اگر زمین ما به اندازهی یک توپ تنیس بود…
جهانی که در آن زندگی میکنیم جای خیلی بزرگی است. البته خیلی وقت نیست که از ابعاد بزرگ آن اطلاع پیدا کردهایم. تا همین چند قرن پیش تصور میکردیم همهی اجرام آسمانی شامل خورشید، ماه، سیارهها و ستارهها به دور زمین گردش میکنند و فاصلهی آنها از ما خیلی دور نیست. جالب اینجاست که تا دههی ۱۹۲۰، کسی نمیدانست خارج از کهکشان ما، کهکشان دیگری وجود دارد. از آن زمان، ابعاد عالمی که میشناسیم به یکباره افزایش یافت و اکنون میدانیم که زمین، سیارهای کوچک در مدار یکی از ۲۰۰ میلیارد ستارهی کهکشان راه شیری است. راهشیری نیز خود یکی از چند صد میلیارد کهکشان عالم قابل مشاهده است. بنابراین، زندگی ما بر روی ذرهی شنی کوچک در کف اقیانوس بسیار پهناور کیهان جریان دارد. ولی شاید اعدادی مثل چند صد میلیارد، ابعادی مثل تریلیونها کیلومتر و فواصلی مثل چند صد سال نوری خیلی برای ما ملموس نباشد. بهتر است برای درک بهتر ابعاد و فواصل عالم، آن را در مقیاس زندگی خود کوچک کنیم. بنابراین، تصور کنید که کرهی زمین به اندازهی یک توپ تنیس است.
توپ تنیس به جای زمین
قطر سیارهی زمین، حدود ۱۲ هزار و ۷۰۰ کیلومتر است. تصور کنید که آن را ۱۹۰ میلیون بار کوچک کنیم. قطر آن به اندازهی یک «توپ تنیس» ۶/۷ سانتیمتری میشود.
تیله به جای ماه
اگر ماه که قطری در حدود ۳۵۰۰ کیلومتر دارد را در همین مقیاس کوچک کنیم، به اندازهی یک «تیله»ی ۱/۸ سانتیمتری میشود. فاصلهی متوسط زمین تا ماه، حدود ۳۸۴ هزار کیلومتر است. اگر این عدد را تقسیم بر ۱۹۰ میلیون بکنیم، به این نتیجه میرسیم که تیله باید در فاصلهی ۲ متری توپ تنیس قرار بگیرد. به بیان دیگر، در جهان مینیاتوری ما، تیله در فاصلهای دو متری از توپ تنیس، به دور آن گردش میکند.
بالن به جای خورشید
خورشید، یعنی همان ستارهای که زمین در مدارش گردش میکند، قطری در حدود ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار کیلومتر دارد. در مدل ما، قطر آن به اندازهی یک «بالن کروی» کوچک ۷ متری است. در دنیای واقعی، زمین حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد. اگر در مدل خود بخواهیم بالن کروی را در فاصلهای با مقیاس درست نسبت به توپ تنیس قرار بدهیم، باید بالن را در فاصلهی ۷۹۰ متری توپ تنیس بگذاریم. توجه داشته باشید که این فاصله چیزی در حدود طول ۸ زمین فوتبال است. یعنی توپ تنیس را انتهای یک زمین فوتبال بگذارید، سپس هفت زمین فوتبال دیگر در امتداد زمین فعلی قرار دهید و خورشید را انتهای زمین فوتبال آخر بگذارید. پس همچنان که تیله در مدار دو متری توپ تنیس گردش میکند، توپ تنیس نیز در مداری به شعاع ۷۹۰ متر به دور بالن کروی میگردد.
انتهای منظومهی شمسی
در جولای سال ۲۰۱۵، فضاپیمای «افقهای نو» (New Horizons) از نزدیکی سیارهی کوتولهی پلوتو گذر کرد. این سیارهی کوتوله حدود ۲۳۷۲ کیلومتر قطر دارد که در مقیاس ما، به اندازهی یک تیلهی کوچک ۱/۲ سانتیمتری است. پلوتو را میتوانیم از جمله دورترین اجرام منظومهی شمسی به حساب آوریم. پلوتو در فاصلهی متوسط ۴۰ برابر مسافت بین زمین و خورشید قرار دارد؛ چیزی در حدود ۶ میلیارد کیلومتر. اگر بخواهیم در مقیاس خودمان در نظر بگیریم، این تیلهی کوچک، در حدود ۳۱ کیلومتری بالن قرار میگیرد. فاصلهی بین غرب تهران تا کرج در همین حدود است.
نزدیکترین ستاره
خورشید ما در کهکشان راه شیری قرار دارد. کهکشانی که از حدود ۲۰۰ میلیارد ستارهی بزرگتر و کوچکتر از خورشید تشکیل شده است. نزدیکترین ستاره به خورشید، «پروکسیما قنطورس» نام دارد. این ستاره در فاصلهی حدود ۴/۲ سال نوری (۴۰ تریلیون کیلومتر) از آن قرار گرفته است. بدین معنی که بیش از ۴ سال طول میکشد تا نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه به این ستاره برسد. نور در هر سال حدود ۹ تریلیون کیلومتر را میپیماید. اگر این فاصله را در مقیاس خودمان کوچک کنیم، ستارهی پروکسیما قنطورس که به اندازهی توپی یک متری است، در فاصلهی ۲۱۰ هزار کیلومتری بالن ما قرار میگیرد. یعنی چیزی به اندازهی نصف فاصلهی واقعی زمین تا ماه!
بزرگترین ستاره
پروکسیما قنطورس، ستارهای کوچک است. ولی همهی ستارههای کهکشان ما به این اندازه کوچک نیستند. یکی از بزرگترین ستارهی کهکشان ما، UY Scuti نام دارد که قطرش حدود ۱۷۰۰ برابر قطر خورشید ماست. بدین ترتیب که در مقیاس کوچک شده، قطر آن ۱۲ کیلومتر میشود! مقایسه کنید با قطر ۷ متری بالن که جای خورشید را گرفته بود. مثل این است که خورشید به اندازهی خانهای دو طبقه و ستارهی UY Scuti، چیزی کاملا بلندتر از قلهی اورست باشد! در دنیای واقعی، این ستاره در فاصلهی ۹۵۰۰ سال نوری از خورشید قرار دارد. در مقیاس، این کرهی ۱۲ کیلومتری در فاصلهی ۴۵۰ میلیون کیلومتری از زمین قرار میگیرد؛ یعنی چیزی در حدود فاصلهی کمربند سیارکهای بین مریخ و مشتری تا خورشید.
قطر کهکشان راهشیری
همانطور که گفتم، خورشید و حدود ۲۰۰ میلیارد ستارهی بزرگ و کوچک دیگر، در کهکشان راه شیری قرار دارند. قطر کهکشان راه شیری در حدود ۱۰۰ هزار سال نوری است. در مقیاس کوچک شدهی ما، ۴/۷ میلیارد کیلومتر میشود. تصور کنید! کهکشان راه شیری مثل یک سینی گرد به قطر ۴/۷ میلیارد کیلومتر است. یعنی به اندازهی فاصلهی خورشید تا سیارهی نپتون. خورشید ما فقط یک بالن ۷ متری و زمین یک توپ تنیس معلق در این پهنهی وسیع ۴/۷ میلیارد کیلومتری است. جالب اینجاست که در دنیای واقعی، خورشید با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه به دور مرکز کهکشان میگردد و در هر ۲۵۰ میلیون سال یک دور کامل را طی میکند.
نزدیکترین کهکشان
اولین بار در دههی ۱۹۲۰ فهمیدیم که خارج از راهشیری، کهکشانهای دیگری هم وجود دارد. ستارهشناسی به نام «ادوین هابل» (Edwin Hubble) با بررسی اجرامی که پیشتر تصور میشد سحابیهایی در کهکشان خودمان هستند، به این نتیجه رسید که آنها چیزی نیستند جز کهکشانهای دیگر. در حقیقت ما در جهانی جزیرهای متشکل از صدها میلیارد کهکشان زندگی میکنیم. نزدیکترین کهکشان به ما، «اندرومدا» (Andromeda) نام دارد. فاصلهی واقعی این کهکشان از کهکشان راهشیری، حدود ۲/۵ میلیون سال نوری است. در مدل ما، این فاصله چیزی در حدود ۱۱۸ میلیارد کیلومتر میشود.
بزرگترین کهکشان
کهکشان راهشیری و کهکشان همسایهی آن یعنی اندرومدا، کهکشانهای خیلی بزرگی نیستند. اندرومدا حدود دو برابر راه شیری و ۲۰۰ هزار سال نوری قطر دارد. به نظر میرسد یکی از بزرگترین کهکشانهای عالم، NGC 262 باشد. این کهکشان در فاصلهی ۲۰۰ میلیون سال نوری از ما قرار گرفته و قطرش به حدود ۲/۶ میلیون سال نوری میرسد. در ضمن احتمالا ۱۵ تریلیون ستاره دارد. ترجیح میدهم دیگر آن را در مقیاس خودمان کوچک نکنم.
مرزهای جهانی که تا به حال دیدهایم
دانشمندان تخمین میزنند که در عالم حدود ۲۰۰ میلیارد کهکشان بزرگ و کوچک وجود داشته باشد. راه شیری فقط یکی از کهکشانهای متوسط است. دورترین کهکشانهایی که تا به حال دیدهایم، در فاصلهی حدود ۱۳ میلیارد سال نوری از ما قرار داشتهاند. نکته اینجاست که ما وقتی به کهکشانی در ۱۳ میلیارد سال نوری دورتر نگاه میکنیم، در حقیقت داریم به گذشتهی ۱۳ میلیارد سال پیش آن مینگریم. یعنی نوری که از آن به تلسکوپهای ما میرسد، ۱۳ میلیارد سال نوری در راه بوده و ما از وضعیت کنونی آن خبر نداریم. احتمالا کهکشانی دورتر از این را نمیتوانیم ببینیم چرا که جهان حدود ۱۳/۸ میلیارد سال پیش از یک انفجار بزرگ به نام «مهبانگ» (Big Bang) بوجود آمد. انفجار از نقطهای کوچک که باعث شد کهکشانها، ستارهها، سیارهها و ما که بر روی سیارهی زمین هستیم، بوجود بیاییم.
در جهان قابل مشاهدهی ما صدها میلیارد کهکشان وجود دارد
- ایستگاه فضایی بینالمللی، در فاصلهی حدود ۴۰۰ کیلومتری زمین قرار دارد. در مدل ما، چیزی در حدود ۲ میلیمتر میشود.
- ماهوارههای تلویزیونی زمینثابت در فاصلهی حدود ۳۶ هزار کیلومتری زمین قرار دارند. در مدل ما، چیزی در حدود ۱۹ سانتیمتر میشود.
- ماه در فاصلهی ۳۸۴ هزار کیلومتری زمین قرار دارد که در مدل ما به اندازهی ۲ متر میشود. این دورترین جایی است که انسان توانسته سفر کند. سفر به ماه با فضاپیماهای آپولو حدود ۳ روز طول میکشید.
- مریخ در فاصلهی ۲۲۸ میلیون کیلومتری از خورشید قرار دارد که در مدل ما به اندازهی ۱۲۰۰ متر میشود. این دورترین جایی است که انسان توانسته روبات ارسال کند.
- فضاپیمای «وویجر ۱» (Voyager 1) در سال ۱۹۷۷ به فضا ارسال شد و اکنون دوردستترین وسیلهی دستساخت بشر است. وویجر ۱ در فاصلهی حدود ۲۰ میلیارد کیلومتری از ما قرار دارد که در مدل ما چیزی در حدود ۱۰۰ کیلومتر میشود. وویجر ۱ اکنون از منظومهی شمسی خارج شده و در فضای میان ستارهای قرار دارد. با این حال هنوز سیگنالهای آن را دریافت میکنیم.
- اگر با فضاپیمای آپولو بخواهیم به نزدیکترین ستاره سفر کنیم، چیزی در حدود ۱۱۴ هزار سال در راه خواهیم بود.
- نور سریعترین چیز در عالم است. بر روی زمین آنقدر فاصلهها کم است که به نظر میرسد فواصل را لحظهای میپیماید. ولی نور برای رسیدن به ماه حدود ۱/۳ ثانیه در راه است. برای رسیدن به خورشید حدود ۸ دقیقه در راه است. برای رسیدن به نزدیکترین ستاره ۴/۲ سال و برای رسیدن به نزدیکترین کهکشان ۲/۵ میلیون سال در راه است.
- شاید به دلیل اینکه هر روز در مبادلات مالی اعدادی مثل چند ده، چند صد یا چند هزار میلیارد تومان را میشنویم، این اعداد به نظرمان خیلی بزرگ نیستند. ولی اگر همین الان بخواهید بدون مکث از ۱ تا ۲۰۰ میلیارد بشمارید، به ۶۳۴۱ سال وقت احتیاج خواهید داشت.
منبع: Wikipedia, Datagenetics, Nasa, Universetoday
در دنیای به این بزرگی مغرور شدن خیلی احمقانه است! اگر زمین رو به اندازه یک توپ تنیس فرض کنیم و در همین راستا خودمون رو هم ۱۹۰,۰۰۰,۰۰۰ بار کوچک کنیم، چه چیزی ازمون باقی میمونه؟ آیا به اندازه یک مورچه هم خواهیم بود؟!
اگر ۱۳.۷ میلیارد سال گذشته بیگ بنگ بوده … و نورش امروز به ما رسیده … شاید بسیاری دیگر از این بیگ بنگ ها باشند که هنوز نورشان به ما نرسیده باشد . شاید تمام آنچه که بشر تا به امروز فهمیده به مانند یک ذره شن در اقیانوسی بی کران باشه . من یه ویدئو دیدم از موزه ی تاریخ طبیعی آمریکا خیلی جالب بود در مورد همین قضیه بود اما بعد از بیگ بنگ نشون میداد که همه چی مثل یک توپه گرده و داخل اون تمامی این کهکشانات وجود داره . ۱۳.۷ میلیارد سال پیش و نوری که از بیگ بنگ ساطع شده رو نشون میداد . اما من فکر میکنم اگر بیگ بنگ های دیگه ای باشه چی ؟ اگر هنوز نورش نرسیده به ما که رصدش کنیم ! کی میتونه بگه نیست و نبوده ؟
میگن ۳۰ میلیارد تا سیاره وجود داره… یکیشون ماییم
پس قطعا موجودات دیگری مثل ما تکامل یافته وجود داره
اونام صد در صد یه چیزی تو مایه های دیجیکالا تو اینترنتشون دارن
بنظرتون دیجیکالای اونا هم رو گلکسی اس ۶ اج پلاس پیشنهاد شگفت انگیز داره؟؟
خیلی خوبه ولی هنوز خیلی گرونه…
کی میدونه شاید تمدنی چند میلیارد سال پیش در یکی ا ز کهکشانهای دوردست وجود داشته و زمانی مثلاً یک میلیارد سال پیش هم از بین رفته باشه ما بی خبر .
اگه بتونیم اون کهکشان دوردست رو روزی ببینیم، حتمن اون تمدن رو هم خواهیم دید ..
دیجی کالا و دیجی کالا مگ…. خیییلی دستتون درد نکنه. سایت فوق العاده ای ترتیب دادین.
من قبل از تولد دیجی کالا مگ، همیشه وقتی میخواستم خبر چک کنم و گشتی تو نت بزنم، میومدم تو سایت دیجی کالا و ستون اخبارشو میخوندم و لذت میبردم… دیگه تصور کنید الان چقدر خوش به حالم شده با این مجله ی اینترنتی فوق العاده.
واقعا بهتون خسته نباشید و خداقوت میگم و ازتون میخوام این کیفیت رو حفظ کنید. کیفیت خبرهاتون، به همراه کارهای گرافیکی و متن ها و جدولهایی که برای درک راحت تر خواننده ها استفاده میکنید عالیه. و در آخر بگم که ما ارزش کار نو و کاری که نتیجه دست رنج خودتون باشه رو میدونیم.
مرسی 😉
سلام
واقعا ممنون از مطالب بسیار زیبایتان
فوق العاده بود! از شبیه سازی جالب شما هم ممنونم.
فتبارک الله احسن الخالقین
خیلی به نجوم و فیزیک فضا علاقه مندم ولی رشته تحصیلی م اصلا با این علوم مرتبط نیست. کسی می تونه راجع به نظریه های نسبیت انیشتین و کلا مباحث فیزیک در فضا کتابی بهم معرفی کنه که البته به زبون ساده نوشته شده باشه؟؟؟
سلام دوست من،
کتاب های … جهان هولوگرافیک نوشته مایکل تالبوت و ترجمه داریوش مهرجویی و کتاب جهان در پوست گردو و طرح بزرگ هر دو نوشته استیون هاوکینگ گتاب های خوبی هستن. جهان های موازی نوشته میچیو کائو هم خیلی جالبه ولی به موضوعی که گفتید مربوط نیست.
احمدرضا جان راجب نظریه نسبیت که تو اینترنت مطلب فراوونه
اما پیشنهاد میکنم در کنار اون راجب نظریه ریسمان هم تحقیق کنید
جناب هاوکینگ اینروزها بیشتر صحبت هاشون در مورد سیاه چاله ها بر اساس نظریه ریسمان بوده
البته نظریه ریسمان در کنار بیگ بنگ کامل کننده هم هستن یجورایی
بعد از این دو تازه وارد بحث نسبیت میشیم
کلا راجب ذرات زیر اتمی هم مطالعه کنید
پس شد نظریه ریسمان – نظریه بیگ بنگ – ذرات زیر اتمی – و در نهایت نسبیت خاص و عام انیشتین
تو گوگل مطالب خیلی جالبی بذست میاری کتاب لازم نیست حداقل تا زمانی که اصل مطلب بیاد دستتون
موفق باشید
فوق العاده بود
لذت بردم
آیا وقت آن نرسیده که ایمان آوریم.چون من خودم رو مسلمون نمیدونم.نا مسلمون ها چه چیزهایی رو اثبات و رو چه چیزهایی کار میکنند که من حتی از درکشم عاجزم.واقعا جایگاه ما توی این عظمت کجاست؟
ممنونم لطفا از این جور مقاله ها بازهم بزارین
خداونددر قران گفته انسان می تواند به جایی برسد که فقط نمی تواند من را ببیند..
فوق العاده جالب و زیبا تحت تاثیر قرار گرفتم
واقعا عالم هستی بزرگترین معمایست که میتوان آن را حل کرد
عااااللللللللیییییییییی بود
ولی فکر کنم بزرکترین کهکشان ic1101 باشه که ۶ میلیون سال نوری قطر داره
بزرکترین سیاره ۷۰درصد از مشتری بزرگتره
سلام
ممنونم از نظر شما. به طور کلی چند کاندید برای بزرگترین کهکشان وجود دارد و تعیین رتبهی آنها محل مناقشه است. IC1101 از آن کهکشانهایی است که در بسیاری منابع به عنوان بزرگترین کهکشان نام برده شده است. با این حال حجم عمدهی آن را هالهای بزرگ و رقیق ساخته است و تمرکز جرم آن در مرکز و ۲۲۰ هزار سال نوری قرار دارد. NGC 262 نیز تقریبا همین وضعیت را دارد. با این حال به نظر میرسد که اختلاف نظر بر سر اندازهی آن کمتر باشد.
این فوق العاده بود همیشه از عظمت کیهان لذت میبرده و میبرم
فقط یک سوال
همه ی ابزار الاتی که ما داریم احتمالا اونور کیهان هم در سیارات زنده هست اونوقت اونها هم زمین را الان در عصر دایناسور میبینن؟ یا بنظرتون اونها از ما پیشرفته ترن و حال را در زمین میبینند؟
دوست عزیز در پاسخ به سوال شما که پرسیدید آیا اونها پیشرفته تر از ما هستند و حال زمین را می بینن باید بگم که ربطی به پیشرفته بودن نداره و بخاطره اینه که نور از زمین چندین سال طول میکشه تا به اونها برسه و با ابزار خاصی نمیشه تغییرش داد
نمیشه گفت اونا با ابزار پیشرفته تری باید گفت آیا اونا ذره ای قوی تر از سرعت نور رو در اختیار دارند یا خیر ! چون اطلاعات ما نسبت به گیتی بسیار محدوده
یک نمونه اش اینه که واستند یک ذره ای به اسم تاکیون رو کشف کنند که موفق نشدند هر چند اگه موفقث میشدند پی ببرند که ذره ای هست مثلا به اسم تاکیون که سرعتش از نور بیشتره یا حتی نزدیک به سرعت نوره علم فیزیک ۹۰ درصدش غلط از اب درمیومد
پس میشه اینطوری در نظر گرفت که شاید موجوداتی در خارج از کهکشان ما (شایدم داخل:|) باشند و به ذره ای دست پیدا کرده باشند که سرعتش بیشتر از نور باشه انوقت حرف شما شاید درست دربیاد 😐 مخم سوت کشید
خیلی ممنون از مقاله مفیدتون استفاده بردیم فقط این پوسته جدید سایت خیلی سفید شده چشم آدم درد میگیره پس زمینه نوشته ها یکم خاکستری بشه عالی میشه.
خیلی خیلی استفاده کردم. همیشه تو درک این فاصله ها مشکل داشتم. دور ترین کهکشانی که بشر شناخته ۱۳ میلیارد سال نوری با ما فاصله داره و ما داریم گذشته ی ۱۳ میلیارد سال نوری اون رو می بینیم. اصلا ما قادر نیستیم ۱۳.۸ میلیارد سال نوری اون ور تر رو ببینیم. برای ما وجود نداره. تو زندگی واقعی باید نور به چیزی برخورد کنه و بازتابش به قرنیه چشم ما باعث میشه اونو ببینیم. ینی درکی که ما از بزرگی جهان داریم فقط طبق نوریه که حداکثر ۱۳.۸ میلیارد سال نوری رو طی کرده و به ما رسیده. پس ما اصلا نمیدونیم جهانی که در اون زندگی میکنیم چقدر بزرگه. آیا در حال گسترشه همونطور که انیشتین میگفت یا نه.
تحلیل من درست بود؟
دقیقا همینطور است دوست عزیز. تخمین دانشمندان از عمر جهان صرفا بر اساس قدمت نور دریافتی از کهکشانهای دور دست است. اگر به اخبار ناسا توجه کرده باشید، دقیقا به همین دلیل در سال گذشته حداقل یکبار خبری رو خواهید یافت که ذکر شده “عمر گیتی حدود ۳۰۰ میلیون سال نوری قدیمی تر از آن چیزی ست که تا کنون تصور میشد !” که تنها دلیلش کشف کهکشان قدیمی تری با قدمت ۱۳.۸ میلیارد سال نوری بود و تصور قبلی حدود ۱۳.۵ میلیارد سال نوری بود. دانشمندان معتقدند جهان هنوز در حال گسترش است ولی عده زیادی اعتقاد دارن سرعت این گسترش رو به کم شدن است و حتی مقالات زیادی با موضوع “جهان در حال سرد شدن” به این موضوع پرداخته.
بنابراین بعید نیست روز دیگر با کشف کهکشانی قدیمی تر قدمت جهان به عقب تر برود. نباید از یاد ببریم که از دانش نوین نجومی تنها ۱۰۰ سال میگذرد و به طبع هر روز نکات جدیدی کشف و اثبات خواهند شد.
ای بابا:)
کاش مقاله رو مطالعه نمی کردم
مغزم داره سوت میکشه..!!
شاید روزی برسه که ابعاد کنونی عالمی که میشناسیم خیلی کوچکتر از اون چیزی بوده که واقعا وجود داره.
پیشنهاد میکنم شب اصلا نخون اینجور مطالب رو! من بی خواب شدم!
درود!
خداییش از وقتی که مجله تون شروع به کار کرد ، خیلی فضای خبری تون مخصوصا تکنولوژی و فضاییتون بهتر شد!
فقط موندم که مجله تون بصورت فیزیکی منتشر نمیشه؟
بنظرم این سایت در کنار زومیت یا زومجی و دانستنیها یکی از بهترین سایت های خبری امروزی هستش!
♥ سپاس گزارم دیجی کلا♥
خیلی عالی بود فقط:
انفجار از نقطهای کوچک که باعث شد کهکشانها، ستارهها، سیارهها و ما که بر روی سیارهی زمین هستیم، بوجود بیاییم.
یعنی این انفجار ما رو بوجود آورده؟
کیهان خیلی بزرگتر از اینه که گفتین
پیشنهاد میکنم داستان معراج پیامبر رو بخونید البته با این دید که آسمان اول راه شیری و آسمان دوم فضایی است که راه شیری در اونه و همینجور تا هفت طبقه یا شاید هفت کهکشان بزرگ نمیدونم
اون بخش هایی که میگه موجودی با هزار سر که هر سر با هزار زبان تسبیح گوی خدا است هم میتونید به عنوان یک کهکشان با هزار بال که هر بال خودش منشعب از هزار بخش است تصور کنید ترجیحا
اینجوری یک بار ماجرای معراج رو بخونید میبینید اون زمان پیامبر (ص) همه چیز رو دقیق توضیح داده
برای اینکه باور کنید و ترغیب هم بشید که مطالعش کنید راجب نسبت آسمان اول به آسمان دوم گفته شده
نسبت آسمان اول به آسمان دوم همچون حلقه ای در بیابان است که دقیقا راه شیری همین نسبت رو به فضای دوم بیرون از خودش داره اینو خود شما هم گفتین یجورایی
جالبه اینکه گفته شده اگر شما با تمام دانش بخواهید از آسمان اول در بیاید باز هم نمیتونید (کوتاه ترین مسیر برای در اومدن از راه شیری با سرعت نور فکر میکنم حدود ۳ هزار سال نوری باشه)
یعنی تمام جزییات رو پیامبر (ص) گفته همون زمان فقط یکی باید بره ببینه این حرفا با علم امروز معنیش چی میشه
خیلی عالی بود
خیلی خیلی جالب بود، واقعا خسته نباشید. من به شدت به نجوم و دانستی های مرتبط با اون علاقه مندم و لذت بردم.
نوشته بسیار جالب و خارق العاده ای بود.
عده بیشتر ما انسانها، از دیدن عظمت و بزرگی این چنینی دست به دهان میشیم و نا امید از اینکه بتونیم به هیچ جاییش دست پیدا کنیم و به سرعت با چند دلیل اعتقادی خودمون رو از دستیابی به این عظمت بی نیاز می دونیم!
در حالی که عده معدودی برعکس دست به کار میشن تا بتونن هر چه بیشتر از ابعاد این جهان رو کشف کنند و برای همینه که ظرف کمتر از ۱۰۰ سال دانش نجومی بشر از یک دانش محدود و یک دنیای مختصر رسیده به دانشی این چنینی و فقط ظرف همین مدت از روزی که برادران رایت پروازی چند ثانیه ای و با ارتفاع کمتر از ۲۰ متر رو تجربه کردن، فضاپیمای ساخت بشر (همان عده معدود) از کنار پلوتو در حدود ۶ میلیارد کیلومتری زمین عبور میکنه و عکسهایی خیره کننده می فرسته. از دیدن این همه عظمت اکثریت ما صرفا به ایده حقارتمان در برابر بزرگی جهان و دست نیافتنی بودن آن می رسند و عده ای معدود به این می نگرند که هیچ چیزی دست نیافتنی نیست و روزی به آن دست خواهند یافت.
(در اولین سطر از قسمت قطر کهکشان راه شیری نوشته شده ” خورشید و حدود ۲۰۰ هزار ستارهی بزرگ و کوچک دیگر” که کلمه” هزار” نیاز به اصلاح دارد)
بسیار ممنونم از توجه شما.
دید شما علمی و خارج از نگاه ایدئولوژیک است. امیدوارم که هر روز افراد بیشتری با این طرز نگاه در جامعه ایران و خاور میانه حضور فعال داشته باشند.
داری اشتباه میکنی خداوند جهان را آفریده جالبه با این همه پیشرفت علم هنوز آنها نمیتوانند خداوند را درک کنند پس اصلا دانشمند نیستند در حالی که بسیاری از دانشمندان واقعی غربی نظریات تکامل و بیگ بنگ و تصادفی بودن خلقت رو رد کردن و به وجود خداوند متعال اذعان کردند.
با سلام
نزدیکترین کهکشان به ما Canis Major Dwarf نام دارد که ۲۵۰۰۰۰۰۰ سال نوری با ما فاصله داره و در حال ادقام با کهکشان ما است .
اندرومدا نزدیکترین کهکشان مارپیچی (مانند کهکشان راه شیری) است ولی درحقیقت ۲۳ کهکشان نزدیک به ماست
سلام
ممنونم از نظر شما. البته که کهشانهای کوتولهی زیادی در فاصلهی نزدیکتر وجود دارد. از جمله ابرهای ماژلانی که قمرهای کهکشان راهشیری به حساب میآیند. یا کهکشان Canis Major Dwarf که در فاصلهی ۲۸ هزار سال نوری از ما قرار دارد. با این حال کهکشان اندرومدا به طور سنتی نزدیکترین کهکشان به راهشیری دانسته میشود.