۸ نکته برای تشویق کودکان به همکاری

سام راد

۲۳ شهریور ۱۴۰۲ | ۱۸:۰۰ ۱۳ شهریور ۱۴۰۲ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۵ دقیقه

والدگری اغلب عرصه‌ی نبرد اراده‌هاست. شما نیاز دارید که فرزندتان کاری بکند که او نمی‌خواهد آن را انجام دهد. حالا چه باید کرد؟ هشت نکته برتر به انتخاب ما را برای تشویق کودکان به همکاری بخوانید.

۱. توجه آن‌ها را جلب کنید

همانطور که بچه‌ها معمولاً قبل از پریدن در استخر یا ضربه زدن به یک برج از لگوها، توجه تمام و کمال شما را می‌طلبند، اگر از آن‌ها انتظار دارید که گوش کنند، باید توجه آن‌ها را جلب کنید.

اگر کودک شما بعد از اینکه پنج بار به او گفتید دندان‌هایش را مسواک نزد، ممکن است حتی متوجه نشده باشد که شما با او صحبت کرده‌اید. همیشه مطمئن شوید کودک مشغول یک اسباب‌بازی یا درگیر بازی نیست، با او تماس چشمی برقرار کنید و بدون توجه به سن مستقیماً با او صحبت کنید. شما می‌توانید از همین استراتژی در زمان خواب استفاده کنید. به چشمان فرزندتان نگاه کنید. به او هشدار بدهید که به وقت خواب نزدیک می‌شود. سپس به سرعت دستورالعمل‌ها را دنبال کنید: «وقت مسواک زدن است. بیا برویم مسواک بزنیم.»

سیستم پاداش در تربیت فرزند؛ چطور یک سیستم تاثیرگذار داشته باشیم؟

۲. دلقک‌بازی کنید

کودکان نوپا همیشه وقتی که بزرگسالان مسخره و خنده‌دار رفتار می‌کنند، تسلیم والدین یا پزشکشان می‌شوند. کارن کارسون (Karen Carson)، پزشک متخصص اطفال در رازول، نیومکزیکو، معاینه فیزیکی را به یک شکار احمقانه لاشخور تبدیل می‌کند: «به بچه‌ها می‌گویم که مرد عنکبوتی را در گوششان می‌بینم. با میمون‌ها در دهان و فیل‌ها در شکم ادامه می‌دهم. وقتی عجله دارم، بیمارانم اغلب ناراحت می‌شوند که چیزی داخل شکمشان نمی‌بینم.»

می‌توانید از ترفند دکتر کارسون در انواع سناریوها استفاده کنید، چه برای تعویض پوشک کودک یک‌ساله‌ی خود یا استفاده از اسپری حشرات برای کودک پنج‌ساله‌ای که ناامید از فرار و بازی کردن است. هنگام انجام کاری که نیاز به همکاری آن‌ها دارد، راه‌حل‌های زیر را امتحان کنید:

به دنبال شخصیت‌های کارتونی و بازی به جای آن‌ها باشید؛
آواز بخوانید؛
داستان بگویید؛
صداهای خنده‌دار ایجاد کنید.

۳. درخواست نکنید، دستور بدهید

فکر می‌کنید به جا آوردن ادب و احترام‌ است که از کودکان پیش‌دبستانی خواهش کنید روی تخت معاینه بخوابند؟ اگر به خواهش کردن ادامه دهید واقعاً از اینکه تعداد زیادی از بچه‌ها از درخواست مودبانه شما پیروی نمی‌کنند، شگفت‌زده می‌شوید.

در نهایت، متوجه می‌شوید که برخلاف بزرگسالان، کودکان به سادگی نمی‌فهمند که یک درخواست مودبانه در واقع به معنای «این کار را بکن» است. بنابراین با این جملات از آن‌ها بخواهید کاری را انجام دهند، «روی تخت معاینه بنشین»، «دهانت را باز کن»، «به سمت من بچرخ». بچه‌ها با این جملات منظور شما را بهتر متوجه می‌شوند. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که بچه‌ها تا سن ۱۰سالگی کاملاً کنایه یا طنز را درک نمی‌کنند، بنابراین استفاده از آن‌ها برای داشتن رفتار خوب نیز احتمالاً مؤثر نیست.

۴. از کلماتی که می‌فهمند استفاده کنید

می‌توانید از نحوه‌ی ارتباط فرزندتان با دیگران ارتباط با او را یاد بگیرید. به کلماتی که او از آن‌ها برای درخواست کاری از یک دوست استفاده می‌کند توجه کنید و آن‌ها را با نحوه‌ی بیان خود مقایسه کنید.

دفعه‌ی بعد که می‌خواهید اتاقش را تمیز کند یا کتش را بپوشد یا بنشیند و شام بخورد، از کلمات دقیق خودشان استفاده کنید. اگر این کار موفقیت‌آمیز نبود، فکر کنید که شاید باید دایره‌ی لغات خود را کاهش دهید. با عبارات ساده صحبت کنید یا یک چیز را به دو روش مختلف بگویید. فرزندتان اینطور شما را بهتر درک خواهد کرد و حتی ممکن است یک کلمه‌ی جدید هم یاد بگیرد.

۵. برای تشویق کودکان به همکاری صبور باشید

اگر بچه‌ها احساس نکنند عجله‌ای در کار است، به احتمال زیاد همکاری می‌کنند. والدین اغلب به بچه‌ها زمان کافی برای پاسخ به دستورالعمل‌ها نمی‌دهند. کودکان به راحتی یا به سرعت وظایف خود را انجام نمی‌دهند.

اگر از تکرار خسته شده‌اید، شاید فقط لازم باشد به فرزندتان زمان بیشتری برای پاسخ دادن بدهید. از اینکه اغلب بچه‌ها در نهایت به قول شما چقدر عمل می‌کنند، شگفت‌زده خواهید شد. کریستینا رابرت (Kristina Robert)، پرستار اطفال در بیمارستان جان هاپکینز در بالتیمور، می‌گوید آهسته پیش رفتن باعث می‌شود که بچه‌ها حتی بدترین داروها را مصرف کنند.

او می‌گوید: «اگر کودکی برای خوردن دارو مقاومت کرد، من به او فقط یک قطره می‌نوشانم. کودک نمی‌تواند یک قطره را بیرون بیاورد. به علاوه، آهسته بودن و موفقیت‌آمیز بودن، کارآمدتر از شروع مجدد پس از رد کامل دوز توسط کودک بیمار است. من هرگز یک‌باره سراغ کودک نوپا نمی‌روم تا به ضربان قلب او گوش دهم یا زانوی آسیب‌دیده او را معاینه کنم. با استفاده از گوشی پزشکی روی پای آن‌ها شروع به بازی می‌کنم و به سمت سینه‌ی آن‌ها می‌روم.»

درست مانند هر یک از ما، بچه‌ها می‌خواهند بدانند باید انتظار چه چیزی را داشته باشند. بنابراین اگر فرزندتان از برس کردن مو طفره می‌رود، می‌توانید با کشیدن آن به آرامی روی بازو یا شکم او شروع کنید. البته، وقتی عجله دارید، داشتن یک ترفند دیگر در آستین مفید است.

۶. به فرزندتان حق انتخاب دهید

دکتر کاتلین رومرو (Kathleen Romero)، پزشک متخصص اطفال در بیمارستان سینای در بالتیمور، به بیمارانش اجازه می‌دهد تصمیم بگیرند که می‌خواهند دکتر ابتدا به کدام گوش نگاه کند.

این استراتژی همچنین برای پسر ۱۸ ماهه‌ی او، هم جواب می‌دهد: «من می‌گویم می‌خواهی پیاده تا ماشین بروی یا می‌خواهی من بغلت کنم؟» تا زمانی که هر دو گزینه به کاری که شما می‌خواهید فرزندتان انجام دهد ختم شود، انتخاب‌ها عالی کار می‌کنند. اگر آن‌ها از انتخاب امتناع کردند، این نوبت شماست تا به آن‌ها بگویید که برایشان انتخاب خواهید کرد.

۷. به فرزندتان توضیح دهید

وقتی نمی‌توانید به فرزندتان گزینه‌ای بدهید، وضعیت را به او توضیح دهید. برای مثال، اگر کودک نوپای شما نمی‌داند که چرا نمی‌تواند اجاق گاز را لمس کند، به او بگویید: «دست نزن وگرنه می‌سوزی» به جای اینکه فقط بگویید «نکن». استدلال شما برای بچه‌های بزرگ‌تر بسیار مهم است، زیرا آن‌ها می‌توانند تحت‌تأثیر منطق قرار گیرند.

مثلا کودکان تمایل بیشتری به زدن کرم ضدآفتاب خود خواهند داشت اگر به آن‌ها توضیح دهید که باید جلوی پرتوهای فرابنفش سرطان‌زای خورشید را بگیریم. فرزندان خود را تشویق کنید تا فکرهای خود را نیز به اشتراک بگذارند.

این به آن‌ها کمک می‌کند تا مذاکره را بیاموزند که یک مهارت اجتماعی حیاتی است. فرض کنید فرزند شما می‌خواهد امشب از تمرین پیانو خودداری کند. به جای اینکه مستقیماً درخواست او را رد کنید، بگذارید دلیل خود را به شما بگوید.

اگر استدلال خوبی ارائه دهد، مانند اینکه می‌خواهد وقت خود را با خانواده بگذراند و قول بدهد که بعداً در طول هفته تمرین بیشتری انجام دهد، خوب است به او اجازه بدهید. فقط اگر التماس می‌کند و با اشک روی زمین می‌افتد، تسلیم نشوید. این یک تاکتیک مذاکره نیست که بخواهید به آن جایزه بدهید.

۸. چیزی برای ستایش پیدا کنید

وقتی بچه‌ها نسبت به کاری که انجام داده‌اند احساس خوبی داشته باشند، می‌خواهند آن کار را بیشتر انجام دهند. نکته‌ی کلیدی این است که تمجید خود را مختص یک کار نگه دارید.

به عنوان مثال، بعد از شام ممکن است بگویید: «من متوجه شدم که ظرف خود را بلافاصله بعد از اتمام غذا در سینک ظرفشویی گذاشتی. من بهت افتخار می‌کنم که بدون اینکه از تو خواسته شود کمک کردی»، به جای اینکه بگویید «آفرین تو خیلی کمک می‌کنی.» شکی نیست که بچه‌ها از برآورده کردن انتظارات والدین خود لذت می‌برند. شما چه راه‌حلی برای تشویق کودکان به همکاری دارید؟