آیا بلوری آخرین فرمت دیسک‌های نوری است؟
با وجود سرویس‌های استریمینگ و پلتفرم‌های بازی‌های دیجیتالی، آیا واقعا آینده‌ای برای دیسک‌های نوری وجود دارد؟ اگرچه در حال حاضر همچنان دیسک‌های بلوری مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما تا چه زمانی می‌توانند دوام بیاورند؟ آیا بلوری آخرین فرمت دیسک‌های نوری است یا اینکه یک فناوری بهتر جایگزین آن می‌شود؟ در ادامه به این موضوع می‌پردازیم.
حذف تدریجی بلوری پلیرها
در سال ۲۰۱۹، سامسونگ از توقف تولید پخش‌کننده‌های بلوری این شرکت خبر داد و حالا کمتر کسی به دنبال بلوری پلیر جدید می‌گردد. همچنین بسیاری از لپ‌تاپ‌های جدید فاقد درایو نوری هستند. بنابراین اگر اهل آرشیو کردن دیسک‌های بلوری هستید، روز‌به‌روز با گزینه‌های کمتری برای پخش آن‌ها روبرو می‌شوید.
البته همچنان در بین کنسول‌ها این دیسک‌ها طرفداران زیادی دارند ولی حتی در نسل جدید کنسول‌های گیمینگ هم امکان خرید مدل فاقد درایو نوری وجود دارد.
نفس‌های اخر بلوری
با وجود اینکه روز‌به‌روز پخش‌کننده‌های کمتری برای دیسک‌های بلوری تولید می‌شود، اما شرکت‌های سازنده‌ی فیلم‌های سینمایی کماکان چنین دیسک‌هایی را راهی بازار می‌کنند. البته نسبت به گذشته تعداد خریداران دیسک‌های بلوری فیلم‌های سینمایی کمتر شده ولی همچنان برخی از خوره‌های سینما علاقه‌ی زیادی به خرید این دیسک‌ها دارند.
باید خاطرنشان کنیم فناوری بلوری در سال ۲۰۱۵ با معرفی دیسک‌های UHD 4K به‌روز‌رسانی شده است. در حال حاضر بیشترین ظرفیت یک دیسک بلوری به ۱۲۸ گیگابایت می‌رسد ولی بازی‌ها و فیلم‌های سینمایی از دیسک‌های ۱۰۰ گیگابایتی استفاده می‌کنند. دیسک‌های بلوری با توجه به ظرفیت بالایی که دارند، در کل از قیمت پایینی بهره می‌برند.
در بسیاری از کشورهای پیشرفته، سرعت اینترنت به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. اما همچنان برخی کاربران استفاده از بلوری را ترجیح می‌دهند زیرا می‌گویند بیشتر محتواهای ۴K که استریم می‌شوند، معمولا فشرده‌سازی شده‌اند و بنابراین بیت‌ریت پایین‌تری نسبت به بلوری ارائه می‌دهند. در ایران بسیاری از کاربران به دانلود کردن انواع و فیلم و سریال عادت کرده‌اند ولی در کشورهای پیشرفته اگرچه سرعت اینترنت بالایی دارند، اما عمدتا یا از سرویس‌های استریمینگ استفاده می‌کنند یا دیسک‌های بلوری می‌خرند.
دیسک‌های بزرگ‌تر
شاید باور این موضوع کمی ساخت باشد، اما باید بگوییم که نسل بعدی بلوری برای مدتی در دست توسعه قرار داشت. دیسک‌های موسوم به HVD قرار بود ظرفیتی تا ۶ ترابایت ارائه کنند. سابقه‌ی این فناوری به سال‌ها قبل برمی‌گردد اما در نهایت به دلیل شرایط بازار و ورشکستگی شرکتی که در حال توسعه‌ی این فناوری بود، HVD به آخر خط رسید.
به طور کلی اگر برای ساخت دیسک‌های نوری از مواد مناسبی استفاده شود، از نظر تئوری می‌توانند بیش از یک قرن دوام بیاورند. این یعنی چنین دیسک‌هایی برای آرشیو انواع محتوا ایده‌آل هستند. در سال ۲۰۱۸ گروهی از دانشمندان اعلام کردند که موفق به ساخت دیسک نوری ۱۰ ترابایتی با عمر ۶۰۰ ساله شده‌اند.
در سال ۲۰۲۰، سونی (که توسعه‌‌دهنده‌ی بلوری محسوب می‌شود) نسل سوم سیستم ذخیره‌سازی نوری خود را معرفی کرد. این دستگاه‌ها مبتنی بر کارتریج‌های دیسکی هستند و هرکدام می‌توانند ۵.۵ ترابایت ذخیره کنند. سرعت خواندن و نوشتن آن‌ها هم به ترتیب ۳ و ۱.۵ گیگابایت است. کاملا روشن است که دیسک‌های نوری برای ذخیره‌سازی فایل‌های بزرگ همچنان پتانسیل زیادی دارند.
فیلم‌های ۸K در راه هستند
اگرچه در حال حاضر محبوبیت فیلم‌ها و ویدیو‌های ۴K همچنان رو به افزایش است، اما در آینده‌ی نه‌چندان دور شاهد همه‌گیری فیلم‌های ۸K خواهیم بود. این نوع فیلم‌ها ۴ برابر رزولوشن ۴K را ارائه می‌دهند که آن هم ۴ برابر ویدیو‌های ۱۰۸۰p است. بنابراین حتی اینترنت‌های با سرعت بسیار بالا هم برای استریم محتوای ۸K با مشکلات زیادی روبرو می‌شوند.
از طرف دیگر حجم بازی‌های ویدیویی هم در حال افزایش است. اگرچه در حال حاضر می‌توانیم محتوای یک بازی را به صورت چند دیسک جداگانه ارائه دهیم، اما توسعه‌ی یک فناوری بهتر برای دیسک‌های نوری منجر به ساده‌تر شدن این فرایند می‌شود.
آیا در آینده شاهد دیسک‌های نوری تازه‌نفس خواهیم بود؟
اگرچه دیسک‌های نوری همچنان پتانسیل‌های زیادی دارند، اما اینکه آیا در آینده شاهد توسعه‌ی مدل‌های جدیدی از آن‌ها خواهیم بود، به عوامل زیادی بستگی دارد. اول از همه باید دیسکی ساخته شود که مزایای قابل توجهی نسبت به گزینه‌های موجود ارائه دهد تا نظر سرمایه‌گذاران را جلب کند.
همچنین در حال حاضر محبوبیت محتواهای دیجیتالی همچنان رو به افزایش است و با ادامه یافتن این روند، دیسک‌های نوری شانس زیادی برای موفقیت ندارند. از سوی دیگر قیمت حافظه‌های SSD باید همچنان بسیار بالا بماند تا استفاده از دیسک‌های نوری در مقایسه با آن‌ها گزینه‌ی جذاب‌تری به نظر برسد.
اما واقعیت این است که حافظه‌های SSD همچنان در حال بهبود هستند و در ضمن قیمت آن‌ها هم رو به کاهش است. در چنین وضعیتی اگر قیمت آن‌ها به طور قابل توجهی کاهش پیدا کند، ممکن است فیلم‌ها و بازی‌ها به صورت کارتریج‌های مبتنی بر SSD راهی بازار شوند و چنین کاری میخ آخر بر تابوت دیسک‌های نوری خواهد بود.
منبع: How To Geek
