چرا تکن بهترین سری بازی مبارزه‌ای تاریخ است؟
تکن ۸ در اواخر ژانویه‌ی ۲۰۲۴ منتشر شد و فصل اول آن دقیقا در حدود سی‌امین سالگرد سری به پایان می‌رسد. این ۳۰ سال شامل هشت بازی اصلی، دو نسخه‌ی تگ تیم، یک اسپین آف نینا ویلیامز، چند فیلم متوسط در بهترین حالت، یک سریال انیمیشنی مناسب از نت‌فلیکس و تعداد انگشت شماری از کمیک‌های عجیب و غریب می‌شود.
بخوانید: تکن از صفر تا صد؛ تولد بزرگ‌ترین مجموعه مبارزه‌ای سهبعدی (قسمت اول)بخوانید: تکن از صفر تا صد؛ تکامل سری بازی‌های تکن (قسمت دوم)
در این سه دهه، کمپانی باندای نامکو (Bandai Namco) بهترین سری بازی‌های مبارزه‌ای را که تا به حال وجود داشته است، به ما ارائه داد. اگر ژانر مبارزه‌ای کوه راشمور داشت، بدون شک آثار هک شده روی آن تکن، استریت فایتر، مورتال کامبت، و کینگ آو فایترز بودند. شما می‌توانید از .Super Smash Bros نام ببرید، اما جامعه‌ی بازی‌های مبارزه‌ای با آن مانند آناکین اسکای‌واکر در شورای جدای و مانند یک خارجی رفتار می‌کنند. با این حال چرا تکن در بالاترین سطح این ژانر قرار دارد؟
تکن ۷ (سال ۲۰۱۵)
حکمرانی با مشت آهنین
در اواخر سال ۱۹۹۳، بازی Virtua Fighter از سوی سگا با گرافیک سه بعدی پر زرق و برق و مبتنی بر پولیگان موج جدیدی در صنعت ایجاد کرد. در زمانی که همه از استریت فایتر ۲ لذت می‌بردند، این شاید انقلابی‌ترین تحولی بود که آن زمان بیرون آمد. برخی از افرادی که روی آن بازی کار کردند، در نهایت به شرکت نامکو نقل مکان کردند و در آنجا تلاش کردند تا روی پاسخ پلی‌استیشن به Virtua Fighter کار کنند. در نهایت اولین تکن که در سال ۱۹۹۴ روی ماشین‌های آرکید منتشر شد، دارای نقص‌هایی بود و نمی‌توانست واقعاً از زیر سایه‌ی Virtua Fighter بیرون آید، اما به عنوان اولین نسخه از یک سری به اندازه‌ی کافی موفق بود.
تکن ۲ روی موفقیت نسبی بازی اول ساخته شد و به سری محبوبیت بیشتری داد. زمان‌بندی عرضه‌ی این نسخه نیز عالی بود زیرا در سال ۱۹۹۷، استریت فایتر و مورتال کامبت به ترتیب محبوبیت خود را با استریت فایتر ۳ و مورتال کامبت ۴ مقداری از دست دادند. سپس در سال ۱۹۹۸، تکن ۳ روی پلی‌استیشن عرضه شد و به یک اثر بزرگ تبدیل شد که پنجمین بازی پرفروش کنسول را رقم زد. در واقع افراد بیشتری نسبت به لارا کرافت یا کراش بندیکوت برای جین کازاما هزینه کردند.
در زمانی که بازی‌های سهبعدی مدرن در هر سبکی دیده می‌شد، تکن باز هم برتر بود. این سری نه‌تنها درک بهتری از این ایده نسبت به همتایان دو بعدی خود داشت، بلکه مدتی نگذشت که Virtua Fighter را تحت‌تأثیر خود قرار داد. ژانر بازی‌های مبارزه‌ای در دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی شروع به ضعیف شدن کرد، اما Tekken با انتشار مداوم خود قوی ماند. استریت فایتر و مورتال کامبت با استریت فایتر ۴ در سال ۲۰۰۸ و مورتال کامبت ایکس در سال ۲۰۱۵ در نهایت جایگاه خود را دوباره بدست آوردند، اما تکن هرگز تزلزل پیدا نکرد. اگرچه موفقیت امروزی تکن بعد از مورتال کامبت در رتبه دوم قرار دارد، اما فروش تکن ۷ از نسخه‌های اخیر استریت فایتر بهتر بوده است.
تکن ۳ (سال ۱۹۹۸)
گیم‌پلی باثبات
با گذشت سال‌ها، نسخه‌های مختلف مورتال کامبت و استریت فایتر هرکدام از نظر سبک گرافیکی، گیم‌پلی و کیفیت کلی در جهت‌های متفاوتی پیش می‌روند. از طرف دیگر تکن همچنان به بهبود فرمول ابتدایی خود ادامه می‌دهد. با نادیده گرفتن نسخه‌ی اسپین‌آف Death by Degrees، بازی‌های تکن مانند یک محصول باثبات به نظر می‌رسند. بازی اول نواقصی داشت، اما چیزی امیدوارکننده در هسته آن وجود داشت. سپس تکن ۲ آن را بهبود بخشید و تکن ۳ نیز دوباره بازی قبلی را بهبود بخشید. به طور کلی هر بازی ایده‌های بیشتری را اضافه می‌کرد که بر اساس آنچه قبل از آن بود ساخته شده، بود. جالب است بدانید که علی‌رغم اینکه این سری تا چه اندازه با نسخه‌ی هفتم تکامل یافته بود، کسانی بودند که از زمان تکن ۳ دیگر نسخه‌ای را تجربه نکرده بودند و مشکلی نیز نداشتند.
در تکن فرمول سرگرم‌کننده‌ای وجود دارد که آشنایی با آن بسیار آسان است، اما تسلط واقعی بر آن دشوار است. کنترل شخصیت‌ها جذاب بوده و پیاده‌سازی یک کمبوی طولانی که شامل له کردن حریف می‌شود، احساس رضایت‌بخشی دارد. تکل‌ها، قدم‌های کناری و حرکات گسترده گزینه‌های زیادی را در نبرد به شما می‌دهد. حتی تماشای گیم‌پلی آن نیز به طرز باورنکردنی‌ای لذت‌بخش است. وقتی صحبت از ورزش‌های الکترونیکی نیز به میان می‌آید، مسابقات تکن تقریباً همیشه پرطرفدارترین مسابقات در رویداد‌های بازی‌های مبارزه‌ای هستند.
چیزی که واقعاً تکن را از بقیه جدا می‌کند این است که تعادل مناسبی از مسابقات هنر‌های رزمی ترکیبی را به نمایش می‌گذارد. یک بازی مبارزه‌ای معمولی دارای فیزیک انیمه‌ای است که در آن توپ‌های آتشین یک مورد معمولی هستند و هر کسی در خیابان می‌تواند به سادگی چند متر به هوا بپرد تا از آن‌ها جاخالی دهد رود. با این حال شخصیت‌های تکن آنقدر‌ها هم به سبک کارتونی آکروباتیک نیستند. در واقع حسی از واقع‌گرایی نیز تا حدی مانند یک صحنه‌ی مبارزه‌ای در یک فیلم وجود دارد. البته شخصیت‌های خاصی در این سری حملات عجیب و غریبی مانند لیزر، نفس آتشین و ربات‌های دیوانه‌کننده دارند، اما آن‌ها استثنا هستند. در هر صورت چه در حال بازی و چه تماشا، وقت گذاشتن روی گیم‌پلی این سری بسیار آسان است.
شخصیت‌های منحصربه‌فرد
اگر بگویند که کدام سری بازی‌های مبارزه‌ای بهترین شخصیت‌ها را دارد، نام بردن از سری Guilty Gear عادلانه است اما بعد از آن بدون شک سری تکن قرار دارد. استریت فایتر از همان بازی اول با چند شخصیت اساسی شناخته شده است. دوران پلی‌استیشن ۲ مورتال کامبت نیز چندان خوشایند نیست. Virtua Fighter مسابقه‌ای است برای اینکه چه کسی بی‌مزه‌ترین رزمی کار تمام دوران است. کینگ آو فایترز تنها شامل سربازانی روانی است و بازی‌های Marvel vs. Capcom دارای برخی اسپرایت‌های تغییر کاربری پیدا کرده هستند. در مورد تکن فارغ از مربی میانسال تکواندو، همه خاص هستند.
نه تنها شخصیت‌های اصلی خاندان میشیما به روش‌های خاص خود فوق‌العاده هستند، بلکه دیگر شخصیت‌ها شگفت‌انگیز و متشکل از موارد منحصربه‌فرد هستند. بروس لی وجود دارد، اما او یک آشپز همیشه فقیر است. در میان یک بحران بی‌پایان میانسالی، یک دوچرخه سوار خشن وجود دارد. چند تا خرس کاراته‌کار، یک رابین هود سایبرنتیک که ریشه شمشیرش به وقایع سری سول کالیبر برمی‌گردد، یک بوکسور، کشتی‌گیری نیکوکار، روتخر هاور از بلید رانر، یک شکارچی جایزه بگیر که معتقد است راز سبک مبارزه‌ی عالی این است که واقعا چاق باشید، نیز لیست مبارزین این سری را جذاب کرده‌اند. سری تکن در دنیایی عجیب و غریب اتفاق می‌افتد که در آن همه به زبان خود صحبت می‌کنند اما به طور کلی بر دیگر زبان‌ها مسلط هستند، حتی اگر یک دختر چینی با پاندا صحبت کند. شخصیت‌های عجیبی وجود دارد، اما هیچ‌کس آنقدر عجیب نیست که بتواند با بقیه‌ی این فهرست ناسازگار باشد.
تکن ۷ (۲۰۱۵)
داستان جذاب
تکن احتمالا بهترین داستان را در بین دیگر سری‌های مبارزه‌ای دارد. شاید برخی به کینگ آو فایترز اشاره کنند، اما آن سال‌هایی که این سری به شخصیت اش کریمسون (Ash Crimson) اختصاص داشت، دچار افت شد. تکن همه چیز را با یک پیچ و تاب جالب شروع کرده و یک دنیای دیوانه‌وار حول محور آن ساخت. آن‌ها یک داستان انتقام‌جویی بین یک پدر و پسر را گرفته و به این نتیجه رسیدند که پسر قهرمان داستان نه‌تنها یک شخصیت شرور است، بلکه مسلماً او بیش از پدر بزرگش احمق است. داستان اصلی کازویا میشیما این است که پدرش زمانی که کازویا پسر کوچکی بود تصمیم گرفت او را از صخره به پایین پرتاب کند!
با بازی سوم، این سری در چیزی که به ندرت با این ژانر جواب می‌دهد موفق شد و آن هم چیزی نبود جز پرش زمانی. سری‌های مختلف سعی کرده‌اند ۱۰ تا ۳۰ سال به جلو بروند و در این راه شکست خورده‌اند زیرا این یک قمار است. شما شاهد پیر شدن بیشتر شخصیت‌های خود هستید، در حالی که شخصیت‌های قدیمی یا تعداد انگشت شماری نام جدید را اضافه می‌کنید. تکن ۳ این کار را در حالی انجام داد که کازویا را به طور کامل از میدان خارج کرد و یک قهرمان کاملا جدید یعنی پسرش جین کازاما را جایگزین او کرد. این در حالی بود که محیط و کارگردانی جدید، رنگ و بوی جدیدی را به سری داد. به همین دلیل است که سریال انیمیشنی نت‌فلیکس به طور خاص نوعی بازگویی تکن ۳ بود.
در ادامه وقتی کازویا در تکن ۴ احیا شد، همه چیز دراماتیک‌تر شد. ناگهان جنگی همه‌جانبه بین این سه نسل شد و به مرور زمان با پدر هیهاچی، همسر شیطانی او، پسر مخفی او و غیره اوج گرفت. اکنون ما در نقطه‌ای هستیم که یک جنگ جهانی با محوریت جین و کازویا در جریان است و با وجود همه‌ی روبات‌ها و ژن شیطان، همه چیز ساده و منسجم است. گفتنی است که مشکل زمانی خود را نشان می‌دهد که این بازی‌ها خیلی طولانی می‌شوند. مورتال کامبت داستان خود را ریبوت کرده و استریت فایتر با اینکه شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد، اما مگر اینکه ام. بایسون تلاش کند تا دنیا را تصاحب کند، همه به طور اتفاقی با یکدیگر درگیر می‌شوند و تکن با اینکه مشکلات خود را دارد، اما حداقل به نظر می‌رسد که انسجام خود را حفظ کرده است.
Tekken 8 (2024)
مشکل بزرگ داستان تکن به خصوص در بازی‌های بعدی این بود که انسجام کلی آن اندکی کاهش یافت و کیفیت داستان تا حدی افت کرد. از طرفی خانواده‌ی میشیما به قدری مورد توجه قرار می‌گیرد که تقریباً تمام شخصیت‌های جالبی که فهرست مبارزان سری را تشکیل می‌دهند به حاشیه می‌روند. پال فینیکس در ابتدا به عنوان رقیب کازویا به تصویر کشیده شد و اکنون با او به عنوان یک بذله گو رفتار می‌شود. اگر سازندگان می‌توانستند از توانایی مورتال کامبت برای دادن وظیفه‌ای به همه در روایت به نوعی الهام گیرند، آنگاه می‌توانستند همه‌ی این مشکلات را برطرف کنند.
گفتنی است که بازی‌های مبارزه‌ای نیاز به یک مجموعه‌ای قوی از عناصر دارند تا همه را جذب کنند و در این زمینه تکن به ندرت شکست می‌خورد. این سری برخی از بهترین پایان‌ها را در هر سری بازی‌های مبارزه‌ای با اتمام بخش آرکید به شما پاداش می‌دهد. کات سین‌های CGI در دو بازی اول در آن زمان پیشگامانه بودند، گرچه با گذشت زمان قدیمی شدند. با شروع تکن ۳، آن‌ها هنوز هم چشمگیر به نظر می‌رسند و به مرور زمان به فیلم‌های کوتاه شگفت‌انگیزی منجر شده‌اند. گاهی اوقات آن‌ها سکانس‌های اکشن جالبی به ما می‌دهند و گاهی اوقات مانند یک کمدی هستند. در واقع بی دلیل نیست که کن ۷ به شما امکان می‌دهد تا تمام پایان‌ها و مقدمه‌های بازی‌های قبلی را به عنوان یک جایزه باز کنید. آن‌ها باعث می‌شوند که اتمام بازی ارزشمند باشد. در این میان باندای نامکو تمایل دارد با حالت‌های اضافی نظیر تکن بال، سری را بیش از پیش جذاب کند.
در نهایت بازی‌های سری تکن با گیم‌پلی مبارزه‌ای اعتیادآور و رضایت‌بخش، طراحی شخصیت‌های عالی و لحظات نمادین، گرد هم می‌آیند تا بهترین سری مبارزه‌ای تاریخ را رقم بزنند.
منبع: Den of Geek
