۲۰ حقیقت که شاید درباره‌ی انیمیشن محبوب «علاءالدین» ندانید

اگر می‌توانستید سه آرزو بکنید که قرار بود به حقیقت بپیوندد، آیا یکی‌ را خرج آن می‌کردید که بتوانید فیلمی درباره‌ی یک غول وراج و یک موش خیابانی خوش‌قلب با یک دوست میمون ببینید؟ اگر چنین است پس انیمیشن «علاءالدین» کاملاً مناسب شما است. به هر حال، شاید خیلی‌ها مثل شما باشند؛ شواهد که نشان می‌دهد این انیمیشن کلاسیک دیزنی همچنان محبوب است؛ یک دلیلش می‌تواند حضور بهترین غول تمام فیلم‌ها در این انیمیشن باشد. در این مطلب بیست حقیقت را که احتمالاً درباره‌ی انیمیشن «علاءالدین» نمی‌دانستید بخوانید.

• ۱۵ شخصیت انیمیشن‌های دیزنی که با الهام از سلبریتی‌ها خلق شده‌اند

۱. این پروژه با یکی از زوج‌های کلاسیک دیزنی شروع شد

هاوارد اشمن ایده‌ی اقتباس از داستان علاءالدین را اولین بار سال ۱۹۸۸ مطرح کرد. سپس او و شریکش آلن منکن کار روی ترانه‌های این فیلم را شروع کردند. علاوه‌بر فیلم «فروشگاه کوچک وحشت» (Little Shop of Horrors) این دو نفر روی ترانه‌هایی از «پری دریایی کوچولو» (The Little Mermaid) و «دیو و دلبر» (Beauty and the Beast) هم کار کرده بودند. با این حال اشمن قبل از اینکه «دیو و دلبر» یا «علاءالدین» اکران شوند، سال ۱۹۹۱ به طرز غم‌انگیزی در اثر بیماری ایدز درگذشت. سه‌ قطعه از ترانه‌های اشمن و منکن برای فیلم «علاءالدین» تأیید شدند.

۲. دو کارگردان انیمیشن «علاءالدین» می‌توانستند پروژه‌ی خود را انتخاب کنند

ران کلمنتز و جان ماسکر «کارآگاه موش بزرگ» (The Great Mouse Detective) و «پری دریایی کوچولو» را کارگردانی کرده بودند، که دومی انیمیشن‌های دیزنی را احیا کرد. بعد از این موفقیت، به این زوج سه پروژه داده شد که از بین‌شان انتخاب کنند، و آن‌ها «علاءالدین» را کارگردانی کردند. آن‌ دو «علاءالدین» را به اقتباسی از «دریاچه‌ی قو» (Swan Lake) و یا فیلمی به نام «پادشاه جنگل» (King of the Jungle) ترجیح دادند. «دریاچه‌ی قو» هرگز ساخته نشد، اما «پادشاه جنگل» بعدها به «شیرشاه» تبدیل شد.

۳. نسخه‌ی اصلی غول چراغ جادو خیلی متفاوت بود

وقتی اشمن داشت «علاءالدین» را تجسم می‌کرد، ایده‌ی خاصی برای شخصیت غول چراغ جادو در ذهن داشت. تصور او فیلمی به سبک موزیکال‌های دهه‌ی ۱۹۳۰ بود، و فکر می‌کرد که حالت غول بیشتر شبیه کب کالووی باشد. اگر نمی‌دانید کب کالووی کیست، یک روز «برادران آبی» (The Blue Brothers) را تماشا کنید.

۴. پروژه‌ی انیمیشن «علاءالدین» به تأخیر دردسرسازی برخورد

ماسکر و کلمنتز یک فیلمنامه نوشتند و یک خط داستانی ساختند که آن را به جفری کاتزنبرگ، سرپرست استودیو، ارائه کردند. این ماجرا در آوریل ۱۹۹۱ اتفاق افتاد و منجر به چیزی شد که در محافل دیزنی به «جمعه‌ی سیاه» معروف است. کاتزنبرگ اصلاً فیلمنامه را دوست نداشت و درخواست کرد که از اول بازنویسی شود. با این حال، او تاریخ اکران را از بیست و پنج نوامبر ۱۹۹۲ عقب‌تر نینداخت. ساخت انیمیشن زمان زیادی می‌برد، بنابراین فشار زیادی روی ماسکر و کلمنتز بود.

۵. کاتزنبرگ نظرات خاصی داشت

در دفاع از کاتزنبرگ باید بگوییم که او همین‌طور بی آنکه نظر بدهد، از نخواست فیلمنامه‌ای کاملاً جدید بنویسند. او خیلی هم صریح صحبت می‌کرد و نظراتش مثمر ثمر واقع شد. یکی از یادداشت‌هایش این بود: «مادر الان صفر است. باید هشتادوشش باشد.» و با این نظر، مادر علاءالدین از داستان حذف شد.

۶. داستان به یک شهر خیالی منتقل شد

تصویری که «علاءالدین» از خاورمیانه نشان می‌داد، همواره مخالفانی داشته است؛ و با اینکه تصویری که  از خاورمیانه نشان داده می‌شود، نسخه‌ای خیالی است، اما این دلیل دارد. با این حال سازندگان، دنیای فیلم را کمی از واقعیت سوا کردند. آن‌ها داستان را از بغداد به شهر خیالی اگرابه منتقل کردند.

۷. طراحی شخصیت‌ها از یک هنرمند الهام گرفته شده است

احتمالاً تاکنون کاریکاتورهای آل هیرشفلد را دیده‌اید. او مشهورترین کاریکاتوریست تاریخ است. اگر هم خودش را نشناسید، احتمالاً با سبک او آشنا هستید. سبک کار و طراحی شخصیت‌های «علاءالدین» از کارهای هیرشفلد الهام گرفته شده است.

۸. علاءالدین بر اساس یک بازیگر خاص طراحی شده است

سن شخصیت علاءالدین در فرایند تولید در نوسان بود. ابتدا قرار بود حدوداً سیزده ساله باشد، و قرار بود ظاهرش را بر اساس مایکل جی. فاکس طراحی کنند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که علاءالدین زیادی جوان است، و سن او را تا هجده بالا بردند. بعد ظاهر او را بر اساس نام تام کروز، که آن زمان اوایل کارش بود، طراحی کردند.

۹. شاید بازیگری که صداپیشگی علاءالدین را بر عهده داشت، دیده باشید

اسکات وینگر چندان مشهور نیست، اما برای بسیاری از بچه‌های دهه‌ی ۱۹۹۰ چهره‌ای آشناست. این بازیگر در سریال «فول هاوس» (Full House) نقش استیو را بازی کرد و بعداً در فیلم «فولر هاوس» (Fuller House) این نقش را ادامه داد. وینگر برای دریافت نقش علاءالدین در خانه صدایش را ضبط کرد، درحالی‌که مادرش دیالوگ‌های غول را می‌خواند.

۱۰. شخصیت جعفر در حین تولید تغییر کرد

اولین صداپیشه‌ای که برای یکی از شخصیت‌های اصلی انتخاب شد، جاناتان فریمن بود که نقش جعفر را برعهده داشت. هرچند صدای جعفر در جریان کار تغییر کرد. در ابتدا قرار بود که او یک شخصیت زودرنج و پرسروصدا باشد، اما سازندگان به این نتیجه رسیدند که یک شخصیت شرور آرام و خونسرد ترسناک‌تر است و به علاءالدین و جاسمین بیشتر می‌آید.

۱۱. چند بازیگر برای نقش غول چراغ جادو در نظر گرفته شده بودند

ماسکر و کلمنتز رابین ویلیامز را برای نقش غول در نظر داشتند. او طوری طراحی شده بود که شبیه ویلیامز باشد؛ و با وجود این، هنوز قطعی نبود که ویلیامز نقش را بپذیرد. کاتزنبرگ جان کندی، استیو مارتین و ادی مورفی را هم برای این نقش در نظر گرفته بود.

۱۲. باید ویلیامز را متقاعد می‌کردند که این نقش را قبول کند

ویلیامز در ابتدا نسبت به صداپیشگی غول مطمئن نبود. ماسکر و کلمنتز برای متقاعدکردن او، اریک گلدبرگ، سرپرست انیماتورها را مجبور کردند که غول را در قالب یکی از برنامه‌های استندآپ ویلیامز، متحرک کند. ویلیامز خوش‌اش آمد و قرارداد را امضا کرد.

۱۳. ویلیامز اجازه داشت کار خودش را بکند

بداهه‌گویی در انیمیشن زیاد اتفاق نمی‌افتد. چون هرچه که گفته می‌شود باید متحرک‌سازی شود. با این حال، از آنجا ابتکار و بداهه‌گویی سبک ویلیامز بود، کارگردان‌ها به او اجازه دادند کار خودش را بکند. این بازیگر توانست بیشتر دیالوگ‌هایش را بداهه بگوید، و بیشتر اوقات فقط نکات اصلی داستان به او گفته می‌شد که در دیالوگ‌ها به‌شان اشاره کند. گلدبرگ که مسئول متحرک‌سازی غول بود، به دیالوگ‌های بداهه‌ی ویلیامز گوش می‌داد، آن‌ها را که بیشتر از همه دوست داشت انتخاب می‌کرد، و همان‌ها متحرک می‌شدند.

۱۴. شخصیت یاگو در طول فرآیند تغییر کرد

در ابتدا، سازندگان یاگو را به شکل یک طوطی بریتانیایی با صدای تودماغی تصور می‌کردند. در نهایت این فیلم «پلیس بورلی هیلز ۲» (Beverly Hills Cop II) بود که جهت این شخصیت را عوض کرد. کارگردانان گیلبرت گاتفرید را در آن فیلم دیدند، از او خوش‌شان آمد و او را برای نقش یاگو انتخاب کردند و بدین ترتیب همه‌چیز درباره‌ی دستیار جعفر تغییر کرد.

۱۵. خیلی از ارجاعات دیزنی به شکلی نامحسوس وارد کار شد

اگر دقت کنید، می‌توانید حضور کوتاهی از پینوکیو، دیو از «دیو و دلبر» و سباستین از «پری دریایی کوچولو» را در فیلم ببینید. علاوه بر این، ماسکر، کلمنتز و بعضی دیگر از کارکنان دیزنی اساس شخصیت‌های فرعی بودند تا همگی در فیلم حضور افتخاری داشته باشند.

۱۶. انیمیشن «علاءالدین» به موفقیت چشمگیری دست یافت

«پری دریایی کوچولو» کمک کرد تا دیزنی به مسیر اصلی خود برگردد، و «علاءالدین» موفقیتی فراتر از تصور برای این کمپانی به‌همراه داشت. این انیمیشن پردرآمدترین انیمیشن تاریخ، و همچنین اولین انیمیشنی بود که بیش از دویست میلیون دلار در ایالات متحده و کانادا فروخت. «علاءالدین» در مجموع ۵۰۴ میلیون دلار در سرتاسر جهان فروش داشت.

۱۷. انیمیشن «علاءالدین» برنده‌ی دو جایزه‌ی اسکار شد

انیمیشن «علاءالدین» نامزد پنج جایزه‌ی اسکار شد. از جمله دو نامزدی برای بهترین ترانه‌ی اورجینال، یکی برای «Friend Like Me» و دیگری برای «Whole New World». دومی برنده‌ی جایزه‌ی بهترین ترانه شد، و خود فیلم نیز جایزه‌ی بهترین موسیقی متن را دریافت کرد.

۱۸. تیم سازنده، ویلیامز را هم بسیار عصبانی کردند

ویلیامز کار باکیفیتی برای دیزنی انجام داد و با حداقل دستمزد مصوب انجمن بازیگران (SAG) که هفتاد و پنج هزار دلار بود موافقت کرد، که بسیار کمتر از مبلغ معمول درخواستی‌اش بود. در مقابل، ویلیامز دوست نداشت که اصلاً از نام و تصویر او برای تبلیغ فیلم استفاده شود و شخصیت غول فقط در بیست و پنج درصد تبلیغات حضور داشته باشد. دلیلش این بود که فیلم «اسباب‌بازی‌ها»ی ویلیامز، قرار بود یک ماه بعد از «علاءالدین» اکران شود. دیزنی گفت که موافقت می‌کند، اما خیلی سریع حرف خود را زیرپا گذاشت. ویلیامز عصبانی بود و ناامیدی خود را علناً بیان کرد. دیزنی برای اینکه او را آرام کند، اثری از پیکاسو به ارزش بیش از یک میلیون دلار برای او فرستاد، اما فایده‌ای نداشت.

۱۹. انیمیشن «علاءالدین» دو دنباله داشت

در دهه‌ی ۱۹۹۰، دیزنی عاشق پخش دنباله‌های فیلم‌هایش در قالب ویدیوهای نمایش خانگی بود. می‌دانید که نوارهای وی‌اچ‌اس بین کودکانی که عاشق نسخه‌ی اصلی هستند، خریدار دارد. «بازگشت جعفر» (The Return of Jafar) سال ۱۹۹۴ پخش شد، اما دن کاستلانتا صداپیشگی غول را برعهده داشت، زیرا ویلیامز پس از جنجال تبیلغاتی فیلم حاضر به بازگشت نشد. با این حال، یک عذرخواهی عمومی در نهایت توانست ویلیامز را آرام کند و او سال ۱۹۹۶ برای صداپیشگی نقش غول در فیلم «علاءالدین و پادشاه دزدها» (Aladdin and the King of Thieves) بازگشت.

۲۰. یک اقتباس لایواکشن بر اساس انیمیشن «علاءالدین» ساخته شد

بازسازی‌ لایو اکشن انیمیشن‌های دیزنی برای دهه‌ی اخیر مثل همان چیزی است که دنباله‌های نمایش خانگی برای دهه‌ی ۱۹۹۰ بود. سال ۲۰۱۹، دیزنی یک بازسازی لایو اکشن بر اساس انیمیشن «علاء‌الدین» تولید کرد. این بار یک ستاره‌ی دیگر، یعنی ویل اسمیت، نقش غول را بازی کرد. این فیلم بسیار موفق بود و بیش از یک میلیارد دلار در گیشه فروش داشت.

منبع: yardbarker