نیروی فضایی آمریکا فهرست آذرگوی‌های چند دهه‌ی گذشته را منتشر کرد
برای افزایش توان دفاع سیاره‌ای، نیروی فضایی آمریکا فهرست آذرگوی‌های چند دهه‌ی گذشته را که به سراسر سیاره‌ی زمین رسیده‌اند، دردسترس عموم قرار داد.
اکنون با میزبانی مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، این داده‌ها می‌توانند توسط جامعه‌ی علمی برای درک بهتر شیوه‌ی تجزیه‌ی سیارک‌ها هنگام ورود به جو زمین استفاده شوند.
طبق توافقی میان ناسا و نیروی فضایی ایالات متحده آمریکا، اجازه‌ی انتشار عمومی داده‌هایی که طی چند دهه توسط شناساگرهای دولت آمریکا درباره‌ی آذرگوی‌ها (شهاب‌های درخشان بزرگ) جمع‌آوری شده است، به نفع جوامع علمی و دفاع سیاره‌ای صادر شد.
این اقدام نتیجه‌ی همکاری میان دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا (PDCO) و نیروی فضایی آمریکا در ادامه‌ی تلاش‌ها برای دفاع سیاره‌ای است که شامل یافتن، ردیابی، مشخص کردن و فهرست‌بندی اجرام نزدیک زمین (NEO) می‌شود.
داده‌های تازه منتشر شده از اطلاعاتی درباره‌ی تغییر درخشندگی آذرگوی‌ها هنگام عبور از جو زمین تشکیل شده است که منحنی‌های نوری نامیده می‌شوند و می‌توانند توانایی فعلی جامعه‌ی دفاع سیاره‌ای را برای مدل‌سازی اثرات برخورد سیارک‌های بزرگ‌تر که روزی می‌تواند تهدیدی برای زمین باشد، افزایش دهند.
«آذرگوی‌ها» (Bolides) شهاب‌سنگ‌های بسیار درخشانی که حتی در نور روز هم دیده می‌شوند، یک پدیده‌ی عادی هستند که حدود ده‌ها بار در سال روی می‌دهند. هنگامی که سیارک‌هایی به سیاره‌ی ما می‌رسند که به اندازه‌ای کوچک هستند که نمی‌توانند به زمین برسند، اما آن‌قدر بزرگ هستند که بر اثر برخورد به جو منفجر می‌شوند.
شناساگرهای دولت آمریکا این رویدادهای برخورد جوی را شناسایی می‌کنند و داده‌های این گلوله‌های آتشین، به پایگاه داده‌های آذرگوی مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین (CNEOS) آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا گزارش می‌شوند. این پایگاه دارای داده‌هایی از سال ۱۹۸۸ و نزدیک به هزار رویداد آذرگوی است. اکنون کارشناسان دفاع سیاره‌ای به داده‌های دقیق‌تری دسترسی خواهند داشت. به‌ویژه اطلاعات منحنی نوری که تغییرات شدید نوری را طی چند ثانیه از تجزیه‌ی یک جرم در جو ثبت می‌کند.
این مجموعه داده‌های منحصربه‌فرد و غنی، به‌شدت مورد توجه جامعه‌ی علمی قرار گرفته است، زیرا تجزیه‌ی یک شیء در جو زمین درک علمی را درباره‌ی قدرت و ترکیب جسم بر اساس ارتفاعی که در آن از هم می‌پاشد و متلاشی می‌شود، ارائه می‌دهد. کل انرژی تأیید شده‌ی تقریبی و بردار سرعت پیش از ورود (جهت ورود) را هم با داده‌های منحنی نوری آذرگوی می‌توان بهتر به‌دست آورد.
شهاب درخشان بارش شهابی برساوشی از نگاه ایستگاه فضایی
Credit: NASA
«ایندلی جانسون» (Lindley Johnson) افسر دفاع سیاره‌ای در ناسا گفت: «آرشیو رو به رشد گزارش‌های آذرگوی، همان‌طور که در وب‌سایت CNEOS Fireballs منتشر شده، علم را در این زمینه به میزان قابل توجهی افزایش داده است و به استراتژی و برنامه‌ی اقدام ملی آمادگی اجرام نزدیک زمین که توسط کاخ سفید تأیید شده است، کمک می‌کند.»
او افزود: «انتشار این داده‌های آذرگوی حوزه‌ی کلیدی دیگری از همکاری میان ناسا و نیروی فضایی آمریکا را نشان می‌دهد و به پیشبرد توانمندی‌های ما برای درک این اجرام و آمادگی برای پاسخ به خطر احتمالی برخورد اجرام نزدیک زمین، کمک می‌کند.»
به‌تازگی یک سیارک کوچک با اندازه‌ی تقریبا ۲ متر، به اندازه‌ای کوچک که هیچ خطری برای زمین نداشت، در فضا شناسایی شد که سپس به زمین نزدیک شد و به جو زمین در جنوب غربی «یان ماین» (Jan Mayen) جزیره‌ی نروژ در نزدیکی ۴۷۰ کیلومتری سواحل شرقی گرینلند و شمال شرقی ایسلند، برخورد کرد.
در حالی که این سیارک که EB5 2022 نامگذاری شده است، بسیار کوچک‌تر از اجرامی بود که ناسا وظیفه‌ی شناسایی و هشدار درباره‌ی آن‌ها را دارد، CNEOS همچنان اطلاعات آن را پیوسته و با پیش‌بینی‌های مکان برخورد به PDCO ناسا گزارش داد، زیرا مشاهدات جمع‌آوری شده تا برخورد این جرم، یک نمونه‌ی واقعی را به جامعه‌ی دفاع سیاره‌ای ارائه کرد تا قابلیت‌های ردیابی اجرام نزدیک زمین را آزمایش کنند و اطمینان یابند که فرآیند و مدل‌های پیش‌بینی برخورد برای اطلاع‌رسانی به‌موقع و دقیق از برخورد احتمالی یک جرم بزرگ‌تر، در صورتی که در مسیری به سوی زمین کشف شود، کافی هستند.
محل برخورد آذرگوی ۲۰۲۲ EB5
Credit: NASA/JPL-Caltech and U.S. Space Force
مانند دیگر رویدادهای آذرگوی، برخورد EB5 2022 توسط حسگرهای دولت آمریکا شناسایی و توسط واحدهای نیروی فضایی آمریکا گزارش شد و زمان و مکان پیش‌بینی شده توسط CNEOS را تأیید کرد و به آرشیو ناسا از این رویدادها در CNEOS JPL افزوده شد.
یکی دیگر از رویدادهای آذرگوی قابل توجه در این مجموعه داده‌های منتشر شده مربوط به شهاب‌سنگی است که در ۸ ژانویه‌ی ۲۰۱۴ میلادی (۱۸ دی ۱۳۹۲ خورشیدی) شناسایی شد. این جرم از این جهت مورد توجه جامعه‌ی علمی قرار گرفت که تصور می‌شود به دلیل سرعت بالا جو زمین، می‌تواند منشأ میان‌ستاره‌ای داشته باشد. تجزیه‌وتحلیل بیشتری که تحت نظارت فرماندهی فضایی آمریکا انجام شد، برخورد با سرعت بالای جرم را تأیید کرد اما مدت کوتاه داده‌های جمع‌آوری شده در کمتر از ۵ ثانیه، تعیین قطعی اینکه آیا منشأ آن واقعا میان‌ستاره‌ای بوده است یا خیر را دشوار می‌کند.
ناسا PDCO را در سال ۲۰۱۶ برای مدیریت تلاش‌های پیوسته‌ی آژانس در دفاع از سیاره ایجاد کرد. به این آژانس دستور داده شده است تا ۹۰ درصد از اجرام نزدیک زمین بزرگ‌تر از ۱۴۰ متر را کشف کند. این آژانس با جدیت در حال تلاش برای دستیابی به این هدف است و هم‌اکنون تقریبا ۴۰ درصد از سیارک‌های نزدیک به زمین را که بزرگ‌تر از این میزان هستند، پیدا کرده است.
عکس کاور: نمودار رویدادهای برخوردی آذرگوی در سراسر زمین
Credit: NASA/JPL-Caltech and U.S. Space Force
منبع: SciTechDaily
بالاخره یجا حرف از یه بدبختی شد و ایران اولی نبود……. وطنم پاره ی تنم😍😂
ایران خالیه😁😁😁شگفتاااااا
سلام دوست عزیز ، تعجب نداره…!! ایران همیشه در اینجور مسائل یا دیر متوجه شده و یا اینکه اکثراً بخاطر مصالح سیاسی و تحریم‌ها ، اصولاً راهی به این مباحث پیدا نمیکند که البته همه ما از علت اصلی و دلیل واقعی آن بخوبی اطلاع داریم...!
آذربایجان هم متحد غربه بهش اصابت نکرده نمیشه دقیق اظهار نظر کرد نامشخصه