نقدها و نمرات فیلم سه طبقه؛ از بدترین فیلم‌های نانی مورتی (جشنواره کن ۲۰۲۱)
فیلم «سه طبقه» (Three Floors) به کارگردانی نانی مورتی دیروز در جشنواره‌ی کن روی پرده رفت و این‌طور که پیداست، اثر جدید او بسیار پایین‌تر از انتظارات منتقدان و سینمادوستان ظاهر شده است.
نانی مورتی یکی از موفق‌ترین فیلم‌سازان ایتالیایی در دو دهه‌ی اخیر بوده است. کارگردان و فیلم‌نامه‌نویسی که در سال ۲۰۰۱ به خاطر فیلم «اتاق پسر» جایزه‌ی ارزشمند نخل طلای جشنواره‌ی کن را از آن خود کرد. بسیاری از سینمادوستان انتظار داشتند او با سه طبقه در جشنواره‌ی امسال خوش بدرخشد، اما نخستین نقدهای منتشر شده برای این فیلم نشان می‌دهد با یکی از بدترین آثار مورتی مواجه هستیم.
نامتعارفی بودن از بارزه‌های اصلی آثار مورتی هستند. در فیلم‌های تحسین شده او می‌توان ترکیب دلچسبی از لحظات مفرح در کنار سکانس‌هایی تاریک و تفکر برانگیز پیدا کرد که سبب می‌شوند تماشای آثارش دلچسب باشد. اما این‌طور که مشخص است سه طبقه در رسیدن به این مهم ناکام بوده و اغلب منتقدان شخصیت‌های اصلی آن را فاقد نکات هم‌دلی‌برانگیزی خوانده و به شوخی‌های ناکاآمد و سطحی آن خرده گرفته‌اند. سه طبقه بر اساس رمان اسرائیلی به نام Shalosh Qomot ساخته شده است و داستان زندگی سه خانواده‌ی خاورمیانه‌ای از طبقه‌ی متوسط اجتماع را به تصویر می‌کشد که در یک آپارتمان سه طبقه زندگی می‌کنند.
تا به این ساعت در راتن‌تومیتوز برای این فیلم میانگین امتیاز ۴۳ از ۱۰۰ بر اساس ۷ نقد به ثبت رسیده که این عدد خود گویای کیفیت پایین سه طبقه است.
منتقدان درباره‌ی فیلم سه طبقه چه می‌گویند؟
پیتر بردشاو از گاردین
- امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
سه طبقه فیلم ملودرامی است که با وجود برخی سکانس‌ها و بازی‌های خوب، فاقد عمق کافی است. این موضوع می‌تواند بیننده را عصبانی کند یا فیلم را پوچ جلوه دهد، اما نباید از یاد برد با تمام این تفاسیر اثر جدید مورتی سرزنده است. در مجموع سه طبقه را می‌توان نسخه‌ی تلویزیونی اتاق پسر خواند.
گای لژ از ورایتی
- نظر کلی: منفی
شوخ‌طبعی‌های این کهنه فیلم‌ساز ایتالیایی و رفتارهای انسانی همیشگی سینمای او، در این فیلم سطحی، تصنعی و چند پاره زائل شده‌اند.
دبورا یانگ از هالیوود ریپورتر
- نظر کلی: منفی
در سه طبقه، ریکاردو اسکامارچو، آلبا رورواکر و مارگریتا بوی نقش انسان‌هایی عادی را بازی می‌کنند که در یک آپارتمان سکونت دارند. فیلم از فقدان یک ایده‌ی اصلی جذاب رنج می‌برد، موضوعی که بر کار کارگردان و یک‌دستی بصری اثر هم تاثیرگذار بوده است. به نظر مورتی به دنبال ایجاد شوخی‌هایی کنایه‌آمیز در فیلم بوده، اما از عهده‌ی نوشتن و اجرای مناسب آن‌ها برنیامده است.
منبع: RottenTomatoes
