۴۵ فیلم بی‌نظیر که در جشنواره‌ی کن مسخره شدند
هیچ رویدادی به اندازه‌ی جشنواره‌ی فیلم کن متعهد به حمایت از فیلم‌ها به شکل هنری‌اش نیست. از برنامه‌های منتخبی که برخی از جسورترین رویاپردازان جهان را برجسته می‌کند تا مخاطبانی که به دقت از شهرت جشنواره محافظت می‌کنند، کن سنگر واقعی سینما است.
اما چنین ترکیبی از برنامه‌ریزی‌های جسورانه و مخاطبان پرشور هزینه دارد. فیلم‌های قطبی معمولا پس از اولین نمایش، یا به دلیل استقبال ضعیف، موضوع توهین‌آمیز، یا انتظار بالا از کارگردانی محبوب با گروه‌های مسخره کننده مواجه می‌شوند. «هو کردن» یک فیلم حتی به رسالت جشنواره در مشروعیت بخشیدن به سینما به عنوان یک هنر کمک می‌کند، زیرا واکنش‌های منفی به فیلم‌های خاص، واکنش‌های مثبت را معنادارتر می‌کند.
برای بسیاری از فیلمسازان بزرگ، مسخره شدن در کن یک آیین است. چنین واکنشی همیشه به این معنا نیست که یک فیلم بد بوده است، برعکس، بسیاری از فیلم‌های مسخره شده، نخل طلا را برده‌اند. از کلاسیک‌های نئورئالیست ایتالیایی گرفته تا فیلم‌های محبوب کوئنتین تارانتینو، در این مطلب ۴۵ فیلم را نام بردیم که در جشنواره‌ی کن سال‌های گذشته موجب دو دستگی تماشاگران، و مسخره شدند.
1. اِل (El)
- کارگردان: لوئیس بونوئل
- محصول: 1954
فیلمی به کارگردانی لوئیس بونوئل که اکنون مورد احترام قرار می‌گیرد، در ابتدا با تمسخر جانبازان جنگی مواجه شد که از فیلم دیگری با نام «زندگی پرشور کلمانسو» (La vie passionnée de Clémanceau) در رقابت‌های آن سال حمایت می‌کردند.
2. ماجرا (L’Avventura)
- کارگردان: میکل‌آنجلو آنتونیونی
- محصول: 1960
یکی از بهترین فیلم‌های میکل آنجلو آنتونیونی، «ماجرا» به طور قطع جلوتر از زمان خود بود، اما توسط حضاری که از فیلمسازی جسورانه و آینده‌نگر او ناراحت شده بودند، مورد تمسخر واقع شد.
3. کسوف (L’eclisse)
- کارگردان: میکل آنجلو آنتونیونی
- محصول: 1964
آخرین فیلم میکل آنجلو آنتونیونی از بین سه‌گانه‌ی او از جمله «ماجرا» و «شب» (La Notte) در سال 1962 برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی هیات داوران در جشنواره شد، اما منتقدان همچنان به شدت آن را رد می‌کردند.
4. گرترود (Gertrud)
- کارگردان: کارل تئودور درایر
- محصول: 1964
درام کارل تئودور درایر در اولین نمایش خود در کن موجب دودستگی بینندگان شد و طبق گزارش‌ها، کارگردان در مقابل مخالفان فیلمش ایستاد.
5. مادمازل (Mademoiselle)
- کارگردان: تونی ریچاردسون
- محصول: 1966
داستان تونی ریچاردسون درباره‌ی ترساندن زنی در دهکده‌ای فرانسوی توسط مخاطبانش اشتباه برداشت شد و اگرچه این فیلم ضدقهرمانانه در ارزیابی مجدد انتقادی مورد تحسین قرار گرفت، اما در کن با استقبال گرمی مواجه نشد.
6. دومی‌ها (Seconds)
- کارگردان: جان فرانکهایمر
- محصول: 1966
جان فرانکنهایمر بهترین فیلم علمی-تخیلی و جسورانهی خود را با بازی بی‌نظیر راک هادسون کارگردانی کرد، اما از عکس‌العمل‌ها مشخص شد که برای برخی از تماشاگران کن کمی عجیب است.
7. مامان و روسپی (The Mother and the Whore)
- کارگردان: ژان اوستاش
- محصول: 1973
اولین فیلم ژان اوستاش در جشنواره‌ی کن مسخره شد و البته دوره‌ی جدیدی از کارگردانانی را آغاز کرد که می‌خواستند مرزهای جشنواره را جابجا کنند.
8. شکم‌چرانی بزرگ (La Grande Bouffe)
- کارگردان: مارکو فرری
- محصول: 1973
طنز دیواده‌وار مارکو فرری به گروهی از مردان مربوط می‌شود که قصد دارند تا سر حد مرگ خود غذا بخورند. ناگفته نماند که این فیلم برای بسیاری از تماشاگران بی‌ارزش تلقی، و با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد، هرچند که از آن زمان تا کنون به یک فیلم کلاسیک کالت تبدیل شده است.
9. راننده تاکسی (Taxi Driver)
- کارگردان: مارتین اسکورسیزی
- محصول: 1976
مراقبه‌ی درخشان مارتین اسکورسیزی در مورد خشونت توسط بسیاری از شرکت کنندگان بیش از حد وحشتناک تلقی شد و پس از مسخره کردن آن بعد از اکران در کن، صحبت‌هایی در مورد شایستگی فیلم بر سر زبان‌ها افتاد.
10. پول (L’Argent)
- کارگردان: روبر برسون
- محصول: 1983
کند و کاو پیچیده‌ی روبر برسون در مورد تاثیر پول بر جامعه به طور کل یک شاهکار در نظر گرفته می‌شود، اما توسط بسیاری از مخالفان این کارگردان که در اولین نمایش آن را مسخره کردند، مبهم به نظر می‌رسد.
11. زیر آفتاب شیطان (Under the Sun of Satan)
- کارگردان: موریس پیالا
- محصول: 1987
در کن، راه برای برنده شدن نخل طلا اغلب با مسخره کردن هموار می‌شود. درام مدهبی موریس پیالا در نهایت جایزه‌ی برتر جشنواره را به خود اختصاص داد، اما پس از اولین نمایشش، تمسخر فراوانی را دریافت کرد. موضوع مذهبی فیلم ممکن است برخی از مخاطبان را به دو دسته تقسیم کرده باشد، اگرچه هیات داوران هیچ مشکلی با آن نداشتند.
12. سوییتی (Sweetie)
- کارگردان: جین کمپیون
- محصول: 1990
جین کمپیون یکی از معتبرترین کارگردانان حال حاضر است، اما تماشاگران کن که هنوز با سبک او آشنا نشده بودند، نسبت به «سوییتی» عکس‌العمل‌های دلسرد کننده‌ای نشان دادند.
13. از ته دل وحشی (Wild at Heart)
- کارگردان: دیئید لینچ
- محصول: 1990
این فیلم به کارگردانی دیوید لینچ با آمیختن سبک فیلمسازی گستاخانه با خشونت فراوان، حتی با وجود اینکه نخل طلایی را به دست آورد، مخالفت‌های زیادی را برانگیخت.
14. آوای ماه (The Voice Of The Moon)
- کارگردان: فدریکو فلینی
- محصول: 1990
آخرین فیلم فدریکو فلینی، این کمدی نیمه بداهه از نظر تماشاگران کسل کننده تلقی شد و به عنوان یک پاورقی در فیلم‌شناسی این استاد کارگردانی باقی ماند.
15. تویین پیکس؛ با من بر آتش برو (Twin Peaks: Fire Walk with Me)
- کارگردان: دیوید لینچ
- محصول: 1992
یکی دیگر از فیلم‌های بحث‌برانگیز دیوید لینچ، پیش‌درآمد «توین پیکس» تا حد زیادی به‌عنوان یکی دیگر از شاهکارهای او مورد ارزیابی قرار گرفت، اما در جشنواره به دلیل تصاویر سورئالیستی و خشونت بی‌رحمانه اعتراض حضار را برانگیخت.
16. پالپ فیکشن (Pulp Fiction)
- کارگردان: کوئنتین تارانتینو
- محصول: 1994
یکی دیگر از برندگان نخل طلا با استقبالی متفاوت، کلاسیک کوئنتین تارانتینو پس از غلبه بر «سه رنگ؛ قرمز» (Three Colors: Red) کریستوف کیشلوفسکی، بسیار مورد تمسخر قرار گرفت.
17. تصادف (Crash)
- کارگردان: دیوید کراننبرگ
- محصول: 1996
فیلم حیرت‌انگیز دیوید کراننبرگ درباره‌ی گروهی از مردم که از تصادفات رانندگی هیجان‌های وابسته به عشق شهوانی را تجربه می‌کنند، عمدتا به دلیل مفهوم بی‌نظیر و خشونتی که در نتیجه‌ی آن اتفاق می‌افتد، بحث برانگیز بود. این فیلم علیرغم تمام جنجال‌ها، همچنان برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی هیات داوران شد.
18. پخمه‌ها (The Idiots)
- کارگردان: لارس فون تریه
- محصول: 1998
کمدی سیاه لارس فون تریه بر روی گروهی از دوستان تمرکز دارد که وانمود می‌کنند دارای ناتوانی‌های ذهنی هستند تا بیشتر در زندگی سرگرم شوند. قابل درک است که بسیاری از تماشاگران فکر می‌کردند که فیلم بسیار بی‌معنی است، اما ظاهرا بعد از آن فیلم در اکران عمومی بسیار مورد توجه قرار گرفت.
19. برگشت‌ناپذیر (Irreversible)
- کارگردان: گاسپار نوئه
- محصول: 2002
فیلم ترسناک روان‌شناختی گاسپار نوئه مملو از صحنه‌های جنسی خشونت‌آمیز از جمله تجاوز است. بسیاری از منتقدان ارزش هنری فیلم را زیر سوال بردند.
20. رقصنده در تاریکی (Dancer In the Dark)
- کارگردان: لارس فون تریه
- محصول: 2000
زمانی که لارس فون تریه فیلمی را در جشنواره‌ی کن به نمایش می‌گذارد، می‌توان حدس زد که مسخره شدن‌ها و واکنش‌های بدی در کار باشد. کارگردان جنجالی دانمارکی، برای این نمایش موزیکال در مورد یک کارگر کارخانه که بینایی خود را از دست می‌دهد برنده‌ی نخل طلا شد، اما طبق معمول، سبک بحث‌برانگیز او نیز تمسخر زیادی را برانگیخت.
21. خرگوش قهوه‌ای (The Brown Bunny)
- کارگردان: وینسنت گالو
- محصول: 2004
داستان سفر جاده‌ای وینسنت گالو با موتورسیکلت به دلیل سبکی پرمدعا و کسل کننده و همچنین صحنه‌ای غیر اخلاقی با بازیگر کلوئه سوینی بسیار مورد تمسخر قرار گرفت.
22. بسیار گرمسیری (Tropical Malady)
- کارگردان: اپیچاتپونگ ویراستاکول
- محصول: 2004
اگرچه این فیلم برنده‌ی جایزه‌ی هیات داوران شد، اما سرعت کند فیلم اپیچاتپونگ ویراستاکول که امضای کارگردانی او نیز است، باعث خسته شدن برخی از بینندگان شد که زودتر از موعد سالن را ترک کرده و فیلم را مسخره کردند.
23. ماری آنتوانت (Marie Antoinette)
- کارگردان: سوفیا کوپولا
- محصول: 2006
ادای احترام سوفیا کوپولا به خانواده‌ی سلطنتی فرانسه بسیاری را به اشتباه انداخت و باعث شد تاریخچه‌ی لیبرال بازنویسی شود تا داستان بزرگتری از بورژوازی را روایت کنند. با این وجود، این فیلم یکی از محبوب‌ترین آثار کاپولا است.
24. داستان‌های سرزمین جنوبی (Southland Tales)
- کارگردان: ریچارد کلی
- محصول: 2007
دنباله‌ی «دانی دارکو» (Donnie Darko) به کارگردانی ریچارد کلی، با ترکیبی اسرارآمیز از ژانرها و ایده‌ها، پس از انتشار تقریبا در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت. زمان نسبت به فیلم مهربان‌تر بوده است، زیرا به عنوان یک اثر خلاقانه و بلندپروازانه، طرفدارانی به دست آورده است.
25. رمز داوینچی (The Da Vinci Code)
- کارگردان: ران هاوارد
- محصول: 2006
اقتباس ران هاوارد از رمان پرفروشی به همین نام، به لطف کلاه گیس تام هنکس و برخی دیالوگ‌های خشک وحشتناک، اعتراض و تمسخر تماشاگران را برانگیخت. برای اولین بار انتخاب این فیلم پاپ کورنی (سرگرم کننده و غیر هنری) در جشنواره‌ی کن عجیب بود.
26. شب مال ماست (We Own the Night)
- کارگردان: جیمز گری
- محصول: 2007
این فیلم جنایی به کارگردانی جیمز گری، در کن بسیار بحث‌برانگیز ظاهر شد و تماشاگران نارضایتی خود را به صورت تمسخر ابراز کردند.
27. فیلمبرداری در پالرمو (Palermo Shooting)
- کارگردان: ویم وندرس
- محصول: 2009
درام جهانگردی ویم وندرس برای بسیاری از حاضران که زودتر بیرون رفتند و از کندی فیلم ابراز ناامیدی کردند، بسیار پیش پا افتاده و معمولی بود.
28. بدست آوردن وودستاک (Taking Woodstock)
- کارگردان: آنگ لی
- محصول: 2009
کمدی سرگرم کننده‌ی آنگ لی در مورد جشنواره‌ی موسیقی برای مخاطبانی که انتظار بیشتری از کارگردان داشتند بسیار ناچیز بود و سر و صدای منفی را در بین تماشاگران به سرعت بلند کرد.
29. حرامزاده‌های لعنتی (Inglourious Basterds)
- کارگردان: کوئنتین تارانتینو
- محصول: 2009
اگرچه این فیلم موفقیت بزرگی بود و تقریبا مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، شاید تماشاگرانی که در جشنواره‌ی کن این فیلم را مسخره کردند، انتظارات فرازمینی از کوئنتین تارانتینو داشتند.
30. ضد مسیح (Antichrist)
- کارگردان: لارس فون تریه
- محصول: 2009
فیلم هولناک و سورئال، مراقبه‌ی لارس فون تریه در مورد غم و اندوه، با صحنه‌های عجیب و غریب مانند روباه سخنگو که تمسخر تماشاگران را برانگیخت، بینندگان را به دو دسته تقسیم کرد. با این وجود، فیلم اکنون طرفداران زیادی دارد.
31. به خلاء وارد شو (Enter the Void)
- کارگردان: گاسپار نوئه
- محصول: 2010
سبک جسورانهی گاسپار نوئه برای هر سلیقه‌ای مناسب نیست و این کارگردان با فیلم «به خلاء وارد شو» به وضوح نشان داد که با هیچ‌کس سر سازش ندارد. این درام تجربی سه‌گانه بینندگان را در کن در سال 2009 ،جایی که نوئه تقریبا سه ساعت از فیلم را ارائه داد به دو دسته تقسیم کرد. این فیلم هم تشویق‌ها و هم تمسخرها را برانگیخت، اما نسخه‌ی بازسازی شده در نهایت به یکی از بهترین فیلم‌های حرفه‌ای این کارگردان تبدیل شد.
32. درخت زندگی (The Tree of Life)
- کارگردان: ترنس مالیک
- محصول: 2011
فیلم ترنس مالیک که به طور گسترده به عنوان یک شاهکار در فیلمسازی تلقی می‌شود، اثر زیبایی است. با این اوصاف، به نظر می‌رسید که سرعت فیلم و دامنه‌ی جاه‌طلبی کارگردان بسیاری از حاضران را خسته کرده است، که بعدا با برنده شدن نخل طلا مهر سکوت بر دهان همه زد.
33. سگ آبی (The Beaver)
- کارگردان: جودی فاستر
- محصول: 2011
اولین تلاش بزرگ مل گیبسون برای بازگشت به حرفه‌اش پس از فروپاشی، فیلمی به کارگردانی جودی فاستر به دلیل فرضیه‌ی ابزورد خود، یعنی شخصیت گیبسون که دچار شکست شده و اندوه خود را از طریق یک عروسک نشان می‌دهد مورد تمسخر قرار گرفت.
34. پس از ظلمت، نور (Post Tenebras Lux)
- کارگردان: کارلوس ریگاداس
- محصول: 2012
بررسی کارلوس ریگاداس از زوج ثروتمندی که به کشور جدیدی مهاجرت می‌کنند، نظرات متفاوتی دریافت کرد، زیرا برخی از حضار فکر می‌کنند که این یک چشم‌انداز جسورانه است، در حالی که برخی دیگر درک این روایت را دشوار می‌دانند.
35. پسر روزنامه فروش (The Paperboy)
- کارگردان: لی دنیلز
- محصول: 2012
از نگاه پر شور لی دنیلز به تمایلات جنسی اغلب برداشت اشتباهی می‌شود، و تماشاگران در کن واکنش شدیدی به صحنه‌هایی مربوط به شخصیت نیکول کیدمن و مرد جوانی با بازی زک افرون نشان دادند.
36. هِلی (Heli)
- کارگردان: آمات آسکالانته
- محصول: 2013
درام تحسین شده با موضوع مواد مخدر به کارگردانی آمات اسکالانته ورود رسمی مکزیک به هشتاد و ششمین دوره‌ی جوایز اسکار بود و در رقابت در جشنواره‌ی کن نمایش داده شد، اما استقبال فیلم در جشنواره کمتر از حد انتظار بود. بسیاری بر این باورند که تصویر تیره و تار اسکالانته از خشونت و قاچاق مواد مخدر در مکزیک باعث شد که مخاطبان چیز کمی در مورد آن درک کنند، که در نتیجه منجر به تمسخر در کن شد.
37. فقط خدا می‌بخشد (Only God Forgives)
- کارگردان: نیکلاس ویندینگ رفن
- محصول: 2013
مانند بسیاری از فیلم‌های نیکلاس ویندینگ رفن، تماشاگران متوجه شدند که این فیلم هیجان‌انگیز از نظر سبک، پربار، اما از نظر محتوایی سطحی است، و واکنش اولیه‌ی منفی را برای فیلم به ارمغان آورد که از آن زمان تاکنون ادامه داشته است.
38. گریس موناکو (Grace of Monaco)
- کارگردان: اولیویه دان
- محصول: 2014
این فیلم زندگی‌نامه‌ای در سراسر جهان به عنوان فاجعه‌ای معرفی شد که به موضوع خود وفادار نبود، و در نهایت از اولین نمایش در سینما در آمریکا و اولین نمایش در لایف‌تایم (Lifetime) که یک شبکه‌ی تلویزیونی است صرفنظر کرد.
39. رودخانه‌ی گمشده (Lost River)
- کارگردان: رایان گاسلینگ
- محصول: 2015
رایان گاسلینگ متهم شد که از دیوید لینچ و نیکلاس ویندینگ رفن در اولین کارگردانی خود، بدون ادغام آن‌ها در یک روایت منسجم، تقلید کرده است. در نتیجه تمسخرها در هنگام اکران فیلم در جشنواره‌ی کن اولین تلاش گاسلینگ در کارگردانی را در هاله‌ای از ابهام فرو برد.
40. دریای درختان (The Sea of Trees)
- کارگردان: گاس ون سنت
- محصول: 2015
یک فیلم کسل کننده از گاس ون سنت که در اولین نمایش خود در کن باعث خنده و تمسخر شد.
41. شیطان نئونی (The Neon Demon)
- کارگردان: نیکولاس ویندینگ رفن
- محصول: 2016
این فیلم ترسناک به کارگردانی نیکلاس ویندینگ رفن که یک بررسی خشونت‌آمیز و سورئال از صنعت مدلینگ است، قرار بود طرفدارانی برای خود دست و پا کند. با این حال، اولین نمایش این فیلم در جشنواره‌ی کن در حالی به پایان رسید که بسیاری از تماشاگران با انزجار برای فیلم فریاد می‌زدند.
42. مامور خرید شخصی (Personal Shopper)
- کارگردان: اولیویه آسایاس
- محصول: 2016
داستان ترسناک اولیویه آسایاس در ابتدا با واکنش متفاوتی مواجه شد، احتمالا به دلیل جلوه‌های ویژه‌ی امپرسیونیستی و خط داستانی سنجیده‌ی فیلم. اما منتقدان با این فیلم مهربان بودند، به خصوص در مورد ستاره‌ی آن، کریستن استوارت.
43. کشتن گوزن مقدس (The Killing of a Sacred Deer)
- کارگردان: یورگوس لانتیموس
- محصول: 2017
فیلم ترسناک یورگوس لانتیموس شور و شوق زیادی را از سوی منتقدان برانگیخت، اما گزارش شد که در اولین اکران خود از سوی تماشاگران بسیار مورد توهین و تمسخر قرار گرفت.
44. اوکجا (Okja)
- کارگردان: بونگ جون هو
- محصول: 2017
اگرچه فیلم بونگ جون هو با استقبال گرمی روبرو شد، اما قبل از آن دو بار مسخره شد؛ یک بار زمانی که لوگوی نتفلیکس برای اولین بار روی صفحه ظاهر شد و دیگری زمانی که یک نقص فنی به طور موقت نمایش را متوقف کرد.
45. آخرین چهره (The Last Face)
- کارگردان: شان پن
- محصول: 2016
شان پن این درام را درباره‌ی دو داوطلب بشردوست کارگردانی کرد که در حین کار در غرب آفریقا عاشق یکدیگر می‌شوند. این فیلم در جشنواره‌ی کن واکنش منفی زیادی دریافت کرد و بسیاری به دلیل استفاده‌ی فیلم از درد و رنج انسانی به‌عنوان پس‌زمینه‌ی یک داستان عاشقانه آزرده شدند.
منبع: indiewire
