۱۰ شخصیت بازی‌های ویدیویی که فقط خرزور هستند و مهارت ندارند

یک بیانیه‌ی معروف وجود دارد (خصوصاً در فیلم‌های رزمی) که می‌گوید زور زیاد، در صورتی که با مهارت بالا همراه نباشد، ارزشی ندارد. برای همین است که در این فیلم‌ها استاد هنرهای رزمی شخصی لاغر است که با ضربات استادانه رقیبانی درشت‌تر از خود را نقش زمین می‌کند. با این حال، این مهارت هم حد نصابی دارد.

زور بازو آستانه‌ای دارد که اگر از آن بگذریم، می‌توان آن را جایگزین مهارت در نظر گرفت، حداقل تا موقعی‌که این زور پابرجا باشد. شخصیت‌های زیادی در بازی‌ها هستند که سبک مبارزه‌ی خاصی ندارند، بلکه آنقدر قوی‌اند که می‌توانند صرفاً خود را به سمت رقیب پرتاب کنند و اجازه دهند وزن‌شان و زورشان رقیب را از پا دربیاورد. البته حتی در این موقعیت‌ها نیز در نهایت مهارت پیروز میدان است.

۱۰. رودن – مجموعه‌‌ی بایونتا (Rodin – Bayonetta Series)

رودن پیش از این‌که به فرشته‌ای مغضوب تبدیل شود، یکی از قدرتمندترین موجودات پارادیسو (Paradiso) بود. هیچ فرشته‌ی دیگری، نه حتی اعضای آئودیتیو (Auditio)،‌ نمی‌توانستند خراش روی صورت او بیندازند. حتی پس از از دست دادن قابلیت‌های بهشتی‌اش و پذیرفتن باطن شیطانی‌اش، این بیانیه همچنان کم‌وبیش صحت دارد.

حضور رودن چنان قدرت بهشتی/جهنمی‌ای با خود به همراه دارد که کافی است تا دستش را در خطی مستقیم حرکت دهد تا رقیبش پیش چشمش به پرواز دربیاید. وقتی او تصمیم بگیرد درگیری را جدی بگیرد، تکنیکش هیچ ریتم خاصی ندارد. او سریع پرواز می‌کند، سریع روی زمین فرود می‌آید و با قدرت تمام زمین زیر پایش را له می‌کند. زور نهفته در این ضربات باعث شده که حرکات او پتانسیل به پایان رساندن جهان را داشته باشند.

۹. آسورا – خشم آسورا (Asura – Asura’s Wrath)

کل وجود آسورا، حداقل تا جایی که مربوط به داستان خشم آسورا است، با دو ویژگی تعریف می‌شود: خشم و نفرت. هرگاه او با دشمنی مواجه می‌شود که نمی‌تواند مستقیماً خرد و خاکشیر کند، اصلاً در سبک مبارزه‌اش تجدیدنظر نمی‌کند: صرفاً با قدرت بیشتر به او ضربه می‌زند.

سبک مبارزه‌ی آسورا را می‌توان با این فلوچارت خلاصه کرد: هنوز ایستاده است؟ بهش مشت بزن. هنوز ایستاده است؟ بهش محکم‌تر مشت بزن. هنوز ایستاده است؟ با مشت‌های بیشتر بهش محکم‌تر مشت بزن. و این روند به همین شکل ادامه دارد. او آنقدر عصبانی است که این رویکردش برای کل بازی جواب می‌دهد.

۸. اوریزن – شیطان هم می‌گرید ۵ (Urizen – Devil May Cry 5)

وقتی ورژیل از قدرت یاماتو (Yamato) استفاده می‌کند تا نیمه‌ی انسانی و نیمه‌ی شیطانی خود را از هم سوا کند، شیطان حاصل‌شده، اوریزن، انباشتی از قدرت شیطانی بی‌حدوحصر است. او وارث بهترین ویژگی‌های ژنتیکی است که ورژیل از اسپاردا (Sparda) به ارث برد، از زور بی‌نهایت گرفته تا مقاومت طبیعی.

با این حال، این وسط یک مشکل وجود دارد: بزرگ‌ترین استعداد ورژیل مهارتش در شمشیربازی بود و این مهارت به وی (V) رسید. برای همین، اوریزن با هیچ سبک مبارزه‌ی از پیش تعیین‌شده‌ای نمی‌جنگد و صرفاً بدنش را به اطراف تکان می‌دهد و به فیزیک بدنی‌اش اجازه می‌دهد به‌تنهایی کار را یک‌سره کند. او فوق‌العاده زورمند است، ولی در مقابل سبک مبارزه‌ی انعطاف‌پذیر دانته، حرفی برای گفتن ندارد.

۷. گودریک پیوندزده‌شده – الدن رینگ (Godrick the Grafted – Elden Ring)

گودریک همیشه از عقده‌ی حقارت رنج می‌برد و خود را با اعضای قدرتمندتر خانواده‌ی خداگونه‌اش مقایسه می‌کرد. او در مقایسه با امثال رادان (Radahn) و رنلا (Rennela) به‌طور خاصی در استفاده از اسلحه و جادو مهارت نداشت، برای همین برای جبران این کمبود سعی کرد جثه‌اش را بزرگ‌تر کند. گودریک جنگجویان و جانوران قدرتمند را به خود پیوند می‌زند تا اندازه‌ی جثه و عضلاتش را بزرگ‌تر کند. برای همین او می‌تواند به‌راحتی سربازان عادی را مهار کند.

متاسفانه، کل پیوند زدن در دنیا نمی‌تواند درک ضعیف او از مبارزه را جبران کند. ضربات او در حدی قدرتمندند که می‌توانند گردباد راه بیندازند و جهش‌های او در حدی شدیدند که روی زمین ترک ایجاد می‌کنند، ولی این کل حقه‌ای است که او در چنته دارد. حتی پیوند زدن کله‌ی یک اژدها به روی بازویش نمی‌تواند این حقیقت را عوض کند که با وجود قدرت شدیدی که او در اختیار دارد، بلد نیست چطور از آن استفاده کند.

۶. زَنت – افسانه‌ی زلدا: شاهدخت شفق (Zant – The Legend of Zelda: Twilight Princess)

وقتی زنت برای اولین بار در افسانه‌ی زلدا: شاهدخت شفق حضور پیدا می‌کند، فردی آرام و حساب‌گر است که قابلیت‌های تاریکش عمقی ناپیدا دارند. او با استفاده از جادوی شفق قدرتمندش می‌تواند حملات سوزش‌گر متنوعی را ترتیب دهد و کسانی را که اطرافش قرار دارند، به تغییر شکلی زوری و ناخوشایند دچار کند.

با این حال، بعداً متوجه می‌شویم که سرچشمه‌ی این قدرت عمدتاً گنوندورف (Ganondorf) است. زنت به‌تنهایی مبارزی جالب‌توجه نیست. جادوی او قدرتمند است و او را در مبارزه انعطاف‌پذیر می‌کند، طوری‌که به او اجازه می‌دهد اندازه‌اش را تغییر دهد و تصاویر شعبده‌مانند از خود تولید کند. با این حال، وقتی جادوی او به پایان برسد و او مجبور شود به مبارزه با شمشیر روی بیاورد، سبک مبارزه‌ی او شبیه به کودکی به نظر می‌رسد که در حال داد و هوار راه انداختن است؛ از مهارت واقعی خبری نیست.

۵. سناتور استیون آرمسترانگ – متال گیر رایزینگ – ریونجنس (Senator Steven Armstrong – Metal Gear Rising: Revengeance)

آرمسترانگ در دوران جوانی در نیروی دریایی ایالات متحده به‌عنوان سرباز خدمت کرد و برای همین بدون‌شک آموزش اولیه در زمینه‌ی مبارزه دیده است، ولی او در این دوره درگیر جنگ و درگیری واقعی نشد. برای همین است که وقتی موعد مبارزه‌ی او با ریدن (Raiden) سر می‌رسد، او تقریباً به‌طور کامل روی بدنش – که به‌لطف نانوماشین‌ها ارتقا یافته است – تکیه می‌کند و از فنون نظامی استفاده نمی‌کند.

بدن نانوماشینی آرمسترانگ به‌هنگام دریافت ضربه‌ی سنگین سفت می‌شود و همچنین او می‌تواند از محیط اطرافش نیروی جنبشی دریافت کند. به‌لطف این قابلیت‌ها آرمسترانگ شخصی فوق‌العاده زورمند است. اگر به‌خاطر شمشیر موراسامای (Murasama) جت‌استریم سم (Jetstream Sam) نبود، ریدن حتی نمی‌توانست یک خراش روی بدن او بیندازد. با این حال، سبک مبارزه‌ی آرمسترانگ بیشتر شبیه تکل فوتبال است تا جنگیدن واقعی. تکل زدن سبک مبارزه‌ی واقعی نیست و برای همین ریدن موفق شد او را شکست دهد. حتی پیش از ریدن، چیزی نمانده بود جت‌استریم سم او را شکست دهد. فقط در لحظه‌ی آخر به‌کمک یک تیر شانسی سناتور موفق شد به پیروزی دست پیدا کند.

۴. جیسون وورهیز – مورتال کامبت ۱۰ (Jason Voorhees – Mortal Kombat X)

هرکس که حتی علاقه‌ای گذرا به فیلم‌های وحشت کلاسیک داشته باشد، از جیسون وورهیز و ماهیت توقف‌ناپذیرش باخبر است. در واقع کل هویت او بر پایه‌ی همین توقف‌ناپذیر بودنش بنا شده است. هم در فیلم‌های زیادی که در آن‌ها حضور پیدا کرده، هم در حضور افتخاری‌اش در مورتال کامبت ۱۰، جیسون برای انجام کارهایش به مهارت خاصی توسل نمی‌جوید. او انتقام‌جویی است که از هیچ مسیر خاصی پیروی نمی‌کند. احتمالاً او حتی نمی‌داند «سبک مبارزه» یعنی چه، چه برسد به این‌که بخواهد از آن استفاده کند.

فیزیولوژی نامیرای جیسون به او اجازه می‌دهد حملاتی را ترتیب دهد که مبارزان معمولی مورتال کامبت را زخمی می‌کنند یا زمین می‌زنند. اگر فردی معمولی سعی کند مثل جیسون بجنگد، احتمالا فقط به خودش آسیب خواهد زد، ولی با توجه به این‌که آسیب دیدن جیسون غیرممکن است، او می‌تواند مثل آب خوردن از یک کتک‌کاری اساسی جان سالم به در ببرد.

۳. اینفینیت – سونیک فورسز (Infinite – Sonic Forces)

اینفینیت به قدرت شیئی مرموز به نام یاقوت فانتوم (Phantom Ruby) دسترسی دارد و قدرت این شیء او را به فردی با قدرت تقریباً خداگونه تبدیل کرده است. او می‌تواند توهماتی در مقیاس وسیع ایجاد کند، کپی‌ای بسیار دقیق از هر موجود زنده‌ای به وجود بیاورد و هر تلاش رقت‌انگیزی را برای مقاومت در برابر خودش در کمال خونسردی خنثی کند.

با این حال قدرت‌های اینفینیت یک محدودیت بزرگ دارند و آن هم این است که سرچشمه‌ی تمام قدرت‌های او یاقوت فانتوم است. این یعنی اگر قدرت یاقوت به هر نحوی محدود شود یا از دسترس اینفینیت خارج شود، او به فردی کاملاً عادی تبدیل می‌شود. او مهارت مبارزه یا زور فراتر از حد عادی ندارد و حتی به‌طور خاصی باهوش نیست. بدون یاقوت فانتوم، اینفینیت بسیار محدود است.

۲. تایگا سائجیما – مجموعه‌ی یاکوزا (Taiga Saejima – Yakuza)‌

همه‌ی شخصیت‌های قابل‌بازی در مجموعه‌ی یاکوزا کم‌وبیش قلچماق هستند و می‌توانند خشونت و زورمندی زیادی را از خود بروز دهند. ولی تایگا سائجیما، حتی در مقایسه با امثال کیریو (Kiryu) و ماجیما (Majima)، بسیار خاص به نظر می‌رسد و دلیلش هم زور بازوی باورنکردنی‌اش است. برای مثال، او می‌تواند تابلوی ترافیک را از آسفالت بیرون بکشد، کاری که کیریو هیچ‌گاه موفق به انجام آن نشده بود.

به‌خاطر این زور فوق‌العاده، سبک مبارزه‌ی سائجیما عمدتاً حول محور پرتاب کردن خود به سمت دشمنان، انجام فنون پایه‌ی کشتی و مشت محکم می‌چرخد. سبک مبارزه‌ی او مشابه با سبک مبارزه‌ای است که هر قلچماقی که عضو یاکوزاست از آن استفاده می‌کند، ولی به‌لطف زور بازوی فوق‌العاده‌ی سائجیما، این سبک مبارزه وارد سطح جدیدی از کارآمدی شده است.

۱. تائوکاکا – مجموعه‌ی بلیز بلو (Taokaka – BlazBlue Series)

تائوکاکا، به‌عنوان یکی از اعضای طایفه‌ی کاکا و یکی از نوادگان ژنتیکی جوبئی (Jubei)،‌ از غریزه‌ی مبارزه‌ی قوی و زور زیاد برخوردار است. با وجود جثه‌ی نسبتاً کوچکش، او با قدرتی فوق‌العاده زیاد مشت و لگد می‌زند و استعداد ذاتی او در زمینه‌ی استفاده از طلسم‌های جادویی به او اجازه می‌دهد از قابلیت‌های ماوراءطبیعه‌ای چون ظاهر کردن شمشیرها و کپی‌های گول‌زننده‌ای از خودش استفاده کند.

با این حال، همه‌ی این قابلیت‌ها منحصراً غریزی هستند. تائوتاکا خودش نمی‌داند دارد چه‌کار می‌کند. صرفاً بدنش به طور غریزی جنگیدن و استفاده از جادو را بلد است. برای همین است که سبک مبارزه‌ی او بسیار سریع و حیوانی است؛ در یک کتک‌کاری مستقیم در برابر حریفی بامهارت، او احتمالاً می‌بازد.

منبع: The Gamer