۱۰ نقطه ضعف سه‌گانه بتمن نولان که حالا بیشتر به چشم می‌آیند

کریستوفر نولان کارگردان برجسته‌ای است و مجموعه فیلم‌های شوالیه تاریکی (The Dark Knight Trilogy) او هم در تاریخ سینما جایگاه ویژه‌ای دارد.

سوای اینکه این مجموعه در میان آثار ابرقهرمانی درخشش خاصی داشت به‌عنوان یک اثر اکشن و به دلیل پردازش شخصیت‌های تأثیرگذار هم جلب توجه کرد. برای مثال یکی از این شخصیت‌ها، جوکر با بازی هیث لجر بود که باعث شد جایگاه او در این مجموعه سینمایی جاودانه شود. به هر حال لحن و کیفیت خاص مجموعه بتمن نولان در سینمای مدرن تأثیرگذار واقع شد اما این مجموعه هم مانند هر اثر سینمایی دیگر نقاط ضعفی داشت که حال با مرور زمان برخی از آن‌ها واضح‌تر از قبل به نظر می‌رسند.

• ۱۴ نکته‌ی جالب در سه‌گانه‌ی شوالیه‌ی تاریکی که احتمالا متوجه نشده‌اید

در ادامه به بررسی ۱۰ نمونه از این نقاط ضعف می‌پرازیم که در تماشای مجدد فیلم‌های این مجموعه پس از سال‌ها، بیشتر توجه‌ ما را جلب می‌کنند.

۱۰. تغییر صدای آزاردهنده

گویا تقریبا پذیرفته شده که بتمن هر بار که لباس مخصوص را می‌پوشد و وارد عمل می‌شود باید صدایی خشن و غران پیدا کند. در واقع کریستین بیل در نقش بتمن اولین بازیگر نبود که دو صدای متفاوت برای بتمن و بروس وین داشت. این رویه با مایکل کیتون در فیلم سینمایی بتمن ساخته سال ۱۹۸۹ به کارگردانی تیم برتون آغاز شد.

به هر حال از زمان ساخت بتمن‌های نولان، دیگر قطعی شده که بتمن پس از پوشیدن لباس باید تغییر صدا بدهد و این را در اقتباس‌های لایواکشن دیگر که پس از بتمن نولان ساخته شده‌اند هم دیده‌ایم اگرچه ممکن است این تغییر صدا به نظر بسیاری از مخاطبان و هواداران تا حدودی آزاردهنده و افراطی به نظر برسد.

۹. مرگ نه‌چندان متأثرکننده‌ی خانواده

همان‌طور که در مجموعه فیلم‌های «مرد عنکبوتی» عادت داریم مرگ عمو بن را در مسیر تبدیل‌شدن پیتر پارکر به مرد عنکبوتی شاهد باشیم، بروس وین هم همواره باید خانواده‌اش را در یک حادثه تراژیک از دست بدهد تا به بتمن تبدیل شود.

این واقعه از آن دست موضوعاتی است که تقریبا اغلب تماشاگران و هواداران انتظارش را دارند. اما متأسفانه در سه‌گانه نولان این صحنه مربوط به مرگ والدین فاقد آن تأثیرگذاری لازم است که در اقتباس‌های دیگر شاهدش بودیم.

۸. بین به‌خوبی جوکر نیست

رقابت با شرور بی‌نظیری چون جوکر با بازی هیث لجر تقریبا وظیفه‌ای غیرممکن است. با وجود آنکه تام هاردی در نقش بین بیشترین تلاشش را به کار گرفته و بازی بدی هم در «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» (The Dark Knight Rises) ارائه نداده اما این شخصیت شرور ابدا نمی‌تواند حتی به بخشی از کیفیت جوکر که در قسمت دوم مجموعه شاهدش بودیم، نزدیک شود.

۷. افشای هویت جان بلیک؛ مصنوعی و تحمیلی

یکی از بهترین بخش‌های فیلم شوالیه تاریکی برمی‌خیزد معرفی جوزف گوردون لویت در نقش جان بلیک بود. او شخصیتی فوق‌العاده بود و یکی از معدود افسران پلیس گاتهام به حساب می‌آمد که هنوز باور خود به بتمن را حفظ کرده بود.

جان بلیک در نبرد علیه بین و انجمن سایه‌ها نقش ایفا کرد و به کمیسر جیمز گوردون یاری رساند. می‌شود گفت همه‌چیز برای این شخصیت عالی پیش می‌رود تا آنکه به لحظات پایانی فیلم می‌رسیم. در پایان فیلم این موضوع آشکار می‌شود که بلیک در واقع همان رابین است. این نکته زمانی آشکار می‌شود که آدرس غار بتمن به این شخصیت می‌رسد.

آشکارشدن این موضوع چنان بدون مقدمه و ناگهانی است که در نهایت نچسب و تحمیلی به نظر می‌رسد و می‌شود ادعا کرد حداقل خوشایند بخشی از مخاطبان نبوده است.

۶. صحنه‌ی غیرقابل توضیح شوالیه تاریکی برمی‌خیزد

در صحنه‌ای از فیلم بین و یارانش تصمیم می‌گیرند با حمله به بورس اوراق بهادار گاتهام بازار سهام این شهر را نابود کنند. این صحنه تقریبا هیچ معنای خاصی ندارد چرا که جرایم مالی ارتباطی با دزدی واقعی و فیزیکی ندارد. حمله مسلحانه به بورس کاملا غیرقابل باور است و باعث می‎شود ارتباط مخاطب با فیلم از بین برود.

در واقع بین اساسا نیازی به حضور در آن مکان ندارد به‌ویژه آنکه نیروهایش فرایند هک‌کردن را از پشت موتورسیکلت‌هایشان به پایان رسانده‌اند و در نهایت بروس وین هم با توجه به اقدامات غیرقانونی آن‌ها از نظر مالی ضربه خورده.

۵. وضع مضحک جوکر در لباس پرستاری

هنوز هم دیدن جوکر در لباس پرستاری پیش از نابود کردن بیمارستان وحشتناک به نظر می‌رسد. اما در طول زمان جوکر در لباس ‌پرستاری تأثیرگذاری کمتری پیدا کرده و دیدن این شرور بزرگ در این لباس در حالی که پشتش بیمارستان منفجر می‌شود کمی خنده‌دار شده است.

به هر حال این صحنه لحظات اثرگذار خود را هم دارد اما با گذشت سال‌ها باید گفت که جوکر در این صحنه بیشتر جنبه کمدی پیدا کرده تا یک شرور جدی.

۴. تبدیل هاروی دنت به دوچهره

هاروی دنت وکیل دادگستری پس از حمله تبهکاران دل‌شکسته و زخمی می‌شود و در نتیجه به شروری تحت نام دوچهره بدل می‌گردد. در کتاب کمیک مربوط به این شخصیت او دچار آسیب روانی شده اما در فیلم نولان عامل اصلی رفتار او ضربه روحی از مرگ ریچل است.

تبدیل‌ شدن دنت به یک شرور ترسناک تماشایی است اما در فیلم نولان این تبدیل و تغییر آنطور که باید ساخته و پرداخته نشده. در واقع تبدیل‌شدن یک مرد بسیار خوب و ناگهان چرخش ۱۸۰ درجه‌اش به پردازش بیشتری نیاز داشت تا واقعی‌تر و باورپذیرتر باشد.

۳. کاهش اثرگذاری گرافیک رایانه‌ای مجموعه

نولان کارگردان بزرگی است و به‌ویژه در ساخت صحنه‌های اکشن بی‌بدیل است. او این توانایی‌ها را در تعقیب و گریز پرسرعت ماشین‌ها و صحنه دیوانه‌وار سرقت در ابتدای فیلم شوالیه تاریکی و شوالیه تاریکی برمی‌خیزد به خوبی نمایش داده است. اما وقتی نوبت به صحنه‌های مبارزه می‌رسد می‌شود گفت نولان متاسفانه همان قدرت صحنه‌های اکشن مذکور را ندارد.

پس از تولید این سه‌گانه شکایت‌های زیادی درباره لرزش‌های بی‌دلیل دوربین هنگام صحنه‌های مبارزه از سوی مخاطبان به گوش رسید و در عین حال از نظر خیلی‌ها صحنه‌هایی هم که با دوربین ثابت ضبط شده بود آنچنان که باید پرکشش و پرتعلیق نبودند. به هر حال هنوز هم این صحنه‌ها از سطح بالایی برخوردارند اما به نظر می‌رسد امروز دیدن گرافیک رایانه‌ای فیلم و نوع استفاده از دوربین در صحنه‌های مبارزه، تأثیر و گیرایی سابق را ندارد.

۲. رأس‌الغول و پیچش داستانی مرتبط با آن

رأس‌الغول در کتاب‌های کمیک یک شخصیت شرور ترسناک است اما در فیلم سینمایی «بتمن آغاز می‌کند» (Batman Begins) از او استفاده متفاوتی شد. پیش از آنکه فیلم بیرون بیاید اعلام شد که کن واتانابه قرار است نقش این شخصیت را بازی کند و در عمل شخصیت منفی اصلی فیلم باشد؛ اتفاقی که قرار بود درست چند سالی پس از حضور تأثیرگذار او در فیلم «آخرین سامورایی» (The Last Samurai) رخ بدهد.

هنگامی که مشخص شد رأس‌الغول واقعی با بازیگری لیام نیسون جلوی دوربین خواهد رفت، بعضی هواداران به کلی ناامید شدند. در واقع فیلم نه تنها پتانسیل خیره‌کننده بازیگری چون واتانابه را هدر داد و از آن بهره نبرد بلکه پیچش داستانی مرتبط با شخصیت رأس‌الغول هم دیگر چندان تأثیرگذار و شوکه‌کننده از کار درنیامد.

۱. بروس وین در زندان؛ حماسی اما غیرواقعی

اولین مواجهه میان بتمن و بین در فیلم شوالیه تاریکی برمی‌خیزد با شکستن کمر بتمن توسط بین و رهاکردن او با آسیب‌های شدید برای چندین ماه، همراه است. این واقعه منجر به نوعی بازپروری حماسی اما غیرواقعی برای شخصیت بروس وین شد.

درست است که لحظه بالارفتن وین در میان تشویق باقی زندانیان تأثیرگذار است و موسیقی شگفت‌انگیز آن لحظات هم پس‌زمینه را پر کرده اما حقیقتا سوال‌برانگیز است که بروس چطور به این سرعت از چنان جراحت‌هایی رها شده و بعد هم با شتاب زیادی روانه مبارزه مجدد با بین می‌شود.