۴ عادت عجیب نویسندگان بزرگ برای بهتر نوشتن
احتمالا بسیاری از علاقه‌مندان به نوشتن تا به حال به رازهای بیشتر و بهتر نوشتن فکر کرده‌اند. ممکن است در نگاه اول به نظر برسد این رازها از طریق بررسی عادات نویسندگان مشهور قابل دستیابی‌اند اما حقیقت تلخ این است که در میان این عادت‌ها به حجم قابل توجهی از اطلاعات بیهوده برخورد می‌کنیم.
متاسفانه یا خوشبختانه در دنیای نویسندگی صرفاً با تقلید از آداب نویسندگی یک هنرمند مشهور نمی‌توانید یک کتاب پرفروش بنویسید. اما در میان تمام تشریفات دیوانه‌وار و شخصی نویسندگان، چندتایی را پیدا کردیم که شایستگی الگوبرداری دارند؛ ۴ آیین نوشتاری عجیب که ممکن است به شما کمک کنند نویسنده بهتر و پرکارتری شوید.
آیین نوشتاری شماره ۱: با چشمان بسته بنویسید
تایپ با چشم بسته ممکن است ایده‌ای دیوانه‌واری به نظر برسد، اما این دقیقاً همان کاری است که کنت هاروف رمان‌نویس معروف انجام می‌داد.
همانطور که ویلیام یاردلی در آگهی ترحیم هاروف در نیویورک تایمز می‌نویسد: کنت هاروف هر روز صبح وقتی پشت ماشین‌تحریرش می‌نشست، کلاهی پشمی روی چشمانش می‌کشید تا بتواند «با چشمان بسته بنویسد» و کاملاً خود را در شهر کوچک خیالی در شرق کلرادو غوطه‌ور کند، جایی که مجموعه‌ای از رمان‌های آرام و تحسین‌شده‌اش را تنظیم کرد.
در حقیقت دو فایده بزرگ برای نوشتن با چشمان بسته وجود دارد.
اولاً، وقتی نمی‌توانید آنچه را که تایپ می‌کنید ببینید، نمی‌توانید به عقب برگردید و جملات خود را ویرایش کنید. بنابراین، این آیین عجیب ممکن است به ساکت کردن منتقد درونی شما کمک کند و ایده‌های شما را سریع‌تر روی کاغذ بیاورد، بدون اینکه در مورد جزئیات جزئی مانند انتخاب کلمات، حروف ربط، دستور زبان و نقطه‌گذاری صحبت کنید.
اگر نمی‌خواهید تا حد استفاده از چشم‌بند و بستن چشم‌های خودتان پیش بروید، تنظیم یک تایمر و به چالش کشیدن خود برای نوشتن اولین پیش‌نویس در سریع‌ترین زمان ممکن می‌تواند تأثیر مشابهی داشته باشد. این روش حداقل برای من که کار می‌کند.
ثانیاً، بستن چشم‌ها به شما این امکان را می‌دهد که صحنه‌هایی را که توصیف می‌کنید در ذهن خود و در نوشتار به تصویر بکشید، ببینید قهرمان داستان شما چه می‌بیند، احساسات او را احساس کنید و بفهمید که او چه اقداماتی را انجام خواهد داد. این به شما کمک می‌کند واضح‌تر بنویسید.
جای تعجب نیست که هاروف در تکنیک «نشان دادن به جای گفتن» خیلی خوب است. در واقع کار هاروف آن‌قدر تخیلی است که انگار در حال تماشای یک فیلم هستید.
شاید استعداد نویسندگی هاروف یا همدلی عظیم او با قهرمانانش را نداشته باشیم، اما با استفاده از تکنیک او می‌توانیم نویسنده‌های بهتری شویم. به جای چشم‌بند زدن، سعی کنید چشمان خود را ببندید و خواننده ایدئال خود را تصور کنید. دارند چه کار می‌کنند؟ چه احساسی دارند؟ به خودشان چه می‌گویند؟
آیین نوشتاری شماره ۲: تاریخ شروع و پایان کار خود را مشخص کنید
در ۱ سپتامبر ۱۹۹۳، لی چایلد برای خرید کاغذ بیرون می‌رود. وقتی به خانه می‌رسد، می‌نشیند و شروع به نوشتن اولین رمان جک ریچر می‌کند.
در آن زمان، او عنوان Killing Floor را نمی‌دانست. او هنوز نمی‌داند، این رمان تبدیل به فیلم‌نامه اولین سریال در یک سری پرفروش خواهد بود و تصور نمی‌کند تام کروز در نقش ریچر بازی کند. او حتی نمی‌دانست که آیا نویسنده می‌شود یا خیر.
اما او با مداد روی کاغذی که تازه خریده شروع به نوشتن می‌کند. درست ۲۰ سال بعد، در ۱ سپتامبر ۲۰۱۳، لی چایلد می‌نشیند تا شروع به نوشتن بیستمین کتاب جک ریچر خود کند: «مرا بساز». همانطور که اندی مارتین در کتاب خود ریچر گفت: هر سال باید ۱ سپتامبر شروع کنم. بدون شکست.
برخی از افراد در برنامه انتشار نامنظم پیشرفت می‌کنند. اما من حدس می‌زنم که آن‌ها یک اقلیت هستند. بسیاری از ما باید ریتم خود را برای نوشتن پیدا کنیم و به نوشتن ادامه دهیم. دانستن اینکه می‌خواهم تا دو هفته دیگر پست بعدی‌ام منتشر شود، مرا وادار می‌کند که موضوعی را انتخاب کنم، شروع به نوشتن کنم و یک پست را تمام کنم، حتی زمانی که احساس می‌کنم به جایی نمی‌رسد.
یک برنامه منظم به غلبه بر کمال‌گرایی کمک می‌کند، به ما این امکان را می‌دهد که بگوییم ممکن است کامل نباشد، اما برای امروز به اندازه کافی خوب است.
آیین نوشتاری شماره ۳: یک مراسم آیینی کوچک
آیا تا به حال تلاش کرده‌اید که در حال و هوای نوشتن قرار بگیرید؟ شما دوست دارید بنویسید، اما به نوعی نمی‌توانید شروع کنید؟
شاید ایمیل‌های خود را چک کنید، توییتر خود را چک می‌کنید و از آخرین اخبار مطلع شوید. معطل می‌کنید، معطل می‌کنید و کمی بیشتر معطل می‌کنید تا زمانی که انگیزه نوشتن شما کاملاً از بین برود. من آن را می‌دانم زیرا من نیز آنجا بوده‌ام.
اما یک مراسم آیینی کوچک می‌تواند به شما کمک کند تا تعلل را شکست دهید.
احتمالاً در مورد مراسم قبل از بازی در ورزش شنیده‌اید. تنیسوری که قبل از هر سرویس ۱۱ بار توپ را به زمین می‌زند. یک بازیکن بیس‌بال که سه بار به پایگاه خانگی ضربه می‌زند. ورزشکاری که قبل از هر بازی به یک آهنگ رپ خاص گوش می‌دهد.
برخی می‌گویند این‌گونه مناسک خرافی است. اما آن‌ها یک هدف واقعی را دنبال می‌کنند: ایجاد یک حالت تمرکز شدید تا ورزشکاران بتوانند در اوج بازی خود عمل کنند. تحقیقات در روانشناسی ورزشی نشان می‌دهد که تشریفات باعث افزایش اعتماد به نفس و بهبود انگیزه می‌شود. هنگامی که احساس اضطراب می‌کنید، یک مراسم آیینی نیز می‌تواند شما را آرام کند تا بتوانید روی کار بعدی خود تمرکز کنید.
درست همانطور که یک مراسم آیینی کوچک می‌تواند به تمرکز ورزشکاران کمک کند، این نوع مراسم می‌تواند مغز شما را نیز وارد حالت نوشتن کند. ناتالی گلدبرگ، مربی نویسندگی، مراسم نویسندگی کوچک خود را این‌گونه توصیف می‌کند:
وقتی برای نوشتن می‌نشینم، اغلب سیگاری از دهانم آویزان است. اگر در کافه‌ای باشم که تابلوی «سیگار ممنوع» دارد، سیگارم خاموش است. من در واقع سیگار نمی‌کشم، بنابراین مهم نیست. سیگار وسیله‌ای است که به من کمک می‌کند رویای دیدن دنیای دیگری را داشته باشم. اگر من معمولاً سیگار می‌کشیدم خیلی خوب کار نمی‌کرد. شما باید کاری را انجام دهید که معمولاً انجام نمی‌دهید.
گلدبرگ دوست دارد از خانه دور شود و در یک کافه یا رستوران بنویسد – تا احساس «ارتباط انسانی» کند. اما او هر بار در همان کافه نمی‌نویسد زیرا دوست دارد مناظر را تغییر دهد. با این حال، او همیشه هنگام نوشتن یک سیگار خاموش در دهان دارد، حتی با اینکه سیگار نمی‌کشد. آن سیگار محرک او برای وارد شدن به حالت نوشتن است.
بنابراین، منتظر لحظه‌ای عالی برای شروع نوشتن نباشید. در عوض، یک مراسم کوچک برپا کنید و مغز خود را در هر زمان از روز در هر کجا که هستید به حالت نوشتن بکشید.
آیین نوشتاری شماره ۴: ماگ جادویی
ایده قبلی را دوست ندارید؟ به جای آن یک ماگ ادبی دلربا تهیه کنید. قهوه یا چای مورد علاقه خود را دم کنید و اجازه دهید ماگ خلاقیت جادویی مغز شما را وارد حالت نوشتن کند.
همانطور که گیل اندروز نوشت: در حالی که نمی‌توانید هر بار که با سندروم خودویرانگری مواجه می‌شوید با یک دوست صحبت کنید، همیشه می‌توانید به لیوان نگاه کنید، کلمات را بخوانید، … یک نفس عمیق بکشید و ادامه دهید.
چه چیزی به نوشتن شما کمک می‌کند؟
یافتن الهام می‌تواند کاری غیرممکن به نظر برسد. اما اگر منتظر بمانید تا احساس خوبی داشته باشید، هرگز به نوشتن خود نخواهید رسید. بنابراین، چه چیزی می‌تواند در شروع به نوشتن به شما کمک کند؟ یک فنجان نوشیدنی مورد علاقه‌تان برای فعال کردن حالت نوشتن؟ چشم‌بند برای تحریک تخیل شما؟ یک تقویم برای تحریک شما؟ یک فنجان چای سبز یا چیز قوی‌تر؟
وقتی در راه‌اندازی حالت نوشتن خود استاد شوید، بر تعلل غلبه می‌کنید و نوشتن را با لذت بیشتری انجام می‌دهید.
منبع: Enchanting Marketing
چرا خودمون رو وارد دنیای رویایی خودمون نمیکنیم؟؟
میتونیم بجای روایت کردن یک داستان بخشی از داستان باشیم و جای شخصیت های داستانمون بازی کنیم.
شاید اینجوری بتونیم بهتر با شخصیت ها ارتباط برقرار کنیم