کتاب دیوان منوچهری دامغانی

کتاب «دیوان منوچهری دامغانی» با مقدمه، تصحیح و گزارش «سعید شیری» تدوین شده است. در بخشی از مقدمه آمده است: «بی‌گمان دیوان منوچهری از پرتصحیف‌ترین دیوان‌های شعر فارسی است و شاید از این نظر شعر کمتر سراینده‌ای را بتوان با او مقایسه کرد. راه‌یافتن واژگان دگرگون‌شده در متون، به‌ویژه شعر فارسی، چه به عمد (تحریف) و چه بر اثر اشتباه‌خوانی و اشتباه‌نویسی ناشی از مشابهت شکل نوشتاری واژگان (تصحیف) پدیده‌ای رایج بوده است. به قول شادروان دهخدا "آمیختن ذوق ادبی و میل‌های دینی و هواهای سیاسی خود در نظم و نثر دیگران از دیرگاه میان نسخه‌نویسان و قارئین ما سنت جاریه و سیرت مستمره بوده است… نقص مذکور را وقتی بر عیوب خط بی‌اعراب و تبدیل پیاپی قلم کوفی به نسخ، تعلیق، ثلث، رقاع، نستعلیق، شکسته و رسم‌الخط‌های گوناگون این خطوط اضافه کنیم و نادانی غالب کُتّاب و عدم‌اعتناء به واخوان و مقابله را بر آن بیفزاییم، به جاماندن همین شکسته‌بسته‌های کنونی را نیز باید به قسمی اعجاز و خرق‌عادت منسوب کرد و از بقای آن شاکر و خرسند بود."» ویژگی‌های این تصحیح از این قرار است: اعمال حدود 370 تصحیح تازه در واژگان، عبارات و بیت‌های مخدوش و تحریف‌شده و بازیابی صورت درست‌تر هر یک؛ بازیابی نام و نشان درست شاعر و نگاهی تازه به زندگی، دانسته‌ها و روزگار او با استناد به صورت درست بیت‌ها؛ شناسایی و معرفی شماری از ممدوحان و مرتبطان تاکنون ناشناس‌مانده‌ی منوچهری؛ بازشناسی و معرفی دقیق‌تر اعلام دیوان؛ برداشت‌ها و تفسیرهای تازه از بسیاری واژگان، عبارات و بیت‌های دیوان؛ روشنگری درباره‌ی پاره‌ای از برداشت‌های نادرست متکی بر بیت‌های مخدوش در باب زندگی شاعر. شعری از دیوان منوچهری دامغانی را می‌خوانیم: «ای با عدوی ما گذرنده ز کوی ما/ ای ماهروی شرم نداری ز روی ما؟/ نامم نهاده بودی بدخوی جنگجوی/ با هر کسی همی گله کردی ز خوی ما/ جستی و یافتی دگری بر مراد دل/ رستی ز خوی ناخوش و از گفت‌وگوی ما/ اکنون به جوی اوست روان آب عاشقی/ آن روز شد که آب گذشتی به جوی ما/ گویند سردتر بود آب از سبوی نو/ گر مست آب ما که کهن شد سبوی ما/ اکنون یکی به کام دل خویش یافتی/ چندین به خیر خیر چه گردی به کوی ما؟» کتاب حاضر را انتشارات «نگاه» منتشر کرده است.