از TouchWiz تا One UI؛ نرم‌افزار گوشی‌های سامسونگ چگونه تکامل پیدا کرد؟

به اعتقاد بیشتر کاربران، رابط کاربری گوشی‌های سامسونگ در حال حاضر در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد. نسل سوم رابط کاربری One UI دارای ویژگی‌های جذابی است ولی از طرف دیگر سنگین نیست و در ضمن از نظر دریافت آپدیت هم حرف زیادی برای گفتن دارد. اگرچه رابط کاربری گوشی‌های سامسونگ توانسته طرفداران پروپاقرصی به دست آورد، اما سال‌ها قبل، به‌خصوص در دوران رابط کاربری TouchWiz، این شرکت به خاطر همین موضوع با اعتراض‌های گسترده روبه‌رو می‌شد.

اگر به روند تکامل رابط کاربری گوشی‌های سامسونگ طی سال‌های فعالیت این شرکت علاقه دارید، در ادامه به فراز و نشیب‌های طی شده توسط سامسونگ برای ایجاد یک رابط کاربری مطلوب می‌پردازیم.

اوایل فعالیت TouchWiz

اگرچه بسیاری از کاربران TouchWiz را مترادف با اندروید در نظر می‌گیرند، اما این رابط کاربری در ابتدا مبتنی بر اندروید نبود. نسخه‌ی اول این رابط کاربری در سال ۲۰۰۹ همراه با گوشی Solstice ارائه شد و نسخه‌ی دوم آن هم با گوشی Solstice 2 به دست کاربران رسید. سامسونگ برای نسخه‌ی سوم TouchWiz تصمیم گرفت از سیستم‌عامل اندروید استفاده کند و این نسخه همراه با اولین گوشی سری گلکسی S در سال ۲۰۱۰ معرفی شد.

از همان ابتدا سامسونگ نشان داد که نسبت به نسخه‌ی خام اندروید رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته و در نتیجه این رابط کاربری با ظاهر متفاوت و امکانات جدید جلب توجه کرد. به‌عنوان مثال، این نسخه از قابلیت ترکیب چینش صفحات هوم‌اسکرین، میان‌برهای سفارشی و مجموعه‌ای از ویجت‌های دارای قابلیت شخصی‌سازی بهره می‌برد که این ویژگی‌ها در دیگر گوشی‌های اندرویدی پیدا نمی‌شد. روی هم رفته در آن دوران ویجت‌ها سروصدای زیادی راه انداختند.

نسخه‌ی چهارم TouchWiz مبتنی بر اندروید ۲.۳ بود که همراه با گلکسی S2 معرفی شد و گلکسی S3 هم از اندروید ۴ بهره می‌برد. سامسونگ در این نسخه‌ها به ارائه‌ی ویژگی‌های نوآورانه ادامه داد که مثلا می‌توانیم به گالری، فرمان‌های حرکتی برای مرورگر، دستیار صوتی، قابلیت تصویر در تصویر و امکان تقسیم نمایشگر اشاره کنیم.

سامسونگ همچنین برای گلکسی S3 رویکرد مربوط به نام‌گذاری و ظاهر این رابط کاربری را تغییر داد. در این دوره نام TouchWiz Nature UX برای آن انتخاب شد و در کل ظاهر مدرن‌تری به دست آورد. اگرچه در این دوران گوشی‌های سری گلکسی S با استقبال زیادی روبرو شدند، اما از طرف دیگر سامسونگ روزبه‌روز ویژگی‌های بیشتری به این رابط کاربری اضافه می‌کرد. روی‌ هم‌ رفته علاوه بر اپلیکیشن‌های همیشگی گوگل در اندروید، این رابط کاربری از اپلیکیشن‌های اختصاصی سامسونگ هم بهره می‌برد که تعداد آن‌ها رو به افزایش بود.

• پرچم‌داران سری گلکسی S سامسونگ از بدترین تا بهترین

ادامه‌ی مسیر با TouchWiz Nature UX 2.0

سامسونگ همراه با گلکسی S4 از نسخه‌ی دوم TouchWiz Nature UX رونمایی کرد. در این نسخه ویژگی‌های جدیدی مانند ردیابی حرکات چشم و اسکرول خودکار صفحات وب معرفی شد. اما علاقه‌ی شدید سامسونگ به افزودن ویژگی‌های بی‌مصرف و بیهوده‌ی مختلف منجر به مطرح شدن اعتراضات زیادی شد. به‌عنوان مثال می‌توانیم به تعامل با گوشی از طریق حرکات دست و امکان توقف پخش ویدیو در صورت حرکت سر اشاره کنیم. علاوه بر این، استفاده از منوی تنظیمات این رابط کاربری هم گیج‌کننده‌تر از قبل شده بود.

سامسونگ در نسخه‌های بعدی این رابط کاربری به افزودن ویژگی‌های مختلف ادامه داد و قابلیت امنیتی Knox و امکان کار با یک دست در Nature UX 2.5 قرار گرفت. سامسونگ برای Nature UX 3.0 رابط کاربری را مرتب کرد و منوهای تنظیمات هم ساده‌تر شدند تا کاربران گلکسی S5 تجربه کاربری بهتری داشته باشند. با این حال، سامسونگ در برابر افزودن ویژگی‌های جدید نتوانست مقاومت کند و ویژگی‌هایی مانند منوی شناور مربوط به ابزارها و بخشی برای جمع‌آوری اخبار به این نسخه‌ی جدید افزوده شدند.

سامسونگ برای گلکسی S6 بار دیگر از همان رویکرد قدیمی نام‌گذاری استفاده کرد و رابط کاربری TouchWiz 5.0 متولد شد. سامسونگ که برای طراحی این گوشی وقت زیادی صرف کرده بود، در قبال نرم‌افزار هم رویکرد تازه‌ای اتخاذ کرد. این شرکت بالاخره صداهای بیهوده‌ی رابط کاربری TouchWiz را کنار گذاشت و تنظیمات مختلف را ساده‌تر کرد. سامسونگ همچنین تعدادی از اپلیکیشن‌های نه‌چندان ضروری را حذف کرد و در کل تأثیر زیاد اندروید آب‌نبات‌چوبی بر آن کاملا روشن بود. البته در این میان برخی المان‌های رنگی پرزرق‌وبرق TouchWiz باقی ماندند.

سامسونگ رابط کاربری TouchWiz را به بستری برای معرفی انواع و اقسام ویژگی‌های جدید و اغلب بی‌مصرف تبدیل کرد اما در نهایت متوجه این مشکل شد. این شرکت برای نسخه‌های TouchWiz 6.0 و TouchWiz Grace UX توانست وضعیت آن را بهبود ببخشد و قبل از مهاجرت به پروژه‌ی بعدی رابط کاربری، گوشی‌های گلکسی S6 و S7 در وضعیت مناسبی قرار داشتند.

Samsung Experience

با تغییراتی که سامسونگ بر روی TouchWiz اعمال کرده بود، این رابط کاربری دیگر شباهت چندانی به نسخه‌های اولیه‌ی خود نداشت و به همین خاطر همراه با گلکسی S8 از رابط کاربری Samsung Experience رونمایی شد. این رابط کاربری مبتنی بر اندروید ۷ و ۸ بود و به تعداد زیادی از گوشی‌های سامسونگ راه پیدا کرد.

در این رابط کاربری جدید شاهد آیکون‌ها و رنگ‌های جدیدی بودیم و به همین خاطر ظاهر مدرن‌تری داشت. در ضمن سامسونگ با معرفی Samsung Experience موفق شد بیش از پیش با دیدگاه‌های گوگل برای اندروید همراه شود. در این میان نباید امکانات مربوط به شخصی‌سازی را از قلم بیندازیم. مثلا کاربران می‌توانستند آیکون‌های موجود در بخش خمیده‌ی نمایشگر را شخصی‌سازی کند و در رابطه با نمایشگر همیشه روشن هم امکانات مختلفی ارائه شده بود. همچنین مانند اندروید خام، در این رابط کاربری دکمه‌ی بازگشت در سمت راست قرار گرفت.

گفتنی است این رابط کاربری برای اولین بار دستیار مجازی بیکسبی را به‌عنوان بخش کلیدی اکوسیستم سامسونگ معرفی کرد. از دیگر ویژگی‌های جدید آن می‌توانیم به Samsung Dex اشاره کنیم که کاربران با استفاده از آن می‌توانستند گلکسی S8 خود را به یک نوع کامپیوتر پرتابل تبدیل کنند. سامسونگ سپس این رابط کاربری را با ارائه‌ی اندروید اوریو آپدیت کرد و اگرچه ویژگی‌هایی مانند نسل دوم بیکسبی و Secure Folders به آن افزوده شد، اما تجربه‌ی کاربری آن تا حد زیادی یکسان ماند.

این رابط کاربری نشان داد که سامسونگ از مشکلات و چالش‌های TouchWiz درس گرفته است. کاربران برای استفاده از ویژگی‌های موردنظر خود حق انتخاب بیشتری داشتند و سامسونگ با ادامه دادن همین رویکرد موفق شد توجه کاربران زیادی را جلب کند.

One UI و وضعیت فعلی

با معرفی اندروید ۹، سامسونگ بار دیگر رویکرد نام‌گذاری رابط کاربری گوشی‌های خود را تغییر داد و سری گلکسی S10 همراه با One UI معرفی شدند. سامسونگ در این نسخه ظاهر رابط کاربری خود را تغییر داد که حالا ساده‌تر شده بود و نسبت به نسخه‌های قبلی در کل کاربر پسندتر محسوب می‌شد. در حقیقت سادگی استفاده برای گوشی‌های دارای نمایشگرهای بزرگ‌تر، یکی از مهم‌ترین دلایل سامسونگ برای بازطراحی رابط کاربری خود بود.

رابط کاربری One UI بیشتر ویژگی‌های موجود در Samsung Experience را حفظ کرد. قابلیت Dex بهبود پیدا کرد، حالت تاریک گسترده معرفی شد و کاربران می‌توانستند با حذف دکمه‌های ناوبری، از فرمان‌های حرکتی بهره ببرند. علاوه بر این امکان تغییر کاربری دکمه‌ی بیکسبی بدون استفاده از ابزارهای جانبی هم امکان‌پذیر شد.

نسخه‌ی دوم One UI مبتنی بر اندروید ۱۰ بود و در آن سامسونگ ابزار Digital Wellbeing را با ظاهر دلخواه خود تعبیه کرد. همچنین باید به پشتیبانی از قابلیت بی‌سیم Dex در نسخه‌ی ۲.۵ این رابط کاربری اشاره کنیم. با وجود تغییرات ظاهری کوچک ، این رابط کاربری نسبت به نسل قبلی تغییرات چندانی نداشت.

• 
• 

در حال حاضر One UI 3.1 آخرین نسخه‌ی این رابط کاربری محسوب می‌شود که نسبت به اولین نسخه اندکی تغییر کرده است. به عنوان مثال می‌توانیم به مات شدن پنل نوتیفیکیشن‌ها، قرارگیری کنترل جدید مربوط به صدا در سمت راست و روان‌تر شدن انیمیشن‌ها اشاره کنیم. اما به طور کلی به نظر می‌رسد سامسونگ و مشتریان گوشی‌های این شرکت از وضعیت رابط کاربری طی ۳ سال گذشته راضی هستند.

از TouchWiz گرفته تا Samsung Experience و One UI، سامسونگ برای رابط کاربری گوشی‌های خود همواره به دنبال ارائه‌ی ویژگی‌های جدید و نوآورانه بوده است. در گذشته TouchWiz به دلیل تورم ویژگی‌های متعدد مورد تمسخر قرار می‌گرفت. اما حقیقت این است که سامسونگ از علاقه‌ی خود به امکانات جدید عقب‌نشینی نکرده است. بلکه بعد از سال‌ها آزمون و خطا، حالا توانسته تجربه کاربری نرم‌افزار خود را تا حد زیادی بهبود ببخشد و از طرف دیگر ویژگی‌های جدیدی که ارائه می‌دهد تجربه کاربری افراد را مختل نمی‌کند.

درباره‌ی مسیر سامسونگ برای رابط کاربری گوشی‌های خود چه نظری دارید؟ بین این نسخه‌های مختلف، کدام‌یک از آن‌ها بیش از دیگر نسخه‌ها نظر شما را جلب کرده است؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما و دیگران در میان بگذارید.

• ۵ قابلیت که از One UI 4 سامسونگ انتظار داریم

منبع: Android Authority