۵ درس فیلم‌های ترسناک برای زنده ماندن در آخرالزمان زامبی‌ها!

در این مقاله به شما می‌گوییم اگر یک وقت زامبی‌ها حمله کردند و کل دنیا را گرفتند، از کدام روش‌ها و راهکارهای فیلم‌های ترسناک استفاده کنیم تا زنده بمانیم و دوام بیاوریم.

• ۱۰ فیلم ترسناک برتر دهه‌ی گذشته با موضوع زامبی‌ها
• ۱۰ دنباله‌ و بازسازی برتر فیلم‌های زامبی‌محور

هر فیلم زامبی‌محوری که ساخته می‌شود، بخش‌های تازه‌ای به این ژانر اضافه می‌کند و انگار هر بار با اطلاعات بامزه‌تر و تازه‌تری مواجه می‌شویم و زامبی‌های متنوعی را می‌شناسیم. گاهی وقت‌ها کُند و آرام حرکت می‌کنند، گاهی وقت‌ها هم سرعتی سرسام‌آور دارند. در بعضی فیلم‌ها موجوداتی تقریبا شکست‌ناپذیر هستند، در بعضی دیگر بدن نرم و آسیپ‌پذیری دارند و راحت از بین می‌روند.

در فیلم رمانتیک/کمدی/ترسناک جذاب «زندگی بعد از بث» (Life After Beth) محصول استودیو A24، با پیشنهاد تازه‌ای مواجه می‌شدیم؛ زامبی‌ها با شنیدن موسیقی آرام می‌شوند و اینکه وقتی برای اولین بار از مرگ بازمی‌گردند، عطش عجیبی برای برقراری رابطه دارند.

با این حال یک‌سری چیزهای ثابت هم داریم؛ مؤلفه‌هایی که در فیلم‌های گوناگون تکرار می‌شوند و صرف نظر از اینکه چه نوع زامبی‌هایی در چه مدل فیلمی می‌بینیم، همیشه صدق می‌کنند. برای همین تصمیم گرفته‌ایم ۵ درسی را که فیلم‌های ترسناک درباره‌ی زامبی‌ها به ما یاد داده‌اند ردیف کنیم تا ببینیم اگر یک روز چنین اتفاقی افتاد! چطور گلیم خودمان را از آب بیرون بکشیم و زنده بمانیم. ۵ اتفاق که در ادامه می‌آیند چیزهایی هستند که در صورت وقوع آخرالزمان زامبی‌ها، می‌توانند جانتان را نجات دهند.

۱. فرار کنید!

شاهکار همیشه ماندگار جرج رومرو یعنی «شبِ مردگان زنده» (Night of the Living Dead) انبوهی از سینمادوستان مدرن را با زامبی‌ها آشنا کرد. در این فیلم با زامبی‌هایی طرف بودیم که خیلی خیلی آرام حرکت می‌کردند (هرچند بعضی‌هایشان زبر و زرنگ‌تر از بقیه بودند). منطق پشت این قضیه ساده بود؛ این‌ها اجسادی بودند که دوباره به حرکت در آمدند پس طبیعی بود که بدن پوسیده‌ای داشته باشند و خشک حرکت کنند.

تا سال ۲۰۰۲ این تصویر غالب زامبی‌ها در فیلم‌ها بود، تا اینکه دنی بویل ایده‌ی زامبی‌های سریع را در فیلم «۲۸ روز بعد» (۲۸ Days Later) مطرح کرد؛ فیلمی که هنوز هم ادعا می‌کند یک فیلم زامبی‌محور نیست. در این فیلم زامبی‌هایی را می‌دیدیم که می‌توانستند با سرعت زیاد به دنبال شما بیفتند و خیلی سریع به خاطر شیوع یک ویروس خطرناک، تکثیر می‌شدند.

زامبی‌های سریع خیلی زود جایشان را در فرهنگ عامه محکم کردند و آن‌ها را در فیلم‌های دیگری مثل بازسازی «طلوع مردگان» (Dawn of the Dead) زک اسنایدر و «جنگ جهانی زد» (World War Z) با بازی برد پیت دیدیم.

در فیلم زندگی بعد از بث، آن‌ها موجوداتی حراف و فراموش‌کار هستند و خیلی نباید نگران سرعت این مدل زامبی باشید. نکته‌ی مهم اینجاست که صرف نظر از اینکه زامبی دنیای شما چه‌قدر سریع حرکت می‌کند، شما باید سریع‌تر باشید. اگر با زامبی‌هایی فوق سریع از مدل زامبی‌های ۲۸ روز بعد طرف هستید، باید حسابی روی سوخت و ساز بدنتان کار کنید و تا نفس دارید بدوید و بدوید و بدوید. اگر هم با زامبی‌های کُند و آرام مواجه شدید، باز هم باید سریع باشید. آن‌ها همیشه راهی برای رسیدن به شما پیدا می‌کنند. حتی اگر گله‌ای موجود کندذهن و حیوان‌صفت باشند که بدن‌ها و مفاصل پوسیده دارند. در هر صورت درنگ جایز نیست.

۲. در جاهای بسته نمانید

بیشتر دقایق فصل اوج شب مردگان زنده در یک زیرزمین خاک‌گرفته می‌گذرد، جایی که برای زنده ماندن از دست زامبی‌های آدم‌خوار اصلا مناسب نیست.

در فیلم «شان مردگان» (Shaun of the Dead) بازمانده‌های نسبتا خنگ یک آخرالزمان بریتانیایی در یک میخانه‌ی قدیمی پناه می‌گیرند و کارشان به نتایج فاجعه‌باری ختم می‌شود. در سریال «مردگان متحرک» (The Walking Dead) هم با فرمول ثابتی طرف هستیم؛ بازمانده‌ها جای جدیدی برای اقامت پیدا می‌کنند، مدتی در آن می‌مانند تا اوضاع خراب شود و دوباره مجبور شوند جای دیگری پیدا کنند.

اگر فکر می‌کنید با حبس کردن خودتان در یک مکان بسته و بستن انواع و اقسام حفاظ‌ها روی در و دیوارش، از دست این موجودات در امان خواهید بود، اشتباه می‌کنید. این آدم‌خوارهای بی‌مغز بالاخره راهی برای ورود پیدا می‌کنند و آرامشتان را به هم می‌زنند. بهترین نقطه برای شما مکان‌های باز است، به‌ویژه وقتی با زامبی‌های کُند سروکار دارید. خودتان را در یک چهار دیواری محدود نکنید و راه فرار برای خودتان بگذارید. تعدادی از فیلم‌های زامبی‌محوری که پایان به اصطلاح خوش داشتند، قهرمان‌های داستان را در فضاهای باز نشان می‌دهند (مثلا ۲۸ روز بعد). حداقلش این است که زامبی‌ها در فضاهای باز ترس کمتری دارند.

۳. سر زامبی‌ها را نشانه بگیرید

اگر یک قانون و قاعده باشد که تمام زامبی‌های تمام فیلم‌ها به آن پایبند هستند، این است که با شلیک به سرشان می‌توانید از شرشان خلاص شوید. حالا اینکه می‌گوییم شلیک معنیش این نیست که با سلاح‌های دیگر نمی‌توانید سرشان را هدف قرار دهید. هر چیزی دم دستتان بود (چاقو، تبر، بیل و الی آخر) محکم وسط فرق سر زامبی بکوبید و او از کار می‌افتد.

هنوز مشخص نیست که چرا مغز زامبی‌ها مرکز فرماندهی بدنشان حساب می‌شود. اکثر زامبی‌ها با حرکت ماهیچه‌ها و مفاصلشان کار می‌کنند و به نظر نمی‌رسد مغزشان کارکردی داشته باشد. ولی مهم نیست. این قابلیت باعث شده تا در فیلم‌های گوناگون سکانس‌ها و صحنه‌های هیجان‌انگیزی ببینیم که طی آن‌ها سر زامبی‌ها را می‌ترکانند و ما کیف می‌کنیم. یا مثلا در فیلم‌های دیگری می‌بینیم که با پره‌های هلی‌کوپتر سر از بدنشان جدا می‌کند. راستش را بخواهید، مهم‌ترین نکته‌ی این قضیه همین است.

اگر در موقعیتی قرار گرفتید که زامبی‌های آدم‌خوار دارند سمت شما حمله می‌کنند، سرشان را هدف بگیرید و خودتان را نجات دهید.

۴. زامبی‌ها قابلیت تغییر دارند

یکی از ایده‌های جنجال‌برانگیز درباره‌ی زامبی‌ها این است که آن‌ها می‌توانند خودشان را تغییر دهند. گویا در شرایطی می‌توانند حس کنند، متوجه شوند و حتی به یاد بیاورند. این ایده اولین‌بار در فیلم «روز مردگان» (Day of the Dead) جرج رومرو مطرح شد. رومرو بعدها در فیلم «سرزمین مردگان» (Land of the Dead) با شرح و بسط بیشتری سراغ این ایده رفت.

در فیلم «بدن‌های گرم» (Warm Bodies) این ایده را جلوتر بردند و ابعاد بامزه‌تری به آن بخشیدند. در این فیلم زامبی‌هایی را می‌دیدیم که با هم ارتباط برقرار می‌کردند و حتی قابلیت عاشق شدن داشتند. درست است که زامبی‌ها معمولا یک مشت موجود بی‌مغز وحشی هستند که دنبال شما می‌افتند، ولی گاهی وقت‌ها هم می‌توانید به خوبی ذاتی آن‌ها اتکا کنید. هر چه نباشد یک زمانی همه‌ی آن‌ها انسان بودند.

۵. بعضی آدم‌ها از زامبی‌ها خطرناک‌ترند

نکته‌ی غم‌انگیز و تکان‌دهنده‌ی فیلم‌های آخرالزمانی این است که خیلی از آدم‌ها و بازمانده‌ها به وحشی‌گری روی می‌آورند و حتی در مواردی جنایاتی خونین‌تر از زامبی‌ها مرتکب می‌شوند. حداقل زامبی‌ها دسیسه‌چینی نمی‌کنند و بر اساس غریزه‌ی دردناکشان عمل می‌کنند. ولی بعضی از بازمانده‌ها واقعا پلید و بدذات هستند و باید حواستان را جمع کنید گیر آن‌ها نیفتید.

در فیلم‌هایی مثل روز مردگان و ۲۸ روز بعد، انسان‌ها به اندازه‌ی زامبی‌ها خطرناک و تهدیدآمیز هستند. پس اگر با آدم‌هایی برخورد کردید که به نظر سالم می‌رسند و زامبی نشده‌اند، با احتیاط سمتشان بروید. با فروپاشی دنیا و نبود قوانین و از بین رفتن ترس از عواقب، خیلی‌ها عنان از کف می‌دهند و تسلیم ذات خشونت‌طلبشان می‌شوند و هر کار وحشتناکی که فکرش را بکنید انجام می‌دهند.

منبع: IndieWire