راکت لب بوستر موشک قابل بازیابی خود را با موفقیت آزمایش کرد
شرکت راکت لب (Rocket Lab) با قرار دادن یک گروه ماهواره در مدار و بازیابی پرتابگر خود، گامی بلند در جهت استفاده‌ی دوباره از بوستر موشک برداشت.
بوستر دو مرحله‌ای الکترون (Electron) راکت لب امروز در ساعت ۲۱:۲۰ منطقه‌ی زمانی شرقی (۰۵:۵۰ به وقت تهران) درحالی که طی مأموریت «بازگشت به فرستنده» ۳۰ ماهواره را به مدار پایین زمین (LEO) منتقل می‌کرد، از سایت پرتاب این شرکت در نیوزیلند بلند شد.
این نام از آن جهت انتخاب شده بود که مرحله‌ی اول موشک الکترون قرار بود به کمک چتر نجات در اقیانوس آرام و حدود ۶۵۰ کیلومتری سواحل نیوزلند، فرود بیاید. بدین ترتیب حدود دو ساعت پس از برخاستن موشک، کارکنان راکت لب با یک کشتی بازیابی، بوستر مرحله‌ی اول را از آب خارج و آن را به ساحل منتقل کردند تا تجزیه‌وتحلیل لازم را برای بررسی قابل استفاده‌ی مجدد بودن آن انجام دهند.
«پیتر بک» (Peter Beck) بنیانگذار و مدیرعامل راکت لب، پیش از این گفته بود: «هنگامی که بوستر موشک را دوباره به کارخانه بازگردانیم، واقعا مانند یک تحقیق صحنه‌ی جرم است و ما همه‌ی اجزا را جدا خواهیم کرد تا بررسی کنیم که هر یک از زیرمجموعه‌ها چقدر خوب عمل کرده‌اند.»
به گفته‌ی او، دستیابی به هدف استفاده‌ی مجدد احتمالا مأموریت‌های موشک الکترون را برای راکت لب و مشتریانش به میزان قابل توجهی ارزان‌تر خواهد کرد، اما مزیت اصلی پیش‌بینی شده، افزایش نرخ تولید موشک و شمار پرتاب‌های است. بک افزود :«حتی اگر از نظر اقتصادی خنثی باشد، این واقعیت که دیگر مجبور به ساخت وسایل نقلیه‌ی بیشتر در کارخانه نیستیم، یک امتیاز بزرگ است.»
راکت لب در آینده قصد دارد با استفاده از بالگرد، درحالی که بوستر‌های موشک الکترون در حال سقوط از آسمان هستند، آن‌ها را به دام بیندازد. روشی که در ماه مارس گذشته، طی یک آزمایش افت با یک بوستر غیرعملیاتی نمایش داده شد. موشک الکترون با ارتفاع ۱۸ متر، بسیار کوچک است و نمی‌تواند سوخت کافی حمل کند تا همانند موشک‌های قابل بازیابی فالکون ۹ اسپیس‌ایکس که در آخرین تلاش، فضانوردان کرو-۱ را به ایستگاه فضایی بین‌المللی برد، به کمک موتورهای خود بر روی سکو فرود بیاید.
راکت لب، پیش از این هم بوستر موشک الکترون را به صورت کنترل‌شده بازیابی کرده است اما مأموریت «بازگشت به فرستنده» که شانزدهمین پرتاب الکترون است، نخستین بار محسوب می‌شود که که با چتر نجات این کار را انجام می‌دهد و اولین باری است که تقویت کننده پس از پرتاب بازیابی می‌شود.
در کنار بازیابی موشک، هدف اصلی مأموریت «بازگشت به فرستنده» قرار دادن ۳۰ ماهواره در مدار بود و کل این مجموعه یک ساعت پس از پرتاب، در مداری دایره‌ای حدود ۵۰۰ کیلومتر بالاتر از زمین مستقر شد.
۲۴ ماهواره از این مجموعه ماهواره‌های کوچک SpaceBees متعلق به شرکت کالیفرنیایی «سوارم تکنولوژی» (Swarm Technologies هستند که قصد دارد یک صورت فلکی ماهواره‌ای متشکل از ۱۵۰ ماهواره برای خدمات ارتباطی اینترنت اشیا در سراسر جهان ارائه کند.
دو ماهواره‌ی دیگر هم برای مأموریت «درگ ریسر» (Drag Racer) شرکت «تری‌سپت» (TriSept) مستقر در ویرجینیا در مدار تزریق شد که از کمندهایی بلند برای به‌دام انداختن و خارج کردن ماهواره‌ها از مدار استفاده می‌کند. این فناوری به طور بالقوه می‌تواند مشکل رو به رشد زباله‌های فضایی را کاهش دهد.
موشک الکترون راکت لب همچنین دو فضاپیمای کوچک «آن‌سین‌لبز» (Unseenlabs) را در مدار قرار داد که دومین و سومین اعضای صورت فلکی ماهواره‌ای این شرکت فرانسوی با ۲۰ ماهواره برای نظارت دریایی هستند و رصد فعالیت‌هایی مانند ماهیگیری غیرقانونی و رفتارهای ضد محیط زیست را امکان‌پذیر می‌سازد.
یک ماهواره دیگر هم به نام Waka Āmiorangi Aotearoa APSS-1 توسط دانشجویان برنامه‌ی سیستم‌های فضایی دانشگاه اوکلند در نیوزیلند ساخته شده است و رابطه‌ی احتمالی میان زمین‌لرزه‌ها و اغتشاشات جوی زمین را بررسی خواهد کرد.
سرانجام نمونه‌ی چاپ سه‌بعدی شده‌ی کوتوله‌ی باغ (Garden Gnome) «نوآم چامسکی» (Gnome Chompski) قرار دارد که از روی بازی ویدیویی «نیمه‌عمر» (Half-Life) ساخته شده است. این ماهواره‌ی ۱۵ سانتی‌متری مدت زیادی فعال نخواهد بود و در طول مأموریت به مرحله‌ی جدایش الکترون که ماهواره‌ها را به مدارهای دقیق برای بازگشت به جو زمین می‌رساند، متصل می‌ماند تا به یک زباله‌ی فضایی تبدیل نشود.
عکس کاور: شانزدهمین پرتاب موشک الکترون راکت لب
Credit: Rocket Lab
منبع: Space
