مکانیزم اثبات سهم (PoS) با اثبات سهم نمایندگی شده (DPoS) چه تفاوتی دارد؟
شبکه‌های بلاک‌چین از مکانیزم‌های اجماع مختلفی بهره می‌گیرند که یکی از معروف‌ترین آن‌ها مکانیزم اثبات سهم یا PoS است. اما مکانیزم دیگری با نام اثبات سهم نمایندگی شده یا DPoS هم وجود دارد که به‌دلیل شباهت اسمی این دو مکانیزم با یکدیگر، ممکن است بعضی از کاربران به اشتباه آن‌ها را یک مکانیزم به شمار بیاورند.
استیک کردن یا ذخیره کردن مقداری از یک رمز ارز، یکی از بهترین راه‌ها برای حفظ امنیت پلتفرم غیر متمرکز آن رمز ارز است و البته کاربران هم در ازای استیک کردن دارایی خود، در قالب رمز ارز پاداش دریافت می‌کنند. در سال‌های اخیر، این مکانیزم بسیار پرطرفدار شده، اما بازار گسترده‌ی رمز ارزها تنها به مکانیزم اثبات سهم (Proof of Stake) راضی نشده است.
مکانیزم دیگری به‌نام اثبات سهم نمایندگی شده (Delegated Proof of Stake) هم وجود دارد که می‌توان در فرایند استیک کردن از آن بهره گرفت. اما تفاوت بین اثبات سهم و اثبات سهم نمایندگی شده در چیست؟
اثبات سهم در مقابل اثبات سهم نمایندگی شده
اثبات سهم (PoS) یک مکانیزم جامع است که به‌عنوان یک جایگزین کم‌مصرف‌تر برای مکانیزم اثبات کار توسعه داده شده و امروزه به‌صورت گسترده توسط بسیاری از پلتفرم‌های غیر متمرکز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این مکانیزم به پلتفرم‌های غیر متمرکز امکان می‌دهد با اعتبارسنجی هر بلوک درون بلاک‌چین مورد نظر، امنیت خود را حفظ کنند. هر بلوک دربردارنده‌ی چندین تراکنش بلاک‌چین است و این فرایند اعتبارسنجی از صحیح بودن و تکراری نبودن تراکنش‌ها اطمینان حاصل می‌کند.
اثبات کار با کمک اعتبارسنج‌ها اجرا می‌شود. اعتبارسنج‌ها همان افرادی هستند که با استیک کردن میزان قابل توجهی از توکن رمز ارز مورد نظر، پردازش و ایجاد بلوک‌های جدید را انجام می‌دهند. اعتبارسنج‌ها طی فرایندی از دارایی‌های استیک شده خود برای رای دادن به قانونی بودن بلوک‌ها استفاده می‌کنند که امکان رسیدن به یک اجماع را به آن‌ها خواهد داد. سپس در همان پلتفرم انتخاب شده، از همان نوع ارزی که استیک کرده‌اند، توکن‌هایی را به‌عنوان پاداش دریافت می‌کنند.
در سوی دیگر، مکانیزم اثبات سهم نمایندگی شده (DPoS) را داریم که نمونه‌ای تغییر یافته از مکانیزم اجماع اثبات سهم است و نحستین بار در سال ۲۰۱۵ توسط BitShares معرفی شد. البته این مکانیزم یک سال پیش از معرفی، توسط دنیل لاریمر توسعه داده شد.
امروزه پلتفرم‌های مختلفی از اثبات سهم نمایندگی شده استفاده می‌کنند، اما این مکانیزم هنوز به‌اندازه‌ی اثبات سهم به شهرت نرسیده است. DPoS شامل کاربرانی است که به نمایندگانی برای اعتبارسنجی بلوک بعدی در یک بلاک‌چین رای می‌دهند و در این راه از دارایی‌های استیک شده در استخر استفاده می‌کنند. اگر کاربری که به آن رای داده می‌شود بتواند به‌عنوان نماینده انتخاب شود، دارایی‌های استخر به او متصل خواهند شد.
این فرایند یک سیستم رای‌گیری است که طی آن سهام‌داران یک ارز کار خود را به شخص ثالث واگذار می‌کنند تا از جانب آن‌ها امنیت شبکه را به‌عهده بگیرد. این اعتبارسنج‌های شخص ثالت با عنوان‌هایی مانند شاهد یا تولید کننده بلوک هم شناخته می‌شوند. به بیان خلاصه‌تر، این مکانیزم کاربران را تشویق می‌کند تا امنیت شبکه را ارتقا دهند.
بر اساس مکانیزم PoS، هر فردی می‌تواند با استیک کردن حداقل میزان معینی از ارز مورد نظر و داشتن رایانه‌ای با حافظه‌ی رم کافی به یک اعتبارسنج تبدیل شود. اما در مکانیزم DPoS برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج باید رای کسب کرد.
اگر کاربری ارز بیشتری نسبت به دیگری استیک کرده باشد، قدرت بیشتری هم برای رای گیری در DPoS خواهد داشت. هنگامی که کاربری به یک نماینده رای می‌دهد، در واقع به این رای می‌دهد که دارایی‌های استیک شده‌اش به او اختصاص یابد تا اعتبارسنجی و ایجاد بلوک‌های جدید را انجام دهد.
در نتیجه، پاداش کاربر استیک کننده ارز به تعداد بلوک‌هایی که نماینده اعتبارسنجی یا تولید کرده است بستگی دارد. معمولا هر میزان پاداشی که نماینده به‌دست آورد، بین افرادی که به او رای داده‌اند تقسیم می‌شود. اما هر کسی نمی‌تواند نماینده شود. افرادی که می‌خواهند نماینده شوند باید درخواستی ارائه کنند که توضیح دهد چرا باید به آن‌ها رای داده شود.
حال که با تفاوت دو مکانیزم اثبات سهم و اثبات سهم نمایندگی شده آشنا شدیم، زمان آن است که به برتری آن‌ها نسبت به یکدیگر بپردازیم:
کدام بهتر است؟ PoS یا DPoS؟
اگرچه در حال حاضر اثبات سهم محبوب‌ترین مکانیزم در میان ارزهای بزرگ است، اثبات سهم نمایندگی شده بنا به چند دلیل می‌تواند گزینه‌ی بعدی این حوزه باشد.
نخست اینکه DPoS سریع‌تر از PoS است و می‌تواند مقدار تراکنش‌های بیشتری را در هر ثانیه پردازش کند. دلیل دوم دموکراتیک‌تر بودن DPoS نسبت به PoS است، زیرا کاربران می‌توانند انتخاب کنند که دقیقا چه کسی اعتبارسنجی و ایجاد بلوک‌های جدید را در پلتفرم مورد استفاده به‌عهده می‌گیرد.
علاوه بر این‌ها، DPoS مصرف انرژی بهینه‌تری دارد و به‌اندازه‌ی PoS به سخت افزار نیاز ندارد. اگر نمایندگان وظایف خود را به‌درستی اجرا نکنند، در هر زمان می‌توانند از سیستم کنار گذاشته شوند.
در نتیجه، اثبات سهم نمایندگی شده در جایگاه بالاتری قرار می‌گیرد، اما مکانیزم اثبات سهم هم هنوز یک مکانیزم موثر و بهینه محسوب می‌شود و به‌همین دلیل است که بسیاری از پلتفرم‌های امروزی به استفاده از آن ادامه می‌دهند.
مکانیزم‌های اجماع ستون فقرات پلتفرم‌های مبتنی بر بلاک‌چین را تشکیل می‌دهند
ممکن است مکانیزم‌های اجماع کمی پیچیده به‌نظر برسند، اما برای حفظ امنیت و اعتبار پلتفرم‌های غیر متمرکز ضروری هستند. اثبات کار، اثبات سهم، اثبات سهم نمایندگی شده یا هر مکانیزم دیگری، عاملی حیاتی برای صنعت رمز ارزها به شمار می‌آیند که بدون حضور آن‌ها چشم انداز این صنعت بسیار متفاوت خواهد بود.
منبع: MakeUseOf
