چگونه دیمنز سولز استانداردهای غولآخرهای سولزلایک را تعیین کرد؟
چند ماه پیش شرکت سونی بازسازی بازی «دیمنز سولز» را برای کنسول پلی‌استیشن ۵ منتشر کرد. عرضه‌ی این بازی باعث شد تا حین اینکه همه از گرافیک این بازی حیرت‌زده شوند، دوباره نگاه‌ها به این بازی تأثیرگذار و مهم باز گردد. بازی‌های سری دارک سولز در حقیقت دنباله‌ی معنوی سری دیمنز سولز هستند و دیگر بازی‌های استودیوی «فرام سافت‌ویر» از جمله سکیرو و بلادبورن بدون شک تأثیرات زیادی از بازی دیمنز سولز پذیرفته‌اند. به مجموع این بازی‌ها که منبع الهام اصلی آن‌ها دیمنز سولز است اصطلاحا «سولزلایک» (Souls-like) گفته می‌شود. البته تأثیرگذاری بازی دیمنز سولز در آثار ساخته شده به دست استودیوی فرام سافت‌ویر خلاصه نمی‌شود و تعداد بی‌شماری از بازی‌های دهه‌ی گذشته به نوبه‌ی خود از بازی دیمنز سولز الهام گرفته‌اند.
البته از آنجا که بازی دیمنز سولز به شکل انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن ۳ عرضه شده بسیاری از گیمر‌ها و حتی طرفداران بازی‌های سری سولز، این بازی را تجربه نکرده‌اند. حتی همین حالا هم که این بازی برای کنسول پلی‌استیشن ۵ منتشر شده افراد کمی هستند که به کنسول جدید شرکت سونی دسترسی دارند. به همین دلیل اثرگذاری بازی دیمنز سولز روی بازی‌ها دیگر سولز لایک چندان برای همه مشخص نشده و حتی خیلی از مواقع در حدی که لیاقت دارد دیده نمی‌شود.
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی‌های سولزلایک غولآخرهای پرشکوه است. غولآخرها دشمنانی هستند که به معنای واقعی کلمه توان بازیکن را می‌سنجند. البته کاربرد غولآخرها در بازی‌های سری سولز چیزی بیشتر از دشمنان بزرگ است. غولآخرهای این بازی‌ها شخصیت‌هایی مهمی در این بازی‌ها هستند که داستان خود را دارند و اگر با دقت نگاه کنیم می‌توانیم تأثیر و جایگاه آن‌ها را به‌خوبی در دنیای این بازی‌ها ببینیم. در بازی‌های سولزبورن غولآخرهای بسیار زیاد و متنوعی داریم که یکی از ستون‌های اصلی این بازی‌ها به شمار می‌روند. جالب است بدانید در طراحی متنوع غول‌آخرهایی که در بازی‌های سولز می‌بینیم معمولا از غولآخرهای بازی دیمنز سولز الهام گرفته شده.
غول‌آخرهایی که در بازی دیمنز سولز طراحی شده‌اند، در حقیقت استانداردهای مهمی هستند که با آمدن این بازی وضع شده‌اند. اگر غولآخرهای این بازی‌ها با دقت بررسی کنیم به‌خوبی می‌توانیم تأثیرات طراحی غولآخرهای دیمنز سولز را ببینیم. البته برای این که بدانیم خود غولآخرهای بازی دیمنز سولز که منبع الهام هستند چه ویژگی‌هایی دارند بد نیست نگاهی به این غولآخرها داشته باشیم تا غولآخرهای بازی‌های بعدی را بهتر درک کنیم.
The Maneaters – غولآخرهای دو تایی
کمتر غول‌آخرهایی از بازی‌های سولزبورن به اندازه‌ی غول‌های دو تایی برجسته و به یاد ماندنی هستند. دقیق‌تر بگوییم؛ غول‌های چند تایی که مجبورمان می‌کنند در لحظه روی بیش‌از یک نیروی اهریمنی تمرکز کنیم و هم‌زمان با چند دشمن خطرناک بجنگیم. غول‌آخر Ornstein and Smough یکی از شاخص‌ترین غول‌آخرهایی هستند که با استفاده از این تکنیک ساخته شده.
Maneaterها از بازی دیمنز سولز بنیان‌گذار طراحی چنین غول‌آخرهایی هستند. این غولآخرها علاوه بر این که مبارزه‌ای چند نفری دارند، یکی دیگر از مکانیک‌های مربوط به غولآخرهای چند نفری را بنیان‌گذاری کرده‌اند. در این مبارزه برای اینکه بتوانید غول‌آخر دوم را ببینید، مجبور هستید بعد از مبارزه‌ای طولانی با غول اول، خون او را به قدری کاهش دهید که غول‌آخر دوم به خود زحمت بدهد و وارد میدان نبرد شود.
تازه وقتی بعد از دردسرهای فراوان خون غول‌آخر اول را به حدی می‌رسانید که مبارزه وارد فاز دوم شود، با دیدن غول‌آخر دوم با خود می‌گویید: «حالا باید چطور می‌توانم هم‌زمان با وجود این دو موجود کریه جان سالم به در ببرم؟» این حس دقیقا حسی است که از رویارویی با غولآخرهای چندتایی به بازیکنان دست می‌دهد. طراحی شبیه به غول‌آخر Maneaters را در بازی‌های بعدی سولز لایک می‌بینیم اما برخی از این بازی‌ها مانند دارک سولز ۲ بیش از حد به این طراحی تکیه و هیجان شدید ناشی از روبهرو شدن با چند دشمن قدرتمند را خراب کرده‌اند.
The Vanguard – غولآخرهای آموزشی
در بسیاری از بازی‌ها، غولآخرهای آموزشی آسان‌ترین غولآخرهای کل بازی هستند. این غولآخرها وظیفه‌ی خوش‌آمدگویی به بازیکنان را دارند و بعد از ارائه دادن مبارزه‌ای کم دردسر، باعث می‌شوند تا بازیکن حس خوب قدرت و سلامی گرم از دنیای بازی دریافت کند. چنین چیزی درباره‌ی غولآخرهای بازی‌ها سولزبورن صدق نمی‌کند. غولآخرهای آموزشی بازی‌های سولزبورن اولین سد راه بازیکنان و آزمونی اولیه هستند که آیا بازیکنان لیاقت ورود به دنیای بازی را دارند یا این که هنوز مکانیک‌های اولیه‌ی بازی را یاد نگرفته‌اند.
Vanguard به طور کلی همانند دیگر غولآخرهای آموزشی سری سولزبورن طراحی شده. (در حقیقت غولآخرهای آموزشی سولزبورن بر اساس Vanguard طراحی شده‌اند) البته این غول‌آخر یک ویژگی به خصوص دارد که آن را از دیگر از غولآخرهای آموزشی متمایز می‌کند. اگرچه کشتن Vanguard در مبارزه‌ی مخصوص او ممکن است اما حتی اگر بازیکن در مبارزه با Vanguard شکست بخورد هم جریان بازی ادامه پیدا می‌کند و بخش بعدی بازی شروع می‌شود. در حقیقت اکثر بازیکنان تازه‌وارد به هنگام اولین رویارویی با Vanguard شکست می‌خورند.
در بازی بلادبورن هم مکانیک مشابهی برای ِغول‌آخر آموزشی در نظر گرفته شده و در صورتی که بازیکنان از این غول‌آخر شکست بخورند هم بازی ادامه پیدا می‌کند. البته غول‌آخر اول بازی دارک سولز ۱ را می‌توانیم دنباله‌رو بهتری از ونگار به حساب بی‌آوریم. مهم‌ترین وظیفه‌ی غولآخرهای آموزشی در بازی‌های سولزلایک نشان دادن طعم این بازی‌ها به بازیکنان و اخطار از آینده‌ی سختی است که انتظار آن‌ها را می‌کشد.
The Penetrator – غولآخرهای شوالیه
تعریف کردن این دسته از غولآخرهای بازی‌ها سولزلایک کمی سخت است؛ زیرا نمی‌توانیم تمام غولآخرهای این بازی‌ها که شوالیه هستند را در این دسته‌بندی بگنجانیم. غولآخرهای شوالیه در بازی‌های سولزلایک معمولا شوالیه‌هایی هستند که از دشمنان معمول بازی قدرت بیشتری دارند و بجز یک اسلحه‌ی ساده، قدرت آن‌چنانی دیگری ندارد. مشکل اصلی رویارویی با شوالیه‌ها این است که آن‌ها با وجود نداشتن قدرت‌های عجیب و غریب، مهارت بسیار بالایی در استفاده از اسلحه‌های محدود خود دارند و حسابی بازیکنان را به چالش می‌کشند.
غول‌آخر Penetrator از بازی دیمنز سولز ویژگی‌های غولآخرهای شوالیه را به نحو احسن به نمایش می‌گذارد. تنها راه شکست دادن این غول‌آخر مهارت داشتن در مبارزات تن‌به‌تن و استاد شدن در تمام تکنیک‌های مبارزه‌ای است که در این بازی وجود دارند.
بسیاری از غولآخرهای سری بازی‌های سولز که آن‌ها را به‌عنوان قوی‌ترین غولآخرهای این بازی‌ها می‌شناسیم ادامه‌دهنده‌ی راه Penetrator هستند. مانند غول‌آخر آرتوریاس از دارک سولز ۱ و گنیچیرو از بازی سکیرو. این غولآخرها در حقیقت نسخه‌هایی قوی‌تر، سریع‌تر، ماهرتر و در مجموع بهتر از بازیکن هستند که شکست دادن آن‌ها نشان می‌دهد بازیکن پیشرفت کرده و به چیزی بهتر از گذشته‌ی خود تبدیل شده.
The Flamelurker – غولآخرهای راه‌بند
غولآخرهای راه‌بند الزاما قوی‌ترین دشمنان کل بازی نیستند. این غول‌ها حتی داستان بزرگ و جذابی هم ندارند و به ظاهر چیز خاصی ارائه نمی‌دهد. اما کافی است که با این غول‌ها روبهرو شوید تا هر پیشرفتی که در بازی داشته‌اید بی‌ارزش به چشم بیاید و ادامه‌ی بازی غیرممکن شود.
غول‌آخر Flamelurker بدون شک یکی از غول‌آخرهایی است که می‌تواند لقب راه‌بند را به دوش بکشد. هر چیزی که درباره‌ی این غول‌آخر وجود دارد باعث کشته شدن بازیکن و به دنبال آن ایجاد خشمی بزرگ می‌شود. چیزی که خود Flamelurker را از دیگر غولآخرها متمایز می‌کند سرعت باورنکردنی است. این غول‌آخر از هر غول‌آخری که تا آن لحظه‌ی بازی وجود دارد با اختلاف سریع‌تر است و باعث می‌شود تا حس کنیم سازندگان بازی در طراحی این غول‌آخر دچار اشتباه شده‌اند.
با وجود نامتعادل بودن طراحی Flamelurker، در بخش‌هایی از بازی‌های سولزلایک با چنین غول‌آخرهایی روبهرو می‌شویم. این غولآخرهای ناعادلانه کاری می‌کنند که گمان کنیم راه را اشتباه آمده‌ایم؛ زیرا نباید در این بخش از بازی با چنین حریف قدرتمندی روبهرو شویم. غول‌آخر Smelter Demon از بازی دارک سولز ۲ چه از نظر بصری و چه از نظر درجه‌ی سختی حس و حالی شبیه به Flamelurker دارد. به‌خصوص وقتی با نسخه‌ی قوی‌تر او در محتوای دانلودی دارک سولز ۲ روبهرو می‌شویم.
Tower Knight – غولآخرهای عظیم‌الجثه
غول‌آخرهایی که اندازه‌ای چند برابر شخصیت بازیکن ابداع بازی دیمنز سولز نیستند. بزرگترین چالشی که به مصاف این غولآخرها رفتن ایجاد می‌کند کنار آمدن با اندازه‌ی بزرگ این غول‌ها و زور بازوی بالا آن‌ها است. در بسیاری از بازی‌های سولزبورن که دارک سولز ۲ از این نظر در رأس آن‌ها است، تعداد زیادی از این غولآخرهای عظیم‌الجثه را ملاقات می‌کنیم.
بدون شک طراحی غولآخرهای عظیم‌الجثه‌ای که در دیگر بازی‌های سری سولز وجود دارند بی‌ربط به Tower Knight نیست. این غول در نگاه اول بسیار خطرناک به نظر می‌آید و مبارزه با او به قدری ترسناک است که باعث می‌شود فکر کنیم Tower Knight می‌تواند غول‌آخر نهایی هر بازی دیگری باشد؛ به‌خصوص وقتی صدمه به زدن او در ابتدای مبارزه غیرممکن است و باعث می‌شود بازیکن حس عمیقی از درماندگی را تجربه می‌کند.
البته مبارزه با Tower Knight درس بسیار مهمی برای بازیکنان سری سولز دارد. بزرگ بودن یک غول‌آخر الزاما به معنای این نیست که با سخت‌ترین غول‌آخر کل بازی طرف هستیم. اتفاقا ماجرا تا حدودی برعکس است و اگر بتوانیم نحوه‌ی مقابله با این غول‌ها را یاد بگیریم شکست دادن آن‌ها بسیار ساده است.
Fool’s Idol – غولآخرهای تکثیرشونده
نمی‌دانیم چرا، اما بازی‌های سولزلایک دوست دارند غول‌آخرهایی که در طول مبارزه نسخه‌های تقلبی از خود می‌سازند را داشته باشند. طراحی این غولآخرها ممکن است ادای احترام به غولآخرهای بازی‌های کلاسیکی باشد که چنین مکانیک مشابهی را دارند. البته از سمت دیگر اصلا بعید نیست که سازندگان این بازی‌ها از این موضوع که این غولآخرها حسابی اعصاب خرد کن هستند آگاه باشند و عمدا آن‌ها را در بازی‌های خود بچپانند.
قضیه‌ی اعصاب خرد کن بودن به طور کامل درباره‌ی Fool’s Idol صدق می‌کند. با وجود این که در نگاه اول ممکن است با دیدن ظاهر فیزیکی این غول‌آخر گمان کنیم که مبارزه‌ای راحت در پیش است، تکثیر شدن این غول‌آخر حسابی ما را اذیت می‌کند. صدمه زدن به این غول‌آخر کار ساده‌ای نیست و جنگیدن مجبوریم در ابتدا نسخه‌ی واقعی را پیدا کنیم. پیدا کردن غول‌آخر واقعی در این مبارزه اصلا کار راحتی نیست که همین موضوع باعث می‌شود Fool’s Idol یک از غولآخرهای سخت بازی دیمنز سولز باشد. این غول‌آخر حتی بعد از چند بار تمام کردن بازی هم می‌تواند بازیکنان حرفه‌ای را اذیت کند.
با وجود این که تعداد قابل‌توجهی از غولآخرهای مشابه Fool’s Idol در بازی‌های بعدی سولزبورن وجود دارند اما Fool’s Idol تقریبا از همه‌ی آن‌ها بهتر است. این غول‌آخر از نظر پس‌زمینه‌ی داستانی جذابیت‌های مخصوص به خود را دارد و سبک مبارزه‌ی او، داستان و هر چیز مرتبط با این غول‌آخر را به‌خوبی تکمیل می‌کند.
Armor Spider – غولآخرهای بی‌افتخار
هیچ بازی سولزبورنی وجود ندارد که میزبان حداقل یک غول‌آخر بی‌افتخار و حال‌گیر نباشد. در هر کدام از این بازی‌ها می‌توان غول‌آخرهایی را پیدا کرد که به خودی خود اصلا سخت نیستند. این غول‌ها به جای مبارزه‌ی جوان‌مردانه به تکنیک‌های مختلفی متوسل می‌شوند که باعث می‌شود در هنگام مبارزه با آن‌ها به ستوه بیاییم.
غول‌آخر Armor Spider اولین یا تنها غول‌آخر این‌چنینی از بازی دیمنز سولز نیست اما با اختلاف به یاد ماندنی‌ترین آن‌ها است. این غول‌آخر چندان سرسخت نیست و شکست دادن خود او زحمت زیادی نمی‌خواهد. دردسر اصلی بازیکنان به هنگام رویارویی با این غول‌آخر گذشتن از راهروی باریک و مرگباری برای رسیدن که خود غول‌آخر است که باعث می‌شود Armor Spider یکی از مرگ‌آورترین مبارزات بازی دیمنز سولز باشد؛ مرگ‌آور به خاطر خطرات بیرونی و نه توانایی غول‌آخر در مبارزه.
بازی‌های بعدی سری سولز نه تنها غول‌آخرهایی که از طریق مسائل بیرونی کشنده هستند را در خود دارند بلکه استفاده از این تکنیک‌های ناعادلانه برای کشتن بازیکن را به دیگر بخش‌های بازی هم کشانده‌اند. مانند مرداب‌های سمی که تقریبا در تمام بازی‌های سولزلایک وجود دارند یا شوالیه‌هایی تیرانداز قلعه‌ی Anor Londo که در بازی دارک سولز ۱ روزگار بازیکنان را سیاه کرده‌اند و در ابتدای کار راهی برای مقابله با آن‌ها وجود ندارد.
The Phalanx – غولآخرهای آسان‌تر از انتظارات
در سری بازی‌هایی که با سخت بودن شناخته می‌شود روبهرو شدن با غول‌آخرهایی که به شکل غیرمنتظره‌ای آسان‌تر از ظاهرشان هستند مشکل بزرگی است. اولا این غول‌ها به دلیل این که از چیزی که به نظر می‌آیند آسان‌تر هستند توی ذوق بازیکنان می‌زنند و بدتر از این موضوع، چه کسی بازی‌های سولزلایک را بازی می‌کند تا با غول‌آخری ساده و بدون دردسر مبارزه کند؟
غول‌آخر Phalanx نزد همگان به‌عنوان «غول‌آخری که ظاهر تهدیدکننده داشت اما بی‌دردسر شکست خورد» شناخته می‌شود. با وجود این که در ابتدا ممکن است مبارزه با Phalanx خطرناک به نظر برسد اما طولی نمی‌کشد تا خلاف این موضوع ثابت شود و این غول‌آخر بعد از چند دقیقه به تاریخ بپیوندد. حقیقتا این غول‌آخر حتی به‌عنوان یکی از اولین غولآخرهای کل بازی به قدری آسان است که ممکن است مهارت‌های بازیکن بعد از مبارزه با او کاهش یابد.
غولآخرهای اولیه‌ی دیگر بازی‌های استودیوی فرام سافت‌ویر به‌سادگی Phalanx نیستند اما در این بازی‌ها باز هم چنین مبارزاتی وجود دارد. برای مثال غول‌آخر Covetous Demon از بازی دارک سولز ۲ و غول‌آخر Cleric Beast از بازی بلادبورن شبیه به Phalanx هستند؛ صعب در نگاه اول و سهل در میدان نبرد.
The Storm King – غولآخرهای حیله‌گر
غولآخرهای حیله‌گر چیزی بین حالت بی‌افتخارها و راه‌بندها هستند. برخی وقت‌ها شکست دادن این غولآخرها آسان و گاهی اوقات بسیار دشوار است. نکته‌ی مشترک در میان این غولآخرها، وابستگی به یک مکانیک مرکزی است که دانستن یا ندانستن آن سرنوشت مبارزه را تعیین می‌کند.
Storm King به وضوح یکی از مثال‌های قابل‌توجه از غولآخرهای حیله‌گر بازی دیمنز سولز است. تنها چیز لازم برای شکست دادن این غول‌آخر داشتن یک شمشیر جادویی است که از طریق آن می‌توانیم به‌راحتی این غول‌آخر را از پا در بیاوریم. با وجود این که مبارزه با این غول‌آخر بهترین بخش بازی دیمنز سولز نیست اما صحنه‌ی خلق شده از آن حسابی جذاب است و باعث می‌شود تا لابه‌لای مبارزات طاقت‌فرسای بازی دیمنز سولز تنفسی داشته باشیم.
اگرچه غول‌آخرهایی مانند Yorm از بازی دارک سولز ۳ مبارزات نسبتا جالبی دارند اما تمام غولآخرهای حیله‌گر سری سولز به این جذابیت نیستند. مانند کابوسی به نام Bed of Chaos از بازی دارک سولز ۱ که از بازیکنانی که در حال تجربه‌ی دارک سولز هستند انتظار دارد مانند سوپر ماریو در محیط جابه‌جا شوند.
Old King Allant – غولآخرهای الکی بزرگ شده
غول‌آخرهایی که در بازی‌های سولزلایک الکی بزرگ می‌شوند بی‌شباهت به غولآخرها آسان‌تر از انتظار نیستند. تفاوت در این است که این غولآخرها معمولا مبارزاتی عادی دارند در حال که همه‌چیز بازی کاری می‌کند گمان کنیم مبارزه با این غولآخرها قرار است پدیده‌ای حماسی و بزرگ باشد که سرنوشت بازی را تعیین می‌کند؛ در حالی که خود نبرد اصلا در این سطح نیست و نمی‌تواند انتظارات را برآورده کند.
احتمالا نمی‌توانیم در تمام بازی‌های سولزبورن هیچ نمونه‌ی بهتری از این دسته پیدا کنیم که در مقابل Old King Allant حرفی برای گفتن داشته باشد. با وجود این که این شخصیت در مرکز قسمت بزرگی از داستان بازی دیمنز سولز است و حتی ظاهر او نشان می‌دهد که قرار است با یک مبارز کارکشته‌ی بی‌رحم طرف شویم، این مبارزه بیشتر شبیه به یک میان‌پرده‌ی بامزه است تا نبردی با عظمت.
حقیقتا اکثر بازی‌های سولزبورن در ساخت غول‌آخری که انتظارات ایجاد شده از خود را برآورده می‌کند ناکام مانده‌اند. حتی اگر غولآخرها را کنار بگذاریم بدون استثنا در تمام بازی‌های سولزبورن حداقل یک غول‌آخر پیدا می‌شود که اصلا در حد و اندازه‌ی هیجان ایجاد شده ظاهر نمی‌شود.
این مطلب بر پایه‌ی نوشته‌ای از متیو برد از وب‌سایت Den of Geeks نگاشته شده.
