ناسا مانور محافظت از زمین در برابر برخورد سیارک را آغاز کرد
ناسا ساعتی پیش دارت را به‌عنوان نخستین مأموریت دفاع سیاره‌ای خود برای تمرین اقدامات لازم در صورت تهدید سیاره‌ی زمین توسط یک سیارک سرگردان، به فضا پرتاب کرد.
مأموریت «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوتایی» (Double Asteroid Redirection Test) یا «دارت» (DART) در ساعت ۰۱:۲۰ منطقه‌ی زمانی شرقی (۰۹:۵۰ به وقت تهران) از مجتمع پرتاب فضایی ۴ در پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ کالیفرنیا پرتاب شد.
دارت توسط یک موشک فالکون ۹ اسپیس‌ایکس به فضا رفت و طبق برنامه‌ریزی پس از پیمودن میلیون‌ها کیلومتر طی آزمایش دفاع سیاره‌ای به‌صورت عمدی با یک سیارک برخورد خواهد کرد.
حدود ۹ دقیقه پس از پرتاب، بوستر مرحله‌ی اول موشک فالکون ۹ به زمین بازگشت و بر روی سکوی شناور بدون سرنشین «البته که هنوز دوستت دارم» در اقیانوس اطلس فرود آمد. با این بازگشت، اسپیس‌ایکس مجموع بازیابی بوستر موشک‌های خود را به عدد ۹۵ رساند.
دارت هم‌اکنون در راه انجام آزمایش دفاع سیاره‌ای است. این مأموریت از یک «روش برخورد جنبشی» (Kinetic Impact Technique) برای تغییر مسیر یک سیارک استفاده می‌کند. به بیان دیگر، فضاپیما با یک تخته سنگ فضایی برخورد می‌کند تا جهت آن را تغییر دهد.
دارت به یک قمر با نام «دیفورموس» (Dimorphos) که به دور یک سیارک بزرگ‌تر با نام «دیدیموس» (Didymos) می‌چرخد، برخورد خواهد کرد و بدین ترتیب طبق برآوردها مدار این سیارک کوچک به دور سیارک بزرگ‌تر، چند دقیقه کوتاه‌تر خواهد شد.
طرحی گرافیکی از مأموریت DART
Credit: NASA/Johns Hopkins APL/Steve Gribben
«توماس زوربوچن» (Thomas Zurbuchen) معاون اداره‌ی مأموریت‌های علمی ناسا گفت: «این برخورد عمدی یک فضاپیما با یک صخره است. آنچه تلاش می‌کنیم بیاموزیم این است که چگونه یک تهدید برای سیاره‌ی زمین را منحرف کنیم.»
لازم به یادآوری است که به گفته‌ی کارشناسان، دارت تنها یک آزمایش است و حتی اگر آزمایش طبق برنامه‌ریزی پیش نرود، سیارک و قمر هدف آن، هیچ کدام خطری برای حرکت در مسیر زمین ندارند. «امی مینزر» (Amy Mainzer) ستاره‌شناس و پژوهشگر اصلی مأموریت کاوشگر فروسرخ میدان باز اجرام نزدیک به زمین (NEOWISE) تأکید کرد که این اجرام هیچ شانسی برای برخورد با زمین ندارند.
او افزود: «این یک سناریوی بسیار بعید است. با این وجود، این احتمال وجود دارد که روزی سیارکی وجود داشته باشد که خطری جدی برای زمین و ساکنان آن ایجاد کند.»
آزمایش دارت به ناسا نشان می‌دهد که یک روش برخورد جنبشی چگونه می‌تواند در برابر سیارکی که برای زمین تهدید محسوب می‌شود، عمل کند. اگر در آینده یک سیارک بزرگ شناسایی شود، که به گونه‌ای خطری برای زمین به‌شمار رود، دست‌کم از نظر تئوری ناسا می‌تواند فضاپیمایی مانند دارت را برای برخورد با آن بفرستد، تا جهت آن را تغییر دهد.
هم‌اکنون چنین سیارک خطرآفرینی شناخته نشده است. با این وجود به گفته‌ی زوربوچن و مینزر دانشمندان تنها حدود ۴۰ درصد از تمام اجرام نزدیک به زمین را به دقت طبقه‌بندی کرده‌اند. در این میان گفته‌ی «کریستینا توماس» (Cristina Thomas) هم‌اکنون دانشمندان تقریبا ۹۰ درصد از تمام سیارک‌های نزدیک به زمین را فهرست‌بندی کرده‌اند؛ اجرامی که به اندازه‌ی سنگ‌های فضایی که میلیون‌ها سال پیش دایناسورها را از بین بردند، بزرگ هستند.
با این وجود هنوز اجرام کوچک‌تر بسیار بیشتری وجود دارند که شناسایی نشده‌اند و بنابراین دفاع سیاره‌ای در برابر صخره‌های فضایی سرکش، یک ضرورت است.
عکس کاور: پرتاب مأموریت دارت ناسا
Credit: Bill Ingalls/NASA
منبع: Space
