بررسی عملکرد الدن رینگ روی کنسول‌ها؛ آیا بازی واقعا مشکل فنی دارد؟

بازی الدن رینگ (Elden Ring) تغییرات خیلی زیادی نسبت به نسخه‌ی بتا در سال گذشته نداشته است. سایت دیجیتال فاندری همان زمان نسخه‌های مختلف بازی را مورد بررسی قرار داد و همچنان اعتقاد بر آن است که هیچ تردیدی در مورد کیفیت کم‌نظیر الدن رینگ وجود ندارد. فرام سافتور فرمول منحصربه‌فرد عناوین دارک سولز را با شگفتی‌های سبک جهان‌باز تلفیق کرده که کاملا موفقیت‌آمیز بوده است. هر نقطه از نقشه‌ی بازی پر از ماجراجویی و اکتشاف بوده و بازیکنان هم در قبال این حس کنجکاوی و اکتشاف جوایز قابل توجهی دریافت می‌کنند. حال در زمینه‌ی تکنولوژی و بحث عملکرد، نسخه‌های پلی‌استیشن ۵ و دو کنسول نسل نهمی ایکس‌باکس تفاوت‌هایی باهم دارند. گرچه شباهت هم در این میان کم نیست؛ هر پلتفرمی که در اختیاز داشته باشید، گرفتن نرخ فریم (FPS) ۶۰ باثبات کمی دشوار است، با وجود قدرت بالایی که کنسول‌های نسل جدید دارند و دو حالت مختلف از عملکرد و کیفیت را در اختیارتان قرار می‌دهند.

به‌طور خلاصه، هردو حالت کیفیت‌محور و عملکردمحور نمی‌توانند یک فریم ریت ثابت به شما دهند. اگر بخواهیم کار را با حالت کیفیت‌محور آغاز کنیم، پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس رزولوشن ۴K ارائه می‌دهند و سری اس با رزولوشن ۲۵۶۰×۱۴۴۰ اجرا می‌شود. در حالت کیفیت‌محور خبری از مقیاس‌بندی پویای رزولوشن (DRS) نیست و این یعنی عملکرد بازی مدام در حال تغییر است تا با این رزولوشن‌های فیکس‌ و غیرقابل تغییر همگام شود. در حالت عملکرد‌محور مقیاس‌بندی پویای رزولوشن دیده می‌شود.

• ۱۰ نکته‌ی مهم که پیش از بازی کردن الدن رینگ باید بدانید

روی پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس این مورد کیفیت تصویر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، جایی که رزولوشن چیزی بین ۲۶۸۸×۱۵۱۲ و ۴K قرار می‌گیرد. سری اس نیز شامل این حالت می‌شود اما رزولوشن آن بین ۱۷۹۲×۱۰۰۸ و ۲۵۶۰×۱۴۴۰ مقیاس‌بندی می‌شود. لازم به ذکر است که در صحنه‌های سینمایی (کات‌سین‌ها) رزولوشن در بالاترین حد ممکن قرار دارد و تغییری نمی‌کند. بنابراین به‌عنوان مثال حین مواجه‌ی نخست با  Margit the Fell – حتی در حالت عملکردمحور – با رزولوشن ثابت ۴K اجرا می‌شود. در نتیجه عملکرد در حالت کیفیت‌محور آنچنان تفاوتی ندارد.

حال شاید بپرسید تفاوت چیست؟ به شکلی عجیب، اگر عامل رزولوشن را در نظر نگیریم، از نظر تنظیمات گرافیکی هردو حالت بهم نزدیک هستند. فاصله رسم و تراکم چمن در هردو حالت و حتی سری اس یکسان است. با این حال پردازش سایه‌ها یک تفاوت بزرگ و اساسی میان حالت‌های مختلف محسوب می‌شود و در حالت کیفیت‌محور تفاوت محسوسی را مشاهده می‌کنیم. در سری اس، کیفیت سایه‌ها همیشه پایین‌تر از ایکس‌باکس سری ایکس و پلی‌استیشن ۵ درنظر گرفته شده و اگر حالت عملکردمحور را روی آن انتخاب کنید، با کیفیت بسیار پایین و تار سایه‌ها مواجه خواهید شد.

در نهایت، پیشنهاد حالت کیفیت‌محور هم دشوار است چراکه ثبات عملکردی ندارد و در نگاه ما، بهتر است از چنین چیزی دوری کنید. مشخص است که هیچ‌یک از کنسول‌های نسل فعلی عملکرد خوبی در پردازش بازی با رزولوشن و فریم‌ریت هدف خود ندارند: نتیجتا، فریم ریت به‌طور کلی بین ۳۰ و ۶۰ می‌چرخد و در پاره‌ای از موارد به ۲۰ هم می‌رسد. در حالت عادی پلی‌استیشن ۵ در مد کیفیت‌محور نسبت به ایکس‌باکس سری ایکس برتری دارد، در حالی که سری اس بیشتر همه برای ثابت نگه داشتن فریم ریت خود تقلا می‌کند. اگر به‌طور کلی این کنسول می‌توانست ۳۰ فریم را به خوبی حفظ کند ارزش حالت کیفیت‌محور را داشت اما با مقایسه نسخه‌های نسل هشتمی، می‌توان گفت فرام سافتور در زمینه‌ی بهینه‌سازی و ثابت نگه داشتن فریم ریت مشکلات بسیاری دارد.

اما رویای ۶۰ فریم چه می‌شود؟ یکی از شگفتی‌های تست قبلی دیجیتال فاندری این بود که اجرای نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ پرو روی پلی‌استیشن ۵ عملکرد باثبات‌تری ارائه می‌داد و متاسفانه این مورد در تست جدید هم صدق می‌کند. رسیدن به ۶۰ فریم ثابت در نسخه‌ی اصلی پلی‌استیشن ۵ عملا غیرممکن است و اغلب میان ۴۵ تا ۶۰ فریم حرکت می‌کند و در برخی موارد، اگر عناصر حاضر در تصویر سنگین‌تر از حالت عادی باشند، این رقم پایین‌تر هم می‌رود. این کاربران صاحب پلی‌استیشن را در شرایط سختی قرار می‌دهد؛ اگر بخواهند نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ پرو را خریداری کنند و روی پلی‌استیشن ۵ آن را تجربه نمایند، باید کیفیت ۴K را فراموش کرده و با رزولوشن ۱۸۰۰p کنار بیایند – در کنار کاهش قابل توجهی کیفیت رسم چمن. شما دارید به شکلی موثر کیفیت تصویر و قابلیت‌های گرافیکی را با ثبات در عملکرد عوض می‌کنید.

سری ایکس به‌طور کلی در شرایط مشابهی قرار دارد اما خب اینجا نمی‌توانیم نسخه‌ی ایکس‌باکس وان را به شما پیشنهاد کنیم چراکه علی‌رغم قابل‌بازی بودن از لحاظ فنی، دیگر به قابلیت‌های آنلاین و آپدیت‌های بازی دسترسی نخواهید داشت. سیستم VRR (نرخ ریفرش متغیر) مایکروسافت حداقل این مشکل را تا حدی برطرف می‌کند – اگر این قابلیت را دارید، ریفرش ریت مانتیور خود را روی ۶۰ قرار دهید (حتی اگر تا ۱۲۰ هم پشتیبانی می‌کند) و اینگونه می‌توانید تا حد زیادی از کاهش فریم ریت جلوگیری کنید. در مجموع این روشی است که ما به شما توصیه می‌کنیم الدن رینگ را تجربه کنید (پلی‌استیشن ۵ باوجود نداشتن VRR همچنان عملکرد بهتری دارد). حین سفر به صورت پیاده، پلی‌استیشن ۵ اغلب ۱۰ فریم برتری دارد اما هنگام سفر با اسب ایکس‌باکس سری ایکس کمی بهتر عمل می‌کند. باید گفت با یک پکیج درهم مواجه هستیم اما در مجموع پلی‌استیشن ۵ مزایای نسبی خودش را زمینه‌ی فریم ریت دارد.

ایکس‌باکس سری اس کجای این معادله قرار می‌گیرد؟ دوباره، حالت عملکردمحور/فریت ریت با مشکل عدم ثبات روبه‌رو است و اینجا نیز توصیه می‌کنیم قابلیت VRR را فعال نمایید. گرچه مشکل اینجاست که در سری اس این قابلیت تاثیر کمتری دارد، باتوجه به اینکه میانگین فریم ریت به شکلی قابل توجهی پایین‌تر است. نقطه‌ای وجود دارد که در آن VRR قابلیت «درمان همه دردها» را از دست می‌دهد و نمی‌تواند عملکرد نه چندان خوب الدن رینگ را بهبود ببخشد. کنسول ایکس‌باکس سری اس هم حول همین خط می‌چرخد.

زمان لود (Loading Time) در کنسول‌های مختلف متفاوت است و مجموعا شاهد پیشگامی پلی‌استیشن ۵ هستیم: برای سفر سریع (Fast Travel)، کنسول جدید سونی تنها به ۶ الی ۷ ثانیه زمان نیاز دارد، در حالی که کنسول ایکس‌باکس سری ایکس حدود ۱۷ ثانیه شما را منتظر می‌گذارد. این تفاوت بزرگی است، مخصوصا برای عنوانی که مدام بازیکنان را به فست تراول تشویق می‌کند و آن‌ها باید مدام ریسپاون کنند. با این حال ما می‌دانیم فرام سافتور از طریق آپدیت‌های مختلف به خوبی سرعت لود را بهبود می‌بخشد (همان‌طور که در بلادبورن دیده‌ایم)، در نتیجه امیدواریم ایکس‌باکس سری ایکس به‌زودی تغییرات مثبتی در این زمینه به خود ببیند.

قطعا تغییرات دیگر و برطرف شدن باگ‌های مختلف مورد انتظار مخاطبان است اما خوشبختانه در این موارد الدن رینگ نیاز به پچ‌های بزرگ و اساسی ندارد. برای مثال، در حالت کیفیت‌محور بازی قابلیت Motion Blur فعال است. حالت عملکردمحور به شکلی عجیب یک سری اتفاقات غیرمعمول دارد. مخصوصا روی پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس، موشن بلر در نفاط مختلف بازی خود به خود فعال یا غیرفعال می‌شود. به‌عنوان مثال در مواجهه با باس‌فایت نخست بازی (Grafted Scion) این قابلیت فعال است و بعد غیرفعال می‌شود. طبق چیزی که ما مشاهده کردیم ظاهرا موشن بلر در زمان مبارزه با باس‌فایت‌ها فعال شده و در بقیه بازی غیرفعال می‌گردد. در مقابل، سری اس تقریبا در حالت عملکردمحور تقریبا هیچ‌گاه این قابلیت را به‌کار نمی‌گیرد. این موارد در کل غیرمعمول است – اما مثل نسخه‌ی بتا، پلی‌استیشن ۵ نسبت به ایکس‌باکس سری ایکس بیشتر این قابلیت را فعال نگه می‌دارد. پس می‌توان گفت نسخه‌ی پایانی تفاوت‌های کمی با نسخه‌ی بتا دارد.

اگر برداشت کلی این باشد که نسخه‌ی بتا با نسخه‌ی پایانی بازی تفاوت آنچنانی ندارد، بد نیست ما نسخه‌ی اولیه بتا را در مقابل پچ ۱.۲ پلی‌استیشن ۵ قرار دهیم. برای مثال در دو حالت کیفیت‌محور و عملکردمحور، فریم ریت نسخه‌ی نهایی پایین‌تر از نسخه‌ی بتا است (حدود ۲ الی ۳ فریم). همچنین می‌توان مشاهده کرد که فاصله رسم سایه‌ها در نسخه‌ی پایانی کمی عقب‌نشینی داشته و مثلا حین ورود به منقطه‌ی Limgrave، دقت به درختان این مسئله را به وضوح نشان می‌دهد. در حالت عادی و با نگاه اولیه این تغییرات اصلا محسوس نیست اما در کل نشان می‌دهد فرام سافتور سعی داشته نسخه‌های کنسولی الدن رینگ را تا حد ممکن بهینه‌سازی کند. گرچه متاسفانه فریم ریت بازی همچنان بهبودی نداشته است. یک توضیح برای بالاتر بودن فریم ریت نسخه‌ی بتا می‌تواند این باشد که تنها قسمتی از دنیای بازی را شامل می‌شد و در نتیجه فشار کمتری به سخت‌افزار کنسول‌ها می‌آورد. در نهایت مشخص است که جلوه‌ها و کیفیت بصری و همچنین فریم ریت بازی تغییرات منفی داشته‌اند، حتی اگر خیلی کوچک باشد. با در نظر گرفتن این موارد، می‌توان گفت نسخه‌ی پایانی بازی با نسخه‌ی بتا تفاوت آنچنانی ندارد.

هیچ شکی نیست که الدن رینگ یک کار عالی و شگفت‌انگیز از فرام سافتور است که با فرمول جذاب خود بازگشته و احتمالا نکات فنی که در این مقاله مطرح شد، برای بسیاری از مخاطبان اهمیت زیادی نداشته باشد. این بازی چنان پرجزئیات است و چنان از نظر هنری به بلوغ رسیده که مشکلات فریم ریت یا جلوه‌های گرافیکی به سختی می‌تواند تجربه‌ی فوق‌العاده آن را خراب کند. نسخه‌ی پی‌سی بازی به‌خاطر مشکلات بزرگتری که دارد قطعا بیشتر می‌تواند بازیکنان را از تجربه‌ی خالص دور کند. اما خب نمی‌توان فراموش کرد که پلی‌استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری ایکس توانایی سخت‌افزاری شگفت‌انگیزی دارند و یک شروع خوب می‌توانست «حالت ۶۰ فریم» واقعی باشد، حتی اگر بازی روی نسخه‌های پلی‌استیشن ۴ پرو یا ایکس‌باکس وان تکیه کند. در پایان امیدواریم فرام سافتور با به‌روزرسانی‌های آینده بتواند اکثر این مشکلات فنی را از سر راه بازیکنان بردارد.

منبع: یوروگیمر