تجربه رانندگی با یک خودروی خودران

تب خودروهای الکتریکی و خودران در حال فراگیر شدن است. شاید زمانی که  تسلا در این مسیر پیشگام شد خودروسازان قدیمی با نگاهی پر از شک به مسیری که این شرکت در پیش گرفته بود می نگریستند، اما چندی نگذشت که قدیمی‌ترین خودروسازان جهان یعنی مرسدس بنز، فورد و رنو هم با تمام محافظه‌کاری در این مسیر قدم گذاشتند. حالا این شرکت‌ها برای آن که نشان دهند در مقابل تسلا عقب نیستند، دست به هر کاری می‌زنند. حتی اگر لازم باشد در مراکز تحقیقاتی خود را باز و خودروهایی را که برای یک دهه‌ی آینده در دست طراحی دارند، تست کنند.

تابستان امسال رنو از حدود ۳۰ خبرنگار از سراسر جهان دعوت کرد تا از پروژه خودروهای خودران برقی این شرکت در مرکز تحقیقات رنو بازدید کنند. از هر منطقه‌ی جغرافیایی تعداد محدودی خبرنگار خودرویی انتخاب شده بودند. ابتدا زمان این بازدید که ۱۵ روز قبل از نمایشگاه خودرو فرانکفورت برگزار می‌شد برایم گنگ به نظر می‌رسید. عجیب‌تر این که باید برگه‌ای را امضا می‌کردیم که بر اساس آن تا قبل از نمایشگاه خودرو فرانکفورت حق انتشار هیچ عکس و خبری را نخواهیم داشت. در یک صبح تابستانی پا به مرکز تحقیقات رنو معروف به تکنوسنتر در حاشیه‌ی پاریس گذاشتیم. مرکزی که حدود دوازده هزار مهندس در آن در حال کار و طراحی محصولات آینده‌ی این گروه خودروسازی بودند. برای اولین بار در برخی بخش‌های این مرکز مانند آتلیه طراحی این شرکت به روی خبرنگارها باز شده بود. اما چرا؟

ابتدا از چند در باکدهای امنیتی مخصوص گذشتیم و وارد یک مرکز کاملا ایزوله شدیم. روی خودرویی را با پارچه پوشانده بودند. کمی گذشت و طراحان رنو همراه با طراح ارشد معروف سوئدی رنو به نام «ون دن اکر» (Van Den Acker) وارد شدند. در آن روز از خودرویی مفهومی با نام «سیمبیوز» (Symbioz) رونمایی شد؛ خودرویی هوشمند، برقی و خودران. اما ایده‌ی رنو برای این خودرو از این هم فراتر رفته است. چرا که رنو می‌خواهد ثابت کند هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود.

آن‌ها می‌خواستند در برابر تسلا گردوخاکی به پا کنند. برای همین محافظه‌کاری رایج فرانسوی‌ها را کنار گذاشته بودند. این خودرو قرار است با محل زندگی هم در ارتباط باشد و از برق سلول‌های خورشیدی خانه استفاده کند. اما در زمان نیاز، خانه هم می‌تواند از برق ذخیره شده در باطری خودرو بهره ببرد. مبلمان داخل خودرو بخشی از طراحی داخلی خانه است و سیستم صوتی خودرو هم جزیی از وسایل سرگرمی خانه محسوب می‌شود. رنو اعلام کرد قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ این خودروی کانسپ را تولید کند.

چند ماه گذشت و این بار هم برای تست همان خودرو دعوت شدیم. حدود ۲۰۰ نفر خبرنگار از سراسر جهان برای تست این خودرو دعوت شده بودند. پنج خبرنگار خودرویی ایرانی و خبرنگارهای چینی اولین گروه بودند. پیش از تست برایم یک مساله باقی مانده بود؛ مگر می‌شود یک خودروی کانسپت را تست کرد؟ تا پیش از این نه سابقه‌ی تست خودروی کانسپ، آن هم در مرحله تحقیقاتی، را داشتم، و نه خوانده بودم که  نشریه‌ای این کار را کرده باشد. این سوال تا روز تست برایم حل نشده باقی ماند. روز تست متوجه شدم واقعا قرار است یک خودروی کانسپت و خودران را تست کنیم.

البته چند خودرو از مرکز تحقیقات رنو ما را هنگام تست همراهی می‌کردند و سه مهندس ارشد رنو هم هنگام تست در خودرو بودند. یک نفر با رایانه از عقب و یک نفر با کنترل‌های دستی روی صندلی شاگرد بر اوضاع نظارت می‌کردند و یک مهندس هم وظیفه‌ی رهبری را بر عهده داشت.

پیش از تست با شبیه‌ساز رانندگی این خودرو کار کردم. می‌توان گفت پیشرفت چشمگیری رخ داده اما هنوز جای کار بسیاری باقی مانده است. به وضوح هوش مصنوعی کارایی لازم را نداشت. یک بار در شبیه‌ساز پس از سه مانور یا به قول خودمان لایی کشیدن خودرو را روی حالت خود ران قرار دادم؛ اما خودرو و سیستم شبیه‌ساز از درک چنین شرایطی عاجز بودند و تصادف رخ داد. البته مهندسان رنو می‌گفتند  شبیه‌ساز را برای رانندگی در چنین شرایطی آماده نکرده‌اند.

زمان تست خودرو هم کوتاه و ۲۰ دقیقه بود. خودرو به دو موتور الکتریکی مجهز بود که در چرخ‌های عقب قرار گرفته بودند. موتورهایی با قدرت ۳۶۰ کیلوات (۴۹۰ اسب بخار) و گشتاور ۵۵۰ نیوتون متر.

می‌توان گفت با توجه به سنگین شدن کف خودرو با باطری و قرارگیری پیشرانه در عقب خودرو، گویی با یک خودروی سوپراسپرت سرکش روبرو بودیم. هر بار که پا را روی گاز فشار می‌دادم در صندلی فشرده می‌شدم. اما آیا چنین قدرتی را می توان در اختیار حالت خودران قرار داد؟ جواب کمی ترسناک است اما واقعیت دارد؛ خودرو می توانست با سرعت ۱۳۰ کیلومتر در ساعت در اتوبان در حالت خودران رانندگی کند. البته با نظارت شدید مهندسان رنو.

در پشت یکی از ایست‌های عوارضی، حالت خودران یک بار با خطای جهت‌یابی مواجه شد اما مشکل حاد نبود. خودرو برای تبادل داده با سیستم‌های ارتباطی اطراف جاده به سیستم ۵G مجهز شده بود تا بتواند حجم بالای داده را انتقال دهد. شرکت‌های مختلفی برای طراحی این خودرو با رنو همکاری کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به ال‌جی، تام تام، IAV وSanef  اشاره کرد. در بخشی از مسیر از عینک واقعیت مجازی استفاده کردم. در این حالت، خودرو همچنان داشت در جاده‌ای در اطراف پاریس حرکت می‌کرد، اما گویی من داشتم در جاده‌ای در کره‌ای دیگر یا یک شهر فضایی یا شهری در آینده می‌راندم.

پس از خروج از اتوبان دیگر حالت خودران قابل استفاده نبود. چرا که این خودرو از نوع سطح ۴ خودران است. این در حالی است که خودروهای تسلا در سطح ۳ خودران قرار دارند. کامل‌ترین حالت خودران که هنوز شرکتی به آن نرسیده است سطح ۵ است. حالتی که خودرو می‌تواند از در منزل به حالت کاملا خودران حرکت را آغاز کند.