چرا گوشی‌های پرچمدار مقرون‌به‌صرفه دیگر سروصدای زیادی ایجاد نمی‌کنند؟
چند روز قبل گوشی میزو ۱۶T معرفی شد و سایت‌های تکنولوژی به‌عنوان یک خبر بسیار معمولی این موضوع را مطرح کردند. البته از آنجایی که گوشی‌های شرکت «میزو» (Meizu) خارج از چین چندان شناخته شده نیستند، سایت‌ها هم معمولا به صورت مفصل به گوشی‌های چنین شرکت‌هایی نمی‌پردازند. اما در این زمینه، بخش مهم‌تر قضیه این است که میزو ۱۶T آنچنان هم پرچمدار مقرون‌به‌صرفه خاص و منحصر به فردی محسوب نمی‌شود.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چه زمانی به چنین نقطه‌ای رسیدیم؟ چطور یک گوشی مجهز به اسنپ‌دراگون ۸۵۵ و مقدار زیادی حافظه رم و با داشتن قیمت ۳۰۰ دلاری، دیگر یک گوشی پر سروصدا محسوب نمی‌شود؟
برای پاسخ به این سوال، باید به نخستین «قاتل پرچمدار» یا همان پرچمدار مقرون‌به‌صرفه یعنی وان‌پلاس وان نگاهی بیندازیم. این گوشی در آوریل ۲۰۱۴ عرضه شد و از جهاتی، در مقایسه با مهم‌ترین پرچمدار اندرویدی آن زمان یعنی گلکسی اس ۵ از امکانات بهتری بهره می‌برد. این در حالی است که کاربران با پرداخت قیمت ۲۹۹ دلاری برای خرید این گوشی، نصف قیمت گلکسی اس ۵ را می‌پرداختند.
وان‌پلاس وان به هیچ‌عنوان یک پرچمدار همه‌جانبه نبود اما یک «قاتل پرچمدار» محسوب می‌شد. این یعنی از ویژگی‌های اصلی یک گوشی پرچمدار گران قیمت (مانند تراشه، حافظه رم و حافظه داخلی مشابه) بهره می‌برد ولی کاربران برای خرید آن قیمت بسیار پایین‌تری می‌پرداختند.
وان‌پلاس هم بعد از چند سال تصمیم گرفت دیگر از عبارت «قاتل پرچمدار» استفاده نکند و در عوض به افزایش پیوسته قیمت‌ها روی بیاورد. اما این مفهوم ماندگار شد و حالا اصطلاح «قاتل پرچمدار» یک مفهوم شناخته‌شده و مشهور در حوزه گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شود که روی هم رفته به پرچمداران مقرون به صرفه گفته می‌شود.
همه‌گیری قاتلان پرچمدار
به غیر از میزو ۱۶T، در چند ماه گذشته شاهد معرفی چندین گوشی مبتنی بر ویژگی‌های رده‌بالا با قیمت پایین بوده‌ایم. به‌عنوان مثال می‌توانیم به شیائومی می ۹T پرو یا ردمی K20 پرو، Realme X2 Pro و ایسوس ذن‌فون ۶ اشاره کنیم.
این گوشی‌ها وجوه مشترک زیادی دارند. تمام آن‌ها مجهز به اسنپ‌دراگون ۸۵۵ یا ۸۵۵ پلاس هستند، همچنین معمولا از نمایشگر AMOLED و حداقل ۸ گیگابایت حافظه رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برند و ظرفیت باتری آن‌ها معمولا حداقل ۴۰۰۰ میلی‌آمپر است. علاوه بر این می‌توانیم به بهره‌گیری از دوربین‌های دوگانه یا سه‌گانه اشاره کنیم. با وجود تمام این امکانات، قیمت آن‌ها بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ دلار است. اگرچه وان‌پلاس ۷T اندکی گران‌تر محسوب می‌شود، ولی همچنان به عنوان یک پرچمدار مقرون به صرفه عالی از آن یاد می‌شود.
در نگاه اول، می‌توانید ببینید که این گوشی‌ها در برابر پرچم‌دارانی که ۲ تا ۳ برابر قیمت آن‌ها به فروش می‌روند، حرف زیادی برای گفتن دارند. البته نمی‌توان گفت که گوشی‌های گران‌قیمتی مانند گلکسی نوت ۱۰ پلاس یا هواوی میت ۳۰ پرو در برابر این موارد از امکانات بیشتری بهره نمی‌برند. ولی برای بسیاری از کاربران، این قاتلان گوشی‌های پرچمدار امکانات بسیار جذابی به ارمغان می‌آورند.
این یک روند جدید در حوزه گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شود. برخی شرکت‌ها در گذشته هم تلاش کرده‌اند گوشی‌های جذابی را با قیمت مناسبی به دست کاربران برسانند، ولی حالا روزبه‌روز رقابت در این زمینه شدیدتر می‌شود و در نتیجه شاهد ارائه پرچمداران مقرون‌به‌صرفه بهتری هستیم. همین سال گذشته، پوکوفون F1 شیائومی مورد توجه گسترده‌ای قرار گرفت ولی حالا بازار این دسته از گوشی‌ها آنقدر شلوغ شده که احتمالا شیائومی بی‌سروصدا توسعه نسل دوم گوشی مذکور را منتفی کرده یا به تعویق انداخته است.
انگیزه‌های شرکت‌ها برای عرضه پرچمداران مقرون‌به‌صرفه
وقتی که این گوشی‌ها ارزان و ارزان‌تر می‌شوند، شرکت‌ها برای ادامه دادن به چه انگیزه‌هایی متوسل می‌شوند؟ رقابت مهم‌ترین عامل محسوب می‌شود و روزبه‌روز شرکت‌های بیشتری وارد بازار گوشی‌های هوشمند می‌شوند. بیشتر شرکت‌هایی که در زمینه‌ی ارائه پرچمداران مقرون به صرفه فعالیت می‌کنند، ۵ سال پیش وجود خارجی نداشتند یا حداقل نامی از آن‌ها شنیده نمی‌شد.
از دیگر انگیزه‌های شرکت‌های سازنده می‌توانیم کاهش سرعت رشد اشاره کنیم. گوشی‌های هوشمند دیگر به یک پدیده عادی بدل شده‌اند و با عرضه هر گوشی جدید، کاربران گجت قدیمی خود را کنار نمی‌گذارند. به دلیل تاثیرگذاری کمتر سروصداهای پیرامون گوشی‌های گران‌قیمت، بسیاری از کاربران متوجه شده‌اند که با پرداخت قیمت بسیار کمتر، می‌توانند گوشی‌های بسیار جذابی را خریداری کنند.
علاوه بر این، باید به کاهش سرعت نوآوری‌ها هم اشاره کنیم. به همین خاطر، برندهایی مانند Realme صرفا با کپی‌برداری ویژگی‌های گوشی‌های شرکت‌های مهم مانند سامسونگ و هواوی، می‌توانند در این بازار حرف زیادی برای گفتن داشته باشند و تفاوت فاحشی بین گوشی‌های این برندها دیده نمی‌شود.
این روند در نهایت به نفع کاربران است
فرایند ارزان شدن گوشی‌های همه‌فن‌حریف برای شرکت‌هایی که نمی‌توانند با این روند تطبیق پیدا کنند، دردسرزا خواهد بود ولی در کل خبر خوبی برای کاربران است. این فرایند منجر به کاهش قیمت گوشی‌های باکیفیت می‌شود ولی در عین حال تا حدی هیجان‌انگیز بودن آن‌ها را کاهش می‌دهد.
چشم‌انداز یک صنعت تلفن همراه خسته‌کننده و نه‌چندان پویا، خبر خوبی محسوب نمی‌شود. اما باید بگوییم که نوآوری هیچوقت ناپدید نمی‌شود بلکه فقط کانون آن تغییر پیدا می‌کند. در حال حاضر، شرکت‌های مختلف فعال در صنعت گوشی‌های هوشمند، مشغول توسعه فناوری‌هایی هستند تا محصولات آن‌ها در بین دیگر گجت‌ها بیشتر به چشم بیایند. به‌عنوان مثال می‌توانیم به سیستم رادار گوگل، گوشی‌های تاشو سامسونگ، دوربین‌های پیشرفته هواوی یا شارژ بسیار سریع اوپو اشاره کنیم. مطمئنا برخی از این ایده‌ها با شکست مواجه می‌شوند ولی ایده‌های خوب در این اکوسیستم ماندگار هستند و در نهایت، تکنولوژی‌های مذکور آنقدر ارزان می‌شوند که عموم کاربران می‌توانند از آن‌ها بهره ببرند.
در همین حین، تا اطلاع ثانوی به‌صورت فزاینده شاهد ارائه‌ی گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه مبتنی بر ویژگی‌های جذاب خواهیم بود.
بیشتر بخوانید: خرید گوشی‌های ارزان‌قیمت باکیفیت بسیار راحت‌تر شده است
منبع: Android Authority
