از استریت فایتر ۲ تا سوپر ماریو ورلد؛ ۳۵ بازی برتر سوپر نینتندو

وحید گلباد

۲۹ مهر ۱۴۰۲ | ۲۱:۰۰ ۲۹ مهر ۱۴۰۲ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۲۳ دقیقه

تقریبا سه دهه از عرضه‌ی کنسول ۱۶ بیتی محبوب نینتندو می‌گذرد، اما سهم آن در عصر طلایی بازی را نمی‌توان فراموش کرد. این کنسول نه تنها خانه‌ی بهترین پلتفرمرهای آن بود بود، بلکه کنسولی بود برای بهترین بازی‌های نقش‌آفرینی‌ای که ژاپن به ارمغان می‌آورد. سوپر نینتندو اینترتینمنت سیستم (Super Nintendo Entertainment System یا SNES) زادگاه مترویدوانیا و همچنین اولین کنسولی بود که به ما اجازه داد تا با ماریو و دوستانش یک مسابقه‌ی کارتینگ را تجربه کنیم. آثار کلاسیک زیادی در SNES وجود دارد که تعداد کمی از آن‌ها در طول سال‌ها از ذهن گیمرها به بیرون رفته‌اند. در هر صورت این کنسول دارای یکی از بهترین لیست بازی‌هایی است که تاکنون روی یک پلتفرم منتشر شده و اکنون زمان آن رسیده است تا با معرفی ۳۵ بازی برتر، از بعضی از بهترین بازی های سوپر نینتندو تجلیل کنیم.

۳۵. Killer Instinct

تهیه کننده: Midway Game / سازنده: Rare
سال انتشار: ۱۹۹۵

قبل از اینکه مایکروسافت Rare را خریداری کند، این سازنده تقریبا در هر ژانری موفق بود. بسیاری از گیمرها این شرکت را با بازی‌هایی نظیر Donkey Kong Country و GoldenEye 007 به یاد می‌آورند اما این استودیو همچنین یک جواهر واقعی در ژانر مبارزه‌ای را با Killer Instinct ارائه کرد. مانند بسیاری از بازی‌های مبارزه‌ای، Killer Instinct زندگی خود را به‌ عنوان یک بازی آرکید با سیستم کمبوی بی‌رحمانه و زیبایی‌شناسی دهه‌ی ۹۰ آغاز کرد و شامل شخصیت‌های جذاب، موسیقی تأثیرگذار و احتمالاً یکی از پرسروصداترین گوینده‌ی درون بازی در تاریخ بازی‌های مبارزه‌ای بود. گرافیک شبه سه‌بعدی نیز به Killer Instinct کمک کرد تا در برابر رقبای معاصر خود متمایز شود. در حالی که پورت سوپر نینتندو ویژگی‌های گرافیکی خاصی را حذف می‌کند، مکانیک‌های اصلی مبارزه‌ی آن روی این کنسول دست نخورده هستند.

۳۴. Mario Paint

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Intelligent Systems
سال انتشار: ۱۹۹۲

معمولا کنسول‌های بازی مانند سوپر نینتندو با ماجراجویی‌هایی همراه هستند که حتی زمانی که بازی کاملا خطی نیست، از قبل برنامه‌ریزی شده‌اند اما گاهی اوقات، شما می‌خواهید فقط با خط‌خطی کردن خود را سرگرم کنید. ماریو پینت در هسته‌ی خود، همان نرم‌افزار مایکروسافت پینت برای SNES است. بازیکنان می‌توانند با موس SNES نقاشی بکشند و انیمیشن‌های ساده نیز بسازند. بسته به استعداد فرد، شاهکارهای بازیکنان در ماریو پینت گاهی می‌تواند کاملاً شگفت‌انگیز به نظر برسد. در این میان هرکسی که از نقاشی روی SNES خود خسته شود، می‌تواند حتی حالت‌های بازی آن را امتحان کند که شامل مواردی نظیر مینی‌گیم Fly Swatter و اعتیادآورترین حالت بازی یعنی توانایی ایجاد موسیقی با استفاده از بیت‌های موسیقی‌های Super Mario Bros می‌شود.

۳۳. Super Empire Strikes Back

تهیه کننده: JVC Musical Industries / سازنده: LucasArts
سال انتشار: ۱۹۹۳

بازی Super Empire Strikes Back شاید بیشتر به دلیل سختی‌اش شناخته شده باشد و در حالی که حتی با استانداردهای دوران خود چالش‌برانگیز است، اجازه ندهید این جنبه از تجربه شما را از یکی از بهترین بازی‌های جنگ ستارگان که تاکنون ساخته شده است، دور کند. Empire Strikes Back که تعادل خوبی را بین دیگر بازی‌های سری Super Star Wars در SNES نشان می‌دهد، بسیار متنوع‌تر از نسخه‌ی قبلی خود و در عین حال سخت‌تر از جانشین خود است. از طرفی جلوه‌های بصری غنی آن، بهترین لحظات یکی از بهترین فیلم‌های جنگ ستارگان را به سبک SNES به نمایش می‌گذارد. این در حالی است که گیم‌پلی اکشن ساید اسکرول آن به نوعی دوران طلایی آن ژانر را به خاطر می‌اندازد.

۳۲. Zombies Ate My Neighbors

تهیه کننده: Konami / سازنده: LucasArts
سال انتشار: ۱۹۹۳

به طور کلی، بازی‌های اکشن ترسناک باکیفیت کافی در صنعت وجود ندارد. حتی اگر وجود داشته باشد، آن‌ها به سختی می‌توانند کاری کنند که Zombies Ate My Neighbors در زمان خود انجام داد. این بازی اگرچه به طرز عجیبی دشوار و چالش‌برانگیز است، اما به طور کلی یک تجربه‌ی تیراندازی استثنایی با دوربینی از بالا به پایین را روی کنسول SNES ارائه می‌کند که به شما و دوستانتان اجازه می‌دهد تا در محیط‌هایی عجیب و غریب به کشتن زامبی‌ها، غول‌ها و گابلین‌ها بپردازید. این بازی بدون شک یکی از بهترین آثار کوآپ کلاسیک است.

۳۱. Ogre Battle: March of the Black Queen

تهیه کننده: Quest Corporation / سازنده: Quest Corporation
سال انتشار: ۱۹۹۳

کنسول SNES به طور کلی دارای آثار استراتژی فراوانی نبود و این تا حدودی به دلیل فقدان پورت‌های Super Famicom در آن سبک است. با این وجود، گیمرهای سوپر نینتندو از یکی از بهترین تجربیات آن دوران، یعنی Ogre Battle: March of the Black Queen لذت زیادی بردند. با وجود جلوه‌های بصری نه چندان جذاب، Ogre Battle یک پیم‌پلی نقش‌آفرینی تاکتیکی عمیق را ارائه داد. نبردها و استراتژی‌ها به‌ طور تکان‌دهنده‌ای پیچیده و به‌طور مداوم پاداش‌دهنده بوده و معمولاً حول محور ترکیبی از سیستم‌های نقش‌آفرینی می‌چرخند که به ندرت در آثار دیگر دیده می‌شود. این باعث شده که Ogre Battle بیشتر از برخی از هم‌عصرانش احساس یک نقش‌آفرینی ژاپنی را منتقل کند. از طرفی تعداد کمی از بازی‌های منتشر شده پس از این نسخه توانسته‌اند جای پای آن را دنبال کنند.

۳۰. Super Ghouls ‘n Ghosts

تهیه کننده: Capcom / سازنده: Capcom
سال انتشار: ۱۹۹۱

نسخه‌ی اول Ghosts ‘n Goblins خود را به عنوان یک اثر ساید اسکرول اعتیادآور و دشوار معرفی کرد که با چالش‌هایی تعریف می‌شد که گاهی بیش از حد و ناعادلانه بودند. زمانی که کپ‌کام دنباله‌ی این بازی برای پلتفرم بعدی نینتندو توسعه داد، این شرکت از اشتباهات خود درس گرفت. تفاوت بین Super Ghouls ‘n Ghosts و Ghosts ‘n Goblins مانند تفاوت شب و روز است. چالش ذکر شده در بازی نخست به دلیل طراحی مراحل بهتر و قرارگیری مناسب‌تر دشمن، کمتر احساس می‌شود، اما Super Ghouls ‘n Ghosts هنوز هم اثری چالش‌برانگیز است که مهارت بازیکنان را حسابی آزمایش می‌کند. همچنین، طبق سنت همیشگی Ghosts ‘n Goblins، موسیقی به شدت جذاب است.

۲۹. SimCity

تهیه کننده: Maxis / سازنده: Maxis
سال انتشار: ۱۹۹۱

اگرچه نسخه‌ی SNES سیم‌سیتی فاقد کنترل‌های اصلاح‌شده و گزینه‌های رابط کاربری توسعه‌یافته در نسخه‌ی رایانه‌های شخصی است اما در واقع از جنبه‌های دیگر یک بازی مهم‌تر است. این نسخه ساختمان‌ها و سناریوهای بیشتری را نشان می‌دهد و حتی شخصیت دکتر رایت را به عنوان مشاور به تجربه‌ اضافه می‌کند. نتیجه‌ی این ویژگی‌های اضافی و تغییرها تنها یک پورت استثنایی نیست، بلکه یکی از آن پورت‌هایی است که تجربه‌ی سیم‌سیتی را برای نسلی از گیمرها تعریف می‌کند. گفتنی است که نسخه‌ی SNES سیم‌سیتی عقل شما را بدون قربانی کردن سرگرمی یا اجازه دادن به شما برای تسلیم در برابر ناامیدی برای مدت طولانی به چالش می‌کشد.

۲۸. Shadowrun

تهیه کننده: Data East / سازنده: Beam Software
سال انتشار: ۱۹۹۳

به عنوان یک اثر جاه‌طلبانه، نسخه‌ی سوپر نینتندو بازی Shadowrun تلاش کرد تا شکل عمیق‌تری از گیم‌پلی اکشن نقش‌آفرینی خود را به طرفداران کنسولی ارائه دهد که هرگز چنین چیزهایی را امکان‌پذیر نمی‌دانستند. متأسفانه Shadowrun در زمان خود با وجود تحسین تقریباً جهانی از سوی افرادی که آن را بازی کردند، یک شکست تجاری بود. با این حال، آنچه درباره‌ی این اثر قابل توجه است، تازگی آن در گذر زمان است. بازی‌های نقش‌آفرینی بسیار بزرگ‌تری وجود دارند که برای پلتفرم‌های بسیار قوی‌تری از سوپر نینتندو منتشر شده‌اند اما بیشتر آن‌ها نمی‌توانند به سطح Shadowrun و گیم‌پلی نقش‌آفرینی مبتنی بر روایت یا دنیای شگفت‌انگیز و سایبرپانکی آن برسند. این یک معجزه از طراحی مدرنی است ک فراتر از زمان خود بود.

۲۷. Star Fox

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Argonaut Software
سال انتشار: ۱۹۹۳

تراشه‌ی Super FX یک گام بزرگ و رو به جلو برای سوپر نینتندو بود. این پردازنده به کنسول با جلوه‌های دو بعدی خاصی کمک می‌کند و همچنین به آن اجازه می‌دهد تا چند ضلعی‌های سه‌بعدی ارائه کند، اگرچه عملکرد دوم به‌ندرت در بازی‌ها استفاده شد. با این حال برای بسیاری از گیمرهای جوان، استارفاکس اولین تجربه‌ی آن‌ها با چنین گرافیک سه‌بعدی‌ای بود. پولیگان‌ها یا چند ضلعی‌های استارفاکس بدون تکسچر بودند و وقتی بیش از حد صفحه را پر می‌کردند، بازی با تأخیر مواجه می‌شد، اما این تجربه همچنان بسیاری از گیمرها را غافلگیر می‌کرد آن هم به این دلیل که گرافیک ذکر شده با اکشن‌های سریع آرکید مانند و یک موسیقی جذاب برجسته شده بود. به لطف این اولین بازی درخشان، استارفاکس به یک سری مهم نینتندو تبدیل شد.

۲۶. Illusion of Gaia

تهیه کننده: Square Enix / سازنده: Quintet
سال انتشار: ۱۹۹۴

سوپر نینتندو خانه‌ی بازی‌های نقش‌آفرینی بی‌شماری بود که بسیاری از آن‌ها در این لیست حضور دارند. در حالی که بیشتر آن‌ها نقش‌آفرینی‌های نوبتی بودند، SNES به همان اندازه قادر به ارائه‌ی نقش‌آفرینی‌های اکشن مانند Illusion of Gaia بود. این بازی مانند یک نسخه از افسانه‌ی زلدا اما با مکانیک‌های لول‌زنی نقش‌آفرینی است. سیاهچال‌ها حول پازل‌ها و نبردهای هوشمندانه می‌چرخند که بازیکنان را مجبور می‌کند از چندین شخصیت و لیست کوچک اما جذابی از حملات استفاده کنند. علاوه‌بر این، دنیای بازی با اسپرایت‌های بزرگ و رنگارنگ، موسیقی زیبا و محیطی منحصربه‌فرد که مکان‌های واقعی باستانی را با عناصر ماوراء‌طبیعی ترکیب می‌کند، زنده می‌شود.

۲۵. Teenage Mutant Ninja Turtles IV: Turtles in Time

تهیه کننده: Konami / سازنده: Konami
سال انتشار: ۱۹۹۲

بسیاری از ما آثار کلاسیک عصر ۱۶ بیت را به یاد داریم اما زمانی هم بود که به تک تک کارتون‌ها، فیلم‌ها و اسبا‌ب‌بازی‌های به یک بازی ویدئویی نه چندان باکیفیت متصل بود. استثنای این قاعده، بازی‌های لاک‌پشت‌های نینجا بودند که به‌ عنوان برخی از بهترین بازی‌های سبک بزن بزن (beat ‘em up) شناخته می‌شوند. به عنوان دنباله‌ای بر اثری محبوب‌تر و شناخته‌شده‌تر به نام Teenage Mutant Ninja Turtles II: The Arcade Game،نسخه‌ی لاک‌پشت‌ها در زمان در تمام طول تاریخ اتفاق می‌افتد که منجر به تنوع زیادی می‌شود، حتی اگر گیم‌پلی بازی تغییر زیادی نکرده باشد. نسخه‌ی SNES همچنین دسته ای از دشمنان، باس‌ها و مراحل جدید را به نسخه‌ی آرکید اضافه کرده است که آن را به بهترین نسخه‌ی آن برای تجربه تبدیل کرده است. این نسخه حتی بهتر از نسخه‌ی بازسازی شده سه‌بعدی منتشر شده روی پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ است.

۲۴. Harvest Moon

تهیه کننده: Pack-In-Video / سازنده: Amccus
سال انتشار: ۱۹۹۷

اینکه سری هاروست مون امروزه در آمریکای شمالی رونق گرفته، واقعا شگفت‌انگیز است. این سری بازی عالی است، اما مجموعه‌ای نقش‌آفرینی در مورد کشاورزی چیزی نیست که به آسانی فروش رود. در اواسط دهه‌ی ۹۰ میلادی، بازار بازی‌های ویدئویی همچنان تحت سلطه‌ی پلتفرمرها و بازی‌های اکشن بود. علاوه‌بر این، هاروست مون پس از انتشار نینتندو ۶۴، پلی‌استیشن ۱ و سگا ساترن یعنی نسل کنسولی که گرافیک سه‌بعدی را به صنعت معرفی کرد، ظاهر شد. در نهایت کسانی که به SNES پایبند بودند تا هاروست مون را تجربه کنند، یک شبیه‌ساز زندگی جذاب در مورد مدیریت محصولات کشاورزی و دام پیدا کردند. این اثر شاید هیجان‌انگیزترین بازی این کنسول نباشد اما هر کسی که برای آن وقت گذاشته باشد، می‌تواند تضمین کند که یکی از اعتیادآورترین بازی‌ها است.

۲۳. Super Mario All-Stars

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۳

مدت‌ها قبل از اینکه ریمسترها یک اتفاق عادی در صنعت بازی باشند، نینتندو عناوین کلاسیک Super Mario Bros خود روی NES را برداشت و با بهبود گرافیک و جلوه‌های صوتی آن‌ها را در یک بسته برای SNES منتشر کرد. این بسته همچنین شامل یک ویژگی ذخیره‌ی نادر در آن زمان و نسخه‌ی ژاپنی فوق‌العاده دشوار Super Mario Bros. 2 بود که تا آن زمان در آمریکای شمالی منتشر نشده بود. در هر صورت سه بازی اول Super Mario Bros آثار کلاسیک جذابی هستند که هر گیمری باید آن‌ها را تجربه کند و در حالی که نسخه‌های اصلی همچنان خوب هستند، Super Mario All-Stars بدون شک بهترین راه برای تجربه‌ی این بازی‌ها است.

۲۲. F-Zero

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۱

بازی F-Zero با استفاده از حالت گرافیکی Mode 7 که هنوز اساس اکثر بازی‌های مسابقه‌ای است، در آثار مسابقه‌ای شبه سه‌بعدی پیشگام شد. گرافیک این بازی ممکن است در حال حاضر چندان چشمگیر نباشد، اما هنوز هم چشم‌نواز است و در این میان گیم‌پلی مسابقه‌ای نیز همچنان سریع و چالش برانگیز است و حتی در عصر فرمانروایی فورتزا سرگرم‌‌کننده به نظر می‌رسد. باعث تأسف است که نینتندو علاقه‌ای به ساخت دنباله‌ای اچ‌دی از این سری بازی‌ها ندارد چرا که از سال ۲۰۰۴ بازی جدیدی در این مجموعه ندیده‌ایم.

۲۱. Contra III: The Alien Wars

تهیه کننده: Konami / سازنده: Konami
سال انتشار: ۱۹۹۲

کنترا و دنباله‌ی آن سوپر کنترا، جزء بهترین بازی‌های منتشر شده روی NES بودند، بنابراین انتظارات برای نسخه‌ی SNES بسیار زیاد بود. خوشبختانه، کونامی یک بازی فوق‌العاده ارائه کرد که با المان‌های جذاب و متفاوت مانند مثل سواری موتور سیکلت و موشک، جلوه‌های بصری بهتر از همیشه و دشواری بسیار بالا اما منصفانه‌ای که به عنوان علامت تجاری این سری شناخته می‌شود، پیشرفت‌های مختلفی را به ارمغان آورد. در واقع بی دلیل نیست که The Alien Wars اغلب به عنوان بهترین بازی در این سری نامیده می‌شود.

۲۰. Secret of Mana

تهیه کننده: Square / سازنده: Square
سال انتشار: ۱۹۹۳

برداشت کمپانی اسکوئر از ژانر اکشن نقش‌آفرینی به خاطر جلوه‌های بصری جذاب، موسیقی به یاد ماندنی و گیم‌پلی سه نفره‌ی کوآپ به خوبی در خاطر می‌ماند. در حالی که برخی می‌گویند که این بازی از سری The Legend of Zelda در برخی جنبه‌ها پیشی می‌گیرد، اما مبارزات نه چندان جذاب آن در برخی اوقات، به خوبی بازی‌های قدیمی سری ذکر شده نیست. اگر می‌خواهید دوباره یا برای اولین بار Secret of Mana را تجربه کنید، فقط به یاد داشته باشید که از نسخه‌ی SNES استفاده کنید. در واقع این بازی در حال حاضر دو بار بازسازی شده است، اما هیچ یک از این نسخه‌ها جذابیت نسخه‌ی اصلی را ندارند.

۱۹. Super Mario Kart

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۲

جالب است بدانید که سوپر ماریو کارت به عنوان یک ایده‌ی مبهم برای ایجاد یک بازی مسابقه‌ای دو نفره برای تکمیل F-Zero که فقط تک نفره بود شروع شد. این بازی در مراحل اولیه‌ی توسعه بود که نینتندو تصمیم گرفت که ماریو و گروهش را وارد آن کند و به این ترتیب نینتندو به یکی از بزرگترین سری‌های خود دست یافت. در حالی که حالت‌های مسابقه و نبرد همچنان بسیار سرگرم‌کننده هستند، سوپر ماریو کارت به عنوان یک قطعه نوستالژی در نظر گرفته می‌شود که میراثی غیرقابل انکار دارد. این بازی راه را برای همه‌ی جانشینان حتی بهتر از خود هموار کرد.

۱۸. ActRaiser

تهیه کننده: Square Enix / سازنده: Quintet
سال انتشار: ۱۹۹۱

در هسته‌ی خود، ActRaiser یک پلتفرمر نسبتاً استاندارد است و گیم‌پلی آن نیز کاملا ساده است. با این حال، با ترکیب موارد گفته شده با یک برداشت منحصربه‌فرد از اساطیر یهودی و مسیحی، به یکی از بهترین و دست کم گرفته شده‌ترین بازی‌های عصر ۱۶ بیت تبدیل شده است. در حالی که بسیاری از گیمرها و توسعه‌دهندگان از ActRaiser به‌عنوان یکی از بهترین بازی‌های زمان خود یاد می‌کنند، علاقه‌ی چندانی به بازنگری ایده‌های آن وجود ندارد. بازی‌هایی مانند Dark Cloud و Dragon Quest Builders تجربه‌های مشابهی را ارائه کرده‌اند، اما حتی آن‌ها هم فاقد عنصری هستند که ActRaiser را بسیار محبوب کرده است. این سری پس از یک دنباله عالی روی SNES در سکوت بوده است.

۱۷. Street Fighter II Turbo

تهیه کننده: Capcom / سازنده: Capcom
سال انتشار: ۱۹۹۳

دهه‌ی ۹۰ میلادی اوج بازی‌های مبارزه‌ای بود، اما به جز چند استثنا، بیشتر این آثار مدت‌هاست که فراموش شده‌اند. استریت فایتر ۲ یکی از این استثناها محسوب می‌شود. کپ‌کام با سیستم کمبوی این دنباله به چیز بزرگی دست یافت که به بازیکنان اجازه می‌داد تا بیش‌تر از همیشه استراتژی داشته باشند و زمانی که حتی شکست قطعی به نظر می‌رسید، پیروز میدان شوند. به این سیستم گروهی از شخصیت‌های نمادین از سراسر جهان و یک موسیقی جذاب را اضافه کنید تا به یکی از بهترین بازی‌های مبارزه‌ای تاریخ دست پیدا کنید. تعداد زیادی نسخه‌ی به‌روز شده از بازی دوم وجود دارد، اما Street Fighter II Turbo در SNES نسخه‌ی نهایی بازی است. همچنین این اثری است که آکومای قدرتمند را به دنیای این سری معرفی کرد.

۱۶. Super Castlevania IV

تهیه کننده: Konami / سازنده: Konami
سال انتشار: ۱۹۹۱

کسلوانیا از قبل به عنوان یکی از آی‌پی‌های برتر بازی در NES نامی برای خود دست و پا کرده بود و زمانی که به عصر ۱۶ بیت وارد شد، ژانر مترویدوانیا که امروزه آن را می‌شناسیم، هنوز ایجاد نشده بود، بنابراین کونامی نسخه‌ی بزرگتر و بهتری از بازی‌های NES را انتخاب کرد. این یک نسخه از کسلوانیا بود که از هر نظر فوق‌العاده بود و با جلوه‌های بصری پرجزئیات، موسیقی ترسناک و کنترل‌های بسیار روان‌تر از نسخه‌های NES هر طرفداری را جذب خود می‌کرد. در حالی که Castlevania IV توسط بسیاری از دنباله‌های آن که مکانیک‌های نقش‌آفرینی و اکتشاف بیشتری را ارائه کرده‌اند، عقب افتاده اما هنوز به عقیده‌ی بسیاری، بهترین نسخه از آثار ساید اسکرول قدیمی این سری است.

۱۵. Donkey Kong Country

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Rare
سال انتشار: ۱۹۹۴

دانکی کونگ نماد اصلی نینتندو در روزهای اولیه‌ی صنعت بازی بود، اما زمانی که SNES به میان آمد، این میمون بزرگ تحت‌الشعاع یک لوله‌کش ایتالیایی خاص یعنی همان ماریو قرار گرفت. در همین حال، این میمون بزرگ سال‌ها بود که در هیچ بازی خاصی ایفای نقش نکرده بود و .Donkey Kong Jr، تنها نقش مکمل سوپر ماریو کارت را داشت. خوشبختانه، Donkey Kong Country از اسپرایت‌های سه‌بعدی انقلابی آن زمان استفاده کرد تا جان تازه‌ای به این شخصیت بدهد. در آن زمان، هیچ بازی دیگری این سطح از جزئیات را نداشت و حتی هنوز بازی‌های زیادی وجود ندارد که شبیه آن باشد. هرچند گیم‌پلی بازی به اندازه‌ی بسیاری از آثار معاصر نینتندو روان نیست و گاهی اوقات، بازی می‌تواند خسته‌کننده باشد اما همچنان ارزش تجربه را دارد.

۱۴. NBA Jam

تهیه کننده: Midway / سازنده: Midway
سال انتشار: ۱۹۹۳

زمانی بود که بازی‌های ورزشی آنقدر تلاش نمی‌کردند تا واقعیت را شبیه‌سازی کنند و در این میان از بازیکنان از طریق پرداخت‌های درون برنامه‌ای حسابی درآمد کسب کنند. شما در گذشته تنها یک ستاره‌ی NBA را انتخاب می‌کردید، به درون زمین بازی می‌رفتید و به طور مکرر در هوا می‌پریدید تا توپ را به درون تور بیندازید. در واقع همه چیز در عین سادگی جذاب بود. NBA Jam بسکتبال به معنای ساده‌ی کلمه است، اما با کنار گذاشتن بیشتر قوانین و تمرکز روی اکشن و سرگرمی خالص، به یک بازی کلاسیک تبدیل شد که حتی بازیکنانی که اهمیت کمی برای این ورزش قائل هستند نیز می‌توانند از آن لذت ببرند.

۱۳. Tetris Attack

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Intelligent Systems
سال انتشار: ۱۹۹۵

بهتر است که فریب نام تتریس را نخورید زیرا این فقط برای برندسازی بود. این یک بازی پازل کاملا جدید است که در آن باید بلوک‌های رنگی را در گروه‌های سه‌تایی یا بیشتر مطابقت دهید. در حالی که حالت تک نفره بسیار عالی است و شامل تعدادی شخصیت از جزیره‌ی یوشی است، بخش برجسته‌ی بازی حالت دو نفره‌ی آن است. تتریس اتک در واقع یکی از بهترین بازی‌های رقابتی آن دوران است. نینتندو در نسخه‌های بعدی سعی نکرده دوباره نام تتریس را انتخاب کند، اما دنباله‌ها به همان اندازه محبوب هستند.

۱۲. !!Super Punch-Out

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo R&D3
سال انتشار: ۱۹۹۴

اولین نسخه از پانچ اوت هنوز هم یکی از بهترین بازی‌های تاریخ و طبیعتاً از بهترین بازی‌ های سوپر نینتندو محسوب می‌شود و نینتندو تغییر چندانی برای دنباله‌ی آن ایجاد نکرد. این نسخه همچنان یک اثر با محوریت بوکس و کشتی حرفه‌ای با شخصیت‌های بزرگ و خنده‌دار است که به لطف قدرت SNES، بهتر از همیشه به نظر می‌رسند. شاید فقدان بوکسور معروف، مایک تایسون یا موسیقی نه چندان هم سطح با نسخه‌ی اول ناامیدکننده باشد اما سوپر پانچ اوت به اندازه‌ی نسخه‌ی اول روی NES سرگرم‌کننده است و کمتر اثر آرکیدی با محوریت بوکس را می‌توان مانند آن پیدا کرد.

۱۱. Kirby Super Star

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: HAL Laboratory
سال انتشار: ۱۹۹۶

در حالی که سری کربی هنوز هم بسیار محبوب است، بیشترین انتقادات به این بازی‌ها معمولاً این است که آن‌ها خیلی کوتاه و کم محتوا هستند. با این حال Kirby Super Star استثنای نادری از این قاعده است که دارای هفت بخش گیم‌پلی منحصر‌به‌فرد در کنار دو مینی‌گیم کوتاه‌تر است که دارای بخش چند نفره نیز هستند. به همین دلیل این بازی یکی از متنوع‎‌ترین و عمیق‌ترین بازی‌های سری کربی و به طور کلی بازی‌های سوپر نینتندو است. جالب است بدانید که با اینکه بازی اغلب به عنوان بهترین نسخه در این سری مورد تحسین قرار می‌گیرد اما هیچ یک از دنباله‌ها سعی نکرده‌اند سبک و سیاق آن را تکرار کنند.

۱۰. Final Fantasy II

تهیه کننده: Square / سازنده: Square
سال انتشار: ۱۹۸۸

ما اکنون این بازی را Final Fantasy IV می‌نامیم، اما در ابتدا نام دیگری داشت زیرا بازی‌های دوم و سوم تا سال‌ها بعد در ایالات متحده منتشر نشدند. فارغ از آن بازی‌ها، فاینال فانتزی ۲ سال‌های نوری جلوتر از نسخه‌ی اصلی بود و اولین بار سیستم نبرد اکتیو تایم (Active Time) که مجموعه را برای بیش از یک دهه تعریف کرد، معرفی کرده و همچنین اولین داستان‌سرایی واقعی سینمایی در این مجموعه را به نمایش گذاشت. در حالی که فاینال فانتزی ۲ در SNES در حال حاضر قدیمی به نظر می‌رسد، پورت‌های بعدی که صدا و گرافیک را بهبود بخشیدند و مهمتر از همه، ترجمه را بهتر کردند، بهترین راه برای تجربه‌ی این جواهر کلاسیک هستند.

۹. Super Mario RPG

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Square
سال انتشار: ۱۹۹۶

در دهه‌ی ۹۰ میلادی، کمپانی اسکوئر بازی‌های نقش‌آفرینی کلاسیک را با چنان سرعت بالایی تولید می‌کرد که حتی نینتندو هم از فرصت همکاری با این شرکت استفاده کرد. این دو شرکت روند ساخت را تسریع کردند و توسعه‌ی سوپر ماریو آرپی‌جی فقط کمی بیش از یک سال به طول انجامید، اما در آن زمان به یکی از خنده‌دارترین و زیباترین بازی‌های SNES تبدیل شد. این اثر به عنوان یکی از بهترین بازی‌های نقش‌آفرینی و سری ماریو در تاریخ شناخته می‌شود. با وجود استقبال زیاد از این بازی، اسکوئر و نینتندو هرگز روی نقش‌آفرینی دیگری از ماریو کار نکرده‌اند. در واقع سری بازی‌های پیپر ماریو و ماریو و لوییحی که در نهایت از بازی ذکر شده بیرون آمدند، همگی توسط نینتندو و شرکت‌های وابسته‌ی نزدیک آن و بدون هیچ دخالتی از اسکوئر ساخته شده‌اند.

۸. Mega Man X

تهیه کننده: Capcom / سازنده: Capcom
سال انتشار: ۱۹۹۳

با شش بازی عظیم منتشر شده در NES، سری اصلی مگا من در اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی کمی کهنه شده بود. با این حال مگا من ایکس با قهرمانی بالغ‌تر و گیم‌پلی سریع‌تر که به مگا من اجازه می‌داد تا از موانع بالا رفته و دش کند، جان تازه‌ای را به این سری تزریق کرد. با این حال، اساس مبارزات و توانایی انتخاب اینکه با کدام استاد ربات بعدی روبرو شوید، تضمین کرد که بازی خیلی از ریشه‌های خود دور نمی‌شود. تعداد زیادی دنباله برای این بازی وجود دارد و در حالی که X2 و X3 در SNES نیز بازی‌های خوبی هستند، با این حال هیچکدام هنوز از نسخه‌ی اصلی پیشی نگرفته‌اند. در نهایت به عقیده‌ی بسیاری Mega Man X به عنوان بهترین بازی در کل سری نیز شمرده می‌شود.

۷. EarthBound

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: .Ape Inc
سال انتشار: ۱۹۹۵

این اثر در زمانی عرضه شد که بازی‌های نقش‌آفرینی کنسولی به معنای جست‌وجو در دنیایی فانتزی و قرون وسطایی بودندو به همین خاطر اکثر گیمرها برای EarthBound در دهه‌ی ۹۰ میلادی آماده نبودند. داستان علمی تخیلی بازی که به‌ طور غیرمعمولی خنده‌دار، هوشمندانه و سورئال محسوب می‌شود، هم درباره‌ی نجات جهان و هم کاوش در فرهنگ غربی از منظر یک خارجی است؛ چیزی که هنوز به ندرت در بازی‌های ویدئویی دیده می‌شود. در حالی که این بازی پس از انتشار در ایالات متحده به فروش افتضاحی رسید و سپس به یک کالای مورد علاقه‌ی کلکسیونرها تبدیل شد، در نهایت به لطف Wii U ،New 3DS و SNES Classic، محبوبیت بیشتری پیدا کرد. شاید روزی نینتندو بالاخره نسخه‌ای جدید از آن منتشر کند.

۶. Super Mario World 2: Yoshi’s Island

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۵

بازی Yoshi’s Island یک نمونه‌ی عالی از این موضوع است که چگونه نینتندو ترجیح می‌دهد فقط زمانی دنباله‌ بسازد که ایده‌های جدیدی برای توجیه آن داشته باشد. ساخت دنباله‌ای برای سوپر ماریو ورلد که گیم‌پلی آن را در جهان‌های جدید ارائه می‌کرد، میلیون‌ها نسخه می‌فروخت، اما نینتندو تصمیم گرفت برای ساختن اثری با محوریت دوست دایناسور ماریو، یوشی، با معماهای بیشتر و تمرکز بر توانایی یوشی کار بیشتری انجام دهد. از طرفی سبک جدید جلوه‌های بصری آن را از سوپر ماریو ورلد و دیگر بازی‌های کنسول جدا کرد. در واقع، این بازی ممکن است بهترین اثر SNES از نظر جلوه‌های بصری زیبا باشد. در حالی که جزیره‌ی یوشی به عنوان دنباله‌ای برای وپر ماریو ورلد توسعه و به بازار عرضه شد، سری پلتفرمرهای خود را با دایناسورهای محبوب تولید کرد.

۵. Final Fantasy III

تهیه کننده: Square / سازنده: Square
سال انتشار: ۱۹۹۴

گفتن اینکه فاینال فانتزی ۳ یا با نامی که اکنون شناخته می‌شود یعنی فاینال فانتزی ۶، آثار نقش‌آفرینی را برای همیشه تغییر داده، چندان دشوار نیست. اتمسفر و دنیای استیم‌پانکی که از اواخر قرن نوزدهم الهام گرفته شده بود، به گیمرها نشان داد که نقش‌آفرینی های عالی لازم نیست که حتما در جهان‌های فانتزی قرون وسطایی قرار داده شوند. از طرفی داستان که شرور داستان را به هدف خود رساند، با انتظارات طرفداران این سبک بازی کرده و بازی‌های فاینال فانتزی را برای همیشه تغییر داد. با این حال، آنچه درباره‌ی داستان واقعاً شگفت‌انگیز است، نحوه‌ی روایت آن است. حتی با استفاده از اسپرایت‌های ۱۶ بیتی، بازی نسبت به بسیاری از نسخه‌های مدرن و پر از ویدیوهای طولانی، سینمایی‌تر به نظر می‌رسد.

۴. Super Mario World

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۱

در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی، هر نسخه‌ی جدید از ماریو به این معنی بود که قرار است درک ما از بازی‌های ویدیویی را برای همیشه تغییر دهند. در آن زمان بسیای بازی‌های NES این سری را تجربه کرده بودند و به همان اندازه که دوست‌داشتنی بودند، هیچ چیز نمی‌توانست بازیکنان را برای نقشه‌ی عظیم به هم پیوسته‌ی سوپر ماریو ورلد و اسرار متعدد آن آماده کند. در حالی که شنل به اندازه‌ی لباس راکون ماریو انقلابی نبود، اضافه شدن یوشی چندین استراتژی جدید را ایجاد کرد و نمی‌توان از جلوه‌های بصری و صوتی فوق‌العاده‌ی آن در مقایسه با نسخه‌های قبل چشم‌پوشی کرد. بسیاری معتقدند که نینتندو هنوز بازی ماریوی دوبعدی بهتری از زمان Super Mario World تا به حال نساخته و حتی گرافیک بهتر و کوآپ چهار نفره‌ی بازی‌های New Super Mario Bros نیز نتوانسته‌اند به این پلتفرمر افسانه‌ای نزدیک شوند.

۳. Chrono Trigger

تهیه کننده: Square / سازنده: Square
سال انتشار: ۱۹۹۵

اسکوئر هیچ مشکلی در تولید آثار موفق نقش‌آفرینی در دهه‌ی ۹۰ میلادی نداشت، اما همه‌ی آن بازی‌ها فقط پیش غذای چیزی بودند که به عنوان بهترین نقش‌آفرینی نسل بازی‌های ۱۶ بیتی شناخته می‌شود. Chrono Trigger دارای هفت دوره‌ی زمانی مختلف برای کاوش، بیش از دوازده پایان و یک سیستم مبارزه‌ی عمیق متمرکز بر ترکیب حملات شخصیت‌های شما است. همه‌ی این ویژگی‌ها از آن زمان در بازی‌های مختلف قرار داده شده‌اند، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند آن‌ها را به خوبی کرونو تریگر پیاده‌سازی کنند و از طرفی هیچ‌کدام به خوبی دنیای طراحی‌ شده توسط آکیرا توریاما به نظر نمی‌رسند. اسکوئر در ادامه بازی‌های نقش‌آفرینی مشهور بسیاری را برای پلی‌استیشن ساخت، اما با نگاهی به گذشته، می‌تواند دریافت که کرونو تریگر در SNES ممکن است دقیقا جایی باشد که این توسعه‌دهنده به اوج خود رسیده است.

۲. The Legend of Zelda: A Link to the Past

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo EAD
سال انتشار: ۱۹۹۱

اولین بازی سری افسانه‌ی زلدا در NES به عنوان یک اثر کلاسیک معرفی شد و نینتندو آن را با یک پلتفرمر عجیب و غریب دو بعدی دنبال کرد که تا به امروز طرفداران را گیج کرده است. خوشبختانه، سومین بازی از این سری که در SNES عرضه شد، از نمای بالا به پایین و عناصر اصلی سیاهچال محور بازی نخست استفاده کرد. دنیای A Link to the Past به تنهایی و به اندازه‌ی کافی جذاب محسوب می‌شود، اما چیزی که واقعا این بازی را بسیار محبوب کرده است، دومین نقشه‌ی دنیای تاریک آن است که برای حل بسیاری از معماهای بازی از آن استفاده می‌کنید. در نهایت حتی با وجود اینکه گستره‌ی بازی‌های زلدا از زمان A Link to the Past بسیار بزرگ‌تر شده است، هنوز هم به راحتی می‌توان ده‌ها ساعت در دنیای این نسخه گم شد.

۱. Super Metroid

تهیه کننده: Nintendo / سازنده: Nintendo R&D1
سال انتشار: ۱۹۹۴

بازی سوپر متروید یک اثر تقریبا کامل است. اتمسفر این بازی که تحت تاثیر فیلم‌های علمی تخیلی مانند بیگانه‌ها (Aliens) قرار گرفته و به طرز ماهرانه‌ای با موسیقی جذاب آن همراه شده، برای زمان خود بی‌نظیر محسوب می‌شود. در این میان گرافیک و طراحی شخصیت‌ها هنوز جزو بهترین‌ها در صنعت بازی هستند و سفر ساموس در سیاره‌ی Zebes برای یافتن قدرت‌های بیشتر به طرز ماهرانه‌ای پیاده‌سازی شده است و بر بسیاری از بازی‌های مترویدوانیا که بعد از آن عرضه شدند، تاثیر گذاشت. اگرچه این سری فراز و نشیب‌های زیادی را به خود دیده است، اما نسخه‌ی سوپر متروید اثری است که می‌توان آن را با خیال راحت به همه‌ی گیمرها توصیه کرد.

منبع: Den of Geek