پایان کار ایستگاه فضایی بینالمللی چگونه رقم خواهد خورد؟ (زیرنویس فارسی)
اگرچه ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) برای نزدیک به سه دهه میزبان حضور انسانی و آزمایشهای ارزشمند بسیاری بوده است، پایان کار آن به زودی فرا میرسد و ناسا قصد دارد این آزمایشگاه مداری را در اوایل دهه‌ی آینده‌ی میلادی بازنشسته کند و از بین ببرد.
ایستگاه فضایی بینالمللی در سال ۱۹۹۸ میلادی به فضا پرتاب شد و مانند هر سازه‌ی دیگری، عمر سازه‌ی اصلی آن هم که حالا چند دهه از ساختش می‌گذرد محدود است. علاوه بر این فناوری شرکت‌های خصوصی هم برای در اختیار گرفتن مدار زمین رو به پیشرفت است و نوید آینده‌ی روشنی را در مدار زمین می‌دهد. به همین دلیل هم عمر عملیاتی ایستگاه در حال حاضر تا پایان سال ۲۰۳۰ میلادی تعیین شده است.
پس از آن ناسا قصد دارد طی مجموعه‌ای از عملیات خروج مداری، ایستگاه فضایی بینالمللی را از مدار فعلی خود خارج کند و به صورت کنترل شده، بیشتر بخش‌های آن را در جو زمین بسوزاند و بقایای آن را به منطقه‌ای خالی از سکنه در اقیانوس آرام بریزد.
در مرحله‌ی اول، ناسا و آژانس فضایی روسیه با استفاده از فضاپیماهای باری بخش‌های غیرضروری ایستگاه شامل ماژول‌های آزمایشگاهی قدیمی، تجهیزات فرسوده و زباله‌های فضایی را جدا می‌کنند. پس از آن یک فضاپیمای جدید که ناسا هم‌اکنون با کمک صنایع فضایی آمریکایی مراحل توسعه‌ی آن را پیش می‌برد، ایستگاه فضایی را به سمت جو زمین هدایت می‌کند.
در گام بعدی این فضاپیما با استفاده از موتورهای خود سرعت ایستگاه را به شیوه‌ای کاهش می‌دهد که بقایای آن پس از ورود مجدد به جو، در منطقه‌ی بدون سکنه‌ی اقیانوس آرام جنوبی سقوط کنند. عملیات خروج مداری و پایان کار ایستگاه فضایی بینالمللی در اوایل سال ۲۰۳۱ آغاز خواهد شد و حدود یک سال به طول می‌انجامد.
خروج مداری ایستگاه فضایی بینالمللی یک رویداد مهم در تاریخ فضانوردی است. این ایستگاه طی دهه‌های گذشته نقش مهمی در پیشرفت تحقیقات فضایی و حتی تحقیقات مرتبط روی زمین ایفا کرده است و خروج آن از مدار، پایان یک دوره‌ی مهم در تاریخ را رقم خواهد زد. ویدیوی TheSpaceBucket عملیات خروج مداری را دقیق‌تر می‌کاود.
