۱۰ بازی برتر ماریو در تمام سبک‌ها و مجموعه‌ها

مجموعه بازی‌های ماریو به قدری محبوب و شناخته‌شده هستند که از نظر بسیاری صحبت کردن در مورد آن یا دقیق‌تر بگویم نگارش لیستی ده‌تایی از بهترین‌های این مجموعه شاید کمی آغشته به کلیشه هم باشد. به عقیده‌ی برخی هم پیدا کردن ده بازی برتر آن هم از یک مجموعه امکان ندارد، اما باید بگوییم این مساله در مورد بازی‌های ماریو صدق نمی‌کند! این مجموعه با داشتن بیش از ۱۰۰ بازی (شامل بازی‌های اصلی یا بازی‌های دیگری که ماریو در آن‌ها نقش قابل بازی‌کردن دارد) و قسمت‌هایی که کیفیت بالا و مجبوبیت خوبی دارند توانسته از سالیان دور طرفدارهای خود را راضی نگه دارد.

همین باعث شد که حس کنم برای دور هم جمع کردن قسمت‌های برتر و خاطره‌انگیز ماریو هم شده باید لیستی از این بازی‌ها تهیه کنم. در انتخاب بازی‌های این لیست دو مورد رعایت شده است: اول این‌که بازی از قسمت‌های اصلی سری ماریو باشد و دوم اینکه شخصیت اصلی بازی باید ماریو یا یکی از دوستان و آشنایان او باشد. اگر شما هم به دنبال ده بازی برتر، تاثیرگذار و خاطره‌انگیز از دنیای ماریو هستید در این مقاله با ما همراه باشید.

۱۰. Dr. Mario

سال انتشار: ۱۹۹۰
پلتفرم‌ها: نینتندو، گیم‌بوی

بازی «دکتر ماریو» شبیه هیچ‌کدام از بازی‌های ماریو نیست. این بازی را کمابیش می‌توان مشابه «تتریس» دانست، اما اگر این بازی را تجربه کرده باشید می‌دانید که تفاوت این دو بازی بیشتر از شباهت آن‌هاست. در دکتر ماریو به جای اینکه یک سازه‌ی بلند بالا را صرفا برای اینکه فرو بریزد نمی‌سازید و بازی دارای مغهوم و جهت خاص خودش است. در این بازی، ماریو در قامت یک پزشک، دسته‌ای از قرص‌ها با عنوان «مگاویتامین» را به داخل فضای گیم‌پلی که به شکل یک بطری پر از ویروس است، پرتاب می‌کند. شما باید با تنظیم رنگ این قرص‌ها و تراز کردن آن با ویروس‌های رنگیِ داخل بطری، آن‌‌ها را نابود کنید. رضایتی که در لحظه‌ی نابودی ویروس مرموز با ترکیب چند قرص به بازیکن دست می‌دهد خیلی دلچسب است. این رضایت تا سطوح بالاتر هم ادامه دارد و به طرز اعتیادآوری تا آخر بازی همراه شما می‌ماند.

نینتندو با عرضه‌ی این بازی، ماریو‌یِ ماجراجو را به دنیای بازی‌های پازلی کشاند و شهرتی برای او در این سبک دست و پا کرد. هرچند به نظر می‌رسد که نینتندو صرفا یک بازی پازلی ساخته و برای فروش بهتر، کاراکتر ماریو را به نحوی در آن جای داده است، اما باز هم نمی‌توان به این شرکت خرده گرفت و استقبال بازیکن‌ها نشان می‌دهد که این حرکت، اشتباه نبوده است. دکتر ماریو، دنباله‌های موفقی هم در کنسول‌های دیگر دارد. از جمله انتشار همزمان روی کنسول GameBoy و پورت شدن بازی به کنسول GameBoy Advance و عرضه‌ی ریمیک بازی با گرافیک بهبود‌یافته و ویژگی‌های جدید روی کنسول Nintendo64 و Nintendo DS. هم‌چنین این بازی به شکل یک مینی‌گیم مخفی به نام Virus Buster در بازی Brain Age 2 حضور دارد و با دو آهنگ لایت و آرامش‌بخش «Fever» و «Chill» کمک می‌کند تا بعد از یک تمرین ذهنی طولانی به آرامش برسید. شخصیت دکتر ماریو هم مثل «متال ماریو» نماینده‌ی مجموعه بازی خودش و یکی از موفق‌ترین حضورها را در بازی  Super Smash Bros. Melee دارد. هرچند

فان فَکت: دکتر ماریو در بازی «سوپر اسمَش برادرز میلی» شخصیتی قوی‌تر و در عین حال کندتر از ماریوی همیشگی است. علت این آهسته بودن هم نداشتن ورزش در برنامه‌ی دکتر ماریو است. او با اینکه بهتر از هر کسی می‌داند ورزش برای سلامتی ضروری است، خودش این ضرورت را رعایت نمی‌کند!

۹. Mario & Sonic at The Olympic Games

سال انتشار: ۲۰۰۷
پلتفرم‌ها: نینتندو دی‌اس، نینتندو وی‌

بودن این بازی در لیست بهترین‌های ماریو ضروری است. دیدن دو شخصیتِ رقیب ماریو و سونیک،این بار  در کنار هم در یک بازی برای گیمرهای طرفدار این دو شخصیت، ۱۵ سال زمان برد. صبر و انتظار طولانی‌ای که بالاخره به بار نشست و ثمره‌ی آن هم بازی «ماریو و سونیک در بازی‌های المپیک» بود. همین‌طور که می‌دانید، شرکت سگا پیش از این‌که نینتندو وارد صنعت بازی‌های ویدئویی شود، امپراطوری خود را در زمینه‌ی ساخت کنسول‌های بازی خانگی داشت. کنسول سگا-۱۰۰۰ یک کنسول نسل دومی بود که نتوانست به آمریکا راه پیدا کند و از رقابت در نسل دوم کنسول‌ها بازماند. بنابراین سگا تا زمانی که کنسول نسل سومی خود به نام Master System را برای رقابت با NES و دیگر کنسول‌های این نسل  روانه‌ی بازار نکرده بود، فعالیت زیادی از خود نشان نداد. این کنسول در حالی‌که در اروپا و استرالیا بسیار موفق بود، اما در بازار امریکا و ژاپن نتوانست به پای موفقیت NES دست پیدا کند. سگا در ادامه برای رقابت با سوپر نینتندو یا SNES، کنسول نسل چهارم خود «مگا درایو» را که در امریکا با نام جِنِسیس شناخته می‌شد عرضه کرد. در آن زمان چند کنسول نه چندان معروف دیگر هم وجود داشت از جمله کنسول TurboGrafx-16 از شرکت هادسون و Neo Geo کنسول کمپانی SNK. اما جنگ کنسولی بین دو شرکت نینتندو و سگا بود و توجه همه‌ در صنعت گیم به رقابت این دو معطوف بود. حتی شخصیت سونیک و مجموعه بازی‌هایش، در رقابت با ماریو‌ی نینتندو خلق شد و سگا بسیاری از موفقیت‌هایش در آن زمان را مدیون همین شخصیت است. رقابت بین این دو کمپانی آن‌چنان مشهود بود که حتی سگا در کمپین تبلیغاتی خود برای کنسول‌ مگا‌درایو، جمله‌ی Sega does what Nintendon’t را استفاده کرد!

بعد‌ها با تصمیم‌های تجاری نادرست، مسیر فعالیت سگا در صنعت گیم عوض شد. سگا در اواسط نسل ششم از بازار کنسول‌ها خارج شد و رقابت خود را تنها محدود به ساخت بازی‌های ویدئویی کرد. به نظر می‌رسد که سگا در جنگ کنسولی، برتری نینتندو را تصدیق کرد و در کمال خونسردی شروع به انتشار بازی‌های خود را روی کنسول‌ گیم کیوب‌ِ نینتندو کرد. همین شروع روابط دوستانه بین دو کمپانی و جرقه‌ای برای یک بازی با حضور مشترک دو شخصیت دوست‌داشتنی ماریو و سونیک بود. بازی‌ای که به‌واسطه‌ی یک نماد بین‌المللی از اتحاد یعنی المپیک، دستِ دوستیِ دو دشمن دیرینه‌ی دنیای گیم را در دست هم برای رقابتی دوستانه قرار داد . این بازی در طول المپیک ۲۰۰۸ پکن اتفاق می‌‌افتد. مسلما بزرگترین رویداد ورزشی دنیا یعنی المپیک جایی نبود که طرفدار‌ها در وهله‌ی اول انتظار حضور ماریو و سونیک را در آن داشته باشند و همین حرکت، بازیکن‌ها را غافلگیر و برای تجربه‌ی بازی هیجان‌زده کرد. در این بازی ۸ شخصیت مختلف از دنیای سونیک و ماریو حضور دارند و در ۲۰ رویداد رسمی المپیک با هم به رقابت می‌پردازند. در این بازی توانایی شخصیت‌ها در جهت نزدیک شدن به واقعیت و منطق، کاهش پیدا کرده است. به این صورت که مثلا شخصیت «لوئیجی» دیگر یک جهنده‌ی شگفت‌انگیز و دور از واقعیت نیست و shadow دیگر قادر نیست دوی ۴۰۰ متر را در کمتر از یک و نیم ثانیه بپیماید. با این حال هنوز هم قابلیت‌های شخصیت‌ها مختص خودشان است و با آن شناخته می‌شوند. «ناکلز» و «باوزر» هنوز هم جزو قوی‌ترین‌ها هستند و سونیک هم‌چنان با سرعت سرسام‌آورش حرف اول را در دوی ۱۰۰ متر می‌زند. به غیر از این، رویدادهایی با عنوان «رویداد رویایی» در بازی وجود دارند که تا حدودی از واقعیت فاصله دارند. این بازی موفقیت خوبی بود و هر دو مجموعه توانایی‌های خود را در بازی‌های المپیک زمستانی و تابستانی نشان دادند.

فان فَکت ۱: سونیک پیش از این هم در دوران رقابت سرسختانه‌ی نینتندو و سگا، در بازی Donkey Kong Country 2 در کنسول سوپر نینتندو دیده شد. بعد از مسابقه‌ی «قهرمانان بازی‌های ویدئویی» شخصیت‌های ماریو، یوشی و لینک جایگاه اول تا سوم را به خود اختصاص می‌دهند و در هنگام دریافت جوایز، می‌توان کفش‌های سونیک را در کنار تابلوی NO HOPERS مشاهده کرد.

فان فَکت ۲: یک سریال انیمه ژاپنی به نام World War Blue درون‌مایه‌ای با اقتباس از جنگ‌های کنسولی نسل چهارم دارد. این انیمه داستان دو نظام فئودالی رقیب به نام‌های پادشاهی سِگُوا (Segua Kingdom) و امپراتوری نینتِرُودو (Ninterudo Empire) را روایت می‌کند که درگیر مبارزه برای تسلط بر سرزمین‌های Consume هستند. در این انیمه به نظر می‌رسد که پادشاهی سگوا در حال شکست خوردن است تا این‌که قهرمان اصلی داستان، نوجوان ورزشکار با موهای آبی و سرعت سرسام‌آور ظهور می‌کند!

۸. Super Mario Bros. Deluxe

سال انتشار: ۱۹۹۹
پلتفرم‌ها: گیم‌بوی کالر

برای بازیِ اصلی «سوپر ماریو برادرز» تعداد زیادی پورت یا ریمیک وجود دارد. از نمونه‌های پورت‌ها می‌توان به یک عنوان اضافی در بازی «انیمال کراسینگ» برای کنسول گیم کیوب، یک رام مستقل در سری بازی های کلاسیک NES و یک بازی قابل دانلود بر روی NES از کنسول مجازی Wii اشاره کرد. سوپر ماریو برادرز چند بار هم بازسازی شده است; از جمله در بازی Super Mario All-Stars در کنسول سوپر نینتندو و بیست و پنجمین سالگرد انتشار آن. علی‌رغم نسخه‌های پورت و ریمیک مختلف از اولین بازی ماریو در سبک پلتفرمر، به اعتقاد من بهترین نمونه‌ از بین همه‌ی آن‌‌ها، بازی  Super Mario Bros. Deluxe است. بازی اصلی تقریبا به شکل دست‌نخورده‌ای در این بازی وجود دارد و المان‌های اضافه‌شده به تجربه‌ی شما از بازی خدشه‌ای وارد نمی‌کند. علاوه بر این همه‌ی اشکال‌های فنی و glitchهای موجود هم در این نسخه حذف شده و تجربه‌ی رضایت‌بخشی از بازی را ارائه می‌کند. ویژگی‌ مثبتی که حتی در نسخه‌ی ریمیک کنسول سوپر نینتندو هم عملی نشد.

چیزی که عامل برتری بازی Super Mario Bros. Deluxe شناخته می‌شود این است که حالت اصلی ماجراجویی در آن، تنها منبع سرگرمی در طول تجربه‌ی بازی نیست. یک حالت چالش هم در این بازی وجود دارد که در آن می‌توانید در هر مرحله برای پیدا کردن تخم دایناسور پنهان و جمع‌آوری ۵ سکه قرمز تلاش کنید. کاری که فقط گیمر‌های هارد‌کور خود را به انجام آن مجاب می‌کنند. هم‌چنین گجت‌های مختلفی در طول بازی برای استفاده وجود دارد از جمله یک تقویم کاربردی. یک حالت مسابقه‌ای Boo را می‌توانید آنلاک کرده و سرگرم شوید.

یکی از نکات برجسته‌ی بازی این است که وقتی بازیکن فوق‌العاده‌ای باشید، یک بخش ژاپنی در بازی که نسخه‌ای از روی سوپر ماریو برادرز ۲ است یعنی SuperMarioBros: The Lost Levels هم برایتان در دسترس قرار می‌گیرد که به معنای واقعی کلمه دشوار است. این قسمت مشخصا با عنوان «مخصوصِ بازیکن‌های بسیار خوب» معرفی شده است. بعضی از المان‌های گیم‌پلی در این نسخه حذف شده است. از جمله پرش‌های معروف لوئیجی، وجود بادهای کمک‌کننده و ویرانگر و مرحله‌های World 9 و Worlds A-D انتهای بازی. به غیر از این‌ها بازی دقیقا به همان شکل اولیه‌ی خود و با دشواری ناعادلانه‌اش برای بازیکن انلاک می‌شود. در اصل بازی The Lost Levels به خاطر همین درجه‌ی سختی زیاد به صورت بین‌المللی عرضه نشده بود و تنها نسخه‌ی ژاپنی آن پیش از این در دسترس کاربران بود.

بازی Super Mario Bros. Deluxe به نسخه‌ی اصلی بازی وفادار است و به خوبی توانسته میزان باگ‌ها و خطلاهای برنامه‌نویسی را به حداقل برساند. هم‌چنین با گنجاندن سوپر ماریو برادرز ۲ در درون  خود، که پیش‌تر ذکر شد، عملا دو بازی در یک قسمت را به مخاطب ارائه می‌کند و چه ریمیکی غنی‌تر و بهتر از این؟ انگار نینتندو یک کارتریج بازی را با محتوایی بسیار فراتر از انتظار چه از نظر کیفی و چه کمی پر کرده و در اختیار ما قرار داده است. مهم‌تر از همه‌ی این‌ها عرضه‌ی بازی برای کنسول دستی و قابل حمل Gameboy Color است که این امکان را به شما می‌دهد در هر جایی که باشید در دنیای این بازی غرق شوید.

فان فکت: این بازی ۱۴ سل بعد از نسخه‌ی اصلی بازی منتشر شد و نهمین نسخه‌ از بین مجموعا ۱۵ نسخه‌ی پورت، ریمیک و بازنشر بازی در آن زمان بود (به استثنای دمو‌ها و نسخه‌های Game & Watch)

۷. Super Mario 64

سال انتشار: ۱۹۹۶
پلتفرم: نینتندو ۶۴

بازی «سوپر ماریو ۶۴» به عنوان یکی از بهترین‌ها در سبک سکوبازی یا پلتفرمر شناخته می‌شود و به عقیده‌ی برخی حتی از بازی سوپر ماریو برادرز اصلی هم بهتر است. داستان سوپر ماریو ۶۴ با یک نامه آغاز می‌شود که از طرف پرنسس پیچ به ماریو نوشته شده و در آن از او دعوت می‌کند تا با هم به صرف کیک عصرانه بپردازند که باوزر از این درخواست باخبر می‌شود و پرنسس را گروگان گرفته و «پاوِر استار»‌ها را همراه با قدرت جادویی‌شان برای خود برمی‌دارد.

این بازی یکی از اولین تلاش‌های مجموعه بازی‌های سوپر ماریو برای جا انداختن المان پاور استار یا ستاره‌ها بود و مفهوم مربوط به این المان‌ها و قدرت آن‌ها در دنیای ماریو را گسترش داد. پیش از این بازی، ستاره‌ها المان‌ها نادری بودند که به طور انحصاری قابلیت شکست‌ناپذیری را به بازیکن اعطا می‌کردند. اما در بازی سوپر ماریو ۶۴ ستاره‌ها منبع بزرگی برای استفاده از قدرت‌های جادویی هستند که با استفاده از آن‌ها توانایی‌های فیزیکی و جادویی شما افزایش پیدا می‌کند. همان‌طور که شخصیت باوزر از این ستاره‌ها برای قدرت‌مند شدن خودش و ساختن دنیایی پر از هیولاها برای مبارزه با ماریو استفاده می‌کند. مفهوم پاور استار‌ها و جمع‌اوری آن‌ها  پس از سوپر ماریو ۶۴ در دیگر بازی‌های این مجموعه مثل «سوپر ماریو گلکسی» هم استفاده شد. در بازی Paper Mario هم به پاور استارز توجه ویژه‌ای شده است. همین ستاره‌ها زمانی که ماریو تم «استارمَن» را انتخاب می‌کند، او را شکست‌ناپذیر می‌کنند. ویژگی استارمَن سوپر ماریو ۶۴ نمایش داده نمی‌شود، اما تم معروف استار‌مَن، وقتی کلاه Vanish یا بال‌ها را می‌پوشید پخش می‌شود.

بازی سوپر ماریو ۶۴ اولین بازی‌ای بود که دنیای این مجموعه بازی را به شکل سه‌بعدی ارائه کرد. با همین بازی بود که ماریو قدم در دنیای سه بعدی گذاشت و در آن زمان، این دستاورد بزرگی برای نینتندو بود. البته طراحی یک بازی پلتفرمر در محیط سه‌بعدی حرکت جسورانه‌ای در نوع خود است که ریسک موفقیت‌آمیز نشدن را همراه دارد. با همه‌ی این اوصاف مشخصا ماریو ۶۴ توانست از این مرحله با موفقیت گذر کند و بازخوردهای مثبتی از سوی مخاطبان دریافت کرده و به عنوان یکی از بهترین بازی‌های پلتفرمر سه‌بعدی شناخته شود.

فان فکت: سوپر ماریو ۶۴ اولین بازی‌ای است که در نسخه‌ی آمریکاییِ آن شاهد هستیم شاهزاده‌ی بازی به جای «پرنسس تُوداِستول» یا شاهزاده‌ی قارچ‌های سمی با عنوان «پرنسس پیچ» معرفی می‌شود. البته اسم قبلی هم حذف نشده است و به عنوان نام خانوادگی پرنسس پیچ پذیرفته شده است. هم‌چنان که بعدترها در بازی ماریو تنیس و در بیوگرافی این شخصیت او را با نام کامل پرنسس پیچ توداستول می‌شناسیم.

۶. Mario Kart 64

سال انتشار: ۱۹۹۶
پلتفرم: نینتندو ۶۴

بازی «ماریو کارت ۶۴» دنباله‌ای برای بازی سوپر ماریو کارت است که برای کنسول SNES عرضه شده بود. این بازی مثل سوپر ماریو کارت در سبک ریسینگ آرکید است و در آن بازیکن با ماریو و دوستانش در مسابقات مختلف کارتینگ شرکت می‌کند. به عقیده‌ی بسیاری از منتقدان حوزه‌ی بازی‌های ویدئویی و همین‌طور بازیکن‌های این مجموعه بازی، ماریو کارت ۶۴ هنوز هم بهترین بازی کارتینگ ماریو و یک بازی کلاسیک درخور و شایسته‌ی ذکر است. توجه ویژه به این بازی دلایل متعددی دارد که یکی از این دلایل می‌تواند حضور شخصیت‌های برجسته و محبوب دنیای ماریو در مسابقه‌های هیجان‌انگیز اتومبیل‌رانی در این بازی باشد. ماریو و برادرش لوئیجی، پرنسس پیچ، توُد، یوشی، واریو، دی‌کِی و باوزر شخصیت‌هایی هستند که بعد از ماریو کارت ۶۴ در دیگر بازی‌های زیرمجموعه‌ی این سبک از مجموعه‌ی ماریو هم حضور پیدا کردند. ه طور مشخص، بازی‌های ماریو در سبک اتومبیل‌رانی آرکید بعد از بازی ماریو کارت ۶۴ بر اساس فرمول پایه‌ای که این بازی ارائه کرد طراحی و توسعه یافتند. بنابراین بسیاری اوقات تصور می‌شود که ماریو کارت ۶۴ اولین بازی کارتینگ ماریو و بنیان‌گذار این سبک در دنیای ماریو است.

جهش بزرگ نینتندو با کنسول جدیدش یعنی نینتندو ۶۴ نه تنها به معنی محتوای بیشتر در بازی‌های این کمپانی بود بلکه این کنسول با امکانات و ویژگی‌هایی که داشت آزادی عمل بیشتری برای طراحان بازی  ارائه می‌کرد و دامنه‌ی توانایی‌های بازیکن را در بازی گسترش می‌داد. این بار مرحله‌های بازی کاملا سه‌بعدی بودند، محیط بازی به واسطه‌ی تکنولوژی سه‌بعدی وسیع‌تر شده بود و بازی به شکل هنرمندانه به بهترین نحو ممکن طراحی شده بود. همین وسعت و جزئیات زیاد بازی الهام‌بخش برخی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگ‌های این مجموعه بازی است. ترَک‌ها موسیقی همچون Toad’s Turnpike، Bowser’s Castle و Wario Stadium که به زیبایی با فضای بازی هم‌خوانی و تناسب دارند. پیدا کردن تم‌های موسیقی‌ای به زیباییِ آهنگ‌های خاطره‌انگیز بازی‌های کلاسیک در بازی‌های امروزی بسیار دشوار است. همین جزئیات در کنار المان‌های دیگر به ماندگار شدن کلاسیک‌ها می‌انجامد.

فان فکت۱: شخصیت Koopa Troopa که در بازی قبلی یک مسابقه‌دهنده بود در این بازی شخصیت واریو جایگزین شده است. در راهنمای بازی هم به طنز آورده شده که واریو در واقع اتومبیل مسابقه‌ای کوپا را دزدید تا خودش بتواند در این رقابت‌ها شرکت کند!

فان فکت ۲: در این بازی شما جایزه‌های و کاپ‌های افتخار را در قلعه‌ی پرنسس پیچ دریافت می‌کنید. مسابقه‌ی Royal Raceway هم یک مسیر خاکی از طریق کوهستان دارد که به حیاط قلعه متنهی می‌شود. دقیقا همان‌طوری که از سوپر ماریو ۶۴ به خاطر داریم.

۵. Super Smash Bros

سال انتشار: ۱۹۹۹
پلتفرم: نینتندو ۶۴

SUPER SMASH BROS اولین بار در سال ۱۹۹۹ با اولین بازی این مجموعه به عنوان یک بازی کم‌هزینه برای نینتندو ۶۴ عرضه شد. بازی‌های «سوپر اسمش برادرز» سه نسل از بازی‌های مبارزه‌ای به‌یادماندنی در دنیای ماریو را برای ما به ارمغان آوردند. همان‌طور که انتظار می‌رفت ماریو به عنوان شخصیت اصلی و ستاره‌ی بازی حضور داشت و در واقع، بازی نام خود را هم از سوپر ماریو برادرز الهام گرفته است. سه مجموعه بازی ماریو، یوشی و دانکی کانگ همه زیرمجموعه‌ی بازی‌های ماریو قرار می‌گیرند. حتی گمانه‌زنی‌هایی هم وجود دارد که اکشن فیگورِ «مَستر هَند» تجسم فیزیکی دستکش ماریو باشد. هرچند که در بازی‌های بعدی از این ایده پیروی نشد.

بازی دوم «سوپر اسمش برادرز: میلی» بود که با استقبال خیلی خوبی روبرو شد. با وجود عرضه برای کنسول جدید نینتندو در آن زمان یعنی گیم کیوب، به پرفروش‌ترین بازی‌ گیم کیوب در طول تاریخ تبدیل شد. شخصیت‌های بازی زیاد بودند و معرفی بیش از ۳۰۰ تروفی در طول بازی برای جمع کردن، محتوای غنی و هوشمندانه‌ای برای بازی بود. در این بازی این‌طور که به نظر می‌رسد توجه‌ها از روی شخصیت ماریو برداشته شده و همه شخصیت‌ها به گونه‌ای در آن ستاره هستند. در بازی بعدی سوپر اسمش برادرز به نام Super Smash Bros. Brawl ماریو پرتکرارترین و به نوعی قابل شناسایی‌ترین شخصیت بازی بود و با اینکه محور توجه نبود اما یک شبه ستاره شمرده می‌شد.

مجموعه‌ی سوپر اسمش برادرز از همان ابتدا مورد استقبال گیمرها و به‌خصوص طرفداران نینتندو قرار گرفت. گیم‌پلی این بازی‌ها فرمتی غیرعادی و کاملا نوآورانه در میان دیگر بازی‌های سبک مبارزه‌ای داشت و بارها این سبکِ نو در مبارزات مورد تحسین منتقدان قرار گرفته است. از موارد برتری این بازی می‌توان به کنترل شخصیت‌ها در بازی، گیم‌پلی اصلی و تئوری کراس اُوِرِ آن اشاره کرد. هر شخصیت با وجود اینکه با دکمه‌های ورودی یکسان حرکات مشابهی را اجرا می‌کند، با این حال تمام ویژگی‌های حرکت‌ها، از آسیبی که وارد می‌کنند تا سرعت، موانع حرکتی و  حتی طراحی عجیب و غریب حرکات برای هر شخصیت کاملا منحصر‌به‌فرد است. در گیم‌پلی بازی هم بر خلاف بازی‌های مبارزه‌ای هم‌دوره مثل استریت فایتر، آسیب رساندن به حریف ضرورری نیست و تمرکز اصلی روی کسب امتیاز بیشتر در هر راند از بازی است (مگر اینکه در حالت Stamina بازی کنید). قبل از این بازی‌ها، کراس اُورها در دنیای گیم بسیار کم بود و معمولا مختص ژاپن بود. با این بازی گیمرها تجربه‌ی خوبی از یک کراس اور در مقیاس بزرگ را کسب کردند.

هرکدام از بازی‌های سوپر اسمش برادرز پدیده‌ی فوق‌العاده‌ای در دنیای ماریو هستند و واقعا نمی‌توان هیچ‌کدام از آن‌ها را از لیست بهترین‌های ماریو حذف کرد. هر بازی در زمان انتشارش به یکی از بهترین بازی‌های کنسول خودش تبدیل شد و برتری خوبی نسبت به رقبایش پیدا کرد. با وجود تورنمت‌هایی که در قسمت‌های Melee و ‌Brawl برگزار می‌شود و همین‌طور از روی لیست‌های رده‌بندی شخصیت‌ها و المان‌های بازی (Tier List) که با دقت و وسواس انتخاب شده‌اند، به نظر می‌رسد سوپر اسمش برادرز به عنوان یک سری بازی رقابتی نینتندو در تمام مجموعه بازی‌های این شرکت باقی می‌ماند.

فان فکت: بازی سوپر اسمش برادرز در ابتدا قرار بود یک بازی مبارزه‌ای با بودجه‌ی کم برای نینتندو ۶۴ و تحت عنوان Dragon King: The Fighting Game عرضه شود. اما کارگردان بازی پیشنهاد داد به جای استفاده از شخصیت‌های معمولی، از کاراکترهای دنیای نینتندو در این بازی استفاده شود. همین تصمیم طلایی باعث شد در همان زمان عرضه در ژاپن بیش از یک میلیون نسخه از بازی به سرعت به فروش برسد. پس از آن با تصمیم بر عرضه‌ی جهانی این بازی موفقیت‌های بیشتری هم نصیب آن شد.

۴. Mario & Luigi: Superstar Saga

سال انتشار: ۲۰۰۳
پلتفرم: گیم‌بوی ادونس

پیش از MARIO & LUIGI: SUPERSTAR SAGA در بیشتر بازی‌هایی که دو برادر حضور داشتند، لوئیجی فقط یک شخصیت کمکی بود. همیشه ماریو قهرمان بازی بود و لوئیجی جزو المان‌های اصلی داستان بازی به حساب نمی‌آمد و بازی بدون کنترل این شخصیت یا حتی دیدن او هم پیش می‌رفت. در واقع تعداد بازی‌هایی که در آن‌ها لوئیجی اهمیتی نزدیک به برادرش ماریو داشته باشد، انگشت‌شمار است و حتی تعداد بازی خیلی کمتری وجود دارد که لوئیجی به اندازه‌ی ماریو مهم باشد. بازی MARIO & LUIGI: SUPERSTAR SAGA اولین بازی‌ای است که این کار را انجام داده است و از این لحاظ متمایز و برجسته است.

به عنوان یک بازی نقش‌آفرینی، وجود عناصر پلتفرمینگ و سکوبازی و هم‌چنین حجم بالای حمله‌ها و مبارزه با دشمن یا طفره رفتن از حملات کمی غیرعادی است و در این ژانر معمول نیست. با دکمه‌ی Action Command در این بازی ماریو و لوئیجی با همکاری هم دست به جمله می‌زنند که به نوعی یادآور بازی ماریو برادرز هم هست. در این حمله‌ها تکنیک‌های ترکیبی قدرتمندی از هر دو برادر را شاهد هستیم. مثل حفاری لوئیجی برای رسیدن زیر پای دشمن و وارد کردن ضربه‌ی کاری به او، یا تبدیل شدن ماریو به یک گلوله‌ی توپ و شلیک او به سمت مانع‌ها و دشمن. مکانیک Action Command در گیم‌پلی این بازی بسیار پیشرفته‌تر از آنچه در بازی‌های قبلی دیده می‌شد ظاهر می‌شود. در بازی Super Mario RPG این مکانیک به قدری محدود بود که حتی با این نام شناخته نمی‌شد و به سادگی به عنوان Timed Hit شناخته می‌شد. در بازی Paper Mario هم این مکانیک سادگی خود را حفظ کرد و تقریبا به اندازه‌ای بود که برای پاورآپ در حرکت‌ها یا دفاع به آن نیاز بود. با این حال در بازی ماریو و لوئیجی همه‌ی حمله‌های مختلف دو برادر توالی متفاوتی و ترکیب جداگانه‌ای از فشار دادن دکمه‌های A و B دارند. حتی قضیه آنجا پیچیده‌تر می‌شود که با زمان‌بندی منحصربه‌فرد در فشار این دکمه‌ها، حمله‌های پیچیده‌تری هم آنلاک می‌شود. برای طرفدارهای ماریو، استفاده‌ی هوشمندانه از این تکنیک‌ها لذت‌بخش و راضی‌کننده بود.

ظرافت بازی البته در شوخ‌طبعی میان کاراکترها و طنز موجود در درون‌مایه‌ی آن است. این طنز در سرتاسر بازی وجود دارد و باعث می‌شود در حین تجربه‌ی آن همواره لبخند به لب‌هایتان باشد. بعد از این بازی دو دنباله‌ی دیگر هم برای آن ساخته شد و جایگاه ماریو و لوئیجی به عنوان یک زیرمجموعه از سری ماریو تثبیت شد. اولین دنباله‌ی ماریو و لوئیجی با نام Mario & Luigi: Partners in Time، اولین بازی‌ای است که رشته‌های مختلف ورزشی را ذخیره می‌کند تا برادران ماریو هم در نسخه‌ی کودکی و هم بزرگسالی با هم متحد شوند. در بازی Mario & Luigi: Bowser’s Inside Story هم شاهد طرح آشنای مبارزه با باوزر هستیم. در این بازی باوزر هم به شکل یک شخصیت اصلی و قابل بازی درآمده و یک نبرد غول‌آخر شگفت‌انگیز در انتظار شماست. هر دوی این بازی‌ها جادوی بازی اول را نبال می‌کنند و موفقیت خود را وام‌دار اولین اتحاد ماریو و لوئیجی هستند.

فان فکت: یکی از طنزهای موجود در بازی عدم شهرت لوئیجی است. در حالی که عالم و آدم برادرش ماریو را می‌شناسند، لوئیجی برای اکثر شخصیت‌ها ناشناس است و حتی باوزر هم او را با نام Mr. Green یا Mr. Green Mario Brother Guy صدا می‌زند.

۳. Paper Mario

سال انتشار: ۲۰۰۱
پلتفرم: نینتندو ۶۴

در بین نقش‌های مختلف ماریو شاید «پیپر ماریو» متفاوت‌ترین شکل و شمایل این شخصیت باشد. پیپر ماریو دومین بازی ماری در سبک نقش‌آفرینی است که به طور غیرمتعارف در دنیایی کاغذی و آرت استایل و سبک و سیاقی متفاوت ارائه شده است. این بازی به معنای واقعی کلمه یک کتاب داستان مصور در دنیای ماریو است که به فصل‌های مختلف تقسیم شده و در هر برخی از فصل‌ها با روایت صوتی هم مخاطب را همراهی می‌کند. داستان بازی یک روایت افسانه‌ای از حمله‌ی باوزر به مکانی در میان ستاره‌ها است که محل برآورده کردن آرزوها است. باوزر با این حمله می‌خواهد آرزوهای خبیثانه‌ی خودش را محقق کند و قدرت غیرقابل تصوری به دست آورد. این بار هم ماریوی کاغذی باید با کمک شخصیت‌های دیگر بازی و کارکنان ستاد برآورده‌سازی آرزوها در صدد حل این مشکل و شکست باوزر باشد.

جالب است بدانید که عنوان اصلی بازی پیپر ماریو در ژاپن «ماریو استوری» است که کاملا با فضای قصه‌گویی در بازی و شکل کاغذی شخصیت‌ها که مثل یک کتاب پاپ‌آپ هستند، تناسب دارد. داستان بازی به چند فصل همراه با یک پیش‌درآمد تقسیم شده که پایان آن طوری روایت می‌شود که انگار برای گروه سنی خردسال نوشته شده است. در هر صورت بازی به شکل هوشمندانه‌ای شما را با شخصیت‌ها همراه می‌کند. در سبک نقش‌آفرینی سنتی در بازی‌های دنیای ماریو، المان‌های آماری، سیستم نمایش این آمار که منحصر به دنیای ماریو است و گروهی از هم‌تیمی‌ها که در طول بازی یه کمک شما می‌آیند وجود دارد. دشمن با وجود اینکه می‌تواند صدمات جدی به این تیم وارد کند اما از شکست کامل آن‌ها ناتوان است. ماریو باز هم سوپر‌استار بازی است و باید تمام تمرکزتان را روی این شخصیت و مبارزه‌های او بگذارید. در مبارزات بازی مثل سوپر ماریو به شکل گسترده‌ای از اکشن کامند استفاده می‌شود.

چیزی که در مورد بازی پیپر ماریو شگفت‌انگیز است، دنباله‌های خوب این بازی است. در قسمت بعدی این بازی با عنوان The Thousand Year Door هردوی عناصر پلتفرمینگ و نقش‌آفرینی بهبود قابل توجهی پیدا می‌کنند. ماریوی کاغذی در این مجموعه خود یک عنصر کلیدی در گیم‌پلی بازی است و گاهی حتی شخصیت باوزر هم قابل بازی کردن می‌شود. قسمت دیگر این مجموعه با نام Super Paper Mario هم از آن بازی‌های به‌یادماندنی با کمدی خاص خود در دنیای ماریو است. این بازی از ارجاع‌های مختلف به بازی‌های قبلی گرفته تا چرخش داستانی غیرمنتظره، در بین بهترین بازی‌های ماریو قرار می‌گیرد.

فان فکت: پیپر ماریو اولین بازی‌ای است که پایتخت سرزمین قارچی و موقعیت قلعه‌ی پرنسس پیچ را نشان می‌دهد.

۲. Donkey Kong

سال انتشار: ۱۹۸۱
پلتفرم: دستگاه‌های آرکید

اگر از بودن بازی «دانکی کونگ» در لیست بهترین‌های ماریو تعجب می‌کنید، باید بدونید که اگر دانکی کانگ نبود شاید الان ماریویی هم نبود! بازی Donkey Kong اولین بار در سال ۱۹۸۱ و برای دستگاه‌های بازی آرکید منتشر شد که یکی از اولین بازی‌های ویدئویی شرکت نینتندو است. در این بازی شخصیت اصلی بازی با نام Jumpman در تلاش برای نجات دوست دختر ربوده شده‌اش از چنگ آنتاگونیست بازی یعنی کونگ است. در واقع «جامپ‌مَن» همان ماریوی قصه‌ی ماست و در این بازی برای اولین بار با شکل و شمایل کنونی خودش ظاهر شده و ماندگار شده است. در دوران بازی‌های ۸ بیتی، در طراحی این شکل و شمایل آزادی عمل چندانی وجود نداشت و باید با محدودیت‌های تکنولوژی زمانه انجام می‌شود. برای مثال لباس سرهمی قرمز و آبی آیکانیک ماریو به خاطر این بود که امکان طراحی دست‌ها به صورت دیگری وجود نداشت و با لباس‌های یکرنگ و معمولی، دست‌ها از بقیه‌ی بدنِ شخصیت قایل تشخیص نبودند. یا داستانِ سبیلو شدن ماریو ببرمی‌گردد به این که پیکسل‌های کافی برای طراحی دهان او وجود نداشت. و در نهایت ماریو کلاه بر سرش گذاشت، چون خالق‌اش میاموتو نمی‌توانست به درستی موهایش را طراحی کند.

رقابت ماریو با کونگ خیلی در آن زمان جدی گرفته نشد، اما درست ۲۳ سال بعد از آن و در بازی Mario vs. Donkey Kong که برای کنسول گیم بوی ادونس عرضه شد، این رقابت به شکلی مدرن‌تر احیا شد.

پورت‌های زیادی برای بازی وجود دارد. نسخه‌ی دستگاه‌های بازی آرکید، پورت بازی روی کنسول NES و نسخه‌ی کنسول Game Boy از جمله این پورت‌ها هستند. البته در پورت بازی روی «گیم بوی» فقط ۴ مرحله‌ی اول بازی می‌توانیم دانکی کونگ اصلی را تجربه کنیم و ادامه‌ی بازی که شامل ۹۷ مرحله‌ی دیگر است، گیم‌پلی متفاوت و پیچیده‌تری دارد. با اینکه این مساله ویژگی بدی نیست، اما آن را متفاوت از نسخه‌ی اصلی می‌کند و تجربه‌ی بازی اولیه را به همراه ندارد. نسخه‌ی NES هم به علت محدودیت‌های حافظه نتوانست آن چنان باید و شاید تجربه‌ی کاملی از دانکی کونگ اولیه را عرضه کند و حذفیات قابل توجهی داشت. بنابراین دانکی کونگ عرضه شده برای دستگاه‌های بازی آرکید قطعا بهترین تجربه‌ی این بازی نوستالژی را ارائه می‌کند.

فان فکت: همن‌طور که خیلی از طرفداران پر و پا قرص مجموعه‌ می‌دانند، ماریو در این بازی با نام «جامپ‌مَن» حضور داشت که حرفه‌اش هم نجاری بود و اولین بار در بازی «ماریو برادرز» بود که یک لوله‌کش شد.

فان فکت۲: دانکی کونگ در این بازی همان کرَنکی کونگِ پیر (Cranky Kong) در بازی Donkey Kong Country است. پسرش «دانکی کونگ جونیور» و نوه‌اش همان دانکی کونگ کراوات قرمزی است که همه ما با همان نام پدربزرگش دانکی کونگ می‌شناسیم. این کونگِ مشهور در واقع سومین نسل از خاندان کونگ‌ها است.

۱. New Super Mario Bros. Wii

سال انتشار:‌ ۲۰۰۹
پلتفرم: نینتندو وی

بازی New Super Mario Bros. Wii با عرضه برای کنسول نسل هفتمی Wii به سرعت به یکی از پرفروش‌ترین بازی‌های این کنسول تبدیل شد و توانست محبوبیت زیادی بین بازیکن‌ها پیدا کند. داستان بازی بسیار شبیه بازی سوپر ماریو است. ماجرای دزدیده شدن پرنسس پیچ این بار در روز تولدش اتفاق می‌افتد. «کوپالینگ‌ها» با نقشه‌‌ی از پیش طراحی شده‌ی باوزر جونیور از طریق پنهان شدن در کیک تولد عظیم‌الثه‌ای پرنسس پیچ را می‌دزدند و باز هم این ماریو و برادرش هستند که باید آستین‌هایشان را بالا بزنند و برای نجات شاهزاده کاری کنند.

شباهت این بازی به سوپر ماریو برادرز تنها به روایت ختم نمی‌شود و سبک گرافیکی NEW SUPER MARIO BROS. WII هم خیلی ماریو‌گونه است. منظره‌های خوش آب و رنگ و جذاب با موسیقی‌ای که حتی رقیبان را هم به حرکات موزون وامی‌دارد و همه‌ی زیبایی‌های سورئالی که به شکل بی‌نقصی در بازی سر جای خود قرار گرفته‌اند. همه‌ی عناصر بازی با هماهنگی خوبی که با هم دارند کمک می‌کنند تا هر بازیکن اخمویی هم با لبخند رضایت‌بخش این بازی را تجربه کند.

تا اینجای کار مواردی که ذکر شد، ویژگی‌های عالی‌ای برای یک بازی ویدئویی هستند، اما کمابیش مشخصه‌ی اکثر بازی‌های مجموعه‌ی ماریو هستند. نکته اینجاست که بازی New Super Mario Bros. Wii علاوه بر داشتن این ویژگی‌ها به شکلی بی‌نقص، حالت چند‌نفره‌ی co-operative در گیم‌پلیِ آن است که وجه تمایز بازی و دلیل اصلی فروش بالای آن است. NEW SUPER MARIO BROS. WII اولین بازی در بازی‌های اصلی مجموعه‌ی ماریو است که این مود در گیم‌پلی را امکان‌پذیر می‌کند. حالت چند‌نفره پیش‌تر هم در بازی‌های ماریو وجود داشت ولی به شدت رقابتی بود. به این صورت که شما تمام تلاش‌تان را می‌کردید تا امتیازتان بیشتر از دوست و هم‌تیمی خودتان باشد. ایده‌ی همکاری جند‌نفره در گیم‌پلی در این بازی امکان‌پذیر شد و مورد استقبال خوبی قرار گرفت.

در New Super Mario Bros. Wii هر چهار بازیکن برای یک هدف مشترک بازی می‌کنند و آن گذشتن از سرزمین قارچی و نجات شاهزاده است. هماهنگی در این بازی اهمیت دارد. اگر به بازیکن‌های دیگر آسیب برسانید یا در صدد برتری باشید، کار بیهوده‌ای است و هیچ نفعی برایتان ندارد. برعکس این همکاری است که راه را بریتان هموار می‌کند. اگر در مرحله‌ای از بازی دوست‌تان نمی‌تواند پا به پای شما بیاید، یک استراتژی ساده این است که او کول کنید و مرحله را پشت سر بگذارید بدون این‌که جان‌های خود را در این مرحله از دست بدهید. اگر این دوستتان از fire flower هم استفاده کند که کار شما با این گلوله‌های آتشینی که به سمت دشمن پرتاب می‌شود راحت‌تر هم خواهد شد.

همه‌ی این همکاری‌هایی که در بازی وجود دارد، ویژگی بارز و بزرگترین عامل فروش آن است. در کنار این حالت چند‌نفره‌ در گیم‌پلی، ارزش نوستالژی موجود در این بازی با ارجاع‌های هنرمندانه‌ی مختلفی که به بازی‌های پیش از خود دارد هم غیر قابل چشم‌پوشی است و یکی از زیبایی‌های این قسمت است. ارجاعاتی از قبیل POW Block که از زمان بازی «سوپر ماریو برادرز ۲» دیده نشده بود، حضور شخصیت Kamek the Magikoopa، قابلیت سوار شدن روی رنگین‌کمان‌ها یا از همه واضح‌تر بازگشت کوپالینگ‌ها و قلعه‌های پرنده‌شان در این بازی هرکدام به شکل زیبایی خاطره‌انگیز و باارزش هستند.

در نهایت بازی‌ای که ریشه‌های خود را فراموش نکرده، بر مشارکت و همکاری تاکید دارد و برای هر دو گروه بازیکن‌های کهنه‌کار و تازه‌وارد جذاب و قابل بازی است، به خوبی سزاوار جایگاه بهترین بازی است. بله بازی New Super Mario Bros. Wii در لیست ما به‌یادماندنی‌ترین، تاثیرگذارترین و البته متمایز‌ترین بازی مجموعه‌ی بازی‌های ماریو است.

فان فکت: به استثنای بازسازی‌ها، این بازی خیلی شبیه به سوپر ماریو برادرز روی کنسول DS است و به بهترین شکل مسیری که بازی قبلی شروع کرده را دنبال کرده است. بازی New Super Mario Bros اولین بازی پلتفرمر دو‌بعدی بعد از ۱۴ سال از زمان انتشار پلتفرمر دوبعدی قبلی، Super Mario Land 2: 6 Golden Coins در سال ۱۹۹۲ است و New Super Mario Bros.‌Wii هم اولین پلتفرمر دوبعدی روی یک کنسول خانگی نینتندو بعد از ۱۹ سال از انتشار پلتفرمر دوبعدی قبلی یعنی Super Mario World روی SNES است

فان فکت: شخصیت واریو در ابتدا قرار بود یک شخصیت قابل بازی در این قسمت باشد، اما در میان پیشنهاد‌های دیگر از این تصمیم صرف‌نظر شد و به جای آن دو شخصیت Toad قابل بازی شدند که درست مثل برادران ماریو با همکاری هم در بازی پیش می‌رفتند. میاموتو در این خصوص اظهار کرده که اگر شخصیت‌هایی مثل واریو یا پرنسس پیچ قرار به قابل بازی شدن باشند، نیاز است تا قابلیت‌های ویژه‌ای برای آن‌ها در بازی وجود داشته باشد.

در این مقاله لیستی از بهترین بازی‌های ماریو ارائه کردیم. با توجه به اینکه این مجموعه بازی طرفدارهای زیادی دارد و هر بازیکنی بسته به خاطرات ماندگاری که از قسمت‌های مختلف مجموعه دارد، ممکن است بازی‌های مورد‌علاقه‌ی مختلفی داشته باشد. با این حال ده بازی برتر ماریو که در این لیست معرفی شدند با در نظر گرفتن جنبه‌های مختلفِ برتری بازی‌ها انتخاب شده‌اند و محبوبیت یا تاریخچه‌ی بازی به تنهایی در انتهاب آن موثر نبوده است. مثلا بازی سوپر ماریو برادرز ارزش نوستالژیک زیادی دارد و بازی خوبی هم هست، اما به دلایلی که پیش‌تر گفته شد در رقابت با بازی «سوپر ماریو برادرز دلوکس» شکست میخورد. در نهایت هم لیست‌های زیادی از بهترین بازی‌های ماریو وجود دارد که هرکدام دلایل مختلفی برای انتخاب بازی‌های برتر دارند و نظرات دوست‌داران ماریو قابل احترام است.

من عاشق نوشتن در مورد ماریو هستم. بازی‌هایی که خاطرات خوبی به آن‌ها گره خورده و به نوعی یادآور دوران کودکی است. مجموعه بازی‌های ماریو به کیفیت خوبی که دارد مشهور است و این دلیل خوبی برای محبوبیت فوق‌العاده‌ی آن میان همه است. همه‌ی بازی‌هایی که از آن‌ها یاد شد، قطعا بازی‌هایی هستند که باید تجربه کنید و اگر هم تجربه کرده‌اید از یادآوری آن‌ها و حضورشان در لیست لذت ببرید. خوشحال می‌شوم اگر بدانم برای شما کدام‌یک از بازی‌های ماریو جزو بهترین‌ها هستند؟ انتخاب‌های خودتان را با ما در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

***

فهرست افتخار

Mario Strikers Charged: ماریو در این بازی نشان داده که می‌تواند در یک بازی ورزشی هاردکور بدرخشد و بازیکن‌ها را سزگرم جستجوی ترفندها و راه‌های گذر از مرحله‌های چالش‌برانگیز کند.

New Super Mario Bros: این بازی اولین پلتفرمر دو‌بعدی بعد از Super Mario Land 2 است و بسیار شبیه و یادآور بازی‌های اولیه مجموعه‌ی ماریو است.

Super Princess Peach: با اینکه بازی از نظر بسیاری فاکتورهای مهم خوب بودن را نداشت اما این‌بار با روایت کاملا جدیدی مواجه‌ایم که در آن پرنسس پیچ دست به کار می‌شود و برای نجات ماریو روی صندلی راننده می‌نشیند.

Mario Vs. Donkey Kong: این بازی بازگشت اقتدارآمیز رقابت‌های ماریو و کونگ است که از نظر خاطره‌انگیز بودن بسیار باارزش است.

Mario is Missing: در این بازی، لوئیجی برادر ماریو با سفر دور دنیا و کشف گنجینه‌های مختلف باید برادر گمشده‌اش را پیدا کند که در نوع خود متفاوت و جالب به نظر می‌رسد.

Super Mario Land 2: 6 Golden Coins: این بازی پلتفرمر که برای گیم بوی عرضه شد، اولین بار واریو، رقیب ماریو و شرور این مجموعه بازی را معرفی کرد.

Super Mario World: گیم‌پلی فشرده، دنیای بزرگ، معرفی پاورآپ‌های مجبوبی همچون Spin Jump و Cape Feather و از همه مهم‌تر معرفی شخصیت یوشی، دلایل آشکاری برای این است که این بازی از بهترین‌هاس و اگر لیست ما ادامه داشت این عنوان قطعا در رتبه‌ی یازدهم قرار می‌گرفت.

Luigi’s Mansion: این بازی اولین بازی موفق و اصلی‌ای است که در آن لوئیجی به عنوان شخصیت اصلی ظاهر می‌شود.