موزه بازی: شورش در شهر ۱۹۹۱
تنها چند بازی را میتوان نام برد که در زمان کودکی بیشتر ما آنها را تجربه کردهایم. معروفترین آنها ماریو یا همان قارچ خور است که مدتی پیش در دنیای بازیهای کامپیوتری 30 ساله شد. اگر کمی به دنبال بازیهای دیگر باشیم حتما به عنوانی که در آن زمان با نام شورش در شهر شهرت یافته بود، خواهید رسید.
شورش در شهر یا در اصل Streets of Rage از جمله بازیهای کلاسیک بسیار محبوب اوایل دهه 90 میلادی به شمار میرود که برای کنسول Sega Genesis راهی بازار شده بود. موفقیت قسمت اول باعث شد که قسمتهای دوم و سوم آن هم راهی بازار شوند که هرکدام آنها با استقبال خوبی از سوی علاقهمندان به سبک Beat ’em up مواجه شدند.
سه شخصیت محبوب در نسخهی اول مجموعه بازیهای Streets of Rage
این مجموعه بازیها داستان بسیار سادهای داشتند که در آن زمان توانستند نظر افراد زیادی را به سمت خودشان جلب کنند. بازیکننده در شهری قرار میگرفت که گروههای خلافکار کنترل آن را بهدست گرفته بودند و باید با آنها مبارزه میکردند. داستان یک ویژگی جالب را در خودش قرار داده بود. مهم نبود که آیا این عنوان را تکنفره یا دو نفره بازی میکردید یا حتی مهم نبود که پیشنهاد شخصیت Mr. X را قبول میکردید یا خیر، این احتمال وجود داشت که در آخر بازی به عنوان رییس خلافکاران شهر انتخاب شوید.
همانطور که گفتیم این مجموعه بازیها سه قسمت مختلف داشتند. قرار بود یکی از دنبالههای بازی توسط استودیوی Core Design برای پلتفرم Sega Saturn ساخته شود. سگا در اواسط روند ساخت این عنوان، نام Streets of Rage را برای این بازی انتخاب کرد که باعث به وجود آمدن اختلاف میان این شرکت و استودیوی سازنده شد. همین مشکل باعث شد که استودیوی Core Design روند ساخت بازی را رها کند و بعدا عنوان Fighting Force را برای کنسول پلیاستیشن 1 بسازد.
مجموعه عنوانهای Streets of Rage به دلیل داشتن روند بازی هیجانانگیز و سریع و اینکه میشد آن را به صورت دو نفره بازی کرد، مورد توجه بازیکنندهها قرار گرفتند. شخصیتهای مختلف این عنوان هرکدام قدرتهای خاصی داشتند که روی روند بازی تاثیرگذار بودند. اگر این بازیها را به صورت دو نفره تجربه میکردید تعداد دشمنان دو برابر میشدند و حتی باید با دو غول در هر مرحله مبارزه میکردید. روند سختی بازی با توجه به تعداد بازیکنندهها تغییر میکرد؛ اما بازیکنندهها میتوانستند با همکاری یکدیگر ضربههای ترکیبی مختلفی را روی دشمنان اجرا کنند.
روند بازی بهصورتی طراحی شده بود که بازیکنندهها در هر قسمت با تعداد مشخصی دشمن مبارزه میکردند. دشمنانی که از جهتهای مختلف به سمت آنها هجوم میآوردند. بازیکننده زمانی میتوانست یک قسمت را پشتسر بگذارد که تمام دشمنان آن صحنه را از بین میبرد.
در مجموعه بازیهای Streets of Rage بازیکنندهها میتوانستند از سلاحهای سرد هم در جریان مبارزهها استفاده کنند. چاقو، بطری و لولههای فلزی مختلفی در محیط بازی پراکنده شده بودند که با استفاده از آنها میشد آسیب بیشتری به دشمنان وارد کرد.
امکان استفاده از سلاحهای سرد بسیار محدود بود و پس از چند ضربه از بین میرفتند.
یکی از هیجان انگیزترین قسمتهایی که در این مجموعه بازیها با آنها مواجه میشدیم، کمک نیروهای پلیس به شخصیتهایی بود که بازیکنندهها آنها را کنترل میکردند. با درخواست کمک، یک ماشین پلیس وارد محیط بازی میشد و با سلاحهای مختلفی که داشت، تعداد زیادی از دشمنان را از بین میبرد.
موسیقیهای این بازی هنوز برای بسیاری از بازیکنندهها خاطره انگیز هستند. این موسیقیها توسط یوزو کوشیرو (Yuzo Koshiro) ساخته شدهاند. موسیقیهای این بازی بهشدت مورد استقبال قرار گرفتند و حتی بسیاری از منتقدان گفتند که این موسیقیها بسیار جلوتر از زمان خودشان بودهاند. در بین این مجموعه بازیها نسخه دوم بیش از پیش از نظر موسیقی مورد استقبال قرار گرفت. در قسمت سوم موسیقیها به شکل تصادفی در بازی پخش میشدند و بازیکنندهها ممکن بود در یک مرحله موسیقیهای مختلفی را گوش کنند. در ادامه میتوانید آهنگ ابتدای بازی اولین نسخه از مجموعهی Streets of Rage را گوش کنید:
با توجه به این موضوع که سالها از عرضه این بازیها میگذرد، همچنان افراد زیادی هستند که این عنوانها را به شکلهای مختلف تجربه میکنند. این مجموعه بازیها در سال 2011 از سوی سگا برای پلتفرمهای iOS عرضه شدند، اما پس از مدتی از فروشگاه اپل حذف شدند.
حتی گروهی از علاقهمندان به این بازی پس از سالها نسخهی بازیسازی شدهی این مجموعه را به صورت غیر رسمی راهی بازار کردند. این بازی ترکیب خوبی از سه نسخهی منتشر شده از این مجموعه بازیها بود و بازیکنندهها با همان فضای کلاسیک و روند بازی هیجانانگیز مواجه میشدند.
برای بازگشت سلامتی، آیتمهایی مانند سیب، مرغ و تکههای گوشت در بازی وجود داشتند.
مجموعه بازیهای Streets of Rage از جمله بازیهای کلاسیک بهیاد ماندی به شمار میروند که همچنان میتوان آنها را بازی کرد و از نسخههای مختلفاش لذت برد.
در ادامه میتوانید ویدیوی کوتاهی از این بازی را مشاهده کنید:
یه سگای قدیمی توی انبار دارم با نوار همین بازی برم یه تجدید خاطری بکنم اگه کار بکنه هنوز
وااااای عالی بود یادش بخیر…
یه شب تا صبح منو پسر عموم نشستیم تمومش کردیم مرحله آخر آخر که بودیم بازی که تموم شد segaمون سوخت از بس داغ کرده بود!
این بازی واسه ما دهه شصتیا بسیار پر خاطره ست
همونطور که اون دوستمون گفت چند نفر از جوونای اسپانیایی نشستند قسمت پنجمشو ساختن که در واقع ترکیبی از شورش در شهر ۱، ۲ و ۳ هستش با تمامی مراحل و تمامی شخصیتا اونایی که دوست دارن میتونن دانلودش کنن
خیلی خوب و جذابه
سلام
خیلی جالب بود مرسی
با اینکه گرافیکش در مقایسه با بازیهای الآن واقعا افتضاح بود ، اما چه حالی میکردیم اون موقع باهاش….. هی جوانی کجایی که یادت بخیر
یادش بخیر ۷ سالم بود کلاس اول ابتدایی بودم بابام از دبی برام اتاری سگا آورد این بازی رو هم خریده بود روز و شب بازی میکردم چه خاطراتی دارم از اون زمان این مطلب رو خوندم دلم گرفت چقد قبلا همه چی خوب بود 🙁
فقط میشه گفت:
یادش بخیر!
الانم نسخه remake رو روی کامپیوترم دارم و بعضی وقتا بازی میکنم! خداییش راس گفتن موسیقیش از زمانش جلوتره. موزیکاشم هرچی گوش میدی سیر نمیشی
این بازی واقعا یه خشونت عجیبی توش وجود داره که یه جورایی ترسناکه ، الان ۲۴ سالمه بازم یه حس عجیبی دارم حالا جالبه ۷ سالم بود اینو بازی میکردم . کاش بازی نمیکردم به نظرم تاثیر بدی گذاشته بود اون موقع روی من . به هر حال بازی بود که درجه بندی داشت و ما هم نمیدونستیم و والدینمون هم هیچ اهمیتی نمدادن مثل اینکه .
من که اینقدر ترسو ام ازین نترسیدم به چی این بازی میگی ترسناک
من هنوزم اینو بازی میکنم البته تو اندروید
کافیه یه شبیه ساز سگا نصب کنی بعد رام های بازی هارو از اینترنت دانلود کنی
خیلی حال میده تازه بازی رو seve هم میکنه
دیگه مثل اون موقع هانیست که تا وسط بازی میرفتی بعد یهویی یا برق میرفت یا آداپتر قطع میشد خلاصه دوباره باید خودمونو میکشتیم تا به اونجا برسیم
یادش بخیر چه خاطرات شیرینی بود
اخ که چه قد این بازی باحال بود.کاش بازیهای الان هم به جای بالا رفتن روز به روز گرافیکو خیلی چیزهایی که انقدری که میگن بهشون نیاز نیست یه کم داستانو هیجان داشت.اولین بار دقیقا سوال که پرسید پرت شدیم مرحله۶.ضد حالی بودااا.
مخصوصا وقتی دو تایی بازی میکردیم کلی میخندیدیم.موسیقی خیلی خوب بود.مخصوصا موسیقی اخر بازی که برنده میشدی.
عالی بود یادش به خیر
?????من میخوام.برگردم اون زمان
یادش بخیر 🙁 من و داداشم
یادش بخیر
عاشق این بازی بودم. بارها باهاش بازی کردم و خاطرات زیادی ازش دارم. مرسی دیجی
سلام چنتا جوان اسپانیایی شورش در شهر ۵ رو برای کامپیوتر درست کردند که شامل همه ی شخصیتهای بازی با تمام مراحل در هر سه قسمت شورش در شهر میباشد باور کنید با برادرم دوباره نشستیم یه صبح تا عصر بازی کردیم پیشنهاد میکنم حتما برید دانلود کنید و بازی کنید واقعا جذابه …
تشکر فراوان از آقای نوردوست عزیز و این نوشته جالب.
به واقع این مطلب و ویدیوی کوتاه پایانی انقدر تاستولوژیک و غیر منتظره بود که چندین بار مرورش کردم و هر بار لبخند خاطره انگیزی رو به همراه داشت. انگار جایی در مغز این موزیک و صداها و صحنه ها ثبت شده بوده و حالا بعد از ۲۴ سال به ناگهان همشون زنده و پویا میشن !
مطلب متفاوت و جالبی بود. برای ماها خاطره انگیز و عجیب و شاید برای نوجوانها جالب که گیمهای خیلی معروف قبلا چه حالتی و چه فضایی داشتن !
تشکر فراوان
ای کاش دهه هفتادی ها که الان ps4 و xbox one باهم دارن چند از این بازی هارو تموم می کردن و تجربه شروع از زمین های خاکی رو درک می کردن !!! گیم پلی +موزیک+رمز = سگا جنسیس
دوست عزیز این بازی برای دهه هفتادی ها بوده و اگر زمین خاکی بوده برا اونها بوده
xbox و ps هم که دهه شصتی ها و حتی پنجاه هم که الان بازی میکنن و دارن
لطفا جوک ننویسید.
منم دهه هفتادیم اما سگا و میکرو رو تجربه کردم ….
من دهه هفتادیم ولی شاید بتونم بگم این بازی رو بیش از ۱۰۰۰بار تموم ردم نه فقط اینو تنها سرگرمیه من و خواهرمم همین سگا بود اشوب در شهر،سونیک،مایکل،بتمن،اون بازی خرگوشه،به خصوص فوتبالش که هروقت با فامیل جمع میشدیم یه لیگ راه مینداختیم
یادش بخیر
تازه من متولد سال ۷۸هستم
البته نیمه اول دهه هفتاد این ها رو تجربه کردن من خودم یکیش…یادش بخیر تقریبا بیست سال رفتم عقب چ روزای خوبی بود ای کاش میشد برگشت به اون دوران
بنظرم اون زمان این بازی واقعا شاهکار بود… من ۲۰ دفعه بیشتر بازیش کردم…. حیف… واقعا بعضی وقتا چقدر زود دیر میشه….
چه قدر من با این بازی خاطره داشتم …!
ههههههی …
دنیامون قشنگ بود چون همه چیز کم بود و دغدغه هامون هم کم
برای خرید یه بازی بی گرافیک Sonic یا یه دونه ازون بازی های رنگارنگ نیننتندو میکرو یه ماه صبر میکردیم و یا برای خرید یه سگا، یه سال تحصیلی درس میخوندیم، همه چی کم بود و مثل حالا بچه ها با یه tap بازی دانلود نمیکردن، همه چی کم بود و همین قشنگش کرده بود …
یکی از بهترین خاطرات مشترک دوران کودکی من و داداشم!
دقیقا منو برادرم واقعا عالی بود
بازی های تک نفره سگا میکرو رو من تماشا میکردم!! دو نفرشونم من و داداشم بازی میکردیم.حاظرم همه ی عمرمو بدم تا یه روز برگردم به اون دوران…
بالای ۱۰۰۰ بار این بازیو من و داداشم تا آخرش رفتیم.
” حتی مهم نبود که پیشنهاد شخصیت Mr. X را قبول میکردید یا خیر، این احتمال وجود داشت که در آخر بازی به عنوان رییس خلافکاران شهر انتخاب شوید.” این همه اتفاق میوفتاد؟! من که اون موقع انگلیسی بلد نبودم با هزار زحمت بعد ۱۰۰ ساعت بازی تموم میشد، بعد باید همکارت رو میکشتی * ببخشید خواهر! T-T * بعدش پرتت میکرد مرحله اول، بعدش من کارتریج بازی رو پرت میکردم تو حیاط!
yadesh bkhirrrrrrrrrrrr………..