مانور ناسا برای شبیهسازی برخورد سیارک با زمین نتایج نگرانکنندهای داشت
در مانور بینالمللی شبیهسازی برخورد سیارک که با هدایت ناسا و حضور دانشمندان برگزار شد، یک سیارک با زمین برخورد کرد و دانشمندان فقط توانستند میزان خسارت را برآورد کنند.
در روزهای گذشته دانشمندان در یک تمرین بینالمللی شرکت کردند که هدف آن شبیهسازی تأثیرات سیارکهایی است که میتوانند با زمین برخورد کنند. این تمرین با شبیهسازی برخورد یک سیارک به عرض 140 متر به زمین و همکاری بخشهای گوناگون مانند سازمان فضایی اروپا (ESA) برگزار شد تا عواقب چنین برخورد بزرگی که میتواند منطقهای به وسعت اروپای مرکزی را تحت تأثیر قرار دهد، بررسی شود. مانور امسال بهویژه بر منطقهای خاص به عرض بیش از 100 کیلومتر در مرز آلمان، اتریش و جمهوری چک اثر گذاشت.
اگرچه این شبیهسازی ممکن است کمی شبیه به یک بازی کامپیوتری بهنظر برسد اما یک پروژهی کاملا واقعی محسوب میشود و هدف این است که دانشمندان و پژوهشگران اطلاعاتی را دربارهی برنامهریزی لازم برای برخورد یک سیارک واقعی به زمین، کسب کنند.
منطقهی تأثیر پذیرفته در مانور برخورد سیارکی 2021
Credit: ESA
این شبیهسازی به میزبانی دفتر امور فضای بیرونی سازمان ملل متحد و تحت هفتمین کنفرانس بینالمللی دفاع سیارهای IAA انجام شد. پژوهشگر اندی ریوکین از آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز خاطرنشان کرد که تمرین و آموزش برای شبیهسازیهای گوناگون یک بخش مهم از آمادگی برای برخورد سیارکی است.
یکی از تفاوتهای شبیهسازی امسال با شبیهسازی قبلی این بود که سیارک شبیهسازی شده، کاملا غافلگیرکننده بود و تا زمان کشف آن هیچ نشانهای از اینکه در مسیر برخورد با زمین است، شناخته شده نبود. این سیارک شبیهسازی شده PDC 2021 لقب گرفت و در شبیهسازی تنها شش ماه پیش از برخورد به زمین پیدا شد.
در ابتدا احتمال برخورد این سیارک 1 به 2500 تشخیص داده شد اما پس از نخستین روز شبیهسازی، شرکتکنندگان شانس برخورد تا 1 به 100 افزایش یافت و در نهایت در روز دوم احتمال برخورد 100 درصدی تعیین و محل برخورد مشخص شد. با توجه به بازهی زمانی کوتاه، شرکتکنندگان در این شبیهسازی جلوگیری از برخورد سیارک به زمین را غیرممکن عنوان کردند. بنابراین شبیهسازی به سمت یک فاجعه پیش رفت؛ موضوعی که اهمیت شناسایی سیارکهای مشابه را نشان میدهد.
پس از قطعی شدن برخورد، شبیهسازی شناسایی سیارک، به شبیهسازی پیشبینی میزان خسارت احتمالی تغییر کرد. در سومین روز از شبیهسازی دانشمندان به تخمین تازهای برای اندازهی خسازتی که این سیارک با 140 متر عرض میتواند ایجاد کند، دست یافتند. آنها پیشبینی کردند «نقطه صفر زمین» (Ground Zero) که محدودهی مستقیم تأثیر گرفته از انفجار است، در محدودهی برخورد بیش از 220 کیلومتر باشد اما این میزان در نهایت محدودتر شد و تخمین زده شد که برخورد سیارک PDC 2021 تا 150 کیلومتر از هر جهت خسارت وارد کند.
طرحی گرافیکی از مأموریت دارت ناسا
Credit: NASA
«لیندی جانسون» (Lindley Johnson) افسر دفاع سیارهای ناسا دربارهی این مانور برخورد سیارکی گفت: «هر بار که در تمرینی مانند این شرکت میکنیم، دربارهی اینکه نقشآفرینان اصلی در هنگام فاجعه چه کسانی هستند و هر بخش باید چه اطلاعاتی را درنظر داشته باشد، چیزهای بیشتری میآموزیم. این تمرینها در نهایت به جامعهی دفاع سیارهای کمک میکند تا با یکدیگر و با دولتها ارتباط برقرار کنند و اطمینان یابند که در صورت شناسایی تهدیدهای سیارکی در آینده، همه هماهنگ خواهیم بود.»
«پل کودس» (Paul Chodas) مدیر CNEOS هم گفت: «چنین تمرینهایی ما را برای اینکه هنگام برخورد یک سیارک بزرگ چه اقداماتی باید انجام دهیم، آماده میکند. جزئیات سناریو مانند احتمال برخورد سیارک و زمان و مکان برخورد، طی چند مرحله برای شرکتکنندگان منتشر میشود تا شیوهی پیشروی یک وضعیت واقعی برخورد سیارکی شبیهسازی شود.»
علاوه بر چنین تمرینهایی، ناسا هماکنون در حال انجام مأموریت «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوتایی» (DART) است که نخستین آزمایش فناوری منحرف کردن مسیر سیارکها خواهد بود. این آژانس قصد دارد اواخر امسال «دارت» (DART) را با یک موشک فالکون 9 اسپیسایکس به فضا پرتاب کند تا پس از برخورد به یک سیارک سرعت مداری آن را تغییر دهد.
عکس کاور: طرحی گرافیکی از برخورد یک سیارک به زمین
Credit: Getty Images
منابع: Slash Gear, Complex
