نسخه‌ی سوییچ رد دد ریدمپشن برخلاف انتظار از همه نظر عالی است
چندی پیش بود که شرکت راکستار (Rockstar) عرضه نسخه جدید بازی رد دد ریدمپشن ۱ (Red Dead Redemption) را برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوییچ معرفی کرد. در زمان معرفی این نسخه جدید، طرفداران بسیار ناامید شدند. به دلیل اینکه این افراد منتظر یک بازی جدید از طرف راکستار بودند و به جای آن با عرضه عجیب یک بازی قدیمی روبرو شدند. به این شکل که این بازی برای کنسول‌های نسل نهمی بازسازی نشد بلکه برای سوییچ و پلی‌استیشن ۴ در دسترس قرار گرفت. البته دارندگان پلی‌استیشن ۵ می‌توانند با سیستم اجرای عناوین قدیمی روی کنسول جدید (Backwards Compatibility) این بازی را تجربه کنند.
نکته مثبت اینجاست که بازی رد دد ریدمپشن یکی از بهترین عناوین نسل ۷ است. حال افراد بیشتری به این بازی دسترسی داشته و گیمرهای جدید هم می‌توانند این بازی را تجربه کنند. انتظارات از نسخه پلی‌استیشن ۴ این بازی بالاتر بود. با این حال نسخه سوییچ رد دد ریدمپشن عملکردی مشابه با نسخه کنسول‌های نسل هفتمی دارد. به این معنا که شما با نرخ فریم ۳۰ و کیفیت ۷۲۰p این بازی را به صورت دستی تجربه می‌کنید. زمانی که این کنسول را به تلویزیون هم متصل کنید، رزولوشن به ۱۰۸۰p ارتقاء پیدا می‌کند.
حال به بررسی کمی دقیق‌تر نسخه جدید بازی رد دد ریدمپشن روی کنسول نینتندو سوییچ می‌پردازیم. لازم به ذکر است که این نسخه از بازی یک ریمستر (Remaster) یا بازسازی (Remake) نیست.
جزئیات نسخه جدید این بازی
مسئولیت انتقال بازی رد دد ریدمپشن به کنسول نینتندو سوییچ بر عهده شرکت Double Eleven Studios است. این عرضه موارد مشترک زیادی با نسخه پلی‌استیشن ۴ دارد. بازی رد دد ردمپشن جدید ۱۱.۴ گیگابایت حجم داشته که در آن هم بازی اصلی و هم بسته الحاقی کابوس نامیرا (Undead Nightmare) وجود دارد. متأسفانه در این نسخه از بازی قسمت چند نفره وجود ندارد.
چیزی که باعث برتری این نسخه نسبت به نسخه نسل هفتمی آن می‌شود رزولوشن ۱۰۸۰p آن است. به این شکل که دنیای گسترده بازی رد دد ریدمپشن از این بهبود در رزولوشن بهترین استفاده را می‌کند. جزئیات بازی بیشتر شده و از طرفی در فواصل دور هم بازی واضح‌تر است. به طور کلی کیفیت بازی نسبت به گذشته بسیار بالاتر است.
در ابتدا وضعیت خوب به نظر می‌رسد تا اینکه کمی در بازی جلو بروید. به دلیل اینکه رزولوشن اصلی کنسول پلی‌استیشن ۴ هم ۱۰۸۰p هست، کیفیت این دو نسخه تا حدی مشابه است. مشکل اینجاست که هر دو کنسول از سیستم ارتقاء تصویر و Anti Aliasing استفاده می‌کنند. سیستمی که مسئول برطرف کردن مشکلات گرافیکی و به نوعی تمیز کردن آن است.
کنسول نینتندو سوییچ از سیستم FXAA استفاده می‌کند. این در صورتی است که پلی‌استیشن ۴ از سیستم FSR 2 و Super Sampling استفاده کرده که کیفیت تصویر را بالاتر می‌برد. به طور کلی عملکرد FXAA به خوبی آنچه در پلی‌استیشن ۴ است نیست و حتی از آنچه در ایکس‌باکس ۳۶۰ هم وجود داشت کمی ضعیف‌تر است. با این حال فشار کمتری به پردازنده گرافیکی وارد می‌کند.
در زمانی که این بازی عرضه شد دنیای بسیار بزرگ و زیبایی داشت که باعث شد توجه افراد زیادی به سمت آن جلب بشود.
از آنجایی که این نسخه از بازی شباهت بسیار زیادی به نسخه نسل هفتمی بازی دارد، شما با همان محدودیت‌ها روبرو هستید. برای مثال اینکه یک سیستم محدود برای LOD وجود دارد. به این معنا که تمامی ساختمان‌ها و موارد مختلف در یک فاصله مشخص ظاهر شده و قابلیت تغییر در آن‌ها وجود ندارد. این در صورتی است که کنسول پلی‌استیشن ۴ از این سیستم قدیمی استفاده نکرده و کنسول بسیار قدرتمندتری نسبت به ایکس‌باکس ۳۶۰ است. در نتیجه بهتر بود شرکت سازنده این موارد را در نسخه پلی‌استیشن ۴ بهتر کرده و کمی این بازی را به روز می‌کرد.
البته نسخه جدید نسبت به قبل بهبودهایی هم داشته است. برای مثال کیفیت سایه در تمامی نسخه‌ها بهتر شده و همین باعث شده شما محیط را بیشتر درک کنید. همینطور اینکه شرکت سازنده در SSR در آب هم کمی تغییر ایجاد کرده که با دقت زیاد مشخص خواهد شد. نکته اصلی اینجاست که اگر شما جزئیات را کنار بگذارید، نسخه جدید بازی در اصل همان چیزی است که در گذشته عرضه شد فقط رزولوشن آن در صورت اتصال به تلویزیون به ۱۰۸۰p ارتقاء پیدا کرده و همینطور اینکه بازی به صورت قابل حمل هم قابل تجربه است.
تنها نکته منفی نسخه سوییچ نسبت به نسخه ایکس‌باکس ۳۶۰ در بخش طراحی سطح اجزا و بافت (Texture) محیط است. در این بخش سوییچ به شدت نسبت به ۳۶۰ بدتر عمل می‌کند. به این شکل که اگر شما از یک زاویه بسته به بازی نگاه کنید متوجه تار شدن آن به طور کامل خواهید شد. این مورد تأثیر چندانی در تجربه بازی ندارد ولی بهتر بود شرکت سازنده بیشتری روی این موارد تمرکز می‌کرد.
تفاوت‌های نسخه سوییچ و پلی‌استیشن ۴
پس اگر سیستم Anti Aliasing را کنار بگذاریم، آیا تفاوت محسوس دیگری میان دو نسخه جدید رد دد ریدمپشن وجود دارد؟ اگر شما این دو نسخه را کنار هم بگذارید، کنسول نینتندو سوییچ محدودیت‌های بیشتری نسبت به پلی‌استیشن ۴ دارد. برای مثال پلی‌آستیشن ۴ در زمینه فیلترهای آنیزوتروپیک (Anisotropic Filters) بهتر عمل کرده و در نتیجه بافت زمین و طراحی کلی بازی در آن بهتر است. اگر این دو مورد را کنار بگذارید در بقیه حالت‌ها دو نسخه بازی شباهت‌های زیادی به یکدیگر دارند. همینطور اینکه به طور ناگهانی ظاهر شدن موانع در بازی در هر دو کنسول وجود دارد.
به طور کلی کنسول سوییچ یک تجربه بسیار لذت‌بخش و البته قابل مقایه با کنسول پلی‌استیشن ۴ را به کاربران ارائه می‌دهد. در زمینه عملکردی بازی رد دد ریدمپشن با نرخ فریم ۳۰ روی کنسول سوییچ و پلی‌استیشن ۴ اجرا می‌شود. با این حال اجرا با این رزولوشن و نرخ فریم برای کنسول سوییچ قطعاً کار دشوارتری است. پردازنده Tegra X1 در سطح پردازنده پلی‌استیشن ۴ نیست و دارای ضعف بسیار زیادی است. با این حال همچنان توان اجرای این بازی با نرخ فریم ۳۰ و رزولوشن ۱۰۸۰p روی تلویزیون را دارد.
اکثراً این بازی روی نرخ فریم ۳۰ اجرا می‌شود، مگر در چند حالت که این نرخ فریم به زیر ۳۰ کاهش پیدا می‌کند. به دلیل اینکه نرخ فریم ۳۰ بسیار حساس است، کاربران به طور کامل این تفاوت را احساس کرده و متوجه می‌شوند که بازی در برخی مواقع کمی کند می‌شود. به طور کلی از لحاظ عملکردی این بازی بدون نقص نیست ولی اکثر اوقات ثبات خود را حفظ می‌کند.
در کل عملکرد رد دد ریدمپشن روی هر دو دستگاه خوب است. حتی بسته الحاقی کابوس نامیرا نیز اکثراً در نرخ فریم ۳۰ جریان دارد. این نکته از این نظر اهمیت دارد که کنسول ایکس‌باکس ۳۶۰ نمی‌توانست این بسته الحاقی را به بهترین نحو اجرا کند. البته این مشکل در نسخه نسل هشتمی با استفاده از قابلیت اجرای عناوین قدیمی روی سخت افزار جدید برطرف شد.
در کنسول سوییچ مرحله‌ی قبرستان (Graveyard) که ۳۶۰ در آن مشکل داشت، به راحتی در نرخ فریم ۳۰ اجرا می‌شود. حتی با وجود اینکه تعداد زیادی زامبی در آن وجود دارد این بازی ضعیف نشده و همچنان نرخ فریم خود را حفظ می‌کند. شما امکان دارد با کمی کندی یا مشکل مواجه شوید که البته بیشتر برای حالت ۱۰۸۰p این موضوع وجود دارد. در حالت دستی و رزولوشن ۷۲۰p هیچ مشکلی در اجرای این بسته الحاقی وجود ندارد.
آیا بازی رد دد ریدمپشن باید نرخ فریم ۶۰ را هدف می‌گرفت؟
بازی رد دد ریدمپشن حدود ۱۳ سال پیش عرضه شده است. به همین دلیل اگر این بازی روی کنسول‌های نسل ۹ عرضه می‌شد و نرخ فریم ۳۰ داشت بسیار ناراحت‌کننده بود. با این حال انتظار نرخ فریم ۶۰ از این بازی روی کنسول دستی نینتندو سوییچ کمی بیش از حد است. به دلیل اینکه بهینه کردن یک بازی به این اندازه چالش زیادی برای شرکت سازنده خواهد بود. حال یکی از سازندگان ماد که در زمینه کنسول سوییچ کار می‌کند نرخ فریم بازی را باز کرده است.
این سازنده ماد برای اینکه سوییچ بهتر بازی رد دد ریدمپشن را اجرا کند محدودیت‌های پردازنده اصلی و گرافیکی را برداشته است. در نتیجه سرعت کارت گرافیکی ۲ برابر شده و سرعت پردازنده اصلی نیز ۷۰ درصد افزایش داشته است. نکته اینجاست که در این حالت امکان اجرای بازی با نرخ فریم ۵۰ تا ۶۰ هست ولی فشار به شدت زیادی به سخت افزار وارد می‌شود. همینطور اینکه شرکت سازنده به دلیل دما و وضعیت این کنسول پردازنده‌های آن را محدود کرده است. نکته اینجاست که این شرایط برای کنسول سوییچ دشوار است اما آیا این موضوع برای کنسول پلی‌استیشن ۴ هم صدق می‌کند؟
کنسول پلی‌استیشن ۴ قدرت بسیار بیشتری نسبت به سوییچ دارد. در نتیجه قطعاً توان اجرای این بازی با نرخ فریم بالاتر را خواهد داشت. نکته اینجاست که امکان دارد که بازی از لحاظ عملکرد نامتعادل شود و به همین دلیل شرکت سازنده تصمیم گرفت نرخ فریم آن را روی عدد ۳۰ قفل کند تا بازی با ثبات اجرا شود.
در انتها نسخه نینتندو سوییچ اثبات می‌کند که راکستار می‌توانسته نسخه پلی‌استیشن ۴ را بهتر طراحی کند. به همین دلیل نسخه پلی‌استیشن ۴ این بازی کمی ناامید کننده است. این موضوع ولی برای کنسول نینتندو سوییچ صدق نمی‌کند. به دلیل اینکه نسخه سوییچ این بازی قابلیت‌های زیادی داشته و عملکرد نسبتاً خوبی با توجه به سخت افزار این کنسول دارد. مخصوصاً اینکه در اکثر موارد هر دو نسخه بازی شباهت‌های زیادی به یکدیگر داشته و این در صورتی است که پلی‌استیشن ۴ بسیار قوی‌تر از سوییچ است.
البته این نکته لازم به ذکر است که بازی رد دد ریدمپشن لیاقت چیزی بیش از این دو نسخه را دارد. این بازی بسیار محبوب بوده و عملکرد راکستار کمی غیر منطقی به نظر می‌رسد. اینکه این بازی را تا این حد محدود کرده و فقط کمی آن را ارتقاء داده است. این میزان ارتقاء با استانداردهای امروزی فاصله زیادی داشته و باعث خشم طرفداران شده است. در اصل این شرکت تنها خواسته این بازی را دوباره عرضه کند تا طرفداران این مجموعه کمی خوشحال بشوند. این در صورتی است که با صرف زمان بیشتر می‌توانست بازی را در بسیاری از موارد ارتقاء داده و یک عنوان کامل‌تر را به بازار عرضه کند.
منبع: Eurogamer
