توسل به جذابیت فردی (Argument by Personal Charm) | مغلطه به زبان آدمیزاد (۵۹)
تعریف: مغلطه توسل به جذابیت فردی موقعی پیش می‌آید که شخصی به خاطر ویژگی‌های شخصیتی یا «جذابیت» (Charm) استدلال‌کننده استدلال او را بپذیرد.
معادل انگلیسی: Argument by Personal Charm
معادل‌های جایگزین: توسل به جذابیت جنسی، توسل به زرق‌وبرق، توسل به خوش‌زبانی
الگوی منطقی:
شخص ۱ می‌گوید Y صحیح است.
شخص ۱ بسیار جذاب است.
بنابراین Y صحیح است.
مثال ۱:
سلام خانما (چشمک – دندان‌های براق). من می‌خواستم بگم شما حق دارید با بدنتون چی کار کنید. سقط جنین حق شماست.
توضیح: جذابیت گوینده ربطی به موضوع سقط جنین ندارد.
مثال ۲:
می‌خوام برای شروع از مردم فوق‌العاده‌ی این شهر بابت تقبل زحمت میزبانی این مهمونی تشکر کنم. این افتخار منه که همه‌ی شما رو دوست خودم صدا کنم. به‌عنوان دوستتون، می‌خوام بهتون بگم که برهنه دویدن وسط زمین بازی (Streaking) باید قانونی بشه.
توضیح: چاپلوسی کردن از مخاطب پیش از ارائه‌ی استدلال تکنیکی رایج است، چون بسیار موثر است. اگر سعی کنید ضعف استدلال‌تان را با چاپلوسی و چرب‌زبانی بپوشانید، مرتکب این تکنیک مغلطه‌آمیز شده‌اید. اگر اجازه دهید این حقه روی شما اثر بگذارد، شما هم مرتکب این مغلطه شده‌اید.
استثنا: اگر جذابیت گوینده مستقیماً به استدلالش مربوط باشد، مثلاً اگر استدلالش این باشد که او بهترین گزینه‌ی موجود برای میزبانی یک برنامه‌ی سرگرمی تلویزیونی است، مغلطه‌ای اتفاق نیفتاده است.
راهنمایی: اگر شما ذاتاً آدم جذابی هستید، از استفاده از جذابیت‌تان هراس نداشته باشید. ولی از آن به‌عنوان جایگزینی برای ادعای صحیح و مدرک قوی استفاده نکنید.
منابع:
مغلطه‌ای رایج در اینترنت. منبع آکادمیک برای آن یافت نشد.
ترجمه‌ای از:
