۵+۱ غولآخر برتر

زمانی که اولین بازی‌های ویدیویی ساخته شدند، نمی‌توانستید چیزی به اسم مرحله در آن‌ها پیدا کنید؛ یعنی اصولا در بازی فقط با هدف گرفتن امتیاز بیشتر و ثبت اسم‌تان پیشرفت می‌کردید. با این حال، این موضوع با عرضه‌ی کنسول‌هایی مثل NES یا همان فامیکام، تغییر کرد. بازی‌ها روندی را طی می‌کردند؛ روندی که بیشتر اوقات به نابودن کردن یک دشمن بسیار سخت، در پایان هر مرحله ختم می‌شد. این دشمن که معمولا توانایی شما را در تمام مکانیک‌های بازی آزمایش می‌کند، Boss یا غولآخر نامیده می‌شود.

بازی‌ها سال‌ها است که با غولآخرها پر می‌شوند. سازندگان آن‌ها هم سعی می‌کنند تا در طراحی غولآخرها و مراحل، تمام تلاش خود‌شان را به کار گیرند؛ چون غولآخرها نقطه‌ی اوج یک بازی هستند. از نینجا گایدن کنسول NES گرفته تا «بوزر» بازی سوپر ماریو یا حتی غولآخرهایی مثل «نمسیس» (Nemesis) در رزیدنت اویل، این هیولاها هر چند وقت یک بار به سراغ‌تان می‌آیند تا برای‌تان چالش ایجاد کنند.

معمولا غولآخرهای یک بازی، از بیادماندنی‌ترین بخش‌های آن هستند. برای مثال، «داهاکا» را در «شاهزاد‌ی پارسی» به یاد بیاورید؛ یا «متال گیر رکس» در ابتدای «متال گیر رایزینگ» را. شکست دادن غولآخرها یکی از بهترین تجربه‌های بازی کردن است. زمانی که برای اولین بار «جوبیلیوس» را در انتهای «بایونتا» نابود می‌کنید و بازی می‌گذارد او را در کهکشان به سیارات بزنید تا نابود شود (جوبلیوس از منظومه‌ی شمسی بزرگتر است!)، احساسی شگفت‌انگیز به شما دست می‌دهد.

در ادامه بهترین غولآخرهایی که به ذهن‌مان آمده‌اند را برای‌تان انتخاب کرده‌ایم. مطمئنا گزینه‌هایی هستند که از قلم افتاده‌اند؛ طوری که حتی خودمان هم دوست داشتیم تا می‌توانستیم گزینه‌های بیشتری را در لیست‌مان جای دهیم. در نتیجه شما هم در بخش نظرات، از بهترین غولآخرهایی که بیادتان مانده‌اند برای‌مان بگویید.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

5- RAAM در Gears of War 1

اصولا وقتی کلمه‌ی غولآخر به گوش‌مان می‌خورد، پایان قسمت اول مجموعه بازی‌های «چرخ‌های جنگ» (Gears of War) مقابل چشم‌مان ظاهر می‌شود. غول پایانی چرخ‌های جنگ 1 هیچ چیز عجیبی ندارد، اما به طرز مسخره‌ای سخت است. در پایان گیرز آو وار 1 فقط پشت یک سنگر پناه می‌گیرید و یکی پس از دیگری به «ژنرال رام» (General RAAM) شلیک می‌کنید. با این حال، مگر قرار است او بمیرد؟! هر قدر به او شلیک می‌کنید، باز هم کم است. کشتن رام حسابی اعصاب‌مان را خرد کرد و همین موضوع باعث شد تا آن را همیشه به خاطر داشته باشیم.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

4- Lothric the Younger Prince در Dark Souls 3

مجموعه بای‌های «ارواح تاریک» همان «دارک سولز» با غولآخرهای‌شان خلاصه می‌شوند؛ یعنی بازی‌کننده‌ها این بازی‌ها را می‌خرند تا غولآخر بکشند. انتخاب از بین غول‌های دارک سولز بسیار سخت است؛ چون هر کدام از غول‌ها برای‌تان خاطره‌ای ساخته‌اند و نمی‌توانید آن‌ها را فراموش کنید. با این حال، ما «لودریک، شاهزاده‌ی جوان‌تر» را به دلیل زیبایی مبارزه‌اش انتخاب کرده‌ایم. اشتباه نکنید، این غولآخر هم مثل دیگر غول‌های دارک سولز آن‌قدر سخت است که پدرتان را در می‌آورد، اما از دیدن صحنه‌های مبارزه با لودریک جوان‌تر و بزرگ‌تر سیر نمی‌شوید. تصورشان را بکنید، با غولآخری مبارزه می‌کنید که ناتوانی جسمی دارد و برادرش از دور پشتیبانی‌اش می‌کند، اما زمانی که لودریک جوان به زمین می‌افتد، برادر بزرگ‌تر او هم به کمک‌اش می‌شتابد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

3- کلسوس یازدهم در Shadow of the Colossus

در حالی که غول‌های بسیار بزرگتری (منظورمان 100 تا 200 برابر بزرگتر است) در «سایه‌ی کلسوس» (Shadow of the Colossus) پیدا می‌شوند، اما غول یازدهم این بازی یکی از بیادماندنی‌ترین مبارزه‌ها را در آن دارد. در ابتدا این غول و اندازه‌اش را می‌بینید و او را دست کم می‌گیرید، اما پس از اینکه یکی دوبار این گاو له‌تان می‌کند، حساب کار دست‌تان می‌آید و می‌فهمید که او هم چیزی از غول‌های بزرگ بازی کم ندارد. پیدا کردن راهکار کشتن این غول و صحنه‌هایی که در پس آن به وجود می‌آیند، به اضافه‌ی موسیقی شگفت‌انگیزی که در زمان اوج این مرحله پخش می‌شود، غول یازدهم سایه‌ی کلسوس را شگفت‌انگیز کرده است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

2- Cronos در God of War 3

قسمت سوم از مجموعه بازی‌های «خدای جنگ»‌ را به اندازه‌ی شماره‌ی اول و دوم‌اش دوست نداریم، اما از تمام کم و کاستی‌های این بازی به خاطر یک غولآخر آن می‌گذریم؛ طوری که کشتن «کرونوس» در خدای جنگ 3 (God of War 3) را یکی از بهترین و بزرگ‌ترین صحنه‌های مجموعه‌ی خدای جنگ می‌دانیم. زمانی که برای اولین بار کریتوس را بین دو انگشت کرونوس و به اندازه‌ی یک سوسک (!) دیدیم، کرک و پرمان ریخت! با این حال، کریتوس آن‌قدر زیبا روی بدن این غول حرکت و در نهایت او را نابود می‌کند که درک کارگردانی شگفت‌انگیز صحنه‌ها برای‌مان سخت است. مجموعه‌ی خدای جنگ غولآخر کم ندارد، اما هیچ کدام به باحالی کرونوس نیستند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

1- The End در Metal Gear Solid 3

برای اینکه از بین مبارزه‌ی پایانی «متال گیر سالید 3» و مبارزه با شخصیت The End یکی را انتخاب کنیم، با خودمان زیاد کلنجار رفتیم. با این حال در نهایت به عقل آمدیم و احساسی تصمیم نگرفتیم. مجموعه‌ی متال گیر پر است از غولآخرهای درست و درمان؛ غولآخرهایی که مثل تمام قصه‌های شرقی، تا دل‌تان بخواهد پس‌زمینه‌ی داستانی دارند. به این دلیل مبارزه با The End را به عنوان بهترین انتخاب‌مان برگزیده‌ایم که به معنای واقعی کلمه‌ی سندباکس را برای‌تان تعریف می‌کند. مبارزه با این غولآخر ممکن است برای اولین بار یکی دو ساعت طول بکشد؛ چون خودتان باید برای کشتن‌اش راهی پیدا کنید. هزاران راه هم در مقابل‌تان است. شخصیت The End یک اسنایپر است و شما هم باید او را در نقشه‌ای بزرگ پیدا کنید. می‌توانید از مجموعه‌ی بزرگ ابزارهایی که در مقابل‌تان است استفاده کنید و هر طور که می‌خواهید او را از پای درآورید. شخصیت The End پیر است و می‌توانید حتی بازی را ذخیره کنید، بروید و یک هفته‌ی دیگر برگردید و ببینید که او از کهولت سن مرده است!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‌‌‌

انتخاب اضافه: Bowser در Super Mario Bros

بازی «سوپر ماریو»، بدون شک مهم‌ترین بازی تاریخ بازی‌های ویدویی است. با این حال، این موضوع دلیل انتخاب ما نیست. سوپر ماریو هم یک غولآخر دارد؛ غولاخری که برای نابود کردن‌اش، نباید مستقیم به او حمله کنید. درست مثل غولآخرهای امروزی، برای کشتن «بوزر»، که البته واقعا نمی‌دانیم آیا در زمان عرضه‌ی این بازی این غول اسم هم داشت یا نه، باید به دنبال راهکاری برای شکست دادن او باشید. این راهکار هم گرفتن تبر پشت او است. ماریو این تبر را می‌گیرد، طناب پل را می‌برد و بوزر به پایین می‌افتد. این صحنه یکی از بیادماندنی‌ترین و مهم‌ترین صحنه‌های صنعت بازی است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌