الدن رینگ چگونه از آثار هیرونیموس بوش الهام گرفته است؟
الدن رینگ جدیدترین بازی استودیوی فرام‌سافتور که توسط هیدتا میازاکی کارگردانی شده، از زمان عرضه در فوریه‌ی ۲۰۲۲ صعودی غیرقابل توقف را به سوی اوج آغاز کرده است. این حماسه‌ی فانتزی که با فضای پر از ترس و دشواری بی‌رحمانه‌اش شناخته شده، با ارقام فروشی که معمولا منحصر به مجموعه‌های بزرگی مانند کال آو دیوتی یا فیفا است، تنها در چند هفته توانست به جایگاهی افسانه‌ای دست پیدا کند. از طرفی هرچند با توجه به شهرت آثار قبلی سازنده یعنی سه‌گانه‌ی بسیار تأثیرگذار و دوست‌داشتنی دارک سولز، این انتظار می‌رفت که بازی از نظر منتقدان بدرخشد، اما نمرات آن بالاتر از حد انتظار بودند.
در میان انبوهی از اسکرین‌شات‌هایی از بازی و موجودات آن که بازیکنان در این مدت در شبکه‌های مجازی منتشر کرده‌اند، شاید کمتر کسی بتواند از ارتباط بازی با آثار هیرونیموس بوش (Hieronymus Bosch) مطلع شود. تماشای نقاشی‌های سورئال و نابه‌هنگام (آناکرونیسم) بوش لذت خاص خود را دارند. این نقاشی‌ها جزئیات غیرمعمولی دارند و برخی می‌گویند که برای آموزش دادن حقایق اخلاقی و معنوی خاصی آفریده شده‌اند. از طرفی برخی می‌گویند که کارهای او صرفا جهت سرگرمی ایجاد شده‌اند.
با این حال شاید بهترین تفسیر از کارهای او در سخن والتر گیبسون به عنوان یک تاریخ‌دان هنر نهفته باشد. او بیان کرد که بوش بینندگان خود را با جهانی از رویاها و کابوس‌ها، به شکلی که در برابر دیدگان ما در حال تغییر هستند، مواجه می‌سازد. کارهای او بیش از ۵۰۰ سال پس از مرگ او، هنوز هم قدرتی باورنکردنی را درون خود حفظ کرده‌اند. آیا او یک طنزپرداز گروتسک (عجیب‌پرداز) بود یا یک نقاش اندوهگین ترس‌ها؟ یک فرد مترقی مذهبی یا یک متعصب؟
برای کسانی که با الدن رینگ به خوبی آشنا هستند، ممکن است بتوانند ارتباط آثار بوش را با بازی تشخیص دهند. فرام‌سافتور هرگز از تاثیر گرفتن از دیگر آثار شاخص ابایی نداشته و این را می‌توان در الهام گرفتن از مانگای فانتزی و تاریک برزرک اثر هنرمند فقید، کنتارو میورا، مشاهده کرد. با این حال برزرک خود دیگ جوشانی از کاغذ و تصاویر کلاسیک است که آثاری مانند جهنم گوستاو دوره یا درختان کاسپار دیوید فردریش را با فیلمی مانند The Evil Dead (1981) ترکیب می‌کند. گفتنی است که میورا حتی شیاطین داستان خود را با الهام از آثار بوش طراحی کرده است.
بیشتر بخوانید: ۷ تاثیری که الدن رینگ از مجموعه‌ی برزرک گرفته است
الدن رینگ راه برزرک را ادامه می‌دهد و مملو از عناصر آثار بوش است. از نبرد با هیولاهای بدشکل، درگیری با آیین‌هایی با منشأ مبهم و عجیب و معرفی آواتار بازی به عنوان یک فرومایه یا تارنیشد که می‌خواهد از طریق قتل نیمه خدایان فاسد به مقام والا دست پیدا کند گرفته تا مناظر ترسناک بازی و قلعه‌های آواره‌ی آن، در همه‌ی این‌ها می‌توان نشانه‌هایی مرتبط با آثار بوش را مشاهده کرد.
همچنین از برخی جهات، الدن رینگ رمان تحسین‌برانگیز برایان کتلینگ یعنی توخالی (Hollow 2021) را تداعی می‌کند که دنیایی فانتزی، تلخ و سورئال را با الهام از آثار نقاشی‌های بوش و پیتر بروگل بزرگ معرفی می‌کند و گروهی از مزدوران را برای محافظت از یک فرد الهی در یک سفر طولانی در میان جنگ بین زنده‌ها و مرده‌ها در آن قرار می‌دهد. مانند کتلینگ، میازاکی و تیمش کار بوش را منظره‌ای از زیبایی و وحشت دیده‌اند که باید زنده شده و کاوش شود. در واقع میازاکی و کتلینگ، تفسیر پوچ بوش از قرن پانزدهم را یعنی دورانی که با جنگ، بیماری و فساد تعریف می‌شود، می‌پذیرند و آن را تشدید می‌کنند. مردگان زندگان را طعنه می‌زنند، زمین شیاطین را به بیرون می‌فرستد و هر نهاد قدرتی فراتر از انسانیت به دور چیزی منحرف می‌پیچد.
از طرفی وقتی ساعت‌ها در سفر خود در سرزمین‌های میانه غرق شوید، به مورد دیگری برخورد خواهید کرد. همانطور که می‌دانید، الدن رینگ برخلاف پیشینیان هزارتوی خود یعنی سری دارک سولز، بلادبورن و دیمونز سولز، جهانی باز را به بازیکنان ارائه می‌دهد؛ قلمرو وسیعی که بازیکن می‌توانند آزادانه در آن به کاوش بپردازند. همانطور که در بازی سیر می‌کنید، این جهان به طرز جذابی گسترش می‌یابد.
مناطق بازی تنوع گسترده‌ای دارند که اسرار، قلعه‌ها، غارها و ویرانه‌های مختلف را می‌توان با ظرافت در آن‌ها مشاهده کرد. به این ترتیب الدن رینگ سنت‌شکنی می‌کند و به جای سفری طولانی و ترسناک در یک محیط تاریک و سیاهچال مانند، بلکه دنیایی با قطعات مختلفی را ارائه می‌دهد که مانند تصاویر یک منشور، بسته به موقعیت بازیکن خود را با او تطابق می‌دهند.
سه‌لتی باغ لذت‌های دنیوی (The Garden of Earthly Delights)، یکی از مشهورترین آثار هیرونیموس بوش است
همانطور که با نگاهی به بخش‌های مختلف اثر »لذت‌های دنیوی» بوش و کنار هم قرار دادن آن‌ها می‌توان به مفهوم آن به صورت کلی پی‌برد، در الدن رینگ نیز بازیکن نقش شاهد دنیایی را بر عهده می‌گیرد که به نوبه‌ی خود سورئال، کمیک‌بوکی و به شدت اتمسفریک است. در واقع بازیکنان هستند که قطعات مختلف دنیا را جمع می‌کنند و آن‌ها را در ساختارهای روایی بازی می‌چینند. به نظر می‌رسد که استودیوی فرام‌سافتور با میانبرها، دروازه‌های جادویی یک طرفه، راهنمای مسیر مبهم و غیره، بازی را کاملا برای این انجام این کار هماهنگ و آماده ساخته است.
نتیجه‌ی این عمل، یک منظره‌ی حکاکی شده با جزئیات روایی مختلف است که هر یک از آن‌ها بازیکن را به سمت بینشی عجیب می‌کشانند. به همین دلیل الدن رینگ به معنای ساختن یک کل از قطعات است تا چشمان شما در اطراف منظره‌ی نقاشی شده‌ی آن هدایت شوند و در آن طنز و ناامیدی، خشونت و پوچی را به یک اندازه بیابند. در نهایت همانطور که نقاشی‌های بوش به چشم کنجکاو شما پاداش می‌دهند و ممکن است در نهایت به خنده یا ترس یا ترکیبی از هر دو در آن دست یابید، کیفیت بالای الدن رینگ، فراتر از زیبایی مناظر آن، در نحوه‌ی پاداش دادن به سرگردانی شما به خوبی دیده می‌شود.
منبع: ArtReview
