زهران ممدانی؛ از شهردار ۳۴ ساله خوره تکنولوژی نیویورک چه میدانیم؟
شهر نیویورک با انتخاب شهردار جدید خود، فصلی تازه را در تاریخ سیاسی خود آغاز کرده است. در یک رقابت انتخاباتی پرحرارت، زهران ممدانی، چهره ۳۴ ساله سوسیالیست دموکرات، توانست در انتخابات 4 نوامبر 2025 به پیروزی برسد و سکان هدایت یکی از مهمترین شهرهای جهان را به دست بگیرد. او نهتنها نخستین شهردار مسلمان و جوانترین شهردار نیویورک در بیش از یک قرن اخیر به شمار میرود، بلکه شخصیتی است که با گذشتهای متفاوت به عنوان مشاور مسکن و هنرمند هیپهاپ، ساختارهای سنتی قدرت و ثروت را در این شهر به چالش کشیده است. زهران ممدانی با برنامههایی بلندپروازانه برای حل بحران مسکن، رایگان کردن حملونقل عمومی و مهمتر از همه، با دیدگاهی روشن برای قانونمند کردن غولهای فناوری، به قدرت رسیده است.
زهران ممدانی کیست؟ از کامپالا تا شهرداری نیویورک
نبرد داوود و جالوت؛ رمزگشایی محبوبیت و پیروزی سیاسی ممدانی
برنامهی تحول نیویورک: از مسکن تا امنیت عمومی
مسکن برای نیویورکیها
حملونقل، اقتصاد و عدالت اجتماعی
بازنگری در امنیت عمومی
شهردار «خوره تکنولوژی»: چشمانداز فناورانه زهران ممدانی
فراتر از یک «شهر هوشمند» سنتی
نبرد با غولهای سیلیکون ولی
جمعبندی: چالشهای پیش روی شهردار رادیکال
زهران ممدانی کیست؟ از کامپالا تا شهرداری نیویورک
برای فهم عمیق برنامههای سیاسی و فناورانه زهران ممدانی، باید نگاهی به مسیر پرفرازونشیب زندگی او بیندازیم. او در 18 اکتبر 1991 در کامپالا، پایتخت اوگاندا، در خانوادهای با ریشههای قوی فکری و هنری به دنیا آمد. پدرش، محمود ممدانی، استاد دانشگاه و نظریهپردازی برجسته در حوزه مطالعات پسااستعماری و مادرش، میرا نایر، یک کارگردان سینمای تحسینشده است. رشد در چنین فضایی، ذهن او را از همان دوران کودکی با مباحث عمیق سیاسی و اجتماعی آشنا کرد.
خانواده ممدانی زمانی که زهران ممدانی تنها هفت سال داشت، به نیویورک مهاجرت کردند. او پس از اتمام تحصیلات در دبیرستان معتبر علوم برانکس، وارد کالج بودین شد و در رشته مطالعات آفریقایی به تحصیل پرداخت. فعالیتهای سیاسی او از همان دوران دانشجویی و با مشارکت در تاسیس انجمن «دانشجویان حامی فلسطین» آغاز شد و نشان داد که او علاقهای جدی به مسائل عدالتمحور دارد.
پیش از آنکه زهران ممدانی به طور رسمی وارد دنیای سیاست شود، دو تجربه شغلی کلیدی داشت که جهانبینی و برنامههای آینده او را شکل دادند. نخستین شغل او «مشاور پیشگیری از سلب مالکیت و مسکن» بود. او در این جایگاه به خانوادههای کمدرآمد و مهاجر در محله کویینز کمک میکرد تا در برابر اخطارهای تخلیه و فرآیندهای پیچیده قانونی از خانههایشان دفاع کنند. این تجربه صرفا یک شغل نبود؛ زهران ممدانی بحران مسکن نیویورک را نه از پشت میز و از طریق آمار، بلکه در زندگی واقعی مردم لمس کرد. این مواجهه مستقیم، سنگ بنای یکی از اصلیترین برنامههای او، یعنی «مسکن برای نیویورکیها» را گذاشت.
همزمان با این فعالیت، زهران ممدانی زندگی حرفهای دیگری را در دنیای هنر دنبال میکرد. او با نامهای هنری «Mr. Cardamom» و «Young Cardamom» به تولید موسیقی رپ مشغول بود. این فعالیت نیز چیزی فراتر از یک سرگرمی بود. هیپهاپ به عنوان یک هنر مبتنی بر روایتگری و برقراری ارتباط مستقیم با مخاطبان گوناگون، مهارتی ارزشمند به او آموخت. زهران ممدانی یاد گرفت که چگونه مفاهیم پیچیده اقتصادی و سوسیالیستی را به پیامهایی ساده، قابل فهم و جذاب برای نسل جوان و طبقه کارگر نیویورک تبدیل کند و از این راه، رسانههای سیاسی سنتی را دور بزند.
نبرد داوود و جالوت؛ رمزگشایی محبوبیت و پیروزی سیاسی ممدانی
مسیر سیاسی زهران ممدانی با یک الگوی تکرارشونده تعریف میشود: به چالش کشیدن ساختار قدرت مستقر. او نخستین بار در سال 2020 با شکست دادن یک نماینده دموکرات باسابقه و قدرتمند، توانست به مجلس ایالتی نیویورک راه پیدا کند. این پیروزی او را به عنوان یک سوسیالیست دموکرات و صدایی نو در جناح مترقی حزب معرفی کرد.
انتخابات شهرداری نیویورک در سال 2025، تکرار همان نبرد در مقیاسی بسیار بزرگتر بود. در یک سو، زهران ممدانی قرار داشت و در سوی دیگر، اندرو کومو، فرماندار سابق و یکی از قدرتمندترین چهرههای سیاسی نیویورک. کمپین کومو از حمایت مالی گسترده نخبگان ثروتمند شهر برخوردار بود. بر اساس گزارشها، ائتلافی بیسابقه از دستکم 26 میلیاردر و خانواده ثروتمند، از جمله چهرههایی مانند مایکل بلومبرگ و بیل اکمن، بیش از 22 میلیون دلار برای حمایت از کومو و جلوگیری از پیروزی زهران ممدانی هزینه کردند.
در مقابل این کوه ثروت، کمپین زهران ممدانی بر استراتژی کاملا متفاوتی استوار بود: کمکهای مالی کوچک مردمی، شبکهای وسیع از داوطلبان پرشور و استفاده هوشمندانه از رسانههای اجتماعی. پیام اصلی کمپین او ساده اما قدرتمند بود: «کاهش هزینههای زندگی» برای طبقه کارگر نیویورک. این پیام توانست ارتباطی عمیق با جوانان، اقلیتهای نژادی و تمام شهروندانی برقرار کند که از شکاف طبقاتی و گرانی روزافزون در نیویورک به ستوه آمده بودند.
پیروزی احتمالی او چنان زنگ خطری برای ساختار قدرت بود که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، نیز به طور مستقیم وارد این کارزار محلی شد. ترامپ بارها زهران ممدانی را «کمونیست» نامید و در اقدامی کمسابقه، تهدید کرد که در صورت انتخاب او، بودجه فدرال شهر نیویورک را قطع خواهد کرد.
با این حال، این حملات گسترده از سوی میلیاردرها و رئیس جمهور، نتیجهای معکوس به همراه داشت. زهران ممدانی کمپین خود را بر این ایده بنا کرده بود که سیستم توسط نخبگان ثروتمند علیه مردم عادی مدیریت میشود. زمانی که همان نخبگان 22 میلیون دلار و رئیس جمهور آمریکا تمام اعتبار سیاسی خود را برای متوقف کردن او به میدان آوردند، در عمل ادعای اصلی زهران ممدانی را برای رایدهندگان ثابت کردند. هر حمله، به جای تضعیف او، اعتبار روایتش را تقویت میکرد. این انتخابات نشان داد که در دنیای امروز، «ارز سیاسی» در حال تغییر است و توانایی بسیج آنلاین و ایجاد یک جنبش مردمی میتواند بر «ارز سنتی» یعنی پولهای هنگفت و حمایت ساختار قدرت، غلبه کند.
برنامهی تحول نیویورک: از مسکن تا امنیت عمومی
برنامههایی که زهران ممدانی برای نیویورک ارائه داده است، مجموعهای از اصلاحات جسورانه و ساختاری را شامل میشود که همگی بر یک فلسفه مشترک بنا شدهاند: خارج کردن نیازهای اساسی زندگی شهری از کنترل انگیزههای سودمحور بازار آزاد.
مسکن برای نیویورکیها
محور اصلی برنامههای زهران ممدانی، که از تجربیات شخصی او به عنوان مشاور مسکن ریشه میگیرد، طرح «مسکن توسط و برای نیویورک» (Housing By and For New York) است. این طرح شامل تعهد به ساخت 200,000 واحد مسکونی جدید با بودجه عمومی، دائمی و ارزانقیمت با اجارهبهای تثبیتشده طی 10 سال آینده است. علاوه بر ساختوساز جدید، او وعده «تثبیت اجارهبها» (Freeze the rent) را برای مستاجران واحدهای فعلی که تحت کنترل اجاره هستند، داده است. برای سرعت بخشیدن به این فرآیند، او قصد دارد موانع بوروکراتیک را برای پروژههای 100% ارزانقیمت حذف و الزامات «حداقل پارکینگ» برای ساختوسازهای مسکونی جدید را لغو کند؛ قانونی که به عنوان مانعی برای ساخت خانههای بیشتر شناخته میشود.
حملونقل، اقتصاد و عدالت اجتماعی
در حوزه حملونقل، زهران ممدانی با شعار «اتوبوسهای سریع و رایگان» (Fast, fare free buses) وارد میدان شد. برآورد میشود این طرح سالانه بین 600 تا 800 میلیون دلار هزینه داشته باشد و به همین دلیل با انتقاداتی درباره پرهزینه بودن آن مواجه شده است. با این حال، زهران ممدانی در دفاع از آن، به نتایج یک برنامه آزمایشی موفق در پنج خط اتوبوسرانی نیویورک اشاره میکند که نشان داد رایگان شدن اتوبوسها به کاهش 38.9 درصدی حملات به رانندگان منجر شده است. او تاکید کرده که این طرح فعلا مترو را شامل نمیشود و تنها بر اتوبوسها متمرکز خواهد بود.
در بخش اقتصادی و عدالت اجتماعی، او دو پیشنهاد کلیدی دیگر دارد: ایجاد «فروشگاههای مواد غذایی متعلق به شهرداری» (City-owned grocery stores) برای مقابله با گرانی مواد غذایی در برخی محلهها و ارائه «مهدکودک رایگان و همگانی» (No cost childcare) برای تمام خانوادهها.
بازنگری زهران ممدانی در امنیت عمومی
شاید یکی از نوآورانهترین برنامههای زهران ممدانی، طرح او برای امنیت عمومی باشد. او پیشنهاد ایجاد یک نهاد کاملا جدید به نام «اداره ایمنی جامعه» (Department of Community Safety) را مطرح کرده است. این اداره، یک آژانس غیرنظامی و مبتنی بر جامعه خواهد بود.
ایده اصلی در این طرح، یک رویکرد «طراحی سیستمی» برای مدیریت شهری است. در سیستم فعلی، پلیس به عنوان یک ابزار «یکپارچه» (Monolithic) برای حل همه مشکلات، از بحران سلامت روان و بیخانمانی گرفته تا خشونتهای مسلحانه، به محل اعزام میشود. طرح زهران ممدانی این سیستم یکپارچه را به «سرویسهای کوچک» (Microservices) تخصصی تفکیک میکند. بر این اساس، تیمهای متخصص سلامت روان (و نه پلیس) به تماسهای مربوط به بحرانهای روانی پاسخ خواهند داد و تیمهایی از «پیامرسانهای معتبر» (Credible Messengers) که رهبران مورد اعتماد محلی هستند، مسئولیت مداخله در خشونتهای اجتماعی و پیشگیری از آنها را بر عهده خواهند گرفت.
شهردار «خوره تکنولوژی»: چشمانداز فناورانه زهران ممدانی
عنوان «خوره تکنولوژی» برای زهران ممدانی بسیار مناسب است، اما نه به معنای رایج آن. علاقه او به گجتها و نوآوری به هر قیمتی نیست؛ او یک «خوره سیاستگذاری تکنولوژی» (Tech Policy Geek) است. زهران ممدانی فناوری را نه یک ابزار خنثی، بلکه نیرویی برای تمرکز قدرت اقتصادی و سیاسی میبیند که باید به شدت به نفع شهروندان قانونمند شود.
فراتر از یک «شهر هوشمند» سنتی
دیدگاه زهران ممدانی درباره «شهر هوشمند» با مدل سنتی که بر دادههای کلان، نظارت و سنسورها تمرکز دارد، تفاوت اساسی دارد. برنامه او بر ایجاد یک «کلانشهر هوشمند اقلیمی» (Climate-Smart Metropolis) متمرکز است. این چشمانداز حول محور پایداری میچرخد: کربنزدایی از سیستم حملونقل، گسترش زیرساختهای شارژ خودروهای برقی، نوسازی تمام ساختمانها برای بهرهوری انرژی و حمایت از پروژههای انرژی تجدیدپذیر که «متعلق به جامعه» (Community-owned) هستند.
در مورد هوش مصنوعی (AI)، موضع او محتاطانه است. اگرچه دیدگاههای او درباره مقرراتگذاری AI هنوز «نامشخص» توصیف میشود، اما او نامهای برای توقف 10 ساله توسعه هوش مصنوعی را امضا نکرده است؛ این نشان میدهد که او یک «تکنولوژیستیز» نیست. با این حال، او به شدت از قانون «FAIR Business Practices Act» حمایت میکند. این قانون به طور خاص برای مقابله با کلاهبرداریهای مبتنی بر هوش مصنوعی، نقض دادهها، فیشینگ و اشتراکهای خدماتی پنهانی طراحی شده است. این رویکرد نشان میدهد که زهران ممدانی هوش مصنوعی را در درجه اول از منظر «حمایت از مصرفکننده» میبیند.
در مقابل، منتقدان محافظهکار استدلال میکنند که برنامههای سوسیالیستی او (مانند فروشگاههای مواد غذایی شهری) دقیقا به دلیل «مشکل دانش» که اقتصاددانی مانند هایک مطرح کرد، شکست خواهند خورد و هوش مصنوعی نیز نمیتواند این مشکل را حل کند. به گفته آنها، هیچ الگوریتمی نمیتواند پیشبینی کند که «محله برانکس فردا به چند عدد نان شیرینی حلقوی نیاز دارد»؛ این کاری است که فقط بازار از عهده آن برمیآید.
نبرد زهران ممدانی با غولهای سیلیکون ولی
قلب واقعی داستان تکنولوژی زهران ممدانی در اینجا نهفته است: رابطه پرتنش او با شرکتهای بزرگ تکنولوژی. شرکتهای بزرگ فناوری مانند Uber, Airbnb و DoorDash میلیونها دلار در انتخابات 2025 هزینه کردند تا از پیروزی او جلوگیری کنند.
این یک لحظه تعیینکننده بود. «پولهای جدید» سیلیکون ولی، درست مانند «پولهای قدیمی» وال استریت و غولهای املاک و مستغلات، برای حفظ مدلهای کسبوکار خود در برابر قانونگذاری، وارد لابیگری سنگین مالی علیه یک نامزد مترقی شدند.
- Airbnb: کمیته اقدام سیاسی (PAC) این شرکت، که بودجه 5 میلیون دلاری در اختیار داشت، به طور خاص زهران ممدانی را هدف قرار داد. دلیل آن این بود که زهران ممدانی به صراحت با تسهیل قوانین اجاره کوتاهمدت مخالفت کرده است؛ قوانینی که مستقیما مدل کسبوکار Airbnb را تهدید میکند.
- DoorDash: این شرکت مبلغ 1 میلیون دلار به یک کمیته حامی اندرو کومو، رقیب اصلی زهران ممدانی، کمک کرد.
- پاسخ ممدانی: در مقابل، پلتفرم زهران ممدانی به صراحت شامل «تنظیمگری اپلیکیشنهای دلیوری» (Regulating delivery apps) و حفاظت از حقوق کارگران در اقتصاد گیگ (Gig Economy) است.
تمرکز زهران ممدانی بر فناوری، بر حقوق شهروندان استوار است، نه بر خودِ ابزار. او زمانی که در مجلس ایالتی بود، از قوانینی حمایت کرد که پلیس را از ایجاد حسابهای کاربری جعلی در رسانههای اجتماعی برای نظارت و جاسوسی منع میکند. او همچنین از طرحهایی برای تامین دسترسی همگانی به اینترنت، به ویژه برای افراد بیخانمان ساکن در پناهگاهها، حمایت کرده است.
جمعبندی: چالشهای پیش روی شهردار رادیکال
زهران ممدانی از اول ژانویه 2026، هدایت بزرگترین و پیچیدهترین شهر آمریکا را بر عهده خواهد گرفت. او در سخنرانی پیروزی خود اعلام کرد که مردم نیویورک به او «حکمی برای تغییر و برای یک سیاست جدید» دادهاند.
اکنون بخش دشوار ماجرا آغاز میشود. زهران ممدانی باید از یک «فعال» و یک «برهمزننده» به یک «مدیر» اجرایی تبدیل شود. او نهتنها با یک بوروکراسی عظیم شهری روبهروست، بلکه باید راهی برای اجرای برنامههای پرهزینه خود در برابر مخالفت شدید قدرتمندترین صنایع جهان—از وال استریت و املاک گرفته تا بیگتک—پیدا کند.
زهران ممدانی در مصاحبهای با مجله تایم، چشمانداز خود را اینگونه توصیف کرد: «[من خواهان] سیاستی هستم که وقتی تعهد آن را میخوانید، آن را بفهمید و درک کنید که چگونه بر زندگی شما تاثیر میگذارد».
پیروزی زهران ممدانی یک زلزله سیاسی در نیویورک بود. اما برای دنیای تکنولوژی، این یک آزمایش بزرگ و تاریخی است. آیا یک شهر میتواند همزمان «طرفدار تکنولوژی» (به معنای تضمین دسترسی همگانی به اینترنت و ساخت زیرساختهای پایدار) و «ضد شرکتهای بزرگ تکنولوژی» (به معنای تنظیمگری پلتفرمها و شکستن انحصارهای اقتصادی) باشد؟ نیویورک تحت مدیریت زهران ممدانی به آزمایشگاه اصلی این پرسش حیاتی در دهه پیش رو تبدیل شده است.
منبع: دیجیکالا مگ
طرح های کمونیستی چقدر زیبا به نظر میان ،
این کجاش مسلمان هستش؟!
هم سوسیالیست هستش هم دموکرات و هم مسلمان و هم حامی لواط و موسیقی و…
این آدم یه بی هویت مطلق هستش
آمریکا صبح تا شب در سراسر جهان مشغول قتل عام زنان و کودکان مسلمان هستش بعد برای فریب یه مشت احمق میاد یه شخص بی هویت که تا فرق سر در کفر و شرک و فسق و فجور فرو رفته را به عنوان یه مسلمان جا میزنه و شهردار یه شهر مهم میکنه تا بتونه به وسیله آن دستگاههای پروپاگاندای خودش رو تغذیه کنه.