خاطره فوتبالی تعریف کنید، گوشی آنر برنده شوید!

تو اون هشت دقیقه وقت اضافه ، تو دستشویی قایم شده بودم ، در رو بسته بودم گوشامو گرفته بودم و قلبم تو دهنم بود ، قحطی جا بود نمیدونم چرا تو دستشویی !!
.
یادش بخیر تازه از مدرسه به خونه رسیده بودم که بازی شروع شد ، بابا هیچ وقت فوتبال نمیدید حتی بازی ایران امریکا رو هم ندید ولی ایران استرالیا رو چسبیده بود به تلویزیون و دعا می کرد
.
چقدر سرعت بازی زیاد بود ، استرس داشت میترکوند ، اون روز درس نخوندم فرداش هم امتحان فارسی داشتیم
.
نخندینا ???? انقدر شاد و پرهیجان بودم که دلم میخواست تو کوچه خیابون همه رو بغل کنم و داد بزنم از کبلایی(کربلایی) عبدالله بقال تا دکتر رسول زاده پزشک عمومی مهربون و کچل که زیاد پیشش میرفتیم و جلوی در وایستاده بود ، دوست داشتم به همه بگم منم خوشحالم و همه رو دوست دارم
.
یه حوریه خانم همسایه داشتیم با چادر بیرون بود و نمی تونست حرکت خاصی انجام بده و فقط بلند صلوات میفرستاد و دست میزد (یه چیزی تو مایه های صادق مشکینی تو فیلم لیلی با من است که دست میزد الله اکبر میگفت و به عراقی ها زبون درازی میکرد) ، اون موقع فکر می کردم دوست داره چادر رو ببنده کمرش و تو خیابون بدوه ????
.
قلب مردم به هم گره خورده بود انگار از یه جنگ سخت بیرون اومده بودن و شادی ها و استرس ها منفجر شده بود اصلا یه کسایی داشتن حرکات موزون انجام میدادن و شادی میکردن که ادم در حالت عادی اصلا فکرش رو نمی کرد که فلانی و این کارا???? بابا میگفت شده عین روز ازادی خرمشهر

.
هشت آذر هفتاد و شش و سالهای دور و برش ، شیرینی زیاد داشت هیجان و شادی زیاد داشت ، هنوزم با دیدن اون فوتبال بغض میکنم

خدایا این فوتبالو از ما نگیر????

بازی با استرالیا من ابتدایی بودم. پنج تا بازیکن بیشتر نمیشناختم. و جز معدود بازی هایی بود که از خوشحالیه بقیه من خوشحال بودم.پدر مادرم و اقوام و مردم چون بعد برد همه خوشحال بودن تا یک هفته انقدر گل خداد عزیزی دیدم که حفظ بودم دیگه. واقعا خیلی شیرین بود و فکر نکنم هیچوقت فراموش بشه نه اون بازی نه بازیکنان اون زمان

بسم الله الرحمن الرحیم

در ۳ بهمن ۱۳۹۳ بازی ایران و عراق در جام ملت های آسیا بود.من درحالی که کلاس سوم دبستان بودم با عشق و علاقه به ملت،کشور و فوتبال به تلویزیون ‌‌نگاه میکردم و هزار قل هو الله احد زیر لب برای پیروزی کشورم در یک چهارم نهایی زمزمه میکردم. ۹۰ دقیقه گذشت و بازی به وقت اضافه کشید. سرانجام نوبت پنالتی شد که نه تنها قلب من وخانواده ام در تپش زیادی بود قلب ۸۰ میلیون نفر هم تند تند درتپش بود. اما دور از انتظاراتمان احسان حاج صفی و وحید امیری عزیز توپ را به دروازه وارد نکردند و اشک از گونه های من و میلیون ها نفر جاری شد. ولی من خوشحال هستم که ‌‌تیم ملی ایران با افتخار از جام ملت های آسیا حذف شد.

سلام زمانی که تیم ایران با استرالیا بازی کرد من حدودا ۱۴سال داشتم و همراه مردم در کوچه مشغول شادی بودم و پسر عموی من با تنبکی که داشت مردم رو دور خود جمع کرد بازی باکره هم به خاطر نمی آرم اما بازی در جام جهانی ایران و آرژانتین نگهبان یک پارکینگ بودم و مشتریان هم همراه من مشغول تماشا بودن اما وقتی که مسی نامرد گل رو به ایران زد تا مرز سکته رفتم.و از اون موقع دیگه طرفدار مسی نشدم

بازی ایران پرتغال . موقع امتحانات دانشگاه بود و اکثرا فرداش امتحان داشتیم ولی من آنچنان هیجان و استرسی داشتم نمی تونستم کتاب رو باز کنم . همگی تو سالن کنفرانس دانشگاه جمع شده بودیم .واقعا جای استادیوم رو داشت .از شروع بازی تشویق میگردیم .وقتی پرتغال گل رو زد همه ناراحت شدند ولی امید داشتیم .روی صحنه پنالتی دیگ تحمل نداشتم و فقط صلوات میفرستادم یک لحظه سرمو بلند کردم دیدم اکثرا بچه ها دستاشونو بلند کرده و دعا میکنن واقعا دل های پاک ب اونا میگفتن و خدا هم جوابشونو با مهار پنالتی رونالدو داد . دیگ تشویق هامون دعا بود و چشمام دیگ طاقت نیاورد اشک هام ریخت و اصلا جو رو احساس نمیکردم ک ی لحظه فریاد همه از شادی بلند شد خدا تنهامون نذاشت پنالتی برای ما بود و آن هم ک گل شد دیگ شکر خدا کردم .خدایا واقعا دمت گرم مساوی شد ولی تو همیشه هوای تیم ملی مارو داشتی و همگی با صلوات و تشویق تیم ملی بازی رو تموم کردیم .

با سلام به همه دوستان
من موقع مسابقه فوتبال ایران و استرالیا کاشان بودم و خونه مادربزرگم داشتم آماده میشدم که فوتبال رو ببینم که مادربزرگم بهم گفت که دایی امروز از پادگان نمیاد و باید از باغ شیر هایی رو که بابابزرگم از گاوها دوشیده رو بیاریم خونه میشه بری اونارو بیاری منم میدونستم که دیگه فوتبال رو نمیتونم ببینم ناامید رفتم به سمت باغ همه خیابونها خلوت خلوت پرنده پر نمیزد خلاصه رسیدم به باغ و دیدم بابابزرگم نیست هرچی صداش کردم جواب نداد رفتم توی اتاقش دیدم صدای رادیو رو زیاد کرده و داره موجش رو بالا و پایین میکنه گفتم چه موجی رو میخوای گفت فوتبال کلی تعجب کردم چون همیشه اون رادیو روی دیوار آویزون بود و گردوخاک میخوردخلاصه منم از خدا خواسته موج رادیو ورزش رو گرفتم خلاصه جاتون خالی با خدابیامرز بابابزرگم فوتبال رو شنیدیم و کلی کیف کردیم.

تقویم فوتبالی مانند تقویم زندگی روزمره سرشار است. فوتبال شاید تنها ورزش محبوبی است که هر ساله در بالاترین سطوح برگزار می شود. فصل های متداول معمولاً از آگوست تا ماه می ادامه دارد. بازی های اروپایی و سایر رقابت ها را هم باید به تقویم اضافه کرد، و این تازه برنامه ی فوتبال یک کشور است. بازی های بین المللی، مسابقات مقدماتی و سایر تورنمنت های جهانی نیز وجود دارند. بازی های دوستانه ی پیش از فصل و تابستان ها که هم شاهد داغ ترین مسابقات در سراسرجهان است.
بازی ایران و استرالیا یکی از این رقابت های پرشور اما دلهره آور بود

به نام خدا من در ۲۰۰۳ به دنیا اومدم خاطره خاصی نداشتم از بازی ایران استرلیا چون همه ی همش ۱ سالم بود بازی با آرژانتین خیلی خاطره دارم اینکه اون شب تمام فامیل خونه ما بودن یعنی دایی هام منو کشتن اون شب هر چه قدر خراب کردیم ما من پتکم صدا میداد ای خدا چقد بد بود وقتی که مسی به ایران گل زد داییام انقد منو دنبال کردن خودمو ضربه فنی کردن چون می خواستم باهام کشتی بگیرن چون ما بچه جویباریم همینه داداش خاله ام چقد اون شب به مسی فوش داد اخ اخ از جام جهانی خاطره ی خاصی ندارم نمی دونم چرا هر دفعه بعد بازی ایران بجای خوردن تخمه ناخون می خوردم یعنی باید میومدین تا میدیدین تا خونه ما بجای یه کیلو پوست تخمه ناخون های من بود برای ادامه خاطرات من و برای اینکه این گوشی رو ببرم اگر بردم قصد دارم دگر ناخون نخورم

سلام.بازی ایران استرالیا بود سال ۹۸ من ۴ سالم بود ما تلویزیون نداشتیم برای همین اکثر فامیل ها رفتیم خونه عموم اینا که تلویزیون داشت حدود ۵۰ نفری بودیم.تو حین بازی بماند که یهو همه میپریدن بالا پایین میگفتن واااای،منم با بچه های هم سن وسال خودم زیر دست و پای همه له شده بودیم.برای همین رفتن روی دوش پدرم.من دستام روی سر بابام بود همین که ایران گل دوم و زد همه باهم داد زدن و پریدن روهوا منم نمیدونم از ترس بود یا چی موهای بابامو محکم کشیدم بابام جوری همزمان پرید بالا که من پرت شدم چسبیدم به سقف هنوز وسط سرم تو رفتگی داره که یادگار اون بازیه.ولی به برد تیم ملی می ارزید.

یه بار بازی جهانی ایران و پرتغال بود. رونالدو خواست گل بزنه فکر می کردم تومام اما دیدم نه بیرانوند گرفتش گلو . شوکه شدم. دیدم مساوی شدیم از آخر انقد خوشحال شدم.
دیدم همه خوابیدن رفتم خوابیدم همین…????

بازی ایران آرژانتین بود سر کار بودم ! برنامه ریخته بودم بازی رو از خونه پیش دوستام و خانواده ببینم ۵ دقیقه مونده بود به بازی به سرعت داشتم میدوییدم تا به خونه برسم ! اومدم از روی نرده های کنار پیاده رو بپرم گوشیم از جیبم افتاد (honor 3c ) صفحه اش شکست خیلی ناراحت شدم اما بازم انگیزه دیدن بازی رو داشتم و به خونه رفتم ! ایران اینقدر زیبا بازی میکرد که لذت میبردم البته یه دلیل دیگه هم که داشتم و خوشحایم رو نسبت به سبک بازی ایران بیشتر میکرد این بود که عاشق رونالدو بودم و از افتخار کسب کردن مسی در هر زمینه ای متنفر بودم ! تا دقیقه ای که ایران گل خورد اصلا یاد گوشیم نیوفتادم و اون حس بد رو فراموش کرده بودم اما ایران که گل خورد غمم چندین برابر شد و حالا من بودم و یه گوشی خراب و یه تیم با یه دل شکسته حسم شبیه حس بچه های تیم ملی بود الان هم که این کامنت رو میذارم از همون گوشی honor 3c میذارم البته با صفحه جدید و سالم ! لذت جام جهانی ۲۰۱۴ این بود که تیم ملی با گل هم شهری من رضا قوچانژاد به برزیل رفت ! تو شهرمون یه بنر زده بودیم قوچان ۱ کره جنوبی ۰ خیلی لذت داشت واقعا ! از دیجی کالا ممنونم که این خاطره رو به یادم آورد

جامجهانی ۲۰۱۴بود.بازی کرواسی برزیل من تنها نشسته بودم تو خونه نیمه اول که تمام شد رفتم از تو یخچالمون یه سیب دراوردم بخورم تا اومدم برم بشینم دیدم نور داخل حیاط هی میرهومیاد من نمیدونستم چیه فکرکردم دزده و هیچی یه نیمه کامل نشستم با یه تیکه آهن اگه کسی اومد تو بزنم توسرش اصلا نفهمیدم بازی کی شروع شد،کی تموم شد