کتاب پلو خورش اثر هوشنگ مرادی کرمانی

بخشی از داستان پلو خورش

«من نویسنده را که عقب اتوبوس میان بچه های کوچک بود نگاه می‌کردم. نویسنده همه کس و همه چیز را نگاه می‌کرد و شاد بود، گاهی کف می‌زد. فکر می‌کردم او به چه چیزی فکر می‌کند. ازش پرسیده بودم که: آیا تمام داستان‌هایی که نوشته است واقعی است یا خیالی؟ و او گفته بود: خیال جزء جدا نشدنی داستان است. اگر واقعیت را آنطور که پیش آمده بنویسیم کاری نکرده‌ایم. زمانی واقعیت داستان می‌شود که ما با خیال‌مان آن را بپرورانیم و شاخ و برگ بدهیم. در حقیقت هر داستانی با دو بال می‌پرد، یک بال واقعیت و یک بال خیال. هر کدام نباشد، نمی‌توان به آن داستان هنرمندانه گفت. تفاوت نویسنده و خبرنگار هم در همین است. از نویسنده پرسیده بودم: برای داستان پایان شاد بهتر است یا پایان غم انگیز؟ گفته بود: پایان هر داستانی باید از دل داستان بجوشد. نباید پایان را با چسب به داستان بچسبانیم. امیدواری و شادی در پایان داستان چیز خوبی است. اما اگر داستان جور غمگینی هم تمام شود، اشکال ندارد. مهم این است که پایان داستان ذهن خواننده را درگیر کند.

بخشی از داستان لالایی

«هوا برفی است. هر روز برف می‌آید، برف، برف، و سرما و یخبندان. زمستان سوئد، تاریک و سرد و طولانی است. مادر از شهرکی در حاشیه‌ی استکهلم با دو بچه راه افتاده است. مهران و مهری کنار مادر نشسته‌اند. مهران کوچک‌تر است، نق می‌زند و به زبان سوئدی می‌گوید خوابم می‌آید. می‌خواهم بخوابم مادر حرص می‌خورد. به ایرانی بگو، به فارسی بگو. مهران هفت ساله است، فکر می‌کند، چین به پیشانی می‌اندازد. واژه‌های سوئدی را از ذهنش پس می‌زند. واژه‌های فارسی را از ته حافظه و مغزش بیرون می‌کشد. می‌گوید: خواب می‌خواهم. مادر لبخند می‌زند. خواب می‌خواهم، غلط است. درست نیست. بگو: خوابم می‌آید.»

فیلم‌های تلویزیونی و سینمایی بسیاری براساس آثار مرادی کرمانی به تصویر درآمده است. آشناترین آن‌ها برای مخاطبان قصه‌های مجید است که با کارگردانی کیومرث پوراحمد و بازی مهدی باقربیگی و پروین‌دخت یزدانیان ساخته شد. مجید پسربچه‌ای که مادر و پدرش را از دست داده بود و با مادربزرگ پیرش زندگی می‌کرد. مجید آرزو دارد نویسنده شود و انشانویسی‌اش برعکس درس‌های دیگر خوب است. او عاشق فیلم و بازیگری است و زیاد کتاب می‌خواند. قصه‌های مجید با زبانی صمیمی و خلق لحظه‌های تلخ و شیرین مخاطب را با خود همراه می‌سازد.

«کاکلی» به کارگردانی فریال بهزاد، «صبح روز بعد»، «شرم»، «نان و شعر» و «قصه‌های مجید» به کارگردانی  کیورث پوراحمد، «خمره» به کارگردانی ابراهیم فروزش، «چکمه»، «کیسه برنج»، «تیک تاک» و «مثل ماه شب چهارده» به کارگردانی محمدعلی طالبی، «تنور» به کارگردانی  فرهنگ خاتمی، «رضایتنامه» به کارگردانی سیروس حسن‌پور، «مربای شیرین» به کارگردانی مرضیه برومند، «موشو» به کارگردانی  محمدرضا عالی پیام و محسن محسنی‌نسب، «مهمان مامان» به کارگردانی داریوش مهرجویی، «تک‌درخت‌ها» به کارگردانی  سعید ابراهیمی‌فر، «گوشواره» به کارگردانی  وحید موسویان، «دوربین فیلمبردای» به کارگردانی سیامک کاشف‌آذر و «بیگانه» به کارگردانی صدیق برمک، براساس قصه صنوبر، محصول افغانستان آثاری است که براساس داستان‌های مرادی کرمانی ساخته شده است.