اون پیرمرد چرا شادی و خوشحالی دیگران براش مهم نبود ، چرا بی اعتنا به همه آدمهایی بود که دورو ورش بودن . بی اختیار بغض کردم ، بهش نزدیک شدم ، سلام کردم ، جواب سلامم رو داد ، طوری که ناراحت نشه بهش گفتم کمکی از دست من بر میاد ، گفت ممنونم جوون بعد دوباره به مسیر خودش ادامه داد ، بی اختیار دنبالش رفتم بعد از گذشتن از چند تا کوچه وارد یه خونه ای شد ، یه خونه قدیمی ، بعد از وارد شدن اون پیرمرد به اون خونه انگار کسی بهم گفت برو دنبالش اما من اجازه نداشتم به حریم خصوصی کس دیگه ای وارد بشم . لای درب منزل باز بود و من بی اختیار درب رو تا نیمه باز کردم و اون پیرمرد رو در حالی که دو سه تا بچه قد و نیم قد از سرو کولش بالا و پایین می رفتن دیدم . آره عزیزان من شادی واقعی رو تو چشمهای بغض کرده اون پیر مرد دیدم . اون موقعی که دست توکیسه ای که همراهش بود میکرد و با دستاو گوشه لباسش اون میوه های پلاسیده رو پاک میکرد و به بچه هاش میداد . اون موقع بود که فهمیدم زندگی برای همه آدمها یه جور نیست . تازه فهمیدم اون چیزی که مارو خوشحال میکنه ممکنه که برای دیگران دردناک باشه . آره …جام جهانی ۹۸ فرانسه هیچ وقت یادم نمیره