چرا ساخت تراشه اسنپدراگون ۸۷۵ لایت کاملا منطقی است؟
شرکت کوالکام کمتر از یک ماه دیگر با برگزاری کنفرانس سالانه‌ی خود، از جدیدترین تراشه پرچم‌دار اسنپدراگون رونمایی می‌کند که سال آینده در بسیاری از گوشی‌ها استفاده می‌شود. اما حالا طبق برخی گزارش‌ها، به نظر می‌رسد این شرکت قصد دارد در کنار اسنپدراگون ۸۷۵، اسنپدراگون ۸۷۵ لایت را هم تولید کند که احتمالا همان ۸۶۵ پلاس ولی با سرعت کلاک بالاتر محسوب می‌شود.
صرف‌نظر از آنچه که کوالکام در ماه آینده معرفی می‌کند، اسنپدراگون ۸۷۵ لایت یا هر اسم دیگری که برای آن انتخاب شود، یک تصمیم کاملا منطقی به حساب می‌آید و در ادامه به تشریح این موضوع می‌پردازیم.
وضعیت اسنپدراگون
قبل از اینکه به منطقی بودن ارائه‌ی مدل لایت اسنپدراگون ۸۷۵ بپردازیم، ابتدا باید نگاهی به وضعیت فعلی تراشه‌های رده‌بالای کوالکام بیندازیم.
اسنپدراگون ۸۶۵ یکی از بحث‌برانگیزترین تراشه‌های پرچم‌دار کوالکام محسوب می‌شود. اگرچه ویژگی‌هایی مانند ضبط فیلم‌های اسلوموشن بدون محدودیت با سرعت ۹۶۰ فریم در ثانیه، ضبط فیلم‌های ۸K، گرافیک بسیار عالی و پشتیبانی از امواج میلی‌متری شبکه‌های ۵G را به ارمغان می‌آورد، اما طبق گزارش‌ها این تراشه نسبت به مدل قبلی با قیمت بسیار بیشتری به دست شرکت‌ها رسیده است. در واقع، یکی از مدیران شیائومی اعلام کرده که هزینه‌ی تراشه و مودم به کار رفته برای سری می ۱۰ نسبت به نسل قبلی آن حدود ۲ برابر شده است.
در نتیجه، در سال ۲۰۲۰ فقط چند مدل انگشت‌شمار از گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه‌ی دارای اسنپدراگون ۸۶۵ راهی بازار شد. اگرچه مدتی قبل سامسونگ از گوشی گلکسی اس ۲۰ فن ادیشن رونمایی کرد که با وجود بهره‌گیری از این تراشه قیمت مناسبی دارد، اما روی هم رفته بسیاری از این نوع گوشی‌ها قیمت خود را افزایش دادند. به‌عنوان مثال می‌توانیم به شیائومی می ۱۰، وان‌پلاس ۸، پوکو F2 پرو و ریلمی X50 پرو اشاره کنیم که تمام آن‌ها گران‌تر از نسل قبلی خود هستند.
با توجه به قیمت بالای این تراشه، حدود ۱۰۰ دلار هزینه‌ی بیشتر برای پشتیبانی از امواج میلی‌متری و نبود رقیب واقعی برای آن، جای تعجب نیست که بسیاری از شرکت‌ها ترجیح داده‌اند در عوض از یک تراشه میان‌رده‌ی پیشرفته استفاده کنند.
مشخصا می‌توانیم به تراشه اسنپدراگون ۷۶۵G اشاره کنیم که بسیاری از شرکت‌ها برای گوشی‌های مهم خود مانند پیکسل ۵ و ال‌جی ولوت به بهره‌گیری از آن روی آورده‌اند. این تراشه میان‌رده برای استفاده‌های روزمره عملکرد خوبی ارائه می‌کند و در کل از برخی ویژگی‌های مهم مربوط به تراشه‌های پرچم‌دار بهره می‌برد. اما مهم‌ترین ضعف این تراشه در حوزه‌ی پردازنده گرافیکی است.
پر کردن شکاف گرافیک
طبق بررسی‌های انجام شده، اسنپدراگون ۷۶۵G در زمینه‌ی گرافیک حتی از اسنپدراگون ۸۴۵ عرضه شده در سال ۲۰۱۸ هم ضعیف‌تر است. این یعنی آنهایی که می‌خواهند بازی‌های سنگین را به بهترین شکل بازی کنند، احتمالا ناامید می‌شوند. اما برخی این سؤال را می‌پرسند که در نهایت چند درصد از کاربران گوشی‌های دارای این تراشه چنین چیزی از گوشی خود می‌خواهند؟
در هر صورت متأسفانه، این شکاف در زمینه‌ی گرافیک در سال ۲۰۲۰ وجود دارد و با توجه به افزایش استفاده از نمایشگرهای مبتنی بر رفرش ریت بالا، به نظر می‌رسد این ضعف بیشتر احساس خواهد شد. طبق بررسی دو گوشی پیکسل ۵ و وان‌پلاس نورد که هر دو از این تراشه و نمایشگر ۹۰ هرتز بهره می‌برند، این نتیجه به دست آمده که تراشه قادر به اجرای نرم‌افزارهای پیشرفته با رفرش ریت بالای ۶۰ فریم در ثانیه نیست.
در حقیقت، در یکی دیگر از تست‌ها پیکسل ۵ فقط موفق شده که به حدود ۳۰ فریم در ثانیه دست پیدا کند. از طرف دیگر، می‌توانیم به گوشی‌های ایسوس راگ فون ۲ و نوبیا رد مجیک ۳ اشاره کنیم که هر دو در سال ۲۰۱۹ با تراشه‌های سری اسنپدراگون ۸۵۵ عرضه شده‌اند و از نمایشگرهای مبتنی بر رفرش ریت بالایی بهره می‌برند؛ این دو گوشی طبق بررسی‌ها توانسته‌اند تا حد زیادی از حداکثر رفرش ریت نمایشگرهای خود بهره ببرند.
البته به‌خوبی می‌دانیم که بنچمارک‌ها ارتباط مستقیمی با عملکرد روزمره ندارند و مطمئنا گوشی‌های پیکسل ۵ و وان‌پلاس نورد در زمینه‌ی کارهایی مانند وب‌گردی و بازی‌های سبک عملکرد بسیار بهتری ارائه می‌کنند. اما در هر صورت بسیاری از بازی‌های سه‌بعدی سنگین مبتنی بر رفرش ریت بالا با این تراشه نمی‌توانند عملکرد ایدئالی داشته باشند. به همین خاطر کاربران برای اجرای بازی‌هایی مانند PUBG Mobile و Fortnite احتمالا باید به ۶۰ فریم در ثانیه و برای برخی بازی‌های دیگر به رفرش ریت پایین‌تری بسنده کنند.
بنابراین چگونه می‌توان شکاف گرافیک بین سری اسنپدراگون ۷۰۰ و سری ۸۰۰ را پر کرد؟ اینجاست که اسنپدراگون ۸۷۵ لایت می‌تواند نقش مهمی را ایفا کند.
اسنپدراگون ۸۷۵ لایت چه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد؟
اسنپدراگون ۸۷۵ لایت با داشتن یک پردازنده گرافیکی معادل اسنپدراگون ۸۶۵ یا حتی ۸۵۵/۸۵۵ پلاس خیال کاربران را برای بهره‌گیری از نمایشگرهای مبتنی بر رفرش ریت بالا تا حد زیادی راحت می‌کند. اما بهبود عملکرد گرافیکی تنها یکی از مزیت‌های بالقوه‌ی چنین تراشه‌ای خواهد بود.
علاوه بر کمتر شدن فاصله‌ی پردازنده گرافیکی، این تراشه با بهره‌گیری از پردازنده‌ی بهتر می‌تواند عملکرد در حوزه‌های مختلف و قابلیت‌های مربوط به ارتباطات را بهبود ببخشد. اسنپدراگون ۷۶۵G تنها از دو هسته برای پردازش‌های سنگین بهره می‌برد ولی تراشه‌های سری ۸۰۰ چهار هسته برای این کار اختصاص داده شده است. به همین خاطر در زمینه‌هایی مانند فیلم‌برداری ۸K، واحد پردازش تصویر پیشرفته و پشتیبانی از رم LPDDR5 از مدل پرچم‌دار عقب مانده است.
اسنپدراگون ۸۷۵ لایت با بهره‌گیری از چندین قابلیت پیشرفته و جذاب، به شرکت‌ها اجازه می‌دهد گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه‌ی مبتنی بر عملکرد مشابه پرچم‌داران را راهی بازار کنند. همچنین قاتلان پرچم‌داران نیز احتمالا می‌توانند بار دیگر راهی بازار شوند؛ زیرا این شرکت‌ها با پرداخت هزینه‌ی کمتر برای تراشه‌ی قدرتمند، می‌توانند از نمایشگر بهتر، دوربین قدرتمند و بدنه‌ی خوش‌ساخت هم بهره ببرند.
با این حال، توسعه‌ی مدل لایت یک تراشه‌ی پرچم‌دار ریسک‌های بالقوه‌ای به همراه دارد. کوالکام باید در مرز باریک بین عملکرد، ویژگی‌ها و قیمت‌گذاری حرکت کند. زیرا مطمئنا کاربران نمی‌خواهند از یک تراشه‌ی سری ۷۰۰ گران‌تر که فقط نام جدیدی دارد، استفاده کنند. چنین کاری به شهرت و اعتبار تراشه‌های سری ۸۰۰ اسنپدراگون آسیب می‌زند. چنین رویکردی در زمینه‌ی کامپیوترها اتخاذ می‌شود و برخی پردازنده‌های ضعیف‌تر برای فروش بیشتر، از برند مدل‌های قدرتمند بهره می‌برند.
از طرف دیگر اگر این تراشه شباهت زیادی به تراشه‌ای اصلی پرچم‌دار داشته باشد، این موضوع به نفع کاربران و شرکت‌ها و به ضرر کوالکام خواهد بود زیرا با کاهش درآمد مواجه می‌شود. در هر صورت همانطور که گفتیم، ماه آینده در تاریخ ۱۱ آذر این کنفرانس برگزار می‌شود و باید ببینیم کوالکام چه برنامه‌هایی برای آینده‌ی خود دارد.
منبع: Android Authority
