کانال پاناما چگونه دو اقیانوس را به هم پیوند میدهد؟ (زیرنویس فارسی)
یکی از پرترافیکترین گذرگاههای جهان، نه جاده و بزرگراه، بلکه کانال پاناما است که حجم زیادی از مبادلات بازرگانی و به ویژه زنجیرهی تأمین غذایی از جمله غلات، گوشت برزیل یا موز اکوادور به آن بستگی دارد.
کانال پاناما یک آب‌راه کشتیرانی ساخت انسان است که اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس متصل می‌کند. این کانال از میان کشور پاناما در آمریکای مرکزی عبور می‌کند و با ۸۲ کیلومتر طول یکی از مهم‌ترین مسیرهای کشتیرانی در جهان محسوب می‌شود که سالانه حدود ۱۴ هزار کشتی را از خود عبور میدهد.
ساخت کانال پاناما در سال ۱۸۸۱ آغاز اما در سال ۱۸۸۹ به دلیل مشکلات مالی و مهندسی متوقف شد در نهایت روند ساخت آن دوباره در سال ۱۹۰۴ توسط آمریکا آغاز شد و در سال ۱۹۱۴ به بهره‌برداری رسید و سرانچام در سال ۱۹۹۹ هم مدیریت آن به کشور پاناما واگذار شد.
این کانال از دو دریاچه تشکیل شده است که شامل «دریاچه گاتون» در شرق و «دریاچه میرادور» در غرب می‌شوند. کشتی‌ها توسط دو مجموعه قفل بین این دو دریاچه حرکت می‌کنند. هر مجموعه قفل شامل سه قفل می‌شود که کشتی‌ها را به تدریج از سطح دریا به ارتفاع بالاتری می‌رسانند.
هنگام ورود به کانال، کشتی‌ها وارد دریاچه‌ی گاتون می‌شوند و از طریق مجموعه قفل شماره ۱ به ارتفاع ۲۶ متر (۸۵ فوت) بالاتر از سطح دریا می‌رسند. سپس وارد کانال اصلی می‌شوند و با گذر از آن به دریاچه‌ی میرادور وارد می‌شود تا در نهایت از طریق مجموعه قفل شماره ۲ دوباره به ارتفاع ۲۶ متر (۸۵ فوت) پایین‌تر حرکت کنند.
عبور از کانال پاناما حدود ۸ ساعت طول می‌کشد و هزینه‌ی عبور از آن هم بسته به اندازه و نوع کشتی متفاوت است. در مجموع می‌توان گفت که این کانال مزایای اقتصادی زیادی برای پاناما و جهان دارد و باعث کاهش زمان و هزینه‌ی حمل‌ونقل میان‌اقیانوسی شده است.
این شاهکار مهندسی اما امروزه با چالش‌هایی هم روبه‌رو است و با توجه به اینکه از آب شیرین برای پر کردن دریاچه‌های خود استفاده می‌کند و هر بار این حجم انبوه آب به دریا می‌ریزد، با کاهش سطح آب و در نتیجه امکان تردد کمتر کشتی‌ها مواجه شده است. این ویدیو از Wall Street Journal به بررسی شیوه‌ی کار کانال پاناما و چالش‌های پیش روی آن می‌پردازد.
عکس کاور: کانال پاناما
Credit: Gonzalo Azumendi/Stone RF/Getty Images
