راهنمای جامع ۶ فیلم برتر جین هکمن برای مبتدیان (پرتره‌ی یک بازیگر)
در نیمه‌ی دوم قرن بیستم، پیدا کردن بازیگری به قد و اندازه‌ی جین هکمن، یکی از چهره‌های کلیدی هالیوود که ستاره‌ی چندین فیلم نمادین در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی محسوب می‌شد، خیلی سخت بود. هکمن با همکاری با افرادی مانند فرانسیس فورد کاپولا، ویلیام فریدکین، ریچارد دانر و مل بروکس، به عنوان بازیگر برجسته‌ی این صنعت شناخته می‌شد.
هکمن که از سنین جوانی به دنبال حرفه‌ی بازیگری بود، به پاسادنا پلی هاوس (مجموعه‌ای فرهنگی هنری) در کالیفرنیا پیوست و در آنجا با داستین هافمن جوان دوست شد و در نهایت این دو بازیگر به یکدیگر کمک کردند تا به شهرت در سینما برسند. همانطور که هکمن در مصاحبه‌ای گفت: «بازیگری چیزی بود که از ده سالگی و دیدن اولین فیلمم می‌خواستم انجام دهم، خیلی جذب بازیگران اکشن شدم. جیمی کاگنی بازیگر محبوب من بود. بدون اینکه متوجه باشم، می‌توانستم ببینم که او زمان‌بندی و شور فوق‌العاده‌ای دارد».
علیرغم اینکه برای او و هافمن کمترین احتمال موفقیت وجود داشت، این دو بازیگر به نمادهای هالیوود تبدیل شدند و جین هکمن قبل از بازنشستگی زودهنگامش در سال ۲۰۰۴، ۴۳ سال از بازیگری لذت برد. زندگی سینمایی هکمن در طول قرن بیستم مملو از موفقیت‌های مداوم است و به هزاره‌ی جدید هم می‌‌رسد.
در ادامه نگاهی به شش نقش تعیین کننده‌ی او در فیلم‌هایش می‌اندازیم.
۱. لیلیث (Lilith)
- کارگردان: رابرت راسن
- سایر بازیگران: وارن بیتی، جین سیبرگ، پیتر فوندا
- محصول: ۱۹۶۴
- امتیاز متاکریتیک: –
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
جین هکمن که برای رسیدن به آرزویش، یعنی دیده شدن در مقابل دوربین به شهر نیویورک نقل مکان کرده بود، نفوذ در صنعت سینمایی را به همان اندازه دشوار دید که بسیاری از تازه واردان با آن روبرو بودند و در یک رستوران کار می‌کردند تا در کنار آن بتوانند به هدفشان برسند.
او در نقش‌های مختلف در سریال‌های تلویزیونی و همچنین بازی‌های خارج از برادوی مانند «هر چهارشنبه» (Any Wednesday) ظاهر شد که در آن در کنار سندی دنیس قرار گرفت. اگرچه این نقش‌ها جذاب نبودند، اما بدون شک هکمن را به اتفاقات بزرگتر و بهتری سوق دادند، مثل اولین نقش اصلی او در فیلم «لیلیث» به کارگردانی رابرت راسن، جایی که او در کنار ژان سبرگ و وارن بیتی ظاهر شد.
اگرچه هکمن در فیلم «لیلیث» تنها بازی در یک نقش مکمل را بر عهده داشت، اما همین نقش بود که «اولین شانس» حیاتی را برای او به منظور پیشرفت در این صنعت فراهم کرد.
۲. بانی و کلاید (Bonnie and Clyde)
- کارگردان: آرتور پن
- سایر بازیگران: وارن بیتی، فی داناوی، مایکل جی پولارد
- محصول: ۱۹۶۷
- امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
نقش هکمن در «لیلیث» واقعا برای این بازیگر آینده‌دار شروع خوبی بود، و بعدا در فیلم حماسی «هاوایی» (Hawaii) همراه با قسمتی از سریال تلویزیونی «مهاجمان» (Invaders) ظاهر شد، تا زمانی که نقش مهمی را در «بانی و کلاید» فیلم کلاسیک هالیوودی بازی کرد.
هکمن با بازی در نقش مکمل در فیلم جاده‌ای نمادین آرتور پن، در کنار وارن بیتی و فی داناوی در نقش برادر بزرگتر کلاید، باک که برای مدت کوتاهی به این زوج خطرناک در ولگردی و عیاشی به قاتلانشان می‌پیوندد، ظاهر شد. با کسب نامزدی اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، اگر «لیلیث» اولین بازی را برای هکمن فراهم کرد، این «بانی و کلاید» بود که بازیگر را به استراتوسفر هالیوود پرتاب می‌کرد.
۳. ارتباط فرانسوی (The French Connection)
- کارگردان: ویلیام فریکدین
- سایر بازیگران: فرناندو ری، روی شایدر، تونی لو بیانکو
- محصول: ۱۹۷۱
- امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
هنگامی که هکمن با «بانی و کلاید» بیشتر و درخشان‌تر دیده شد، به‌دست آوردن جایگاه در هالیوود برایش آسان شد چرا که در پایان دهه‌ی ۶۰ و تا دهه‌ی ۷۰ به او چندین نقش پیشنهاد شد.
بعد از نامزدی دومین جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سال ۱۹۷۰ برای بازی در «هرگز برای پدرم آواز نخواندم» (I Never Sang for My Father)، بازی بعدی او در فیلم «ارتباط فرانسوی» اثر ویلیام فریدکین بود که باعث شد هکمن به فیلم‌های بزرگ دعوت شود. فیلم فریدکین که جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای بازی در نقش کارآگاه نیویورکی جیمی «پاپی» دویل را برای هکمن به همراه داشت، به یکی از نمادین‌ترین نقش‌های او تبدیل شد.
هکمن با بازی در کنار روی شایدر، به شکل‌گیری تعریفی کاملا جدید از فیلم جنایی و پلیسی کمک کرد.
۴. می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد (Mississippi Burning)
- کارگردان: آلن پارکر
- سایر بازیگران: ویلم دفو، فرانسیس مک‌دورمند، برد دوریف
- محصول: ۱۹۸۸
- امتیاز متاکریتیک: ۶۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
جین هکمن در کنار ویلم دفو، فرانسیس مک‌دورمند و آر لی ارمی، ژانر جنایی پلیسی را در فیلم «می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد» به شکل جدیدی، البته با پیامی قوی‌تر و از نظر سیاسی عمیق‌تر تعریف می‌کند.
این فیلم ۱۷ سال پس از فیلم کلاسیک ۱۹۷۱ «ارتباط فرانسوی» اکران شد، و پیش از آن هکمن در چندین فیلم برجسته بازی کرد و موقعیت خود را در اوج این صنعت با فیلم‌هایی چون «مکالمه» (The Conversation) به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا در سال ۱۹۷۴ و همچنین «سوپرمن: فیلم» (Superman: The Movie) در سال ۱۹۷۸ تثبیت کرد. اگرچه هر دوی این فیلم‌ها به ارتقای شخصیت درخشان هکمن کمک کردند، اما نقش اصلی او در داستانی به کارگردانی آلن پارکر در «می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد» بود که او را در حوزه‌ی معاصر این صنعت جای داد.
۵. نابخشوده (Unforgiven)
- کارگردان: کلینت ایستوود
- سایر بازیگران: کلینت ایستوود، مورگان فریمن، ریچارد هریس
- محصول: ۱۹۹۲
- امتیاز متاکریتیک: ۸۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
اینجا دیگر هکمن بهترین دوران حرفه‌ای اش را پشت سر گذاشته است، البته این حرف بدان معنا نیست که او دیگر کارهای درخشانی ارائه نمی‌کند، بلکه او در دهه‌ی ۹۰ و در قرن جدید به بازی‌های خارق‌العاده‌ی خود ادامه می‌دهد.
چهار سال پس از موفقیت «می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد»، هکمن با «نابخشوده»، یک وسترن متفاوت درباره‌ی گروهی از قانون شکنان بیشتر درخشید. مطمئنا هکمن در زندگی واقعی به ایستوود شباهت‌هایی داشت، چرا که او هم در حال تجربه‌ی افت سرعت حرفه‌ی خود بود. هکمن با بازی در نقش بیل داگت، کلانتر دیوانه، جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای خود به ارمغان آورد، در حالی که خود فیلم برنده‌ی اسکار بهترین فیلم شد.
۶. خانواده اشرافی تننبام (The Royal Tenenbaums)
- کارگردان: وس اندرسون
- سایر بازیگران: دنی گلاور، جین هکمن، آنجلیکا هیوستون
- محصول: ۲۰۰۱
- امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
جین هکمن که در آغاز هزاره‌ی جدید متوقف شده بود، وقتی «خانواده اشرافی تننبام» در سال ۲۰۰۱ اکران شد، چیزهای زیادی برای نشان دادن داشت، آن هم در گروهی که بازیگرانی مانند بن استیلر، گوئینت پالترو، اوون ویلسون و بیل موری حضور داشتند.
تطبیق‌پذیری هکمن که نقش رئیس یک خانواده‌ی عجیب آمریکایی را بازی می‌کرد، در اولین فیلم کلاسیک وس اندرسون مورد تجلیل قرار گرفت، در حالی که این بازیگر قبلا نقش کمدی بازی نکرده بود. بازی هکمن که صمیمیت زیادی را به نقش خود به عنوان پدر چندین فرزند پیچیده می‌بخشد، کمدی و جدیت را در تصویر تاریک و دلسوزانه از مردی در بحران با تعادلی تحسین برانگیز ارائه می‌کند.
اگرچه «خانواده‌ی اشرافی تننبام» آخرین نقش او نبود، و بعدا در فیلم‌هایی چون «پشت خطوط دشمن» (Behind Enemy Lines)، «هیئت منصفه‌ی فراری» (Runaway Jury) و در نهایت در فیلم «به موسپورت خوش آمدید» (Welcome to Mooseport) در سال ۲۰۰۴ ظاهر شد، کلاسیک وس اندرسون آخرین موفقیت واقعی هنری را برای این بازیگر نمادین قرن بیستم رقم زد.
منبع: farout magazine
