جسد پیتر گرین، بازیگر فیلمهای «پالپ فیکشن» و «ماسک» در خانهاش پیدا شد؛ سایهی سیاه مرگ بر سر هالیوود
پیتر گرین، بازیگری که در فیلمهایی از جمله «پالپ فیکشن» و «ماسک» بازی کرده بود، در سن ۶۰ سالگی درگذشت. جسد او روز جمعه در آپارتمانش در منطقهی لوور ایست ساید شهر نیویورک با دستخطی پیدا شد. هنوز علت مرگ او اعلام نشده است.
گرین که در طول دوران حرفهای خود در پروژههای زیادی بازی کرده، اغلب نقش شخصیتهای شرور را به پردهی سینما آورده است. او در فیلم برندهی جایزه اسکار سال ۱۹۹۴ به کارگردانی کوئنتین تارانتینو، یعنی «پالپ فیکشن» نقش زِد، نگهبان امنیتی سادیستی داستان، را بازی میکرد. در فیلم «ماسک» جیم کری، در نقش گانگستر دوریان تایرل، شخصیت منفی اصلی فیلم استنلی ایپکیس ظاهر شد.
پیتر گرین در نقش دوریان تایرل در فیلم «ماسک» (۱۹۹۴)
به گفتهی پلیس و مدیر برنامههای پیتر گرین، گرگ ادواردز که بیش از ۱۰ سال با او همکاری داشته، او حدود ساعت ۳:۲۵ بعد از ظهر در آپارتمانش در خیابان کلینتون، پیدا شده و در محل حادثه جان باخته است. ادواردز گفت گویا بیش از ۲۴ ساعت در آپارتمان گرین موسیقی پخش میشده و این همسایهها را نگران کرده و به کشف جسد او انجامیده. ادواردز گفت که اوایل این هفته با گرین صحبت کرده است.
ادواردز در یک مصاحبهی تلفنی با هالیوود ریپوتر گفت: «هیچکس بهتر از پیتر نقش یک آدم بد را بازی نکرده است. اما او، میدانید، یک روی مهربان هم داشت که اکثر مردم هرگز ندیده بودند، و قلبی بزرگ.»
پیتر گرین و ادی فالکو پشت صحنه فیلم «قوانین جاذبه» (۱۹۹۲)
پیتر گرین که در ۸ اکتبر ۱۹۶۵ در مونتکلیر، نیوجرسی متولد شد، بازیگری را در اواسط دههی بیست زندگیاش آغاز کرد. اولین نقش برجستهی او در یک قسمت از سریال درام جنایی «هاردبال» (Hardball) در سال ۱۹۹۰ محصول شبکهی انبیسی بود. او اولین فیلم سینمایی خود را در سال ۱۹۹۲ در فیلم «قوانین جاذبه» (Laws of Gravity) در کنار ادی فالکو انجام داد.
از آنجا به بعد، گرین پیشرفت سریعی داشت. در سال ۱۹۹۳، در فیلم «تمیز و تراشیده» (Clean, Shaven) بازی کرد که در جشنوارهی فیلم کن ۱۹۹۴ به نمایش درآمد. او برای بازی در این فیلم در نقش مردی مبتلا به اسکیزوفرنی مظنون به قتل که خودآزاری میکند، جایزهی بهترین بازیگر مرد را از جشنوارهی فیلم تائورمینا دریافت کرد. یک نقد نیویورک تایمز در آن زمان گفت که بازی گرین، از این کاراکتر «شخصیتی بهشدت رنجکشیده و دمدمی مزاج» ساخت، کسی که حتی «لازم نبود برای جلب توجه مخاطب خود را تکهپاره کند.»
پیتر گرین در فیلم «تمیز و تراشیده» (۱۹۹۳)
در سال ۱۹۹۴، او در دو فیلم بزرگ حاضر شد؛ یکی «داستان عامهپسند» یا «پالپ فیکشن» ساختهی کوئنتین تارانتینو، که نخل طلای جشنوارهی فیلم کن آن سال را گرفت و دیگری فیلم «ماسک» در مقابل جیم کری در نقش شخصیت منفی اصلی، دوریان تایرل.
گرین فرد گوشهگیری بود و کمتر مصاحبهای از او باقی مانده است. در یکی از معدود مصاحبههای نادر او، پیتر گرین در سال ۲۰۱۱ فاش کرد که در ابتدا به دلیل محتوای فیلم «پالپ فیکشن» بازی در آن را رد کرده بوده است؛ او در برنامهیThe Sissy Gamache Show گفت: «وقتی فیلمنامه را گرفتم، کاملاً ناامید شدم. نحوهی نگارش فیلم باب میل من نبود. اگر فیلم «رهایی» (Deliverance) را دیده باشید، دیگر هرگز آن مردی را که ند بیتی را گرفت و کاری کرد که «مثل خوک جیغ بزند» نمیبینید، بنابراین فکر نمیکردم که [بازی در «پالپ فیکشن»] تصمیم خوبی برای حرفهام باشد.» با این حال، تارانتینو همچنان به گرین اصرار کرد تا نقش را بگیرد و حتی به گرین اجازه داد صحنه را به دلخواه خود تغییر دهد.
پیتر گرین و کوئنتین تارانتینو
گرین از آن زمان به طور پیوسته به کار خود ادامه داد. از دیگر آثار گرین در حوزههای مختلف سینما و تلویزیون میتوان به «شب داوری» (Judgment Night)، «مظنونین همیشگی» (The Usual Suspects)، «ببوس و بگو» (Kiss & Tell) و «برقآسا» (Blue Streak) اشاره کرد. او در فیلم «روز تعلیم» (Training Day) نقش جف، کارآگاهی را بازی کرد که توسط آلونزو هریس – با بازی مشهور دنزل واشنگتن – مورد اصابت گلوله قرار میگیرد. پس از اینکه هریس، مأمور سابق مواد مخدر را در خانهاش به قتل میرساند، گرین موافقت میکند که به او شلیک شود تا اینطور به نظر برسد که ابتدا به پلیس شلیک شده است.
علاوه بر اینها، گرین در یک قسمت از سریال «نظم و قانون» (Law & Order) در سال ۲۰۰۱، «شکارچی جایزهبگیر» (The Bounty Hunter) و یک قسمت از سریال پیشدرآمد «جان ویک»، یعنی «کانتیننتال» (Continental) بازی کرد. او نقشی کلیدی در صحنهی آغازین اولین قسمت از سریال «موجه» (Justified) داشت و امسال در یک قسمت از سریال «دزد مواد مخدر» (Dope Thief) ظاهر شد. او بازیگر ثابت سریال درام «دانلیهای سیاه» (Black Donnellys) شبکه NBC بود و در سریالهای «زندگی روی مریخ» (Life on Mars) شبکه ABC و «پلیس شیکاگو» (Chicago P.D) شبکه NBC نیز حضور داشت.
پیتر گرین و هلی بری در فیلم «زن مرد پولدار» (۱۹۹۶)
ادواردز خاطرنشان کرده که اگرچه معروف بود که کار کردن با گرین ساده نیست، اما او یک کمالگرا بود که تمام تلاشش را برای هر اجرایی میکرد و میخواست بازیاش «درست» باشد. ادواردز به «نیویورک پست» گفت: «او با بازیگران و کارگردانان شگفتانگیز زیادی کار کرد» و افزود که بازی او در نقش گانگستر بیرحم، دوریان تایرل، در مقابل جیم کری و کامرون دیاز در فیلم «ماسک»، «مسلماً بهترین نقش او» بوده است.
ادواردز ادامه داد: «او با شیاطین درونش جنگید اما بر آنها غلبه کرد.» این جمله اشاره به اعتیاد گرین به مواد مخدر دارد. طبق گفتهی گرین در سال ۱۹۹۶ به مجله پریمیر (Premier magazine)، او در ۱۵ سالگی از خانه فرار و خیابانهای بیگ اپل زندگی کرد؛ جایی که به مصرف مواد مخدر و در نهایت فروش مواد مخدر روی آورد. او پس از اقدام به خودکشی در مارس ۱۹۹۶، برای ترک اعتیاد خود به دنبال درمان رفت.
فعالیت هنری پیتر گرین در ۶۰سالگی هنوز به پایان نرسیده بود. او چندین پروژه در پیش داشت: یکی تریلر مستقل به نام «عروسکهای نمایشی» (Mascots) که قرار بود ژانویهی پیش رو با میکی رورک رویش کار کند و مستند «از مردم آمریکا: خروج از USAID» که او گویندگی و تهیهکنندگی آن را بر عهده داشت. جیسون الکساندر و کاتلین ترنر در پروژه دوم مشارکت داشتند.
گرگ ادواردز، مدیر برنامههای پیتر گرین، به THR گفت: «او هیجانزده بود تا تمام مرگهایی را که در سراسر جهان در نتیجهی برچیدن برنامهی USAID ازسوی آمریکا رخ داده بود، آشکار کند.» ادواردز گرین را «یکی از بهترین بازیگران نقش خاص (Character actor) روی کره زمین» نامید. ادواردز در مورد گرین افزود: «او دوست خوبی بود که حتی پیراهن تناش را به دوستش میداد. دوستش داشتند و جایش خالی خواهد بود.»
منبع: Hollywood Reporter
