معرفی برترین فیلم‌های مستقل سال ۲۰۱۸ تا امروز

این هفته هفتادویکمین جشنواره‌ی کن به کار خود پایان داد و جعفر پناهی کارگردان ارزشمند ایرانی توانست جایزه‌ی بهترین فیلمنامه را از آن خود کند. جشنواره‌ی کن امسال به خاطر حضور دو کارگردان خوش‌نام ایرانی، یعنی اصغر فرهادی و جعفر پناهی برای ما ایرانی‌ها رنگ‌ و بویی متفاوت داشت. جشنواره‌ی کن امسال با فیلم اصغر فرهادی افتتاح شد و بردن یک جایزه‌ی مهم توسط جعفر پناهی نام ایران را بار دیگر در کن بر سر زبان‌ها انداخت. هر چند سال‌هاست که این جشنواره‌ی مهم با سینماگران ایرانی آشناست. بردن جایزه‌ی اصلی این جشنواره یعنی نخل طلا توسط عباس کیارستمی کارگردان فقید ایرانی در سال ۱۳۷۶ به خاطر فیلم طعم گیلاس و جایزه‌ی بازیگری توسط شهاب حسینی به خاطر بازی در فیلم فروشنده، کن را به جشنواره‌ای خاطره‌انگیر برای سینمادوستان ایرانی تبدیل کرده است.

این هفته، و به خاطر همزمانی با این جشنواره تصمیم گرفتیم تا به فیلم‌هایی بپردازیم که به نوعی فیلم‌های سینمای مستقل جهان محسوب می‌شوند. فیلم‌هایی که مخاطبانی فراتر از مخاطبان سینمای صرفا سرگرم‌کننده دارند و عموما با اقبال خوبی از طرف منتقدان و سایت‌های تحلیل سینما مواجه می‌شوند. اهمیت این فیلم‌ها را می‌توان با توجه به نمره‌ای که از سمت سایت متاکریتیک گرفته‌اند متوجه شد.

در پادکست سینمایی این هفته به فیلم‌های زیر خواهیم پرداخت:
The Rider. دومین فیلم کلوئی ژائو که درباره‌ی سوارکار جوانی است که پس از بروز حادثه‌ای دیگر نمی‌تواند به حرفه‌اش ادامه دهد. این فیلم با نمره‌ی متاکریتیک ۹۲ توانسته جایزه هنر سینمایی را در هفته‌ی کارگردانان کن به دست بیاورد.
Zama. به لطف دقت مثال زدنی کارگردان این فیلم به جزییات زمانی، زاما فیلمی است که به راحتی مخاطب خود را به اواخر قرن نوزدهم و کلونی‌های اسپانیایی در امریکای جنوبی می‌برد. کارگردان این فیلم، لوکریشیا مارتل که فیلم پیشینش نامزد نخل طلای جشنواره‌ی کن بود باز هم فیلمی ارزشمند را راهی پرده‌ی سینماها کرده است.
Sweet Country. داستان کلاسیک تعقیب و گریز که به استعمار، فرهنگ‌های محلی و عدالت نگاهی هوشمندانه می‌اندازد. این فیلم وارویک ثورنتون توانسته امتیاز ۸۷ را از متاکریتیک کسب کند.
Leave no Trace. فیلمی رئالیستیک و مراقب از دبرا گرانیک. اگر یلم‌های استخوان‌های زمستان و کاپیتان فنتستیک را به خاطر داشته باشید، باید حدس بزنید که فیلم آخر این کارگردان هم از آن فیلم‌هاییست که به راحتی از یادتان نخواهد رفت.
Eight Grade. اولین فیلم یک یوتیوبر، خواننده، کمدین، بازیگر و شاعر معروف به عنوان کارگردان. فیلم نمره‌ی ۸۴ را از متاکریتیک به دست آورده و مخاطب را به این ایده می‌رساند رسانه‌های موثری مانند یوتیوب اگر هیچ‌چیز هم نباشند می‌توانند لااقل در راه خودشناسی به ما کمک کنند
You Were Never Really Here. بسیاری از خوره‌های سینما در سال ۲۰۱۱ با دیدن محصول قبلی کارگردان این فیلم هیجان‌زده شدند. لین رمزی در آن سال با ساخت فیلم «باید در مورد کوین حرف بزنیم» نشان داد که کارگردان قابل اعتناییست. چهارمین فیلم رمزی هم مانند آثار قبلی‌اش با کمترین منابع بیشترین و قدرتمندترین فضای ترس را خلق می‌کند. کارگردان و بازیگر این فیلم خواکین فیلنیکس توانستند به ترتیب جوایز بهترین فیلمنامه و بازیگر مرد را از هفتادمین جشنواره‌ی کن به دست آورند.

نقد و بررسی ویژه‌ی این هفته هم مانند فیلم‌های بررسی شده مربوط به فیلمی خاص بود. On Body and Soul ساخته‌ی یک کارگردان مجارستانی به نام Ildikó Enyedi و محصول سال ۲۰۱۷ است. این فیلم در نودمین دوره جوایز اسکار نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌ زبان شد و توانست در شصت‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین جایزه‌ی خرس طلایی این جشنواره را از آن خود کند.