کینه (نقد و بررسی رزیدنت اویل ۷)

۱۹ بهمن ۱۳۹۸ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۹ دقیقه

وقتی قسمت پنجم مجموعه‌ بازی‌های «رزیدنت اویل» (Resident Evil) عرضه شد، بسیاری از طرفداران قدیمی این مجموعه، از روند حرکت این سری ناامید شدند. با بالا گرفتن تب بازی‌های اکشن و سینمایی در نسل هفتم، شرکت بازی‌سازی «کپ‌کام» (Capcom) نیز برای سود بیشتر به استفاده‌ از المان‌های اکشن و صحنه‌های از پیش کارگردانی شده در عناوین محبوب خود از جمله رزیدنت اویل تن داد. نسخه ششم از هر سمت و سویی در رده‌ی یک فیلم سینمایی هالیوودی درجه چندم دسته‌بندی می‌شد. واکنش‌های منفی نسبت به بازی به قدری زیاد بود که در نهایت کپ‌کام تصمیم به اعمال تغییرات اساسی برای احیای سری گرفت.

تابستان سال گذشته‌ی میلادی کپ‌کام از «رزیدنت اویل ۷» (Resident Evil 7: biohazard) رونمایی کرد. تغییرات جدید در ابتدای رونمایی از بازی باز هم به مذاق بسیاری خوش نیامد. قسمت جدید در نگاه اول به یک بازی اول شخصی که در دنیایی شبیه به مجموعه بازی‌های «سایلنت هیل» (Silent Hill) اتفاق می‌افتد، تبدیل شده بود. بازی از قابلیت جدید پلی‌استیشن۴ یعنی «پلی‌استیشن وی‌آر» (PlayStation VR) نیز استفاده می‌کرد تا تجربه‌ی یک بازی ترسناک را بیشتر از همیشه برای مخاطبان خود جذاب کند.

در حالی که بحث‌های زیادی مبنی بر موفقیت قسمت جدید در بین طرفداران قدیمی سری و بازی‌های ترسناک وجود داشت، سرانجام رزیدنت اویل ۷ منتشر شد تا نشان دهد اصرار کپکام برای تغییرات جدید بیهوده نبوده و می توان به آینده این سری امیدوار بود.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

کلبه‌ی وحشت

«ایتن وینترز» (Ethan Winters) پس از دو سال، پیامی مبنی بر زنده بودن همسر گم‌شده‌ی خود دریافت می‌کند. «میا» (Mia) همسر ایتن در کلبه‌ی متروکه‌ای در «لوئیزیانا» (Louisiana) گرفتار شده و سراسیمه از او برای نجات خود کمک می‌خواهد. سرانجام ایتن به آدرسی که دریافت کرده بود می‌رسد. با طی کردن راه حیاط تا ورودی کلبه، ایتن متوجه محیط غیر عادی اطراف می‌شود. قاب عکس‌های بر روی دیوار نشان می‌دهند که او در این کلبه مخروبه تنها نیست و خانواده‌‌ایی عجیب به نام «بیکر» (Baker) در حال انجام فعالیت‌های نامشخصی در این خانه‌ی مخروبه و به ظاهر طاعون زده هستند.

در قسمت هفتم، دیگر با آن روایت‌های بزرگ و شلوغ رزیدنت اویلی طرف نیستیم. داستان و فضای بازی تحت تاثیر فیلم‌های ترسناک دهه هفتاد و به طور مشخص با الهام از فیلم «کشتار با اره برقی در تگزاس» (The Texas Chain Saw Massacre)، کوچک‌تر شده است. بخش زیادی از داستان به کشمکش‌های میان شما و خانواده بیکر مربوط می‌شود. هر کدام از اعضای خانواده، بخشی از داستان بازی را برعهده دارند و با یکی دو غافلگیری خوب تا انتهای بازی شما را مشغول نگه‌ می‌دارند. درگیری‌های بین اعضای خانواده و رابطه‌ی هر کدام از آن ها با شما، بسیار خوب کنار هم قرار گرفته است. برای مثال شخصیت‌ پدر خانواده، نماد قدرت است و با حضور او در بازی استرس زیادی به ایتن برای حفظ زندگی‌اش وارد می‌شود. مادر نیز به نوعی وظیفه‌ی نگهبانی خانه را بر عهده داشته و از خروج و یا نجات میا توسط شما جلوگیری می‌کند.

فضاسازی محیط بازی در مقایسه با قسمت‌های اخیر رزیدنت اویل دچار تغییرات گسترده‌ای شده است.

شخصیت‌های رزیدنت اویل ۷ کم هستند و شاید همین تعداد کم باعث شده تا هر کدام از کاراکتر‌ها به اندازه کافی در داستان بازی حضور داشته و پرداخته شوند. البته ایتن به عنوان اولین حضور خود به عنوان قهرمان اصلی با قرار گرفتن در کنار شخصیت‌های قدیمی این مجموعه مثل «کریس ردفیلد» (Chris Redfield) و «لیان اسکات کندی» (Leon S. Kennedy) کم می‌آورد و به اندازه این دو قهرمان محبوب شما را به خود جذب نخواهد کرد.

1

آن‌طور که به نظر‌ می‌رسد، اتفاق خوبی منتظرتان نیست!

همانند نسخه‌ی دمویی که قبل از انتشار بازی عرضه شده بود، نوار‌های ویدیویی مشخصی در بازی قرار دارند که داستان اتفاقات قبل از حضور ایتن در کلبه‌ی بیکرها را بازگو می‌کنند. دسترسی شما به این نوارها در زمان درستی صورت می‌گیرد و از تکراری شدن ریتم بازی جلوگیری می‌کند. قصه‌های کوچک این نوارها در کنار اطلاعاتی که در طول بازی در اختیار شما قرار می‌گیرد، به نوعی قسمت هفتم را به داستان کلی مجموعه و قسمت‌های پیشین متصل می‌کند. البته این اطلاعات در موارد زیادی دو پهلو و به طور عمد کم بوده تا به وسیله‌ی بسته‌های الحاقی و حتی قسمت‌های بعدی کامل شوند.

فضاسازی محیط بازی نیز در مقایسه با قسمت‌های اخیر رزیدنت اویل دچار تغییرات گسترده‌ای شده است. رزیدنت اویل ۷ به طور مشخصی از رنگ‌های نارنجی و زرد در طراحی محیط استفاده می‌کند. این فضای رنگی آرام در کنار محیط‌های تاریک و سربسته، فضای سه نسخه‌ی ابتدایی این مجموعه را تداعی می‌کند.

شاید قصه‌ی پیدا کردن یک عزیز گمشده در مکانی متروک در ابتدا کمی کلیشه‌ای و تکراری به نظر برسد، اما حضور بیکرها و تنش‌های روانی شخصیت‌های اصلی در کنار فضاسازی منحصربه‌فرد بازی که ترکیبی از عناصر کلاسیک رزیدنت اویل با چاشنی فیلم‌های ترسناک موفقی همچون «احضار» (Conjuring)، «اره» (Saw) و فضای فیلم‌های ترسناک اسلشر دهه هفتاد میلادی است، آنقدر خوب از آب در آمده تا علاوه بر مجبور کردن شما برای دنبال کردن داستان بازی تا انتها، برای تجربه چندباره و منتظر ماندن برای قسمت‌ بعدی‌ رزیدنت اویل نیز ارزشمند باشد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

در میان شیاطین

از نکاتی که به محض شروع بازی متوجه آن می‌شوید، تفاوت ایتن با سایر قهرمان‌های اصلی سری این مجموعه است. ایتن هم مثل لیان و کریس اسلحه به دست‌‌ می‌گیرد و حتی درگیری‌های شلوغی را در طول بازی تجربه می‌کند. اما در همان لحظه‌ی به دست گرفتن اولین اسلحه متوجه می‌شوید ایتن یک سرباز همه فن حریف برای مبارزه با زامبی‌های بیولوژیکی یا افسر ویژه‌ی پلیس نیست. ضعف ایتن در دفاع از خود و کمبود خشاب و منابع سلامتی، به خوبی حس ترس را به مخاطب القا می‌کند. برای اتمام بازی با درجه‌های سختی بالا مجبور به گشتن کامل محیط برای پیدا کردن مهمات بوده و تا حد امکان از درگیری‌های آتی ایتن با بیکرها و سایر دشمنان بازی خودداری خواهید کرد.

کم‌شدن منابع موجب شده تا رزیدنت اویل ۷ بیش از آن که یک بازی اکشن باشد، به عناصر بازی‌های کلاسیک این مجموعه وفادار بماند و در دسته‌ی بازی‌های ترسناک قرار بگیرد. معما‌ها در خدمت ریتم مناسب بازی، ساده طراحی شده‌اند اما در بسیاری از موارد حس نوستالژی رزیدنت اویلی‌تان را زنده می‌کنند. حل معماهای بازی به پیدا کردن قطعه‌های گم‌شده و کلیدهای درهای بسته‌ی بازی که تعدادشان هم کم نیست دسته‌بندی ‌می‌شود. حل این معماها شاید به اندازه نسخه‌های پیشین خاطره انگیز نباشند، اما ایرادی بر آن‌ها وارد نیست. رزیدنت اویل ۷ راه جدیدی برای انتقال ترس انتخاب کرده و در پیاده‌سازی‌اش هم موفق عمل ‌می‌کند. برای مثال در طول بازی با درهایی مواجه می‌شوید که برای باز شدن به بیشتر از یک کلید نیاز دارند. همین اجبار دوباره‌ برای گشتن در محیط و استرس ناشی از پیدا شدن سر و کله‌ی  یکی از بیکرها به خوبی حس ترس را به شما انتقال می‌دهد.

جدا از خانه‌ی بیکرها که خود به چندبخش مجزا تقسیم می‌شود، مکان‌های دیگری هم در بازی حضور دارند. محیط به طور مشخصی نسبت به قسمت‌های پیشین کوچک‌تر شده اما این موضوع به معنای کوتاه‌تر شدن تجربه‌ی بازی نیست. کوچک شدن محیط موجب شده تا جزییات به طور شگفت‌انگیزی بالا برود و رزیدنت اویل ۷ به یک بازی چند بار مصرف تبدیل شود. در هر گوشه از عمارت بیکرها اطلاعاتی در رابطه با این خانواده و یا قربانیان‌ آن‌ها، انتظار پیدا شدن از سوی شما را می‌کشند. سلاح‌ها، مهمات و نقشه‌ها نیز به خوبی در سرتاسر محیط پخش شده‌اند تا گشت و گذار در محیط  و بازکردن قفل‌های از پیش بسته شده به کاری اعتیاد آور تبدیل شود.

Infograph

در حین جست‌وجوی شما در محیط، به جز بیکرها موجودات دیگری نیز سعی در صدمه زدن به شما دارند. از بین بردن این موجودات جهش یافته به اندازه‌ی درگیری با بیکرها جذاب نیست و در بعضی موارد خسته کننده می‌شود. این موجودات حتا در مواردی که در نقش یک غولآخر ظاهر می‌شوند، آن طور که باید و شاید شما را هیجان‌زده نمی‌کنند. البته این ضعف با لحظه‌های غافل‌گیر کننده‌ی خوب بازی، جبران می‌شود. این صحنه‌های از پیش کارگردانی شده که تعداد مناسبی دارند، به خوبی دست شما را خوانده و غاقل‌گیرتان می‌کنند. احاطه شدن در بین دو تن از اعضای بیکر‌ها، قرارگرفتن در فضای بسته برای مدت طولانی و واکنش‌های عصبی غیرقابل پیش‌بینی ایتن و افرادی که او را همراهی می‌کنند، بسیار خوب از آب در آمده‌اند.

زوایه‌ی دوربین نیز در خدمت ترسناک‌تر شدن بازی، به اول شخص تغییر کرده است. دوربین جدید جدا از لرزش‌های به جا و انتقال درست حس استرس در زمان به دست گرفتن اسلحه‌ها، در انتقال ترس به مخاطب هم موفق عمل می‌کند. چک کردن دائم نوار سلامتی از روی ساعت مچ‌بند ایتن و نداشتن دید مناسب به پشت سر و هم‌چنین صحنه‌های درگیری فیزکی شما به خصوص با خانواده بیکرها به خوبی پیاده‌سازی شده اند.

زوایه‌ی دوربین در خدمت ترسناک‌تر شدن بازی، به اول شخص تغییر کرده است.

تغییر زاویه دوربین نیز، امکان استفاده از پلی‌استیشن وی‌آر را برای سازندگان فراهم کرده است. رزیدنت اویل ۷ بدون شک موفق‌ترین بازی عرضه شده‌ی مجهز به این قابلیت است. تجربه‌ی بازی بر روی پلی‌استیشن وی‌آر از حالت معمولی هیجان انگیزتر و برخلاف بازی‌هایی که پیش‌تر از این قابلیت بهره‌مند بودند، بعد از مدت کوتاهی خسته‌کننده نمی‌شود. شاید تنها ایراد این بخش را ساده‌تر شدن بازی در حین استفاده از واقعیت مجازی دانست، زیرا به دلیل محدودیت‌های این دستگاه، بخش‌هایی مانند تیراندازی و درگیری‌های فیزیکی نسبت به نسخه‌ی اصلی چالش کم‌تری خواهند داشت.

با هوشمندی سازندگان در بازآفرینی المان‌های کلاسیک و عوض شدن زوایه دوربین در کنار کارگردانی خوب صحنه‌های سینمایی بازی، رزیدنت اویل جدید با دنیای پر رمز و راز خود، مدت زیادی شما را سرگرم‌ نگه ‌خواهد داشت، البته اگر به تنوع کم دشمنان بازی و ساده بودن بیشتر درگیری‌ها خرده‌ی زیادی نگیرید.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

هویت

 رزیدنت اویل جدید بر پایه‌ای موتور گرافیکی اختصاصی خود در طراحی چهره‌ها و محیط موفق عمل می‌کند. خانه‌ی بیکرها و ده ساعتی که برای اتمام بازی در درجه‌ی سختی متوسط بازی نیاز است، به یکی از بیاد ماندنی‌ترین تجربه‌های شما از بازی‌های ترسناک و سری رزیدنت اویل تبدیل خواهد شد.

جزییات محیط به جز مواردی اندک به خوبی لود شده و بازی در هر سه پلتفرم اصلی بدون اشکال خاصی اجرا می‌شود. البته باگ‌هایی همچون گیر کردن شخصیت‌ها در محیط در بازی وجود داشته و انتظار می‌رود کپ‌کام در اولین بروز‌ رسانی بازی نسبت به رفع آن‌ها اقدام کند.

صداهای محیطی مانند باد و جیغ و اصوات ناآشنای محیط بازی نیز در القای هر چه بیشتر حس ترس به شما کمک‌ می‌کند. رزیدنت اویل ۷ در زیبایی شناسی نیز به خوبی عمل ‌کرده و صدای برخورد باران به شیشه‌ها، تغییرات آب و هوا در طی داستان بازی که در یک روز اتفاق می‌افتد، قدرت تخریب پذیری محیط و جزییات لباس‌ و تمام اجسام بازی شما را مجذوب خود خواهد کرد. صداگذاری تمامی شخصیت‌ها نیز در سطح حرفه‌ای انجام شده اما مشکلات عجیبی مثل هماهنگ نبودن انیمیشن صورت شخصیت‌ها با صدای آن‌ها در بعضی موارد به چشم می‌خورد.

3

بخش‌هایی که در نوار‌های ویدیویی روایت می‌شوند، نسبت به بخش اصلی بازی، حالت سینمایی‌تری دارند.

 رزیدنت اویل ۷ معجون بسیار خوبی از المان‌های کلاسیک قسمت‌های قبلی این مجموعه و بازی‌های ترسناک موفقی مثل «اوت‌لست» (Outlast) و «فراموشی» (Amnesia) است. رزیدنت اویل ۷ بازی است که  در بسیاری از موارد، از منابع الهام خود موفق‌تر عمل کرده و استانداردهای جدیدی را در سبک وحشت و بقا یا همان Survival Horror معرفی می‌کند؛ سبکی که می‌توان گفت قسمت‌های ابتدایی این مجموعه خودشان آن را خلق کرده‌اند.

کپ‌کام با توجه‌ به خواسته‌های طرفداران قدیمی مجموعه و ریسک زیاد توانسته است تا رزیدنت اویل را باری دیگر به عنوان نامی خاص در صنعت بازی‌های ویدیویی تبدیل کند، البته مشکلات ریز درشت بازی همچون ساده بودن بعضی از مراحل و تنوع کم‌ دشمنان شاید دست اندازی برای رسیدن سازندگان به هدف نهایی‌شان محسوب شوند اما مانع از رسیدن‌آن ها به مقصد و انتظار ما برای قسمت‌های بعدی نخواهند شد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

نام بازی: Resident Evil 7: biohazard

تهیه کننده: Capcom

سازنده: Capcom

پلتفرم: Xbox One، PS4، PC، PSVR

سبک: ترسناک

امتیاز:‌ ۴.۵/۵

telegram_ad2_1

برچسب‌ها :
دیدگاه شما

۲۱ دیدگاه
  1. Avatar Bijan

    دوستانی که میگن اویل هفت اشغاله و اصلا اویل نیست برو یکم حاجی بازی کن حداقل بعد بگو این مزخرفات .من همه نسخه اویل بازی کردم روی سطح سختی اخر هفت بازی کن بدون استفاده از تیربینهایت ببین جک بیکر اگر از نمسیس اون دوران کم اورد بیا شر و ور بگین . به شدت منتظر رزیدنت اویل هشت هستم خوشبختانه تو لایو کپکام ظاهرا عنوان میان نسلی خواهد بود .

  2. Avatar محمد

    فقط میتونم بگم این بازی شاهکار بود مخصوصا اوایل بازی که واقعا هیجان زیادی داشت حتما این بازی تجربه کنید

  3. Avatar علی

    سلام
    بازی رزیدنت اویل از سری سومش به بعد رو خراب کرد
    قرار بود بازی در حد ترسناک باشه نه اکشن
    بخوایم اکشن بازی کنیم بازی های بهتری هم هست
    وقتی میریم سمت رزیدنت اویل مسلما یه بازی ترسناک میخواهیم
    قسمت هفت کمی منو متقاعد کرد ولی کاشکی زود داستانشو لو نمیداد
    کلا همچی مسخره شده
    از آهنگ و فیلم و بازی بگیر تا همه چی
    فیلم ها رو دقت کنی همشون سر و ته یه داستان تکراری رو دنبال میکنن به شکل های مختلف
    بازی ها هم دقیقا همین جریانو داره
    بابا یکم خلاقیت یکم ابتکار
    چیه همش کپی پیس میکنید
    نمیتونید!!خب برید استعداد یابی کنید میدون به چهار نفر دیگه بدید
    شماها احتمالا یادتون نمیاد سری پلی اس یک هربازی میومد با داستان های جدید و مهیج آدم کیف میکرد از بازی با اون کیفیت پایینش
    همش بخاطر اینه که خامواده های کم درامد رو ساپرت نمیکنن و فقط پول ،سود دهی بالا مهم شده و این جریان تو تموم این کره خاکی برقراره
    در صورتی که ۹۸٪با استعدادهامون حتی دنشمندان بزرگمون از خانواده های فقیر و کم در آمد بودن

  4. Avatar فرید

    من تازه دارم بازی میکنمش…. خداییش بازیش هم ترسناکه هم داستانش خوبه… ولی به نظرم اصلا ربطی به سری های قبلی نداره… من خودم رزیدنت اویلو به خاطر شخصیت هاش و کشتن زامبیهاش دوست دارم… تو این قسمت با یه خونواده ی دیوونه طرفم… اسمشو کلبه ی وحشت میزاشتن بیشتر بهش میومد

  5. Avatar داریوش

    نقد سودمندی بود , سپاس

  • 1
  • 2
loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه