۱۰ فیلم برتر راسل کرو از بدترین تا بهترین
راسل کرو بیش از ۳۰ سال است که با نقش‌آفرینی در فیلم‌های موفق و تماشایی مخاطبان سینما را در سراسر جهان طرفدار خود کرده است. او یکی از آن بازیگرانی است که به نظر می‌رسد می‌تواند از پس هر کاری بربیاید؛ نقش اصلی، نقش مکمل، روایت فیلم‌های مستند و اخیرا کارگردانی. او اغلب در میان تماشاگران محبوب‌تر از منتقدان است، و هر دو گروه را با بازی‌هایش در فیلم‌هایی مثل «گلادیاتور» و «ذهن زیبا» شگفت‌زده کرده است. به بهانه اکران اخیر «جن‌گیری پاپ» (The Pope’s Exorcist) با نقدهای متفاوت و موفقیت نسبی در باکس آفیس (و با دنباله‌ای که قبلا اعلام شده است)، در این مطلب بهترین فیلم‌های راسل کرو را از بدترین تا بهترین نام بردیم.
۱۰. جن‌گیری پاپ (The Pope’s Exorcist)
- کارگردان: جولیوس ایوری
- محصول: ۲۰۲۳
- امتیاز متاکریتیک: ۴۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰
«جن‌گیری پاپ» در آوریل ۲۰۲۳ اکران شد و راسل کرو در این فیلم نقش پدر گابریل آمورث، جن‌گیر تاریخی و اسقف رم را بازی می‌کند که در سال ۲۰۱۶ درگذشت و ادعا می‌کرد که بیش از ۱۶۰۰۰۰ جن‌گیری برای کلیسای کاتولیک انجام داده است.
این فیلم داستان یکی از این جن‌گیری‌ها را روایت می‌کند و کرو با صمیمیت، طنز تلخ و لهجه ایتالیایی، نقش آمورث را بازی می‌کند. در حالی که بسیاری از عناصر فراطبیعی در فیلم از ظاهر و سبک «جن‌گیر» (Exorcist The) در سال ۱۹۷۳ الهام گرفته، این موضوع که تمام اتفاقات فیلم واقعی است، به آن بُعد بیشتری از وحشت می‌بخشد.
۹. ناخدا و فرمانده: آخر دنیا (Master and Commander: The Far Side of the World)
- کارگردان: پیتر ویر
- محصول: ۲۰۰۳
- امتیاز متاکریتیک: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
فیلم «ناخدا و فرمانده: آخر دنیا» به کارگردانی پیتر ویر در سال ۲۰۰۳ و بر اساس سه رمان به همین نام نوشته پاتریک اوبرایان ساخته شده است و داستان آن در دوران جنگ‌های ناپلئونی می‌گذرد. این داستان شروع دوستی بین کاپیتان جک اوبری و پزشک کشتی‌اش استیون ماتورین را بازگو می‌کند.
کرو نقش یک فرمانده جوان مبارز بریتانیایی را بازی می‌کند که به او دستور داده شد یک ناوچه فرانسوی را شکار و منهدم کند. کرو با بازی در این نقش و با برخی از بهترین سکانس‌های اکشن دریایی و اجرای عالی پل بتانی در نقش ماتورین تماشاگران را متقاعد کرد که واقعا در بازیگری توانمند است.
۸. بینوایان (Les Misérables)
- کارگردان: تام هوپر
- محصول: ۲۰۱۳
- امتیاز متاکریتیک: ۶۳ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
راسل کرو در این فیلم محصول ۲۰۱۲ نه تنها نقش یک بازرس پلیس فرانسوی اوایل قرن نوزدهم را به تصویر می‌کشد، بلکه در فیلم آواز هم می‌خواند. «بینوایان» بر اساس موزیکال فرانسوی که خود بر اساس رمان ویکتور هوگو ساخته شده بود، موفقیت بزرگی داشت و رکورد بالاترین درآمد برای یک موزیکال را در روز افتتاحیه شکست.
در این فیلم کرو بخشی از گروه بازیگرانی متشکل از هیو جکمن، آن هاتاوی، آماندا سایفرید و ادی ردمین است، و در حالی که جکمن و هاتاوی در این فیلم بسیار خوش درخشیدند، نقش او به‌عنوان یک بازرس انتقام‌جو و در نهایت تراژیک به‌طور قابل‌توجهی به عمق احساسی فیلم می‌افزاید.
۷. ۳:۱۰ به یوما (۳:۱۰ to Yuma)
- کارگردان: جیمز منگولد
- محصول: ۲۰۰۷
- امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
فیلم «۳:۱۰ به یوما» محصول ۲۰۰۷ که یکی از بهترین وسترن‌های ۲۰ سال اخیر به شمار می‌رود، دومین فیلمی است که بر اساس داستان کوتاه نوشته‌ی المور لئونارد در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. (نسخه اول که ۵۰ سال قبل ساخته شد، یکی از وسترن‌های بزرگ تاریخ سینما است) بن وید (با بازی راسل کرو) یک یاغی دستگیر شده است که باید با قطار ۳.۱۰ به زندانی در یوما منتقل شود. مشکل این است که بن باید قبل از اینکه گروهش او را نجات دهند به قطار برسد.
کرو در نقش یک شخصیت شرور بی‌رحم اما خوش‌مشرب بازی می‌کند، در حالی که کریستین بیل نقش یکی از افرادی را بازی می‌کند که او را تا قطارش همراهی می‌کند. این زوج ممکن است با هم دوست نباشند اما به نوعی متحد می‌شوند و در مسیر رسیدن به قطار وجوه مشترک بیشتری با یکدیگر پیدا می‌کنند.
۶. نفوذی (The Insider)
- کارگردان: مایکل مان
- محصول: ۲۰۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
«نفوذی»، فیلمی بر اساس مقاله‌ای در یک مجله درباره جفری ویگاند، افشاگر یک شرکت دخانیات در سال ۱۹۹۹ نه تنها یک درام خوش‌ساخت و پر تنش است، بلکه داستان مهمی درباره این است که چگونه رسانه‌ها، وقتی همه چیز شکست می‌خورد، می‌توانند کانالی تاثیرگذار برای افشای حقیقت درباره موضوعات مهم به مردم باشد.
بازیگران خارق‌العاده‌ای در این فیلم حضور دارند. آل پاچینو در نقش یک تهیه‌کننده تلویزیونی ظاهر می‌شود که سعی می‌کند داستان ویگاند را فیلم‌برداری کند، و راسل کرو نقش ویگاند را برعهده دارد، نقشی که نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد.
۵. گانگستر آمریکایی (American Gangster)
- کارگردان: ریدلی اسکات
- محصول: ۲۰۰۸
- امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
راسل کرو در درام جنایی «گانگستر آمریکایی» که در هارلم می‌گذرد بازی می‌کند. این فیلم که در همان سال اکران «۳.۱۰ به یوما» منتشر شد، داستان واقعی را روایت می‌کند که چگونه کارآگاه ریچی رابرتز (با بازی کرو) سلطان مواد مخدر فرانک لوکاس (با بازی دنزل واشنگتن، که شخصیت خود را با جذابیت فوق‌العاده اغواکننده‌ای زیبایی می‌بخشد) را سرنگون می‌کند.
رابرتز متوجه می‌شود که لوکاس هروئین خود را در تابوت سربازان مرده‌ای که از جنگ ویتنام بازگردانده شده‌اند از تایلند به آمریکا می‌فرستد. رابرتز به لوکاس یک معامله پیشنهاد می‌کند که برای پیدا کردن پلیس فاسد و افسران دی‌ای‌اِی در ازای محکومیت سبک‌تر جاسوسی کند.
۴. مرد سیندرلایی (Cinderella Man)
- کارگردان: ران هاوارد
- محصول: ۲۰۰۵
- امتیاز متاکریتیک: ۶۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
«مرد سیندرلایی» به کارگردانی ران هاوارد محصول سال ۲۰۰۵ داستان بوکسوری به نام جیمز برادوک را روایت می‌کند که به طور معجزه‌آسایی در سال ۱۹۳۵ عنوان برنده سنگین‌وزن جهان را از مبارز آمریکایی مکس بائر می‌گیرد. برادوک که مردی شرافتمند، مصمم و شجاع بود، برای تمام آمریکایی‌هایی که با رکود بزرگ دست و پنجه نرم می‌کردند به یک قهرمان تبدیل و توسط نویسنده ورزشی دیمون رانیون به او لقب «مرد سیندرلایی» داده شد.
این شخصیت سرسخت و از نظر فیزیکی انعطاف‌پذیر که از قدرت اخلاقی و عاطفی بالایی هم برخوردار است، به راسل کرو بسیار می‌آمد. «مرد سیندرلایی» با کارگردانی هاوارد و جذابیت یک قهرمان برای مردم عادی، فیلمی به یک اندازه سرگرم‌کننده و تماشایی است.
۳. محرمانه لس‌آنجلس (L.A. Confidential)
- کارگردان: کرتیس هنسن
- محصول: ۱۹۹۷
- امتیاز متاکریتیک: ۹۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
اگرچه «محرمانه لس‌آنجلس» اولین فیلم آمریکایی راسل کرو نیست اما این فیلم محصول ۱۹۹۷ به طور قطع کرو را در مسیر ستاره شدن در هالیوود قرار داد. فیلم که در زمان اکران تقریبا مورد تحسین جهانی قرار گرفت و داستانی بر اساس رمان جیمز الروی به همین نام، درباره فساد و جنایت در هالیوود پس از جنگ روایت می‌کند که همچنان به عنوان یک فیلم جنایی نئو نوآر عالی باقی مانده است.
کرو در کنار بازیگران برجسته‌ای مثل کوین اسپیسی، جیمز کرامول، کیم بسینجر و گای پیرس استرالیایی، در نقش کارآگاه باد وایت استثنایی ظاهر می‌شود. او یک پلیس شرافتمند و در عین حال بسیار خشن است که از مردانی که به زنان آسیب می‌رسانند نفرت دارد. او با غلبه بر خشم خود با کارآگاه اد اکسلی همراه می‌شود تا این غده‌ی سرطانی را از اداره ال‌ای‌پی‌دی پاک کند.
۲. ذهن زیبا (A Beautiful Mind)
- کارگردان: ران هاوارد
- محصول: ۲۰۰۲
- امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
بعضی از داستان‌های واقعی را فقط در فیلم می‌توان به درستی بیان کرد. «ذهن زیبا» درباره ریاضیدان جان نش، دقیقا چنین داستانی است. نش واقعی، نابغه‌ای که به همراه دو نفر دیگر برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۹۴ شد، از اسکیزوفرنی رنج می‌برد و سال‌های زیادی را در بیمارستان‌های روانی و خارج از آن گذراند. ران هاوارد کارگردان و آکیوا گلدزمن نویسنده، تصمیم گرفتند بیماری نش را به شکل مجموعه‌ای از توهمات به نمایش بگذارند، چیزی که در فیلم به خوبی کار کرد.
راسل کرو با بینش، همدردی و به اندازه کافی هوشمندانه نقش نش را بازی می‌کند، اما در این فیلم با جنیفر کانولی در نقش همسرش آلیشیا، از بسیاری جهات، قربانی و قهرمان واقعی فیلم می‌شود. در جوایز اسکار سال ۲۰۰۱، کانلی برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و «ذهن زیبا» برنده جایزه بهترین فیلم شد.
۱. گلادیاتور (Gladiator)
- کارگردان: ریدلی اسکات
- محصول: ۲۰۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۵ از ۱۰
گلادیاتور از نبرد آغازین فوق‌العاده تا اوج آن در کولوسئوم، سفری تاریک و پر فراز و نشیب در روم باستان است. این فیلم ارتش روم، برده‌داری، مسابقات گلادیاتوری، سنا و خانواده امپراتوری را در کمتر از دو ساعت پوشش می‌دهد و بینندگان را بدون شک با یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های تاریخی، و داستان‌های انتقام‌جویانه ساخته شده آشنا می‌کند.
این فیلم به کارگردانی ریدلی اسکات، راسل کرو را در نقش ماکسیموس نشان می‌دهد؛ ژنرال رومی که مورد خیانت امپراتور کومودوس شرور با بازی واکین فینیکس قرار می‌گیرد، اما در نهایت با تبدیل شدن به یک گلادیاتور، انتقام خود را می‌گیرد. در این راه ماکسیموس هم برای رومیان به قهرمان تبدیل می‌شود. جذبه، توانایی و تسلط کرو به مخاطب این اطمینان را می‌دهد که اگر چه «گلادیاتور» یک برگ حقیقی از تاریخ نیست، اما به روش خود تاریخ واقعی را به تصویر می‌کشد.
منبع: collider
