شهری غرق در مه؛ رده‌بندی بازی‌های سایلنت هیل از بدترین تا بهترین
در اواخر دهه‌ی ۹۰ میلادی بازی‌های ویدیویی در کشف بهترین نوع وحشت از درون عمیق‌ترین دردهای درون بشر، بعضاً فیلم‌ها را هم به حاشیه بردند. یکی از این بازی‌ها سایلنت هیل بود که بدست تیم سایلنت (Team Silent) خلق شد. این سری با نسخه‌های بعدی توانست موفقیت خود را ادامه دهد اما ناشر آن یعنی کونامی (Konami) تصمیم گرفت تا پس از بازی چهارم، ادامه‌ی این سری را به شرکت‌های مختلف بسپارد.
با این حال سایلنت هیل بازگشته است و ظاهراً جاه‌طلبی‌های زیادی در سر دارد. بازسازی نسخه‌ی دوم از بلوبر تیم در دست توسعه است و در این میان آثار جدید و متفاوتی نظیر سایلنت هیل اسنشن، سایلنت هیل اف و سایلنت هیل تاون‌فال نیز برای عرضه در آینده برنامه‌ریزی شده‌اند. بنابراین اکنون زمان خوبی است که افت غم‌انگیز سری را به فراموشی بسپاریم و به امید بازگشت روزهای باشکوه آن باشیم. در ادامه به ده بازی برتر سایلنت هیل می‌پردازیم.
۱۰. پی‌تی (.P.T)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Kojima Productions
سال انتشار: ۲۰۱۴
پلتفرم: PS4
پی‌تی از نظر فنی فقط یک دموی قابل بازی بود که توسط کوجیما توسعه داده شده بود. دانلود این دمو در حال حاضر غیرممکن است و با اینکه یک بازی کامل محسوب نمی‌شود اما ارزش بحث را دارد. رویای سایلنت هیلز با خروج هیدئو کوجیما از کونامی به نوعی به خاک سپرده شد، اما این بدان معنی نیست که ما باید به میراث او اجازه دهیم که ناپدید شود. این دموی کوتاه و گیج‌کننده که ممکن است هیچگاه به پایان آن نرسید، مانند یک جعبه‌ی کوچک و درخشان از وحشت است که باعث می‌شود این سری حتی با یک دمو نیز به خود افتخار کند.
فرض اولیه‌ی گیم‌پلی بازی ساده است. شما در راهرو یک خانه‌ی کوچک گیر کرده‌اید و هرگاه که به پایان آن می‌رسید، باید به عقب برگشته و راهی پیدا کنید. با این حال این ایده‌ی ساده نبوغ بازی‌ساز را نشان می‌دهد چرا که پس از مدتی محیطی پر از چراغ‌های در حال سوسو زدن و صداهای عجیب و غریب، از تخیل شما در برابر خودتان استفاده می‌کند. همان‌طور که گفته شد، پی‌تی یک بازی کامل نیست و حضور آن در لیست چندان منطقی محسوب نمی‌شود. از طرفی این بازی همچنین توسط تیم سایلنت ساخته نشده و حتی به خودی خود گیم‌پلی زیادی ندارد. با این وجود، کابوس ذهنی کوجیما در سال ۲۰۱۴ آنقدر جذاب و متفاوت بود که ژانر ترسناک را به نوعی تغییر داد.
۹. سایلنت هیل: کتاب خاطرات (Silent Hill: Book of Memories)
تهیه کننده: Konami / سازنده: WayForward Technologies
سال انتشار: ۲۰۱۲
پلتفرم: PS Vita
نسخه‌ی کتاب خاطرات با تبدیل سایلنت هیل به یک اثر سیاهچال محور ایزومتریک، این سری را در یک جهت کاملا غیر منتظره پیش برد. با این حال این اثر دارای پتانسیل‌های زیادی بود. اتمسفر بازی گیرا و ترکیب مبارزات و پازل برای در نوع خود کاملا مناسب است. هرچند مشکل این است که هیچ یک از انتخابات شما در واقع مهم نیست. در واقع هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند که چه نوع تجهیزاتی را جمع می‌کنید، زیرا هیچ یک از آن‌ها هیچ ویژگی مشخصی ندارند. بنابراین لوت کردن عملا به عنصری نه چندان با ارزش در بازی تبدیل شده است. در نهایت کتاب خاطرات بدون شک یکی از نسخه‌های غریبه‌ی این مجموعه است که با اکشن فراوان خود و عناصری که دارد، اثری است که نمی‌توان آن را یک سایلنت هیل شمرد.
۸. سایلنت هیل: اوریجینز (Silent Hill: Origins)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Climax Action
سال انتشار: ۲۰۰۷
پلتفرم: PSP, PS2
بیشتر بازی‌های سری سایلنت هیل را می‌توان در تعداد انگشت‌شماری از کلمات بیان کرد. سایلنت هیل ۲ با کله هرمی، یادگارهای خرد شده با موشن کنترل و نسخه‌ی چهارم با عجیب بودن و ارواح، شناخته می‌شود. با این حال سایلنت هیل: اوریجینز را نمی‌توان با چند کلمه توصیف کرد. در حالی که هیچ مشکلی با این موضوع وجود ندارد اما این بازی از عناصر بهره می‌برد که پیاده‌سازی بهتر آن‌ها را در دیگر نسخه‌های سری دیده‌ایم و این عملاً بازی را به اثری نه‌چندان مهم تبدیل کرده است.
در اوریجینز یک صاحب کامیون به نام تراویس گردی (Travis Grady) حضور دارد که توسط یک موجود مرموز به سایلنت هیل کشیده می‌شود و باید از طریق یک دنیای پر از مه و آرام و یک دنیای جنجالی راه خود را پیدا کند. همان‌طور که از عنوان بازی پیداست، تراویس رویدادهایی را که پیش از اولین نسخه از سایلنت هیل رخ داده، تجربه می‌کند. بنابراین شما از دیدن دوباره‌ی آن شخصیت‌های آشنا هیجان‌زده می‌شوید اما سپس متوجه خواهید شد که آن‌ها کار جدیدی قرار نیست انجام دهند و این ناامیدکننده است.
۷. سایلنت هیل: بازگشت به خانه (Silent Hill: Homecoming)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Double Helix Games
سال انتشار: ۲۰۰۸
پلتفرم: PC, PS4, Xbox 360
بازگشت به خانه که در ابتدا به عنوان سایلنت هیل ۵ معرفی شد، از نظر اهمیت در سری شباهت‌های زیادی به اوریجینز دارد. این بازی که توسط یک استودیوی غربی ساخته شده نه شخصیت‌های جذابی دارد و نه جلوه‌های مه در آن به اندازه‌ی آثار قبلی باکیفیت است. از طرفی یک سیستم مبارزه‌ی جدید را معرفی می‌کند که وجود آن در یک اثر با نام سایلنت هیل عحیب و غریب به نظر می‌رسد. این اکشن البته تا حدی به این دلیل بود که شخصیت اصلی یعنی الکس شفرد یک سرباز سابق آمریکایی است. او از جنگ بازگشته و پس از رسیدن به زادگاه خود، شهر Shepherd’s Glen، با رویدادهای عجیبی مواجه می‌شود که مرتبط با شهر سایلنت هیل است. در هر صورت این نسخه نیز هرچند از اوریجینز کیفیت بالاتری دارد اما همچنان در مقایسه با بهترین نسخه‌ها یک شکست محسوب می‌شود.
۶. سایلنت هیل ۴: اتاق (Silent Hill 4: The Room)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Team Silent
سال انتشار: ۲۰۰۴
پلتفرم: PC, PS2, Xbox
شایعات می‌گویند که این نسخه در ابتدا اثری مستقل بود که در پایان توسعه‌ی خود با سری سایلنت هیل ادغام شد. هرچند کونامی اعلام کرده که این شایعات واقعیت ندارند و این بازی همواره جزئی از سایلنت هیل بوده اما از نظر لحن با دیگر نسخه‌ها بسیار متفاوت است. بازی ماجرای هنری تاونسند (Henry Townsend) را دنبال کرده که سعی در فرار از آپارتمان خالی از سکنه‌ی خود دارد. از سوراخ‌های دیوار، متروهای وحشتناک و منطقه‌‌ای ترسناک معروف به زندان آب، بازی یک تجربه‌ی منزجرکننده است.
از طرفی دشمنانی مانند قربانیان دوقلو واقعا بازیکن را می‌ترسانند. نسخه‌ی اتاق در برخی لحظات خود عالی عمل می‌کند و یک تجربه‌ی دلهره‌آور است که وحشت واقعی مجموعه را در بر می‌گیرد ، اما شاید همیشه نمی‌داند که با آن چه کار کند. از طرفی گیم‌پلی بازی در آن زمان نیز چندان مدرن نبود و با انتشار رزیدنت اویل ۴ بیشتر قدیمی به نظر رسید.
۵. سایلنت هیل: رگبار (Silent Hill: Downpour)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Vatra Games
سال انتشار: ۲۰۱۲
پلتفرم: PS3, Xbox 360
سایلنت هیل: رگبار یک بازی درخشان و شگفت‌آور است. این بازی تلاش می‌کند تا شکاف بین یادگارهای خرد شده و بازگشت به خانه را با ساختن یک جهان مرمور پر کند. استودیوی سازنده‌ی این بازی موفق شد تا شهر سایلنت هیل را واقعا متفاوت کند. به عنوان مثال، مه همیشه حاضر سایلنت هیل در این نسخه به نفع طوفان‌های مکرر، کمرنگ می‌شود. از طرفی تهدید مداوم باران باعث می‌شود که کاوش در سایلنت هیل از همه نظر تهدیدآمیز باشد.
سایر لحظات نبوغ بازی شامل آموزش مبارزات در اول آن است که در آن بازیکن می‌آموزد که با ضرب و شتم وحشیانه‌ی یک مرد در یک حمام زندان چگونه مبارزه کند. در این میان انگیزه‌های شخصیت اصلی کاملا باز مانده و از بازیکن دعوت شده است تا نظرات خودش را در مورد شخصیت او داشته باشد. از مسائل مربوط به مبارزه و مشکلات فنی که بگذریم، چیزی که این اثر را از تبدیل شدن به یک بازی فاخر می‌کند، ترس نه چندان عمیق آن است.
۴. سایلنت هیل: یادگارهای خرد شده (Silent Hill: Shattered Memories)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Climax Studios
سال انتشار: ۲۰۰۹
پلتفرم: Wii, PS2, PSP
به عنوان اثری با موشن کنترل برای نینتندو وی که داستان بازی اصلی را دوباره به تصویر می‌کشید، یادگارهای خرد شده می‌توانست به یک شکست بزرگ تبدیل شود. شاید آنچه در مورد بازی برجسته محسوب می‌شود، استفاده از روانشناسی است که با تحلیل روان شما در ارتباط با رویدادهایی که در داستان اصلی اتفاق می‌افتد، شما را از منطقه‌ی امن خود بیرون می‌کشد. منظور این نیست که او شخصیت اصلی یعنی هری میسون را تحلیل می‌کند، چرا که شما بازیکن هستید و سپس از پاسخ‌هایتان برای تغییر بازی استفاده می‌کند.
در نهایت گفتنی است که این تغییرات فقط تزئینی هستند اما آن‌ها شما را در برابر بقیه‌ی ترس‌های بازی آسیب‌پذیرتر می‌کنند. با این حال بازی در بعضی مواقع ریتم بیش از حد سریعی پیدا می‌کند. همچنین این بازی به اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی ترسناک یا به یاد ماندنی نیست. از طرفی بازی مه را با برف جایگزین می‌کند که تصمیم جالبی نیست.
۳. سایلنت هیل ۳ (Silent Hill 3)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Team Silent
سال انتشار: ۲۰۰۳
پلتفرم: PC, PS2
سایلنت هیل ۳ تمرکز خود را روی موجودات پریشانی که خیابان‌های سایلنت هیل را پر می‌کند، قرار داد و تیم توسعه‌دهنده یک نگاه جدید و جذاب را به وحشت از منظر یک شخصیت اصلی نسبتاً منحصر‌به‌فرد به وجود آورد. محیط‌های خالی از دو بازی اول در اینجا به خوبی حضور دارند، اما بازی در بهترین حالت نسخه‌ای از دنیای سایلنت هیل را ایجاد می‌کند که نسبت به گذشته احساس خفه‌کننده‌تری دارد. در واقع یک فضای مخوف در سایلنت هیل ۳ وجود دارد و این بخش بزرگی از جذابیت آن است.
هیولاهای بازی نیز بسیار درخشان هستند. از طرفی زمانی که مضامین بازی در ارتباط با باروری و زایمان را در نظر بگیرید، سایلنت ۳ بیش از قبل شما را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد. در واقع تعداد کمی از بازی‌ها این مضامین را به طور مستقیم بررسی می‌کنند و این جایی است که که بازی نوآوری به خرج می‌دهد. در نهایت هرچند در مقایسه با سایلنت هیل ۲ با کابوس کمتری همراه است و نقص‌هایی در روایت خود دارد اما سعی می‌کند تا این مسائل را با جلوه‌های بصری خارق‌العاده‌ی خود تا حد زیادی جبران کند.
۲. سایلنت هیل (Silent Hill)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Team Silent
سال انتشار: ۱۹۹۹
پلتفرم: PS1
تیم سایلنت با ایجاد سایلنت هیل، یکی از بهترین آثار پلی‌استیشن ۱ و به طور کلی تاریخ صنعت را خلق کرد. توسعه‌دهندگان خلاق این بازی تصمیم گرفتند که از محدودیت‌های سخت‌افزاری پلی‌استیشن ۱ در رندر فواصل طولانی، برای ساخت مه استفاده کنند و اینگونه بود که یک مشکل فنی به عنصری تبدیل شد که این سری را تعریف می‌کند. از همان دقایق اولیه‌ی بازی که هری میسون وارد سایلنت هیل شده و به دنبال دختر گمشدهی خود است، شما اتمسفر گیرای سایلنت هیل را احساس کرده و فقط دانستن اینکه چیزی در مه در انتظار شما است، یک المان ترس قدرتمند را ایجاد می‌کرد.
با این حال مه تنها عنصر ترس نبود و از صحنه‌ی افتتاحیه آن گرفته تا دیوارهای خون آلود و مرموزترین قفل جهان که نوید درد و وحشت را می‌دهد، همه چیز در این بازی در مورد ایجاد ترس است. به طور کلی سایلنت هیل سکوی پرتابی عالی برای شروع یک مجموعه بود. از آن جایی که شخصیت‌های بازی همگی عالی پرداخت شده و مضامین آن به طرز درخشانی مورد بررسی قرار گرفته بودند، ساخت دنباله‌ای از آن با ادامه‌ی داستان ذکر شده چندان جذاب و منطقی به نظر نمی‌رسید. به همین دلیل تیم سایلنت متوجه شد که این خود شهر است که ارزش کاوش را در قسمت‌های بعدی دارد.
۱. سایلنت هیل ۲ (Silent Hill 2)
تهیه کننده: Konami / سازنده: Team Silent
سال انتشار: ۲۰۰۱
پلتفرم: PS2, PC, Xbox
برای بسیاری از طرفداران ژانر ترس، سایلنت هیل ۲ اغلب به عنوان اوج این ژانر در نظر گرفته می‌شود و با برخی از بهترین بازی‌های مجموعه‌ی محبوب رزیدنت اویل برای بدست آوردن لقب بهترین بازی ترسناک تاریخ رقابت می‌کند. این بازی به جای گسترش داستان قسمت اول، به سمت داستانی جذاب‌تر و صد البته عمیق‌تر رفت. این بازی پایه‌های نسخه‌ی اول را بهبود داد و روایتی را ارائه کرد که در تاریخ صنعت بازی برجسته است.
در این میان هر هیولا در بازی خارج از ترسناک بودن، به خصوص کله هرمی، یک نماد در داستان هستند. روشی که جیمز به عنوان شخصیت اصلی با آن‌ها می‌جنگد یا حتی با اینونتوری خود در تعامل است، نحوه‌ی رفتار او را تغییر می‌دهد و شخصیت او چنان دقیق پرداخت شده است که در کمترین اثری چنین سطحی از شخصیت‌پردازی را مشاهده می‌کنیم. سایلنت هیل ۲ یک شاهکار بی‌همتا است که شاید دیگر هرگز اثری مشابه آن را نبینیم. این بازی بهترین بخش‌های ادبیات، سینما، موسیقی و مهم‌تر از همه، رسانه‌های تعاملی را شامل می‌شود و آن‌ها را با هم ترکیب کرده تا تجربه‌ای را ایجاد کند که احساس گناه و آسیب‌های روانی را کاوش می‌کند. شاید تنها مشکل بازی این باشد که باعث شد استاندارد فوق‌العاده بالایی برای سبک ترس ایجاد شود که همچنان پس از سال‌ها اثری نتوانسته به آن نزدیک شود.
منبع: +GamesRadar
