ریدلی اسکات با آخرین دوئل همه را ناامید کرد (جشنواره ونیز ۲۰۲۱)
فیلم «آخرین دوئل» (The Last Duel) به کارگردانی ریدلی اسکات در جشنواره ونیز روی پرده رفت و با بازخوردهایی پایین‌تر از انتظار مواجه شد.
پاییز امسال ریدلی اسکات با دو فیلم «خاندان گوچی» (House of Gucci) و آخرین دوئل به سینماها بازمی‌گردد. خاندان گوچی با بازی آدام درایور، جرد لتو و لیدی گاگا یکی از بارزترین فیلم‌های سال جاری میلادی به شمار می‌رود و ماجراجویی‌های تاریخی اسکات با فیلم آخرین دوئل هم جالب توجه است. جمعه شب، آخرین دوئل در بخش خارج از مسابقه‌ی جشنواره ونیز ۲۰۲۱ نمایش داده شد و برخلاف انتظارات با واکنش‌های چندان مثبتی از سوی سینمادوستان و منتقدان مواجه نشد.
این فیلم اقتباسی از کتاب «آخرین دوئل: داستان واقعی جرم، رسوایی، محاکمه به وسیله مبارزه در قرون وسطی فرانسه» نوشته‌ی اریک یاگر است و داستان آن درباره‌ی پادشاهی‌ست که تصمیم می‌گیرد با یک دوئل به اختلافی بزرگ پایان دهد. وظیفه‌ی نگارش فیلم‌نامه‌ی آخرین دوئل بر عهده‌ی مت دیمون، بن افلک و نیکول هولوفسنر بوده و از میان بازیگران سرشناس آن می‌توان به دیمون، افلک، آدام درایور و جودی کومر اشاره کرد.
تا به این ساعت برای این فیلم در متاکریتیک و راتن‌تومیتوز بر اساس ۱۰ و ۱۲ بررسی امتیاز ۶۱ از ۱۰۰ و ۶۷ از ۱۰۰ به ثبت رسیده است.
گزیده‌ی نقدهای فیلم آخرین دوئل
جیمز موترِم از ساوت چاینا مورنینگ پست
- امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
در جهان پس از جنبش می تو (Me Too)، این فیلم که خشونت جنسی و نحوه‌ی مبارزه‌ی قربانیان برای شنیده شدن صدایشان را به تصویر می‌کشد، اثری به موقع و قابل تأمل است.
ریدلی اسکات برخلاف نخستین فیلمش، «دوئل‌بازها»، در اینجا از تصویرگری خشونت ابایی ندارد. این دنیای زمستانی و گل‌آلود بسیار خونین می‌شود و او با کمک فیلم‌بردارش داریوش وولسکی، فضاهای داخلی با نور شمع و محیط‌های یخ‌زده‌ی بیرونی را به زیبایی نشان می‌دهد.
دیوید رونی از هالیوود ریپورتر
- امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰
آخرین دوئل داستان قهرمانی و شجاعت یک زن در میدان نبرد است. فیلمی که شما را ملزم می‌کند در نقش پررنگ مردها در نبردها تردید کنید و مردسالاری و افتخارات مردانه را زیر سوال ببرید.
بازی مت دیمون و بن افلک در این درامِ تلخِ تاریخی جذاب و چشمگیر است. هنگامی که ژان و لو گریس برای آخرین دوئل در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، سبک فیلم‌برداری و دکوپاژ یاد و خاطر فیلم «گلادیاتور» [از همین کارگردان] را در ذهنمان تداعی می‌کنند. اما با وجود این زیبایی‌های بصری آخرین دوئل در شخصیت‌پردازی و پیشبرد داستان مشکل دارد. در برخی صحنه‌ها، خشم شخصیت‌ها به گونه‌ای به تصویر کشیده شده است که بیش از اینکه عصبانیت آن‌ها را نشان دهد، مخاطب را به خنده می‌اندازد.
اوون گلیبرمن از ورایتی
- امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
آخرین دوئل در مجموع شبیه به یک اپرای صابونی* قرون وسطایی است که باشکوه و پیچیده و گاهی جالب به نظر می‌رسد. مت دیمون و بن افلک نقش سربازان دربار سلطنتی فرانسه را در یک قصه‌ی پرفراز و نشیب احساسی بازی می‌کنند. داستانی عاشقانه و مملو از خیانت و سیاست که از سه زاویه دید متفاوت روایت می‌شود. شاید برای این فیلم یک روایت منسجم، به‌جای سه روایت متفاوت، کافی بود.
مشکل بزرگ آخرین دوئل این است که از مسائل و موضوعات فمنیستی صحبت می‌کند که نسبت به زمان رقم خوردن آن، یعنی قرون وسطی و قرن چهاردهم میلادی، بی‌ربط هستند. به همین خاطر با وجود بازی خوب و جذاب درایور و جودی کومر و عملکرد قابل قبول مت دیمون، به شخصیت‌ها نزدیک نمی‌شویم؛ زیرا خطوط داستانی و اتفاقات آن کمی غیرواقعی به نظر می‌رسند.
* اپرای صابونی اصطلاحی است که به گونه‌ای مجموعه‌های تلویزیونی یا فیلم‌های سینمایی اشاره دارد که در آن‌ها پیش از رسیدن به پایان خوش، غم ملودرامی را تا جایی که ممکن است، کِش می‌دهند. این آثار معمولاً تکیه‌ی زیادی بر احساسات دارند.
جاناتان رامنی از گاردین
- امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰
بازیگران بسیار سرشناس و چند صحنه‌ی دیدنی و خشن نمی‌توانند حماسه‌ی قرون وسطایی ریدلی اسکات را نجات دهند. عصبانیت دیمون در فیلم قابل باور نیست، درایور یک قهرمان بایرونی * خشک را ارائه می‌دهد و نقش‌آفرینی کومر با اینکه چشمگیر است، اما او هم برای اجرای یک نقش ظریف، برون‌ریزی‌هایش را بیش از حد مهار می‌کند. برخی از اتفاقات داستانی هم سطحی و بی‌منطق هستند.
* قهرمان بایرونی نوعی تیپ شخصیتی است که توسط آثار لرد بایرون شاعر توانا و جنجالی انگلیسی محبوب شد.
منبع: Metacritic و RottenTomatoes
