چرخهی زندگی یک فنجان قهوه از کاشت دانه تا نوشیدن
قهوه یکی از محبوبترین و معروفترین نوشیدنیها در سراسر جهان است و برای خیلی از ما، بیشتر از یک نوشیدنی معمولی اهمیت دارد. بسیاری از افراد عادت کرده‌اند که روز خود را با یک فنجان قهوه شروع کنند و اگر این کار را نکنند، انگار روزشان یک چیزی کم دارد. بد نیست که با مراحل تهیه‌ی قهوه آشنا شوید، اما قبل از آن باید بگوییم که این نوشیدنی باعث می‌شود انرژی‌تان افزایش پیدا کند و عملکرد بهتری داشته باشید. اما افزایش انرژی و هوشیاری، تنها خواص قهوه نیستند.
افزایش چربی‌سوزی، کاهش پف چشم، کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، کاهش سکته‌ی مغزی و سرطان از جمله دیگر فواید این نوشیدنی خوش‌عطر هستند. آیا تابحال به مراحل تهیه‌ی قهوه فکر کرده‌اید؟ پیچیدگی و دشواری فرآیند تهیه‌ی قهوه، خیلی بیشتر از آن چیزی است که شما فکرش را می‌کنید. صدها نفر در شرایط سخت و طاقت‌فرسا، ساعت‌ها کار می‌کنند تا دانه‌های قهوه در شهرها به دست ما برسند. اگر می‌خواهید با مراحل جالب تهیه‌ی قهوه آشنا شوید، یک فنجان قهوه برای خودتان بریزید و این ویدئوی جالب را تماشا کنید.
بسیاری از افراد معتقدند که قهوه بهترین نوشیدنی طبیعی‌ای است که تا الان ابداع شده است. آیا با مراحل تهیه‌ی قهوه آشنایی دارید؟ می‌دانید که برای درست کردن یک فنجان قهوه، به چند نفر نیاز است؟ برای خیلی از ما تمام چیزی که لازم است، رفتن به آشپزخانه و ریختن قهوه در فنجان است. اما این کالای مصرفی ساده، دستاورد یک فرآیند جهانی است که هزینه و پیچیدگی آن خیلی بیشتر از آن چیزی‌ست که شما تصور می‌کنید.
این فرآیند در جایی مثل شهر دور افتاده‌ی پیتالیتو در کلمبیا شروع می‌شود. در این شهر، تمام جنگل‌های محلی قطع شده‌اند، تا برای ردیف‌های منظم درختان کافیا (درخت قهوه) جا ایجاد شود. این گیاهان بوته‌مانند، برای اولین بار در اتیوپی اهلی شدند و الان در سراسر مناطق استوایی کشت می‌شوند.
هر بوته با توت‌های کوچک به نام «گیلاس قهوه» پر می‌شود. از آنجایی که زمان رسیدن میوه‌های یک شاخه‌ی یکسان می‌تواند متفاوت باشد، بهتر است با دست چیده شوند. اما هر مزرعه، روش خاص خود را برای پردازش میوه دارد. در پیتلالیتو، برداشت‌کنندگان در ارتفاعات زیاد از طلوع آفتاب تا هنگام غروب کار می‌کنند. آن‌ها با وجود دریافت حقوق بسیار کم، معمولا در هر شیفت بیش از ۲۵ کیلوگرم گیلاس قهوه می‌چینند.
کارگران گیلاس‌های چیده شده را به دستگاه آسیاب خیس منتقل می‌کنند. این دستگاه، هسته‌ها را از میوه جدا می‌کند، و بعد آن‌ها را بر اساس چگالی مرتب می‌کند. سنگین‌ترین و خوش‌طعم‌ترین دانه‌ها کف دستگاه ته‌نشین می‌شوند. دانه‌ها در کف دستگاه جمع‌آوری شده و به مدت یک یا دو روز در یک ظرف بزرگ آب تخمیر می‌شوند.
سپس، کارگران باقی‌مانده‌ی میوه را با آب می‌شویند و دانه‌ها را بیرون می‌آورند تا خشک شوند. بعضی از مزرعه‌ها، برای این فرآیند از دستگاه استفاده می‌کنند، اما در پیتالیتو، دانه‌ها روی سینی‌های بزرگ تور مانند پخش می‌شوند. طی سه هفته‌ی بعد، کارگران دانه‌ها را به طور منظم با شن‌کش شخم می‌زنند، تا مطمئن شوند دانه‌ها به طور مساوی خشک می‌شوند.
زمانی که دانه‌های قهوه خشک شدند، یک کامیون آن‌ها را به کارخانه‌ی نزدیک می‌برد که چند دستگاه تخصصی آسیاب دارد. یک دستگاه خشک‌کن، دانه‌ها را بر اساس چگالی دوباره مرتب می‌کند، چند دستگاه غربال، دانه‌ها را بر اساس اندازه و یک اسکنر نوری آن‌ها را بر اساس رنگ فیلتر می‌کنند. در این مرحله، افراد حرفه‌ای به نام کیو گریدرها (کنترل‌کنندگان کیفیت) نمونه‌هایی از دانه‌ها را برای برشته کردن و دم کردن انتخاب می‌کنند.
در یک فرآیند به نام چشیدن (کاپینگ) قهوه، این افراد مزه، عطر و طعم آن را ارزیابی می‌کنند تا درباره‌ی کیفیت آن قضاوت کنند. این افراد متخصص به دانه‌ها نمره می‌دهند و آن‌ها را برای انتقال به کشتی آماده می‌کنند. کارگران کانتینرهای فولادی را از گونی‌های کنفی که حاوی ۷۰ کیلوگرم دانه‌ی قهوه‌ی خشک شده و مرتب شده هستند، پر می‌کنند.
هر کدام از این کانتینرها قابلیت حمل حداکثر ۲۱ تن قهوه را دارند. کشتی‌های باری با بیش از ۲۵ خدمه، قهوه را از بندرهای گرمسیری به سراسر دنیا منتقل می‌کنند. اما هیچ کشوری بیشتر از ایالت متحده‌ی آمریکا قهوه وارد نمی‌کند؛ به طوریکه فقط در نیویورک سیتی، روزانه میلیون‌ها فنجان قهوه مصرف می‌شود.
بعد از این سفر طولانی از کلمبیا تا نیوجرسی، دانه‌های قهوه از گمرک رد می‌شوند. زمانی که کارگران اسکله، بار کانتینر را خالی کردند، چند کامیون ۱۸ چرخ، قهوه‌ها را به یک انبار نزدیک و بعد به کارخانه‌ی رُست قهوه منتقل می‌کند.
در اینجا دانه‌ها وارد دستگاه رست‌کن می‌شوند، که با یک دسته‌ی فلزی، دانه‌ها را هم می‌زند و با حرارت گازی، به آن‌ها حرارت می‌دهد. سنسورهای نزدیک، بر میزان رطوبت، پایداری شیمیایی و دمای قهوه نظارت می‌کنند.
مهندس‌های آموزش‌دیده‌ی قهوه هم به طور دستی طی سیکل ۱۲ دقیقه‌ای رست شدن، این میزان‌ها را تنظیم می‌کنند. این فرآیند باعث استخراج روغن درون دانه‌ها می‌شود و آن‌ها را به دانه‌های قابل آسیاب و قابل دم کردن تبدیل می‌کند، که رنگ قهوه‌ای تیره و عطری قوی دارند.
بعد از برشته شدن، کارگران قهوه‌ها را در پاکت‌های تقریبا ۵/۲ کیلوگرمی بسته‌بندی می‌کنند، که گروهی از ون‌ها آن‌ها را به کافه‌ها و مغازه‌های اطراف شهر می‌رسانند.
حالا قهوه آنقدر به شما نزدیک شده که می‌توانید عطر آن را استشمام کنید. اما بخش‌های آخر این فرآیند، به کمک بیشتری نیاز دارد. هر کارخانه‌ی قهوه، یک خریدار عمده دارد، که با دقت دانه‌های قهوه را از سراسر دنیا انتخاب می‌کند. تیم تدارکات مسیر تحویل دانه‌ها را مدیریت می‌کنند و باریستاها در سراسر شهر، این اکسیر کافئین‌دار را برای گروهی از مشتریان عجول سرو می‌کنند.
نکته‌ی پایانی
در مجموع، برای رسیدن قهوه به مقصد مورد نظر، به صدها نفر نیاز است و این تعداد، تک تک افرادی را که زیرساخت را کنترل و این فرآیند را امکان‌پذیر می‌کنند، در بر نمی‌گیرد. بسیاری از این افراد حقوق کمی می‌گیرند و در شرایط خطرناک کار می‌کنند.
بعضی از آن‌ها اصلا هیچ پولی دریافت نمی‌کنند. ممکن است از سیستم جهانی پشت این کالا حیرت‌زده شویم، با این حال، باید اطمینان حاصل کنیم که برای محصول نهایی، بیشتر از افرادی که آن را تهیه کرده‌اند، ارزش قائل نشویم.
عالی و پر محتوا