خاطره فوتبالی تعریف کنید، گوشی آنر برنده شوید!

یادش بخیر، اولین بازی فوتبالی که تو عمرم دیدم، بازی ایران و عربستان تو جام ملتهای ۹۶ امارات بود که تو پنالتی باختیم… اون موقع از میناوند خوشم میومد و به خاطر علاقه به نیما نکیسا، دروازه بان شدم… با اینکه هر دوتاشون پرسپولیسی بودن، اما هیچ موقع نفهمیدم که چطور سعادت استقلالی شدن نصیبم شد! 🙂

زمانی که بازی ایران و آرژانتین بود ما شبکه ی ۳

مون خراب بود و نمیگرفت فقط صدا رو پخش

می کرد ما خیلی دلمون می خواست که بازی رو

ببینیم اما از شانس ما هیچ کدوم از فامیل ها

کرج نبودن و نمی تونستیم بریم خونه ی فامیل

بازی رو تماشا کنیم هیچی دیگ گفتیم چیکار

کنیم چیکار نکنیم رفتیم خونه ی یکی از دوستان

قدیمی همگی محو فوتبال بودیم زمانی که قوچان

نژاد کله زد ولی گل نشد همگی از درون مردیم

و توی موقعیت های دیگه هم خیلی استرس

کشیدیم خلاصه اقا به سلامتی اونایی که پول

گوشی آنر 7cرو هم ندارن ????(خودم)

بازی ایران اسپانیا بود ما هم تو رو راه مشهد

بودیم یه اتوبوس از همه رفقای هم مدرسه ایمون بودن دقیقا وقتی ساعت شروع بازی ما وسط جاده بودیم هیچ یک از اپراتور ها اینترنت و انتن خوبی نداشت بهترین گزینه رادیو بود ولی از نظر ما فوتبالیا فوتبال بدون تصویر بهتر که نگاه نکنم با هر بدبختی بود به صورت انلاین با بد ترین کیفیت بازی رو میدیم با قطع و وصلی فراون گل اولو که خوردیم دیدیم رفیقم گه رادیو داره یه اهی کشید ولی ما بعد ۲ دقیقه فهمیدم گدشت رسید وقتی که ایران گل زد با رادیو گفتن گل یکی از بچه ها که گفت گل اتوبوس رفت هوا یکی از بچه تا در حد مرگ جیغ کشید هم زمان رادیو قطع شد و انتن گوشیا رفت ما در حال شادی ولی بعد چند دقیقه فهمیدم گل قبول نکردن نزدیک نیم ساعت داد زد و داد زد تا نصف بیشتر تار صوتیاش دیگه کار نمیکرد وقتی بردیمش دکتر گفت تا دو هفته نمیتونه خوب حرف بزنه این بود خاطره ما اون شب خیلی جالب بود تا برسیم کسی با هیچ کس حرف نزد اتوبوس تو یه سکوت وحشناک بود

بازی ایران و مراکش بود اون موقع ها دانشجوی مهندسی دانشگاه گیلان بودم واسه گذران زندگی کار میکردم تو یه سلمونی، اون شب تو مغازه تنها بودم خیلی گشنم بود، وسطای بازی بود که دیدم چنتا از این بچه های کار وایسادن پشت شیشه مغازه و دارن بازیو نگا میکنن اونم زیر بارون، صداشون کردم بیان تو اولش خجالت میکشیدن
و مقاومت میکردن بالاخره راضیشون کردم و اومدن بازی خیلی هیجان داشت منم جو گرفته بود نمیدونم اون لحظه چرا گفتم اگه بازیو بردیم موهاتونو کوتا میکنم اخه ۷، ۸ نفر بودن… اووف بازیو بردیم تا اخر شب وایسادم موهاشونو کوتا کنم اخرش رفتنی یه دختر کوچولوعه بود بهم یه ساندویچ داد گفت یکی امروز اونو بهش داده، یکی از بهترین ساندویچا و بازی های عمرم بود اون شب …

یک رویا ، یک صعود

آفتاب غم انگیز پاییز اوایل اذر ماه تهران این تنها چیزی بود که بهش فکر نمیکردیم اون روز تلوزیون رو روشن میکنیم و ورزشگاه (( ام سی جی)) ((melbourne cricket ground)) صدای من رو از بندر ملبرون می شنوید..((خیابانی)) است که هنوز گزارش می کند! مو به تن حافظه ام سیخ می شود در تقویم من آن روز روز ملی استجاب دعا است، شاید هیچ گاه در شرایط صلح نبوده که مردم ما ((همدلی و خواستن )) را در چنین سطحی از اتحاد و هم صدایی، تجربه کرده باشند، شاید در هیچ دوره ای در سقف نامیدی ملت را ذوق وشعف بی قید و شرط اینطور نشکافته باشد. آه از نهاد تلخ همه مان بلند شده بود .وقتی از پس ژاپن برنیامدیم. خب (( این دوره هم نرفتیم جام جهانی))(( می بازیم))(( بابا استرالیا رو مگه میشه زد )) صحبت از هشتم اذر هزار و سیصد و هفتاد و شش است،پسر بچه ی آن نیمروز فکر نمیکرد روزی تیم ملی رو در جام جهانی ببیند تو کوچه بودم و با بچه های کوچه فوتبال بازی میکردم پدرم، چند دقیقه قبل از آغاز بازی آمد دنبالم تا بازی رو زنده ببینیم هیچ کس،آرام و قرار نداشت، دایی و خواهر و مامان بزرگ و ..، به هرکسی که میتونستند متوصل شده بودنت و این درآن زمان کلی احساس و انرژی مثبت تلقی میشد . به گمانم بچه های امروز، ندانند ونفهمند اما آن روزها، رفتن به جام جهانی بعداز بیست سال، برابری میکرد با بکربودن اولین قدم یک ایرانی روی مریخ! دل ملی(مان)، شادی و افتخار میخواست وبچه های فوتبال شده بودنند علمدارما. فدراسیون،باشگاه،زدوبند،درد،کمبودو…. همه را پیچیده بودیم درنان خواستن. تیمی که آن روز بازی میکرد، سفره ی (آرزوهایمان) بود. انگار همان روز،با خنده های طمعدار عابدزاده ترساندن حریف را یاد گرفتم. جسارت،بدون شک همان (مهدوی کیا)و(عزیزی) بود. چهره ی(مارک بوسنیچ) که بعداز خوردن گل دوم، روی زمین پهن شده بود،برایم شد نماد بهت و ناباوری.(هری کیول) حتما بعد کابوسی بود که چندماه پیش با دیدن قامتش در ترکیبب لیدز یونایتد و گل زنی هایش ،پشتم لرزید.همان روز که برای اولین بار با مفهوم (اشک شوق)آشنا شدم. چه نماز ظهری خواند آن روز خانم جان.تمام(نودوهشت)دقیقه رو ،تسبیح زنان،سرسجاده نشسته بود،آخ از آن(هشت) ددقیقه ی لعنتی اضافی که نفس کشیدن را عملی میکرد،(اراده ی)، عقل که دل به امورات بدن نمیداد. همه چیز درآن لحظات،حفظ تساوی دو -دو بود.بابا و دائی جان پابه پای (ویرا) سیگار دود میکردند(ساندرپل)سوت را نمیکشید که خلاص شویم، که این بغض چروک شده ،زیرماه ها اضطراب عربستان و قطر و مقدماتی و دل مردگی فوتبال و البته جامعه تازه بیدار شده خرداد هفتادو شش به همراه سید محمدخاتمی، رها شود. توپ از کنار دروازه بیرون رفت. عابدزاده کاشت، ضربه زد و… (وپایان مسابقه و رفتن تیم ملی ایران به جام جهانی (با فریاد (خیابانی) . توپ هنوز درهوا بود،تمام شد. نفس آسوده یی کشیدیم آن روز تا شب صدایی درخیابانهای ایران بود که امروز بعد از بیست و اندی سال از پشت همان بغض تکرارش میکنم :بچه ها مچکریم! میدانید،حماسه ی ساختن (دل) میخواست که همه ما داشتیم.

سلام
یادمه وقتی بازی مرحله اخر انتخابی جام‌جهانی بود و بین ایران و کره ، من پشت فرمون بودم و از توی مانیتور داشتم بازی رو دنبال میکردم وقتی ایران گل زد اینقدر که خوش حال شدم که فرمون رو ول کردم و سرم از پنجره کردم بیرون چشمتون روز بعد نبینه یک تصادفی مسخره ای کردم افسر که اومده بود کروکی بکشه میگفت چی شده اون شخصی که باهاش تصادف کردم میگفت این خل و چله تا کمر از پنجره اومده بیرون داد میزده گل????

بازی ایران اسپانیا بود تو جام جهانی که لحضه ای که ایران گل زد به اسپانیا من و رفیقام پریدیم بالا از خوشحالی که پاهم خورد به کنترل خاموش شد تا روشن کردیم دیدیم هی گل افساید بوده????یعنی تا دوهفته دپرس بودم

جام جهانی ۲۰۱۴ اولین جام جهانی بود که من دیدم. ۲۰۱۰ هم بودم اما آنقدر برایم جذابیت نداشت. اما ۲۰۱۴ فرق داشت خیلی برایم جذاب بود. من طرفدار دو آتیشه آلمان بودم و در باشگاهی هم طرفدار بایرن مونیخ بودم خلاصه عاشق آلمان بودم. وقتی آلمان جام را برد من در پوست خودم نمی گنجیدم و وقتی لام از تیم ملی خدا حافظی کرد من غرق در گریه بودم. در جام ۲۰۱۸ هم باز طرفدار آلمان بودم اما افسوس که به دلایل سیاسی تیم نتوانست نتیجه بگیرد. در ۲۰۲۲ هم طرفدار آلمان باقی می مانم. راستی ۲۰۱۰ برایم جذابیت نداشت اما فوتبال را دوست داشتم و میگفتم برزیل میبرد چون آن موقع عاشق رونالدینیو بودم و وقتی هلند به برزیل زد میگفتم هلند میبرد اما نه هلند برد و نه برزیل ! آن زمان ها فقط عاشق فوتبال روی زمین و پلی استیشن و پی سی بودم و از نگاه کردین بازی لذت نمی بردم اما الآن همه چیز فرق کرده

بازی ایران_پرتقال بود.همین چند ماه پیش.جام جهانی.همه فامیل دور هم نشستیم پای فوتبال.وقتی که کوارشما گلو زد همه از صعود ناامید شدن .نیمه اول که تموم شد همه میگفتن ایران چنتا دیگه میخوره.وقتی که داور سوت زد و اعلام پنالتی کرد همه گفتن کار تمومه ولی اینطوری نشد.علی بیرانوند توپ کریسو گرفت.هیچ کس باورش نمیشه.داور که رفت سمت varبرای بازبینی اخراج رونالدو،همه نیم خیز شدن ،کریم گل زد ولی هنوز وقت داشتیم برای کامبک رویایی .وقتی طارمی توپو از ۳ـ۴متری گل نکرد تلویزیون خاموش شد.دیگه چیزی واسه دیدن نبود.ایران شایسته حتی صعود به یک چهارم هم بود ولی انگار حکمتی توش بود.حالا ایران با قدرت اومده تو اسیا قهرمان بشه و خودی نشون بده.اولین بازی۵ـ۰.امیدوارم همین طوری ادامه بده.

یادش بخیر بازی پرسپولیس والدحیل بود زلزله کرمانشاه خونه وزندگیمون رو خراب کرد نه تلویزیون داشتیم نه گوشی وضعیتمون خیلی بد بود من می دونستم بازی کی هست ولی چه کاری از دستم بر می امد زندگیم وضعیت بدی داشت نمی دانستم چه کار کنم وسیله نقلیه خم نبود اگر هم بود کسی رو سوار نمی کردن با پای پیاده به راه افتادم تا به خانه داییم برم حدود ۱۰ تا۱۵ کیلومتر راه رفتم خیلی دیر رسیدم ۵۰۰ تومن داشتم دادم کرایه تاکسی با اون لباس های پاره هر جوری بود رسیدم ولی دیر رفتم تو وسلام کردم یه دفعه منشا گل زیباش رو زد خیلی گریه کردم جیغ وفریاد خونه رو گرفته بود خیلی این خاطره رو دوست دارم درسته خونمون خراب شد ولی هنوز دوست دارم و به زبان کردی (قزاد وگیانم کرمانشاه )یعنی دردد به جانم کرمانشاه

بازی ایران استرالیا خیلی خاطره جالب و عذاب آوری بود همه تو مدرسه در مورد بازی حرف میزدند من هم که تلویزیون سیاه و سفیدمان خراب بود و بازی را ندیده بودم و نمی خواستم بچه ها بفهمند مجبور بودم بیشتر شنونده باشم تا گوینده.و با اینکه عاشق فوتبال بودم هر موقع بحث فوتبال میشد از جمع فرار میکردم.

وقتی بازی ایران و آرژانتین پخش میشد داشتم برای کنکور همزمان درس میخوندم و بازی رو دنبال میکردم. چی میشد شوت دژاگه رو دروازه بان آرژانتین نمیرسید بهش؟!
جام جهانی پارسال رو نگم که وقتی بیرانوند پنالتیو گرفت داشت خونه خراب میشد.
زلزله اومد کل محل رفت رو هوا!