جدایی کپسول دراگون از ایستگاه فضایی با موفقیت انجام شد
دقایقی پیش باب بنکن و داگ هارلی فضانوردان ناسا با جدایی از ایستگاه فضایی بین‌المللی، از طریق کپسول «تلاش» مأموریت دمو-۲ دراگون راهی زمین شدند.
مراسم خداحافظی از ایستگاه فضایی این بار حال و هوایی متفاوت داشت. باب بنکن و داگ هارلی که حالا به عنوان نخستین فضانوردانی شناخته می‌شوند که با یک فضاپیمای خصوصی به ایستگاه فضایی رفته‌اند، با بیم و امیدی بیش از همیشه از هم‌ایستگاهی‌های خود خداحافظی کردند.
همان‌طور که برنامه‌ریزی شده بود، جدایی کپسول دراگون در روز شنبه ساعت ۱۹:۳۵ منطقه‌ی زمانی شرقی (۴:۰۵ یکشنبه به وقت تهران) انجام شد تا فضانوردان ناسا را طی ساعات آینده (در آمریکا، روز آینده) به زمین برساند. فرود این فضاپیما برای ساعت ۱۴:۴۲ منطقه‌ی زمانی شرقی (۲۳:۱۲ به وقت تهران) و در پایگاه ساحلی پنساکولا در خلیج مکزیک برنامه‌ریزی شده است. پاناما سیتی نیز به عنوان منطقه‌ی جایگزین درنظر گرفته شده است.
بنکن ساعاتی پیش از آغاز سفرِ بازگشت در مراسم خداحافظی گفته بود: «سخت‌ترین بخش، پرتاب بود اما مهم‌ترین بخش بازگشت ما به خانه و رسیدن به پسرانمان است.» او کمی هم با پسرانش شوخی کرده بود: «به جک و تئو می‌گویم، دایناسور ترمور به زودی همراه پدرتان به خانه می‌آید. باید بگویید کدام یک از ما را بیشتر دوست دارید.»
هارلی سخنان خود را کمی رسمی‌تر عنوان کرده بود: «برای همه‌ی مردان و زنان برنامه‌ی فضاپیماهای تجاری و اسپیس‌ایکس، برای همه‌ی کارهایی که انجام دادند تا ما را به اینجا برسانند، جایی که اکنون هستیم تا این پرواز آزمایشی را کامل کنیم، این یک افتخار بزرگ است.»
مراسم خداحافظی در ایستگاه فضایی بین‌المللی
حالا ساعاتی پس از مراسم خداحافظی، فضاپیمای دراگون که حاصل تلاش تیم‌های گوناگون است با موفقیت در مسیر بازگشت به زمین قرار گرفته است. درهای دراگون در ساعت ۱۷:۳۶ منطقه‌ی زمانی شرقی (۲:۰۶ به وقت تهران) بسته شد. دو ساعت بعد این فضاپیما به کمک دو موشک خیلی کوچک از ایستگاه جدا شد و پس از رها شدن، به صورت خودکار و طی چهار مرحله آتش مستقل از آن فاصله گرفت و عازم زمین شد تا حدود ۱۹ ساعت دیگر و ساعت ۲۳:۱۲ به وقت تهران در دریا فرود آید.
چند ساعت آینده، به کمک یک مرحله آتش مستقل که حدود ۶ دقیقه طول می‌کشد، دراگون در مدار مناسبی قرار می‌گیرد تا دقیقا در مسیری مناسب برای رسیدن به محدوده‌ی فرود باشد.
فضانوردان ناسا در کپسول دراگون در راه بازگشت به زمین
اندکی پیش از فعالیت پایانی موتورها برای تغییر مداری، بدنه‌ی پایینی فضاپیما از آن جدا می‌شود تا در جو سقوط کند و بسوزد. سپس فضاپیما به کمک آتش‌های اندک، تغییر مدار انجام می‌دهد تا در خط سیر مشخصی به سمت محل فرود در آب قرار گیرد. در این مرحله وزن فضاپیما از تقریبا ۱۲۵۰۰ کیلوگرم در ابتدای جدایی به ۹۶۰۰ کیلوگرم خواهد رسید.
در مرحله‌ی گردش در مدار بیشینه سرعت فضاپیما به بیش از ۲۸۰۰۰ کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و تا حدود ۱۹۰۰ درجه‌ی سلسیوس را تحمل خواهد کرد که باعث قطع ارتباط با پایگاه زمینی به مدت تقریباً ۶ دقیقه می‌شود.
کپسول «تلاش» دراگون دو جفت چتر نجات دارد که پس از ورود آن به جو عمل خواهند کرد. دو چتر نجات در ارتفاع ۵.۴۸ کیلومتری (۱۸۰۰۰ پا) و در حالی که فضاپیما ۵۶۳ کیلومتر بر ساعت سرعت دارد باز می‌شود. چهار چتر نجات اصلی نیز زمانی که فضاپیما ۱.۸ کیلومتر (۶۰۰۰ پا) ارتفاع و ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت سرعت دارد باز خواهد شد.
مسیر حرکت دمو-۲ دراگون به سمت زمین
در حالی که بررسی مناطق ساحلی فلوریدا در میان خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس بین دو کشتی اصلی به نام‌های «جست‌وجوگر برو» (Go Searcher) و «ناوبر برو» (Go Navigator) تقسیم شده بود، حالا با انتخاب سایت فرود به نظر می‌رسد که وظیفه‌ی اصلی برعهده‌ی Go Navigator خواهد بود. در هر کشتی ۴۰ تن از کارکنان ناسا و اسپیس‌ایکس حضور دارند که شامل مهندسان فضاپیما، متخصصان بازیابی از آب، متخصصان پزشکی، خدمه‌ی کشتی، متخصصان باربری ناسا و دیگران می‌شود.
بلافاصله پس از رسیدن کپسول دراگون، دو قایق از کشتی اصلی به سرعت به سمت محل فرود می‌روند. یکی مسئول بررسی اطراف فضاپیما و اطمینان از پایان یافتن بخار است تا پس از آن فضاپیما را برای بازیابی با کشتی آماده کند؛ کشتی دیگر مسئول جمع کردن چترهای نجات است که در این مرحله از کپسول جدا شده‌اند و در آب هستند.
سپس کشتی اصلی می‌تواند وارد شود و پس از بلند کردن کپسول و قرار گرفتن آن در جای ثابتی در کشتی، در باز می‌شود تا متخصصان پزشکی آزمایش‌های اولیه‌ی سلامت را روی دو فضانورد انجام دهند.
پیش‌بینی می‌شود که این روند بین ۴۰ تا ۶۰ دقیقه طول بکشد. اکنون همه‌ی نگاه‌ها به آسمان است تا کپسول دراگون اسپیس‌ایکس فضانوردان را به سلامت به زمین برساند.
منبع: NASA
