فضانوردان مأموریت آکسیوم ساخت تلسکوپ با آینه‌ی مایع را آزمایش می‌کنند
در حالی که فضانوردان مأموریت پیشگامانه‌ی آکسیوم اسپیس در ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌سر می‌برند یکی از آزمایش‌های جالب توجه آن‌ها، بررسی امکان ساخت تلسکوپ با آینه‌ی مایع است.
در میان آزمایش‌هایی که خدمه‌ی مأموریت کاملا خصوصی Ax-1 در طول اقامت یک هفته‌ای خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌دهند، آزمایشی است که می‌تواند به ناسا در ساخت تلسکوپ‌های فضایی بزرگ‌تر از همیشه کمک کند.
«آزمایش تلسکوپ سیال» (Fluidic Telescope Experiment) یا «فلوئت» (FLUET) برنامه‌ای است که برای بررسی استفاده از مایعات به‌منظور ساخت عدسی‌های تلسکوپ طراحی شده است که می‌تواند پس از پرتاب خودش در فضا شکل بگیرد.
اگر توانایی این روش اثبات شود، تلسکوپ‌های فضایی می‌توانند بسیار بزرگ‌تر از آنچه هم‌اکنون امکان‌پذیر است ساخته شوند که گزینه‌ای عالی برای ستاره‌شناسان محسوب می‌شود. زیرا هرچه تلسکوپ بزرگ‌تر باشد، می‌تواند قدرتمندتر باشد.
مأموریت Ax-1 که توسط شرکت آکسیوم اسپیس پیش می‌رود، چهار مسافر را به ایستگاه فضایی بین‌المللی برده است. در آنجا «ایتان استیب» (Eytan Stibbe) متخصص مأموریت آزمایشی را انجام داده است که این فناوری را نشان می‌دهد. او یک عدسی از پلیمرهای مایع ایجاد می‌کند و آن را با نور فرابنفش یا دما آزمایش می‌کند. بسیار متفاوت است اما این روند به نوعی شبیه به ساخت ناخن‌های اکرلیک در سالن‌های زیبایی است. نکته‌ی دارای اهمیت استفاده از ریزگرانش برای کمک به شکل دادن لنز است.
«ادوارد بالابان» (Edward Balaban) پژوهشگر اصلی پروژه‌ی فلوئت از مرکز تحقیقات ایمز ناسا گفت: «در ریزگرانش، مایعات شکل‌هایی به خود می‌گیرند که برای ساخت عدسی‌ها و آینه‌ها مفید است، بنابراین اگر بتوانیم آن‌ها را در فضا بسازیم، می‌توان از آن‌ها برای ساخت تلسکوپ‌هایی استفاده کرد که به‌طور چشمگیری بزرگ‌تر از چیزی که قبلا تصور می‌شد، باشند.»
و در حقیقت، این روش استفاده از مایع، حتی می‌تواند آسان‌تر از فرآیندهای کنونی تولید لنز باشد. «موران برکوویچی» (Moran Bercovici) دانشیار مهندسی مکانیک مؤسسه‌ی فناوری تکنیون گفت: «این روش به ما امکان می‌دهد تا از هر گونه فرآیند مکانیکی مانند سنگ‌زنی یا صیقل دادن عبور کنیم. فیزیک طبیعی سیالات به سادگی همه‌ی کارها را برای ما انجام می‌دهد.»
تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندانی از مرکز تحقیقات ایمز ناسا، مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا و مؤسسه‌ی فناوری تکنیون پیش از این هم این فناوری را در جایی نزدیک‌تر به خانه به نمایش گذاشته است. ابتدا در ریزگرانش شبیه‌سازی شده در آب روی زمین و سپس در آزمایش «زیروجی» (ZeroG) با مسیر سهموی که در پروازهای مخصوصی برای دوره‌های ۱۵ تا ۲۰ ثانیه‌ای ریزگرانش شبیه‌سازی می‌شود.
برکوویچی گفت: «مطمئنا در چند ثانیه ما توانستیم یک عدسی مایع مستقل بسازیم، تا زمانی که هواپیما دوباره به سمت بالا حرکت کرد، گرانش عمل کرد و روغن‌ها بیرون ریخت. آزمایش ما در ایستگاه فضایی یک مرحله‌ی اضافی برای نگهداری مایعات خواهد داشت تا عدسی، شکل خود را حفظ کند.»
این آزمایش ویژه و آینده‌نگرانه، پیش از آغاز سفر فضایی خدمه‌ی مأموریت Ax-1 که روز جمعه ۸ آوریل (۱۹ فروردین) انجام شد، به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسیده بود. به گفته‌ی بالابان «اگر آزمایش ما در ایستگاه موفقیت‌آمیز باشد، نخستین باری خواهد بود که یک قطعه‌ی اپتیکی در فضا ساخته می‌شود و به نوعی تاریخ‌ساز خواهد بود.»
عکس کاور: طرحی گرافیکی از یک تلسکوپ با عدسی مایع در فضا
Credit: Studio Ella Maru
منبع: Space
واقعا جالب بود ، امیدوارم تا ساخت و فرستادن
چنین تلسکوپی من هم زنده باشم.